Roger Zelazny Imi� moje legion Billowi Spanglerowi i Fredowi Lernerowi z dw�ch bardzo wa�nych powod�w. RUMOKO By�em w sterowni, gdy modu� J-9 przesta� funkcjonowa�. Do moich obowi�zk�w nale�a�a konserwacja sprz�tu i tym podobne bzdury. W kapsule pod wod� znajdowa�o si� dw�ch ludzi sprawdzaj�cych "autostrad� do piek�a", jak nazwano szyb wywiercony w dnie oceanu wiele kilometr�w pod nami. Mia� on by� ju� wkr�tce oddany do eksploatacji. W normalnej sytuacji nie przejmowa�bym si� awari�, gdy� by�o to zadanie dw�ch specjalnie przeszkolonych technik�w. Problem polega� na tym, �e jeden z nich sp�dza� w�a�nie urlop na Spitsbergenie, a drugi by� chory. Gdy "Aquin�" wstrz�sn�a nag�a kombinacja fal z wiatrem i gdy przypomnia�em sobie, �e jutro zaczyna si� operacja "Rumoko", zdecydowa�em si�. Podszed�em i zdj��em boczn� tablic� rozdzielcz�. - Schweitzer! Nie ma pan uprawnie� do grzebania w tym - powiedzia� doktor As�iuth. Przygl�daj�c si� obwodom, zapyta�em. - Czy chce si� pan sam tym zaj��? - Jasne, �e nie. Nie wiedzia�bym nawet, jak z�cz��. Ale... - Czy chce pan, aby Martin i Demmy zgin�li? - Wie pan, �e nie, ale pan nie... - Wi�c prosz� mi powiedzie�, kto ma to zrobi�. Kapsu�a jest st�d, a my w�a�nie co� schrzanili�my. Je�li ma pan kogo�, kto bardziej nadaje si� do tego, to prosz� pos�a� po niego. Je�li nie, to sam spr�buje naprawi� J-9. Wreszcie zamkn�� si�. Mog�em w ko�cu si� zastanowi�. Nie byli zbyt ostro�ni. U�yli nawet lutownicy. Zmienili po��czenia czterech obwod�w. Rozpocz��em napraw�. Asqiuth by� oceanografem, wi�c raczej nie m�g� zna� si� na elektronice. Mia�em nadziej�, �e nie zorientuje si�, i� naprawiam efekty sabota�u. Po dziesi�ciu minutach kapsu�a zn�w zacz�a dzia�a�. Pracuj�c my�la�em o pot�dze, kt�ra wkr�tce b�yskawicznie przeb�dzie "autostrad� do piek�a", po czym, niby wys�annik szatana lub szatan we w�asnej osobie, zostanie uwolniona tu, na �rodku Atlantyku. Ponury wygl�d oceanu, normalny o tej porze roku i pod t� szeroko�ci�, nie poprawia� mi nastroju. �mierciono�na energia nuklearna b�dzie u�yta do wyzwolenia jeszcze gro�niejszych mocy - p�ynnej magmy, kt�ra teraz kipia�a pod dnem oceanu. Nie mog�em poj��, �e kto� mo�e nierozwa�nie igra� z takimi �ywio�ami. Statkiem zn�w wstrz�sn�y fale. - W porz�dku - powiedzia�em. - By�o kilka zwar�, ale ju� je usun��em. - Za�o�y�em z powrotem tablic� rozdzielcz�. - Teraz ju� nie powinno by� problem�w - doda�em. Doktor popatrzy� w monitor. - Wydaje si�, �e wszystko dzia�a prawid�owo. Zaraz sprawdz�... - Nacisn�� przycisk. - "A�uina" do kapsu�y. Czy s�yszycie mnie? - Tak. Co si� sta�o? - nadesz�a odpowied�. - Zwarcie w J-9 - odpowiedzia�. - Ju� naprawione. Jaka jest wasza sytuacja? - Wszystkie uk�ady powr�ci�y do normy. Instrukcje? - Kontynuujcie zadanie. Nast�pnie zwr�ci� si� do mnie. - Zarekomenduj� pana. Przepraszam, �e tak naskoczy�em. Nie wiedzia�em, �e potrafi pan naprawi� J-9. - Jestem in�ynierem elektrykiem - odrzek�em. - Znam to urz�dzenie. Wiem, �e J-9 jest otoczony tajemnic�. Gdybym nie potrafi� stwierdzi�, co jest nie w porz�dku, nie tkn��bym tego. - Rozumiem, �e woli pan, abym powstrzyma� si� od rekomendacji...? - Zgadza si�. - Wi�c nie zrobi� tego. To by�o najlepsze wyj�cie, poniewa� w�a�nie odbezpieczy�em ma�� bomb�, kt�ra teraz spoczywa�a w lewej kieszeni mojej kurtki i mia�a zaraz wylecie� za burt�. Za pi�� do o�miu minut zniszczy�aby ca�kowicie zapis. Nie zale�a�o mi na nim, ale je�li ju� istnia�, to wola�bym, by by� m�j, nie przeciwnik�w. Przeprosi�em i wyszed�em. Pozby�em si� bomby, po czym zacz��em zastanawia� si� nad faktami. Kto� pr�bowa� sabotowa� projekt, Don Walsh mia� wi�c racj�. Niebezpiecze�stwo by�o realne. Zastan�wmy si�. Oznacza�o to, �e w gr� wchodzi�o co� powa�nego. Podstawowym pytaniem by�o: co to jest? a nast�pnym - co w zwi�zku z tym nale�y robi�? Zapali�em papierosa i opar�em si� na relingu "Aquiny" Przygl�da�em si� zimnemu oceanowi, atakuj�cemu kad�ub statku. Dr�a�y mi r�ce. To by�o przecie� uczciwe, humanitarne przedsi�wzi�cie. Na dodatek bardzo niebezpieczne. Dlaczego kto� chcia� je zniszczy�? Z jakich powod�w? Jakie� jednak musia�y istnie�. Czy As�uith z�o�y raport? Prawdopodobnie tak, chocia� nie wie dok�adnie, co zasz�o. B�dzie musia� wyt�umaczy� przerw� w pracy kapsu�y, aby jego raport by� zgodny z zapisem w jej dzienniku pok�adowym. Napisz�, �e usun��em zwarcie i to wszystko. Tyle wystarczy. Doszed�em do wniosku, �e przeciwnicy maj� j dost�p do dziennika "Aquiny". Zorientuj� si� st�d, �e nie zg�oszono unieszkodliwienia bomby. B�d� wiedzieli r�wnie�, kto im pomiesza� szyki. Mog� by� w krytycznym momencie na tyle nieostro�ni, �e zrobi� jaki� fa�szywy ruch. O to mi w�a�nie chodzi�o. Straci�em ju� ca�y miesi�c, czekaj�c na co� w tym rodzaju. Mia�em nadziej�, �e to ich zaniepokoi i b�d� chcieli zada� mi kilka pyta�. Poszed�em do swojej kabiny i, poniewa� by�em ju� po pracy, zrobi�em sobie drinka. i Po pewnym czasie kto� zapuka� do drzwi. - Prosz� przekr�ci� ga�k� i pchn�� - powiedzia�em. Wszed� m�ody m�czyzna o nazwisku Rawlings. - Panie Schweitzer, Karol Deith chce z panem rozmawia�. - Powiedz jej, �e zaraz przyjd�. - Tak jest - odpar� i wyszed�. Uczesa�em si� i zmieni�em koszul�. Karol Daith by�a m�od� i �adn� kobiet�; pe�ni�a fukcj� oficera bezpiecze�stwa na statku. Mia�em do�� dobre poj�cie to tym, czym si� naprawd� zajmowa�a. Poszed�em do jej biura i dwukrotnie zapuka�em. - Witaj - powiedzia�em po wej�ciu. - Chcia�a si� pani ze mn� widzie�. - Schweitzer. Tak, czekam na pana. Prosz� usi���. Wskaza�a mi miejsce po przeciwnej stronie kosztownego biurka. Usiad�em. - Dzi� po po�udniu naprawi� pan modu� J-9. Wzruszy�em ramionami. - To pytanie czy stwierdzenie faktu? - Pan nie jest upowa�niony do zajmowania si� J-9. - Je�li pani sobie �yczy, mog� wr�ci� i doprowadzi� modu� do stanu, w jakim go zasta�em. - Wi�c przyznaje pan, �e manipulowa� przy J-9? - Tak. Westchn�a. - Niech pan zrozumie, nie o to mi chodzi. Prawdopodobnie uratowa� pan dzi� �ycie dwom osobom, wi�c nie zamierzam wyst�pi� z oskar�eniem o naruszenie przepis�w bezpiecze�stwa. Chcia�abym wiedzie� co� innego. - Co? - Czy to by� sabota�? No tak. Czu�em, �e dojdzie do tego. - Nie - odpar�em. - To nie by� sabota�. To by�o zwarcie. - Bzdury? - Przykro mi, nie rozumiem... - Doskonale pan rozumie. Kto� celowo uszkodzi� modu�. Pan go naprawi�, a usterki - to by�o co� wi�cej ni� par� zwar�. By�a te� bomba. Nasz nas�uch wykry� jej wybuch za lew� burt� oko�o p� godziny temu. - To pani powiedzia�a, nie ja. - Co to za gra? Pom�g� nam pan, a jednocze�nie os�ania pan kogo�. O co panu chodzi? - O nic. Przygl�da�em si� jej. Mia�a rude w�osy i mn�stwo pieg�w. Jej zielone oczy sprawia�y wra�enie szeroko rozstawionych pod czerwonaw� lini� grzywki. By�a wysoka - mia�a prawie metr osiemdziesi�t wzrostu. Ta�czy�em z ni� kiedy� na zabawie na statku. - No wi�c jak? - W porz�dku, a pani? - Czekam na odpowied�! - Na jakie pytanie? - Czy to by� sabota�? - Nie - odpar�em. - Sk�d przysz�o to pani do g�owy? - Wie pan, �e by�y ju� inne pr�by? - Nie wiedzia�em. Zaczerwieni�a si� nagle, co uwydatni�o jej piegi. Co j� tak zmiesza�o? - Tak, by�y. Udaremnili�my je oczywi�cie, ale oni tu byli. - Jacy "oni'? - Nie wiemy. - Dlaczego? - Nikogo nie uda�o nam si� z�apa�. - Jak to mo�liwe? - Byli sprytni. Zapali�em papierosa. - Myli si� pani. To naprawd� by�y zwarcia. Jestem in�ynierem elektrykiem, wi�c znalaz�em je. To wszystko. Wyj�a papierosa, a ja poda�em jej ogie�. - Dobrze. Rozumiem, �e to wszystko, co ma mi pan do powiedzenia. Wsta�em. - Przy okazji sprawdzi�am pana jeszcze raz. - I co? - Nic. Jest pan czysty jak �za. - Mi�o mi to s�ysze�. - Niech pan si� nie cieszy, to jeszcze nie koniec. - Prosz� spr�bowa�. Nic nowego pani nie znajdzie. By�em tego ca�kiem pewien. Wyszed�em, zastanawiaj�c si�, kiedy do mnie dotr�. Co roku przed Bo�ym Narodzeniem wysy�am jedn� kartk� �wi�teczn�. Nie podpisuj� jej. Kartka zawiera jedynie list� czterech bar�w i miejscowo�ci, w kt�rych one si� znajduj�. Wszystko zapisane jest du�ymi, drukowanymi literami. W Wielkanoc, Pierwszego Maja, w pierwszy dzie� lata oraz w Dniu Halloween jestem w kolejnym barze mi�dzy dwudziest� pierwsz� a p�noc�, czasu lokalnego. Po p�nocy wychodz�. Co roku s� to inne bary. P�ac� zawsze got�wk�, nie Uniwersaln� Kart� Kredytow�, kt�rej u�ywaj� dzi� prawie wszyscy. Bary te na og� s� spelunkami na peryferiach miast. Don Walsh czasami zjawia si� tam, siada obok mnie i zamawia piwo. Nawi�zujemy rozmow�, potem udajemy si� na spacer. Czasem nie przychodzi, ale nigdy nie opuszcza dw�ch kolejnych spotka�. Nast�pnym razem zawsze przynosi mi pieni�dze. Par�.miesi�cy temu, w pierwszym dniu lata, siedzia�em przy stoliku w knajpie "Interno" w San Miguel de Allende. Po pewnym czasie ujrza�em Dona. Mia� na sobie garnitur z imitacji we�ny i sportow�, ��t� koszul�, rozpinan� pod szyj�. Podszed� do baru, zam�wi� co�, odwr�ci� si� i rozejrza� po sali. Skin��em g�ow�, gdy u�miechn�� si� i da� znak r�k�. Podszed� ze szklank� w jednej r�ce i carte blanche w drugiej. - Znam ci� - stwierdzi�. - Jasne. Usi�dziesz? Wysun�� krzes�o i usadowi� si� naprzeciwko mnie. Popielniczka by�a przepe�niona, ale nie by�o to moje dzie�o. W powietrzu unosi� si� zapach te�uilli, wok� nas dwuwymiarowe nagusy walczy�y o miejsce na �cianie z afiszami reklamuj�cymi walki byk�w. - Jak teraz masz na imi�? - Frank - odpowiedzia�em, wydmuchuj�c dym. - Czy to nie by�o w Nowym Orleanie? - Tak, w Mardi Gras, par� lat temu. A propos, a ty jak masz na imi�? - George. - Tak, przypominam sobie teraz. Popijali�my razem. Ca�� noc grali�my w pokera. Zabawa by�a wspania�a. - I wygra�e� ode mnie oko�o dwustu dolar�w. U�miechn�� si�. - Co porabiasz? - zapyta�em. - Zwyk�e interesy. Mniejsze, wi�ksze - r�ne. Ostatnio trafi� mi si� wyj�tkow...
apolloorfeusz