WSPÓŁCZESNE KIERUNKI I TENDENCJE W PORADNICTWIE
Poradnictwo – proces doradzania, w którym doradca zawodowy pomaga klientowi w osiągnięciu lepszego zrozumienia siebie samego w odniesieniu do środowiska pracy, aby umożliwić realny wybór lub zmianę zatrudnienia albo osiągnięcie właściwego przystosowania zawodowego.
Pierwsze instytucje poradnicze zaczęły powstawać na początku XX wieku. tworzono poradnie, biura pracy. Psychologowie współpracowali także z ośrodkami naukowymi. Thomas Kuhna amerykański badacz nauki był twórcą pojęcia paradygmatu naukowego, który używany jest w poradnictwie. Według niego PARADYGMAT- to pewne akceptowane wzory faktycznej praktyki naukowej(pewne tradycje, które są akceptowane) -wzory obejmujące również prawa, teorie, zastosowanie i wyposażenie techniczne-tworzą model, z którego wyłania się jakaś szczególnie zwarta tradycja badań naukowych.(T.Kuhn, 2001)
Ogólny podział na paradygmat:
- pozytywistyczny (w różny sposób postrzega się relację człowiek – świat oraz rzeczywistość społeczno – ekonomiczną)
- humanistyczny (całkowita koncentracja na osobie, która potrzebuje pomocy).
Mieczysław Malewski wyodrębnił 4 paradygmatyczne ramy rozwoju teorii:
1. Paradygmat pozytywistyczny,
2. Paradygmat interpretacyjny,
3. Paradygmat krytyczny,
4. Paradygmat postmodernistyczny.
Podział poradnictwa według M. Malewskiego ze względu na rolę społeczną wytworzonej wiedzy:
· kierunek racjonalno – instrumentalny
· kierunek rozumiejąco – adaptacyjny
· kierunek emanpacyjno – krytyczny
· kierunek postmodernistyczny
1. KIERUNEK POZYTYWISTYCZNY: RACJONALNO – INSTRMENTALNY
jest to jeden z najstarszych kierunków badań. Według niektórych pedagogów (J. Mille, J. Dewey i inni) rzeczywistość społeczna była postrzegana na wzór rzeczywistości przyrodniczej, ludzie którzy podlegają naciskom z zewnątrz, są zazwyczaj w pełni ukształtowanymi statycznymi „tworami”, które posiadają cechy fizyczne i psychiczne, mogą być mierzalne.
asia805