CZY.DOC

Czy „Kamienie na szaniec” są utworem, który poleciłabyś współczesnej młodzieży? Przedstaw swoje zdanie w formie wypracowania.

              Współczesna młodzież jest bardzo zróżnicowana przede wszystkim pod względem osobowości jak też zainteresowań, poglądów i życiowych celów. Według mnie młodzież można podzielić na dwie grupy: taka , która wie, co chce w życiu osiągnąć i do tego dąży poprzez dobre wyniki w nauce, umiejętne i pożyteczne korzystanie ze środków masowego przekazu (internet, telewizja, różnego rodzaju czasopisma). Ta młodzież czyta książki (nie tylko lektury), posiada szerokie zainteresowania i realizuje się w wybranych przez siebie dziedzinach. Natomiast w drugiej grupie znajdują się osoby, które nie maja określonego celu w życiu (lub nie chcą mieć!). tacy ludzie żyją chwilą, nie przykładają się do nauki, nie maja żadnych autorytetów. Wykorzystują najnowsze osiągnięcia techniki (np. internet) do własnych, przeważnie pejoratywnych celów.

              Mimo faktu, ze dzisiejsza młodzież jest tak różnorodna myślę, iż „Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego są utworem, który wzbogaca obydwie przedstawione przeze mnie grupy młodzieży. Autor tak opracował tę powieść, aby nie nudziła. Uzyskał ten efekt dzięki zastosowaniu zróżnicowanej formy wypowiedzi (opowiadania), opis, dialogi i gawędy) oraz komunikatywnego języka. Niesamowitą wartość powieści Kamińskiego potęguje fakt, iż opisane są w niej losy realnych postaci i prawdziwe zdarzenia historyczne. Rosyjski poeta Aleksander Puszkin powiedział kiedyś: ”Czytanie- oto najlepszy sposób uczenia”. Zgadam się w pełni z tą sentencją. „Kamienie na szaniec” doskonale obrazują czytelnikowi sytuację w okupowanej Polsce, ukazują a najdrobniejszych szczegółach wiedzę nie tylko historyczną jak również wiedzę o człowieku (potęgę uczuć, odwagę, bohaterstwo i przyjaźń). Książka ta wzbudza ogromne emocje, szczególnie przy przykrych scenach, czytelnik nie może się do nich zdystansować bo wie, że to wszystko jest prawdą. Losy pokolenia tragicznego opisanego w tej powieści pokazują, co tak naprawdę znaczy głęboki i dojrzały patriotyzm w życiu człowieka.

              Sądzę, że „Kamienie na szaniec” są powieścią uniwersalną. Każdy (bez względu na wiek) może znaleźć w niej coś dla siebie. Przede wszystkim dzisiejsza młodzież powinna zapoznać się z tą lekturą. Młodym wydaje się , że wszystko wiedzą i, że niewiele brakuje im do doskonałości, ale ta teza jest sprzeczna z rzeczywistością. Powieść Kamińskiego uzmysławia młodzieży, iż mimo upływu lat i faktu, że żyjemy w pokoju: takie wartości jak przyjaźń, miłość do ojczyzny, odwaga i poświęcenie powinny być dla nas najważniejsze i powinniśmy te cechy w sobie kształtować. Każdy przedstawiciel młodego pokolenia po przeczytaniu tej książki na pewno zostanie wzbogacony o jakieś wartości czy poglądy. Jednak na wzbogacenie własnej kultury umysłowej potrzeba czegoś więcej niż przeczytania. Książkę trzeba zrozumieć i chcieć doznać z niej czegoś nowego.

              „Kamienie na szaniec” są (według mnie) wielkim dziełem. Ta książka jest ponadczasowa. Bez względu na to, czy jest wojna, czy jest pokój, historia Alka, Rudego i Zośki tkwi nadal w sercach czytelników- wzrusza i wzbudza podziw.

Książka opowiada o młodych ludziach, dla których przyjaźń, wierność, obowiązek, Ojczyzna - były autentyczną wartością

"Kamienie na szaniec" to utwór oparty na autentycznych wydarzeniach z okresu II wojny światowej. Jej autorem jest Aleksander Kamiński, znany działacz Szarych Szeregów. Opisał on autentyczne postacie: Alka, Zośkę i Rudego. Przyjaciele Ci kończą Liceum im. Stefana Batorego w 1939 r. i zamiast realizować piękne plany, stają przed obliczem wojny. Początkowo aktywni uczestnicy Małego Sabotażu, z czasem przechodzą do Grup Szturmowych i tam obejmują dowództwo. Autor mówi o swojej książce, że jest to:

"Opowieść o wspaniałych ideałach braterstwa i służby, o ludziach, którzy potrafią pięknie umierać i pięknie żyć."

Biografie głównych bohaterów

Tadeusz Zawadzki "Zośka"

Tadeusz Zawadzki urodził się 24 stycznia 1921 roku w Warszawie. Uczęszczał do Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Zajmował się harcerstwem - należał do 23. Warszawskiej Drużyny Harcerzy - "Pomarańczarnia"

Tadeusz zdał maturę wiosną 1939 roku i we wrześniu miał zamiar zdawać egzaminy na studia. Plany te pokrzyżował wybuch wojny 1 września 1939 roku. Gdy jesienią tego roku Niemcy zajęli Polskę, Tadeusz wraz z kolegami przystąpił do pracy w konspiracji w szeregach tajnej organizacji harcerskiej "Szare Szeregi". Zośka, bo tak nazywali go koledzy, ze względu na niezwykle delikatną urodę, został przywódcą grupy swoich rówieśników.

Po śmierci swoich najbliższych przyjaciół, wskutek "Akcji pod Arsenałem" Tadeusz wielokrotnie jeszcze z powodzeniem dowodził oddziałami "Grup Szturmowych" w różnych akcjach bojowych. Poległ 20 sierpnia 1943 roku w czasie ataku na posterunek żardarmerii w miejscowości Sieczychy. Był odznaczony orderem Virtuti Militari i dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Jego imieniem nazwany zostal batalion Grup Szturmowych ("Zośka"), który okrył się sławą bojową w najcięższych walkach Powstania Warszawskiego.

Aleksy Dawidowski "Alek"

Aleksy Dawidowski urodził się w 1920 roku. W ciągu swojego krótkiego życia był podharcmistrzem, członkiem podziemnej organizacji "Wawer", dowódcą drużyny GS (Grup Szturmowych).

W akcjach Małego Sabotażu szczególnie wyróżnił się zdjęciem niemieckiej tablicy z pomnika Kopernika, wymalowaniem na murze Muzeum Narodowego napisu: "Ludu Warszawy - jam tu! Jan Kiliński", wybijaniem szyb w zakładach fotograficznych. Później dowodził akcjami dywersyjnymi.

W czasie akcji "Pod Arsenałem", która miała na celu odbicie Rudego z rąk gestapowców, został śmiertelnie ranny w brzuch. Zmarł 30 marca 1943 r., tego samego dnia, co uwolniony przyjaciel. Jego imieniem "Alek" nazwany został pluton GS.

Alek został udekorowany krzyżem Virtuti Militari.

Jan Bytnar "Rudy"

Janek Bytnar urodził się w Kolbuszowej pod Warszawą 6 maja 1921 roku. W roku 1925 przeniósł się do Warszawy, gdzie uczęszczał do Szkoły Powszechnej nr 43 przy ul. Zagórnej 9, później do Gimnazjum im. Stefana Batorego. Maturę zdał z wyróżnieniem w 1939 roku.

Do drużyny harcerskiej (23 WDH "Pomarańczarnia") wstąpił w 1933 roku, gdy miał 12 lat. Do wybuchu II Wojny światowej zdobył 32 sprawności i stopień Harcerza Orlego. W okresie okupacji działał wraz z innymi w konspiracyjnym harcerstwie. Od 1940 roku aktywnie uczestniczył w konspiracyjnych działaniach w Szarych Szeregach, był harcmistrzem, Komendantem Hufca Grup Szturmowych "Sad" (południe) w Oddziałach Dyspozycyjnych Kedywu KG AK. Najpierw zajmował się Małym Sabotażem (malowaniem znaków Polski walczącej, wybijanie szyb niemieckich sklepów, itp.) a potem dywersją i akcjami zbrojnymi.

Janek został aresztowany przez gestapo 23 marca 1943 roku o godz. 4.45 rano w swoim mieszkaniu. Od pierwszych godzin po aresztowaniu był dotkliwie torturowany przez gestapo. Przyjaciele odbili go 26. 03. 1943. "Rudy" był wtedy w strasznym stanie i nie dało się go już uratować. Zmarł w swoim mieszkaniu 30. 03. 1943 r.

Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Walecznych.