Skinner Gloria Dale - Pogoń.pdf - Skinner Gloria Dale - gosia421

Lato 1890 roku, Ransom, Montana

lask słońca zamigotał na lufie robionego na zamówienie

rewolweru. Kasey uniosła ramię i wycelowała. Wstrzymała

oddech, skupiła się na celu i wyważyła broń tak, jak nauczył ją ojciec.

Jakiś mężczyzna kaszlał, inni odchrząkiwali, a łagodny

wietrzyk muskał jej ucho. Nic nie mogło zmącić jej skupienia.

Ktoś stanął za jej plecami. Nie musiała się oglądać; wiedziała,

że to ten kowboj, Grason Spencer. Jej ostatni przeciwnik.

- Jesteś rozgrzana - szepnął ochrypłym, niskim głosem.

Dobrze wiedziała, do czego zmierza, i nie miała zamiaru mu

na to pozwolić.

- Jestem zimna jak Yellowstone w maju - odpowiedziała.

Popołudniowe słońce paliło ją w plecy; kark pod włosami

zwilgotniał, a spod brązowego filcowego kapelusza spływały

strużki potu.

- Nigdy nie spotkałem kobiety, która by strzelała lepiej niż

mężczyzna. Niech mnie diabli, po prostu masz szczęście.

- Tam, skąd pochodzę, nazywamy to talentem - odparła

Kasey nieco bardziej chrapliwie, niż zamierzała.

- A skąd pochodzisz?

Dziewczyna zmrużyła oczy przed rażącymi promieniami słońca.

- Nie twój interes.

- Kto cię nauczył strzelać jak mężczyzna?

- Mężczyzna. A teraz się cofnij, bo jeszcze nie trafię.

Za jej plecami rozległ się cichy śmiech. Dlaczego ten człowiek

ją tak wypytywał? Czy to zwykła ciekawość, czy też sposób na

wytrącenie jej z równowagi? Dogadywał jej przez cały ranek,

ale zacisnęła zęby i postanowiła, że nie da mu się pokonać.

Rozpaczliwie potrzebowała tych stu dolarów nagrody. Zgarnie

je i zmywa się z miasta. Musiała przebyć sześćdziesiąt mil

w niespełna dwa dni.

Ojciec nauczył ją, jak powinna się koncentrować przed strza-

łem. Występ przed liczną widownią nie sprawiał jej kłopotu.

Była przyzwyczajona do drażniących hałasów, ale nie przewi-

działa, że przeciwnik zacznie ją uwodzić.

Zacisnęła palce na perłowej rękojeści rewolweru. Unierucho-

miła ramię, odciągnęła kurek i nacisnęła spust. Rozległa się

monotonna seria strzałów. Sześć puszek pofrunęło w powietrze,

jedna po drugiej, i spadło na ziemię.

Widownia nagrodziła Kasey niechętnymi brawami. Mieszkań-

cy miasteczka, którzy przybyli na trzeci doroczny konkurs

strzelecki, jasno dawali jej do zrozumienia, że nie jest tu mile

widziana, ale nie mogła sobie pozwolić na przegraną.

Odetchnęła głęboko, opuściła rewolwer i cofnęła się o parę

kroków. A więc przejdzie do następnej rundy.

Kątem oka obserwowała, jak Grason przystępuje do dzieła.

Coś jej mówiło, że tego ranka wszyscy stawiali na to, że do

ostatniej rundy dojdzie tylko ona i kowboj. On pewnie też o tym

wiedział.

Kiedy po raz pierwszy zobaczyła Grasona Spencera, spojrzał

jej prosto w oczy. Jego wzrok przejął ją dreszczem podniecenia,

a serce Kasey zaczęło wyprawiać dziwne harce. Przez cały ranek

dręczył ją tym zadziornym półuśmieszkiem i docinkami, które

miały ją zastraszyć. Tak, to rzeczywiście było irytujące, ale nie

dała się wytrącić z równowagi. Była skupiona i spokojna.

Właściwie nie chciała się przyglądać kowbojowi, kiedy stawał

na pozycji, ale szedł z taką pewnością siebie, że trudno go było

zignorować. Wszystko, od jego postawy po pewną siebie minę,

krzyczało, że spodziewa się zwycięstwa. Dumnie obnosił szerokie

bary, zwężające się ku płaskiemu brzuchowi; długie nogi były

muskularne i silne. Kasey nie mogła oderwać od niego oczu,

choć buta kowboja działała jej na nerwy.

Już zdążyła zauważyć trzy wystrojone damy, które uśmiechały

się i powiewały do niego obszytymi koronką chusteczkami.

Dwie inne, najpewniej pracujące w saloonie, bezwstydnie słały

mu całusy.

Ale Kasey nie po to wybrała się w dwudniową podróż, nie

po to oszczędzała każdy cent na dziesięć dolarów wpisowego,

żeby przegrać z przystojnym, zarozumiałym pastuchem.

- No, Grason, dalej! - ryknął jakiś mężczyzna.

Tak, kończ z tym! - wrzasnął drugi.

- Pokaż jej, jaki jesteś dobry, szeryfie! - rozległ się kobiecy

głos.

Szeryfie? Jak mogła się nie domyślić? Nic dziwnego, że był

laki pewny siebie. Ale to znaczyło, że złamał zasady.

- Jesteś przedstawicielem prawa? To nie fair. Nie powinieneś

stawać do zawodów.

Obrzucił ją przenikliwym spojrzeniem.

- Nie jestem już szeryfem. A gdybym nawet był, to dlaczego

bym nie mógł się zgłosić? Albo mnie pokonasz - uśmiechnął

się szeroko - albo nie.

Oczywiście, miał rację, ale nie przyznałaby mu tego za żadne

skarby. To, że miał za sobą poparcie całego miasteczka, nie

Oznaczało jeszcze wygranej. Kasey odwróciła wzrok i naładowała

wymyślny rewolwer, delikatnie rzeźbiony w róże - prezent od

ojca na piętnaste urodziny.

Zerknęła z ukosa na Grasona. Szeroki pas z kaburami obej-

mował jego wąskie biodra w zdecydowanie nieprzyzwoity sposób,

uwypuklając tę część ciała, której szanująca się kobieta w ogóle

nie powinna oglądać. Skóra wydawała się wytarta, zmiękczona,

jakby właściciel wkładał pas codziennie. Czarna kamizelka

niemal zupełnie zasłaniała białą, świeżo wyprasowaną koszulę.

Orzechowe włosy Grasona sięgały równą linią do śnieżnego

kołnierzyka.

Jeszcze nigdy w życiu nie spotkała mężczyzny, który by tak

podrażnił jej zmysły.

Grason błysnął ku niej ciemnym okiem i wyciągnął kolta.

Kiedy poczuła na piersiach ciepły, kuszący powiew, powiodła

spojrzeniem po jego mocno zarysowanym, wygolonym podbród-

ku, pełnych wargach i wyrazistym nosie. Odwróciła się, przybrała

najbardziej obojętną minę, na jaką mogła się zdobyć, i zaczęła

wkładać pociski do magazynka. Nie mogła się pozbyć niepokoju.

Zasady konkursu były jasne. Zwycięzca bierze wszystko.

Eksszeryf strzelał inaczej niż Kasey, ale był równie dobry.

Żeby go pokonać, będzie musiała sobie przypomnieć wszystkie

sztuczki, których nauczył ją ojciec.

Grason uniósł rękę, nie kłopocząc się odpowiednią postawą

czy oddychaniem, i wycelował dwulufowy rewolwer z rękojeścią

z kości słoniowej. Zestrzelił z deski sześć puszek, jedną po

drugiej. Jeśli Kasey zamierzała mu zepsuć humor swoim wy-

stępem, mogła sobie oszczędzić trudu. Na widowni zerwały się

burzliwe oklaski, gwizdy i wiwaty. Nie było wątpliwości, który

uczestnik konkursu jest faworytem publiczności.

Kasey poczuła, że jej dłonie w skórzanych rękawiczkach

wilgotnieją. Dusiła się w swoim odświętnym ubraniu, lecz ojciec

upierał się, żeby zawsze strzelała w tych fikuśnych rękawiczkach.

Kamizelka gęsto naszywana dżetami i srebrne ćwieki na skó-

rzanych spodniach stanowiły część wizerunku kowbojki, który

Walter Anderson wykreował specjalnie dla Kasey i jej siostry,

Jean. Przypominał im codziennie, że widzowie płacą za przed-

stawienie i jego oprawę. Obie musiały być doskonałe.

Kasey rzadko wbijała się w te ozdobne stroje. Dziś także by

ich nie włożyła, gdyby nie przypomniała sobie, że zawody

w strzelaniu w dniu czwartego lipca ściągają głównie pastuchów

i ranczerów, a nie prawdziwych profesjonalnych strzelców.

Grason odwrócił się od tłumu i stanął przed rywalką; ich

Skinner Gloria Dale - Pogoń.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: