Pycha oddaliła człowieka od Boga i innych ludzi.doc

Pycha oddaliła człowieka od Boga i innych ludzi

Cele lekcji

Uczeń powinien:

·         wiedzieć, że wieża Babel Jest symbolem pychy człowieka;

·         rozumieć, że pycha oddala człowieka od Pana Boga i ludzi;

·         umieć wyjaśnić, jak możemy wrócić do Pana Boga i ludzi po popełnieniu zła, grzechu,

Metody

opowiadanie, rozmowa kierowana, wypełnianie karty pracy

Środki dydaktyczne

szary papier, karteczki, klej, pisaki lub kredki, wycięta z papieru wieża, podręcznik

Przebieg katechezy

1. Czytamy opowiadanie pt. „Dom największy na świecie".

2. Dzieci odpowiadają na pytania:

·         Co chciał mieć mały ślimak?

·         Co radził mu tata?

·         Dlaczego chciał mieć Taki dom? Jakim był ślimakiem?

Rezultatem odpowiedzi na ostatnie pytanie powinna być lista cech ślimaka. Cechy te zapisujemy w kolumnie na tablicy.

·         Co stało się, gdy ślimak zrealizował swoje postanowienie?

·         Jakie były tego skutki?

W drugiej kolumnie zapisujemy na tablicy odpowiedz na ostatnie pytanie. Powinna ona brzmieć:

ODDALENIE

ŚMIERĆ.

3. Informujemy dzieci, że podczas tej katechezy poznamy ludzi, którzy byli podobni do ślimaka. Zastanowimy się, na czym polegało to podobieństwo.

4. Prosimy dzieci, aby obejrzały rysunek znajdujący się po lewej stronie podręcznika i przeczytały znajdujące się pod nim objaśnienie. Czytamy fragment Rdz 11, 4-8.

Zadajemy pytania:

·         Dlaczego ludzie budowali wieżę? Co chcieli pokazać?

·         Jacy to byli ludzie?

Pomocą w odpowiedzi na te pytania jest także zapis znajdujący się na tablicy.

·         Co spowodowała ich pycha?

Uzupełniamy zapis na tablicy, aby otrzymać:

ODDALENIE OD BOGA I LUDZI

·         Co rozdzieliło ludzi?

ŚMIERĆ -GRZECH

W odpowiedzi na powyższe pytania może być pomocny również tekst z bloku interpretacyjnego.

5. Tłumaczymy, że my też często odgradzamy się od innych ludzi, oddalamy się od nich.

6. Dzielimy uczniów na grupy cztero - pięcioosobowe. Każda grupa otrzymuje wyciętą z papieru wieżę. Zadanie grupy polega na wpisaniu w „cegiełki" wieży odpowiedzi na pytanie:

·         Co nas oddala od ludzi, od Boga?

Wyjaśniamy uczniom, że należy wpisać konkretne zachowania, które oddalają nas od innych, np.: kłótnia, przezywanie, dokuczanie. Po wykonaniu tego zadania uczniowie wybierają jeden z problemów zapisanych w cegiełce. Wycinają tę cegiełkę i na drugiej stronie zapisują odpowiedz

na pytania:

·         Jak wrócić z tego oddalenia? Jak znów zbliżyć się do innych?

Np.: kłótnia - przeproszenie, przebaczenie. Uczniowie prezentują wyniki swojej pracy.

7. Przypominamy, że miłosierny Pan Bóg przebacza ludziom, gdy żałują za swoje winy. Gdy my przepraszamy Doga i ludzi, gdy przebaczamy innym, to wówczas burzymy, niszczymy naszą wieżę pychy.

8. Dzieci na znak zgody podają rękę sąsiadowi z ławki.

9. Modlitwa: piosenka „Przepraszam Cię, Boże...".

DOM NAJWIĘKSZY NA ŚWIECIE[1]

Pewnego razu mały ślimak powiedział do ojca:

- Gdy będę duży, chcę mieć dom największy na świecie.

- Pewne rzeczy są lepsze, gdy są małe - odpowiedział ojciec. - Postaraj się. by twój dom byt zawsze mały i lekki do noszenia.

Ale ślimaczek nie chciał posłuchać ojca. Ukryty w cieniu wielkiego liścia, zaczął kręcić się i rozciągać w jedną i drugą stronę. Wreszcie udało mu się odkryć, jak można spowodować powiększenie domku. I tak oto dom zaczął się coraz bardziej powiększać i wszystkie ślimaki, które mieszkały w pobliżu, mówiły:

- Ty masz z pewnością największy dom na świecie,

Ślimaczek nadal powiększał swój dom. Nie bawił się już z innymi ślimakami, nie rozmawiał z nimi. Nie miał na to czasu. Wszystkie swoje siły i czas poświęcał na rozbudowę domu. Wkrótce domek stal się wielki jak arbuz.

Teraz ślimaczek był rzeczywiście pewien, że posiada największy i najwspanialszy dom na świecie. Był bardzo zadowolony.

Od czasu do czasu wychodził ze swego domu, by z politowaniem popatrzeć na inne ślimaki.

„Popatrzcie na mój wspaniały dom. Kto z was ma piękniejszy?" - mówiły jego oczy.

Pewnego dnia ślimaki zjadły wszystkie liście kapusty. Postanowiły więc przenieść się na inną kapustę. Niestety mały ślimaczek nie mógł się poruszyć. Jego dom był zbyt ciężki. Inne ślimaczki próbowały mu pomóc, ale także one były za słabe. Zostawiono go samego, a ponieważ nie było tam nic do jedzenia, ślimaczek wkrótce umarł z głodu- Pozostał tylko wielki dom. Ale również i on rozpadł się i nic po nim nic zostało.

1