ZNAKI PRZESTANKOWE.docx

ZNAKI PRZESTANKOWE

       Prowadziły raz rozmowę
       Różne znaki przestankowe.
Rzekł dwukropek: "Mógłbym przysiąc,
Że tu jest dwukropków z tysiąc,
Bo beze mnie nie ma zdania..."
"A bez znaku zapytania?..."
       "Też pomysły - rzekł cudzysłów. -
       Śmiać się można z tych pomysłów,
       Bo kto czytał różne wiersze,
       Wie, że mam w nich miejsce pierwsze."
"O, przepraszam - rzekł przecinek -
Mógłbym wziąć to za przycinek,
Bez przecinka nie ma zdania..."
"A bez znaku zapytania?..."
       "Niezły komik, niezły zbytnik! -
       Zirytował się wykrzyknik. -
       Nie chcę chwalić się przed nikim,
       Ale jestem wykrzyknikiem!"
Myślnik leżąc milczał smutnie,
A tu średnik wdał się w kłótnię:
       "Jak ze wszystkich zdań wynika,
       Nie ma wiersza bez średnika,
       Bez średnika nie ma zdania..."
       "A bez znaku zapytania?..."
Kropka, słysząc te hałasy,
Sprowadziła dwa nawiasy:
"Cni panowie, zacne panie,
Zamykamy całe zdanie!
Koniec! Kropka! Odpoczynek!"
       "Znów przecinek!" -
       Rzekł przecinek.