Projekt Antarktis i Nowa Szwabia.pdf

Projekt Antarktis i Nowa Szwabia

–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––

Historia niemieckich wypraw badawczo-naukowych sięga

1873 roku, kiedy to Eduard Dallman z ramienia nowo

powstałego Niemieckiego Towarzystwa Badań Polarnych

na swoim statku " Groenland " odkrył nową drogę do

wybrzeży Antarktydy.

W latach 1938-1939 III Rzesza zorganizowała wyprawę na

Antarktydę, której dowódcą został Hermann Goering . W

skład ekspedycji wchodziło 82 osoby. Większość stanowili

naukowcy i specjaliści. Ekspedycją kierował doświadczony

polarnik kapitan Alfred Ritscher .

Wyprawa została opatrzona kryptonimem Project Antarktis .

Zespół badawczy otrzymał duży statek handlowo-pasażerski " Schwabenland " o

pojemności 8000 ton . Był to nowoczesny statek dobrze zaopatrzony w wyrafinowane

systemy łączności i stacje meteorologiczne. Na pokładzie statku zainstalowano katapultę,

mogącą wystrzeliwać dwa znajdujące się w ładowniach duże samoloty, wodnopłatowce

typu Dornier , mogące utrzymywać się w powietrzu przez ponad 15 godzin. Były to samoloty

zaprojektowane do obsługi transatlantyków. Przebudowa tego statku do polarnego rejsu w

hamburskiej stoczni kosztowała ponad milion marek niemieckich.

"Schwabenland" odpłynął z Niemiec 17

grudnia 1938 roku. Po miesiącu podróży

dotarł do wybrzeży Ziemi Królowej Maud na

Antarktydzie. 20 stycznia przeprowadzono

pierwszy lot zwiadowczy nad tym obszarem

Antarktydy, a do końca lutego wykonano

jeszcze siedem wielogodzinnych lotów

badawczych. Ziemia Królowej Maud została

przemianowana na Nową Szwabię

( Neuschwabenland ).

Niemieckie samoloty zrzuciły olbrzymią ilość tablic i

flag hitlerowskich informujących o zajęciu tego

obszaru przez III Rzeszę. Niemcy odkryli potężne

łańcuchy górskie o wysokości do 4000 metrów oraz

odkryli istnienie działu lodowego przedzielającego

Antarktydę.

Helmut Wohlthat , członek organizacji Vril , główny

doradca Goeringa , opracowywał dokładnie

obszerne sprawozdanie z wyprawy na Antarktydę, które osobiście przekazał 9 maja 1938

roku dowódcy wyprawy.

12 sierpnia 1939 roku Niemcy wydały dekret o utworzeniu wewnątrz sektora norweskiego -

antarktycznego sektora niemieckiego. Zachował się list Hermanna Goeringa

gratulującego kierownictwu wyprawy sukcesu wyprawy.

Niemieckie badania naukowe były tylko przykrywką dla wojskowych celów.

Projekt Antarktis i Nowa Szwabia

–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––

W październiku 1939 statek Schabenland zostaje przekazany Luftwaffe (Niemieckie Siły

Powietrzne).

Dnia 17 grudnia 1939 roku statek opuszcza niemiecki port w Hamburgu zmierzając w stronę

Antarktydy. Na pokładzie znajduje się niezbędne wyposażenie i instalacje potrzebne do

budowy bazy oraz samoloty.

11 kwietnie 1940 roku powraca wraz z załogą do Hamburga, gdzie witają załogę jak

bohaterów.

W sierpniu 1942 statek zostaje przeniesiony w eskorcie 24 wojennych okrętów do bazy w

zajmowanej już Norwegii. Przez półtora roku nikt nie wie, gdzie się znajduje i co się z nim

dzieje.

Projekt Antarktis i Nowa Szwabia

–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––

Z bazy ( o kryptonimie "211" ) znajdującej się w Nowej Szwabi i korzystały niemieckie okręty

korsarskie ( rajdery ) oraz U-booty .

Jeszcze długo po zakończeniu II wojnie światowej niemieckie U-booty patrolowały ten

obszar.

Tuż przed zakończeniem wojny admirał Doenitz wysłał lakoniczny rozkaz do stacjonujących

u wybrzeży Antarktydy okrętów podwodnych: " Zostać i kontynuować misję ". Rozkaz nie był

zaszyfrowany, a jednak do dziś nie wiadomo, o jaką misję chodziło. A co ciekawsze,

wszystko wskazuje na to, że ta tajemnicza misja nigdy nie została zakończona i że trwa

nadal.

Pod koniec II wojny światowej do " Nowej Szwabi " zostały podobno skierowane całe floty

niemieckich łodzi pomieścić i zarazem przetransportować pojazdy typu Vri l czy Haunebu .

Niewykluczone, że Niemcy wybudowali tam

głęboki kompleks podziemny, a

prawdopodobnie były tam dwie lub trzy bazy

w głębi lądu. W czasie II wojny światowej

obszar wybrzeży Nowej Szwabii był także

rzekomo stale dozorowany od strony oceanu

przez dwa okręty Kriegsmarine .

W tym czasie zaginęło 30 niemieckich okrętów

podwodnych, które pod koniec wojny

wyruszyły z portów bałtyckich. Były one

wyposażone w system tlenowy Waltera,

umożliwiający im przebywanie pod wodą

całymi tygodniami. Do dzisiaj nieznane są losy około 100 niemieckich U-bootów z okresu

ostatnich tygodni wojny. Spora część z nich to okręty podwodne typu XXI

wyprzedzających swoją epokę o kilkanaście lat.

U-977 typu VIIC , wpłynął do argentyńskiego portu Mar del Plata (z wywieszoną piracką

flagą) dopiero 17 sierpnia 1945 roku. Był to jeden z dwóch U-bootów, które oficjalnie

ujawniły się w argentyńskim porcie. Drugim był U-530 , typu IXC/40 , w pełni zaopatrzony i

również bez żadnego ładunku.

U-booty były widziane u wybrzeży Argentyny jeszcze w 1946 roku! W archiwach NATO

znajdują się dokumenty i zdjęcia tych okrętów podwodnych.

III Rzesza wykorzystywała archipelag wysp Kerguelen znajdujących się około 2000 km od

północnych wybrzeży Antarktydy, a zaliczający się do Antarktyki. Według oficjalnych

badań archipelag ten nie był zamieszkany aż do 1949 roku. Wiadomo jednak, że Niemcy

stworzyli tam tajną bazę okrętów podwodnych, której zapasy były stale uzupełniane.

Admirał Karl Doenitz w wypowiedzi z 1943 roku stwierdził:

Niemiecka flota podwodna jest dumna ze zbudowania dla Fuehrera, w

innej części świata Shangri-La na lądzie, niezwyciężonej fortecy.

Tuż po zakończeniu II wojny światowej teren ten stał się bardzo "interesujący" dla aliantów.

Amerykanie na wody Antarktydy wysłali potężny zespół uderzeniowy z lotniskowcem na

czele...

Dopiero na mocy traktatu z 1959 roku Nową Szwabię przemianowano na Ziemię Królowej

Maud.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: