Król Dawid.doc

Król Dawid

Cele lekcji

Uczeń powinien:

·         znać 2 najważniejsze wydarzenia życia Dawida;

·         rozumieć, że prze-; wydarzenia z życia Dawida Pan Bóg realizował swój plan zbawienia;

·         wiedzieć, w jaki sposób Dawid uczcił sprowadzenie Arki Przymierza do Jerozolimy;

·         znać nazwę pieśni układanych przez Dawida.

Metody

zdania niedokończone, praca w grupach, rozmowa kierowana

Środki dydaktyczne

3 arkusze szarego papieru, pisaki, kartki A4, klej, Pismo Święte lub kserokopie fragmentów, podręcznik ucznia, magnetofon, kaseta z muzyką refleksyjną

Przebieg lekcji

1. Modlitwa.

2. Na tablicy zawieszamy dwa arkusze szarego papieru z następującymi zdaniami:

Królem można zostać poprzez...

Król powinien być...

3. Prosimy, by uczniowie w wyznaczonej kolejności podchodzili do obu arkuszy i dopisywali zakończenie rozpoczętych zdań. Po wykonaniu tej pracy jeden z uczniów odczytuje wszystkie odpowiedzi.

4. Stwierdzamy, że królem można zostać w różny sposób, czego dowodzą wypowiedzi. Także różne są wyobrażenia, jaki powinien być król. Zapowiadamy, że na tej katechezie poznamy sylwetkę króla Dawida żyjącego około roku tysięcznego przed narodzeniem Chrystusa. Zapoznamy się zarówno z okolicznością mi jego wyboru na króla, jak i sposobem sprawowania władzy.

5. Dzielimy uczniów na 5 grup. Każda grupa otrzymuje kartkę A4 oraz Pismo Święte lub kserokopię tekstu biblijnego zawierającego informacje o kolejnym etapie życia Dawida:

1. 1Sm 16, 1.7.10-13b

2. 1Sm 17, la.4-7a.32-33.37.40.45.49-50

3. 2Sm5, l-4.6a.7.10.12

4. 2Sm6, 1-2.5.14-15.17

5. 2sm 7, 8-10.12-16.

6. Zadaniem każdej grupy jest przeczytanie wyznaczonego tekstu, a następnie nadanie tytułu poznanemu wydarzeniu (kolejnemu etapowi życia Dawida). Ustalony tytuł należy zapisać na kartce A4 a pod nim narysować symbol związany z tym wydarzeniem (np- laska pasterska, proca, korona). Do prezentacji na forum klasy każda grupa powinna przygotować krótką wypowiedz ukazującą główne myśl tekstu (omawianego wydarzenia). Po kilku minutach przygotowań uczniowie z poszczególnych zespołów klasowych prezentują wyniki swojej pracy. W razie konieczności uzupełniamy wypowiedzi zwracając uwagę na:

-wybranie przez Boga na króla, gdy był pasterzem u swojego ojca;

- opiekę Boga podczas walki z Goliatem;

- namaszczenie na króla dla całego narodu izraelskiego; wzrost potęgi militarnej i politycznej państwa;

- uczynienie z Jerozolimy stolicy religijnej państwa; sprowadzenie Arki Przymierza i oddanie czci Bogu poprzez taniec i śpiew ułożonych przez siebie psalmów;

- obietnica potomka, którym będzie Zbawiciel.

Wyraźnie akcentujemy, że wydarzenia z życia Dawida były przez Pana Boga wpisane w całą historię zbawienia.

Kartki z opisanymi etapami życia Dawida przyklejamy do arkusza szarego papieru, tworząc z nich

drogę życia króla lub kolejne stopnie dochodzenia do władzy (gdyby uczniowie mieli trudności z nazwaniem kolejnych etapów życia Dawida, można wykorzystać ilustracje znajdujące się w podręczniku).

7. W podsumowaniu stwierdzamy, że w osobie Dawida spełniły się wszystkie obietnice dane przez Boga Abrahamowi i Jakubowi - naród wybrany stał się potęgą polityczną. Obietnica Pana Boga nie kończy się jednak na zewnętrznej świetności. Bóg przez proroka zapowiedział, że z rodu Dawida wyjdzie wielki potomek - Mesjasz, Zbawiciel. Odwołujemy się do tekstu Mt l, l („Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama"), krótko wyjaśniając jego kontekst.

8. Wskazujemy, że Dawid nie tylko został wybrany przez Boga na króla. Pan przez całe życie prowadził go i opiekował się nim. Dawid zdawał sobie z tego sprawę i dlatego w różnych momentach życia zwracał się do Pana Boga w modlitwie. Dawid pozostawił po sobie zbiór takich modlitw, zwany Psalmami (zob. tekst na końcu konspektu). Nawiązują one do różnych momentów jego życia - do chwil radosnych i smutnych, do klęsk i zwycięstw, do sytuacji, w których dziękował Bogu i przepraszał.

9. Prosimy, by uczniowie przez chwilę się zastanowili, w jakich momentach swojego życia zwracają się do Pan Boga. Refleksji może towarzyszyć cicha muzyka. Tę część katechezy mogą uczniowie także wykonać w formie pisemnej jako zadanie domowe.

„Psalmy[1] to jedna z 72 ksiąg Pisma Świętego, ale księga szczególna - tworzą ją wyłącznie modlitwy. Psalmy spisane zostały przez ludzi, tradycja wskazuje króla Dawida jako na autora wiciu z nich. Spisane przez ludzi, są wołaniem człowieka do Boga - wołaniem ludzi wszystkich czasów, także naszym, w naszych najróżniejszych ludzkich sytuacjach. Są jednak Psalmy przede wszystkim księgą Pisma Świętego, bo są słowami natchnionymi przez Boga.

Z kart Nowego Testamentu wiemy, że Pan Jezus modlił się psalmami. Wspomnijmy choćby ostatnie Jego słowa wypowiedziane przed śmiercią z krzyża: «0jcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego» - są to słowa Psalmu 31 (wiersz 6). Można więc powiedzieć, że Pan nasz Jezus Chrystus poddaje nam słowa, którymi mamy się modlić. Odmawiając psalmy, włączamy się w modlitwę Syna Bożego do Ojca.

Psalmy są nie tylko modlitwą z Chrystusem. Są też pouczeniem o Chrystusie. W dzień zmartwychwstania mówi On do apostołów: «Musi się spełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżeszowym, u Proroków i w Psalmach» (Łk24,44). Modląc się psalmami poznajemy lepiej Pana Jezusa i razem z Nim zwracamy się do Ojca. A do tej modlitwy, tak, jak do każdej     prawdziwej modlitwy, uzdalnia nas Duch Święty".

Fragmenty Pisma Świętego - dla poszczególnych grup

Rzekł Pan do Samuela: (...) Napełnij oliwą twój róg i idź; Posyłam cię do Jessego Betlejemity, gdyż między jego synami upatrzyłem sobie króla». (...) «Nie zważaj ani na jego wygląd, ani na wysoki wzrost, nic tak bowiem człowiek widzi jak widzi Bóg, bo człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Pan natomiast patrzy na serce». (...) I Jesse przedstawił Samuelowi siedmiu swoich synów, lecz Samuel oświadczył Jessemu: «Nie ich wybrał Pan». Samuel więc zapytał Jessego: «Czy to już wszyscy młodzieńcy?)) Odrzekł: «Pozostał jeszcze najmniejszy, lecz on pasie owce». Samuel powiedział do Jessego; «Poślij po niego i .sprowadź tutaj, gdyż nie rozpoczniemy uczty dopóki on nie przyjdzie»- Posłał więc i przyprowadzono go: był on rudy miał piękne oczy i pociągający wygląd. - Pan rzekł: «Wstań i namaść go, to ten)). Wziął wice Samuel róg z oliwą i namaścił go pośrodku jego braci, Począwszy od lego dnia duch Pański opanował Dawida.

1Sm 16, l-13b

Filistyni zgromadzili swe wojska na wojnę. (...) wystąpił z obozu filistyńskiego (...) Goliat. (...) Na

głowic miał hełm z brązu, ubrany zaś był w łuskowy pancerz z brązu o wadze pięciu tysięcy syklów. Miał również na nogach nagolenice z brązu oraz brązowy, zakrzywiony nóż w ręku. Drzewce włóczni jego było jak wał tkacki, a jej grot ważył sześćset syklów żelaza. (...) Rzekł Dawid do Saula: «Niech pan mój się nie trapi! Twój sługa pójdzie stoczyć walkę z tym Filistynem)). Saula odpowiedział Dawidowi: «To niemożliwe, byś stawił czoło temu Filistynowi i walczył z nim- Ty jesteś jeszcze chłopcem, a on wojownikiem od młodości)). (...) Powiedział jeszcze Dawid: «Pan, który wyrwał mnie z łap lwów i niedźwiedzi, wybawi mnie również z ręki

tego Filistyna». Rzekł więc Saul do Dawida: «Idź, niech Pan będzie z tobą!» (...) Wziął [Dawid] w ręce swój kij, wybrał sobie pięć gładkich kamieni ze strumienia, włożył je do torby pasterskiej, którą miał zamiast kieszeni i z procą w ręce skierował się ku Filistynowi. (...)Dawid( odrzekł Filistynowi: «Ty idziesz na mnie z mieczem, dzidą i zakrzywionym nożem, ja zaś idę na ciebie

w imię Pana Zastępów, Boga wojsk izraelskich, którym urągałeś. (...) Potem sięgnął Dawid do torby pasterskiej i wyjąwszy z niej kamień, wypuścił go z procy, trafiając Filistyna w czoło, tak że kamień utkwił w czole i Filistyn upadł twarzą na ziemie. Tak to Dawid odniósł zwycięstwo nad Filistynem procą i kamieniem; trafił Filistyna i zabił go, nie mając w ręku miecza.

1Sm 17, 1-50

Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawid," w Hebronie i oświadczyły mu: «0to myśmy kości twoje i ciało. Już dawno, gdy Saul byt królem nad nami, ty odbywał wyprawy na czele Izraela. T Pan rzekł do ciebie: „Ty będziesz pasł mój lud - Izraela, i ty będziesz wodzem

nad Izraelem")). Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. ł zawarł król Dawid przymierze : nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawid; na króla nad Izraelem. W chwili objęcia rządów Dawid miał lat trzydzieści, a rządził lat czterdzieści. (...) Razem ze swoimi ludźmi król wyruszył do Jerozolimy. (...) Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawidowe. (...) Dawid stawał się coraz potężniejszy, bo Pan, Bóg Zastępów, był z nim. (...) Wtedy Dawid uznał, że Pan potwierdził go królem nad Izraelem i że jego władzę królewską wywyższył ze względu na lud swój - Izraela.

2Sm 5,1-12

Znów Dawid zgromadził wszystkich doborowych wojowników Izraela w liczbie trzydziestu tysięcy. Dawid i wszyscy ludzie towarzyszący mu, powstawszy, udali się w kierunku judzkiej Baali, aby sprowadzić stamtąd Arkę Boga, który nosi imię: Pan Zastępów spoczywający na cherubach. (...) Tak Dawid, jak i cały dom Izraela tańczyli przed Panem z całej siły przy dźwiękach pieśni i gry na cytrach, harfach, bębnach, grzechotkach i cymbałach. (...) Dawid wtedy tańczył z całym zapałem w obecności Pana, a ubrany był w lniany efod. Dawid wraz z całym domem izraelskim prowadził Arkę Pańską, wśród radosnych okrzyków i grania na rogach. (...) Przyniesioną więc Arkę Pańską ustawiono na przeznaczonym na to miejscu w środku Namiotu, który rozpiął dla niej Dawid, po czym Dawid złożył przed Panem całopalenia i ofiary biesiadne.

2Sm 6, 1-17

A teraz przemówisz do sługi mojego, Dawida: To mówi Pan Zastępów: Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem. l byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej, a ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej.

(...) Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem, a jeżeli zawini, będę go karcił rózgą ludzi i ciosami synów ludzkich. Lecz nie cofnę od niego mojej życzliwości, jak ją cofnąłem od Saula, twego poprzednika, którego opuściłem. Przede

Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki».

2Sm 7, 8-16

1