Reeves-Stevens Judith i Garfield - Quicksilver znaczy śmierć.doc

JUDITH i GARFIEID REEVES-STEVENS

QUICKSILVER ZNACZY   ŚMIERĆ

Suzanne Reeves i Richardowi Baldwinowi, jedynym prawdziwym Amerykanom wśród nas

Pewnego dnia umysł jakiegoś naukowca stworzy urządzenie tak potężne,

tak straszliwe i przerażające, że nawet człowiek, z natury wojownik,

który torturuje i zadaje śmierć, na zawsze porzuci wojaczkę.

Thomas Alva Edison

Fundamentalna zasada obrony głosi, że należy zawsze używać najpotężniejszej broni, jaką udało się wyprodukować.

Generał James Henry Burns

Instytucje i organizacje

ASWC       Armys    Speciai   Warfare    Center,    Ośrodek   Specjalnego    Sprzętu

Wojskowego Armii
CDC              Continental Defence Command, Dowództwo Obrony Kontynentalnej

CIA              Central Intelligence Agency, Centralna Agencja Wywiadowcza

COC              Combat Operations Center, Bojowe Centrum Operacyjne

DIA              Defence Intelligence Agency, Agencja Wywiadu Obronnego

DMA              Defence Mapping Agency, Agencja Kartograficzna Obrony

DMS              Department of Military Services, Departament Służb Wojskowych

FBI              Federal Bureau of Investigation, Federalne Biuro Śledcze

FEMA       Federal Emergency Management Agency, Federalna Agencja do Spraw

Kryzysowych NAOC       National Airborne Operations Center, Narodowe Powietrznodesantowe

Ceatrum. Otpetacyyae NASA        National Aeronautics  and Space Administration,  Narodowa  Agencja

Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej
NATO       North Atlantic Treaty Organization, Organizacja Paktu Północnoatlan­
tyckiego
NCA              National Command Authority, Naczelne Dowództwo Narodowe

NIA              National Infrastructure Agency, Nafodowa Agencja Spraw Wewnętrz-

nych NIMA       National Imagery and Mapping Agency, Narodowa Agencja Zdjęć i Map NMCC       National Military Command Center, Narodowe Centrum Dowództwa

Wojskowego
NRO              National Reconnaissance Office, Narodowe Biuro Rozpoznania

NSA              National Security Agency, Agencja Bezpieczeństwa Narodowego

NSC              National Security Council, Rada Bezpieczeństwa Narodowego

SDIO              Strategie   Defence   Initiative   Organization,   Sztab   Inicjatywy   Obrony

Strategicznej
SIOC              Stategic Information and Operations Center, Strategiczny Ośrodek In-

formacyjno-Operacyjny UNSF        United Nations Security Forces, Siły Bezpieczeństwa Narodów Zjed­noczonych US NSOF United States Navy Speciai Operations Forces, Siły Operacji Specjalnych

Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych USAC        United States Atlantic Command, Dowództwo Obszaru Atlantyku USASC      United States Army Signal Command, Dowództwo Łączności Sił Lądo­wych Stanów Zjednoczonych USSC        United States Space Command, Amerykańskie Dowództwo Przestrzeni

Kosmicznej
WHS              Washington Headąuarter Services, Służby Sztabu Waszyngtońskiego

Okolice Pentagonu

lądowisko helikopterów

WEJŚCIE OD   & LĄDOWISKA

WEJŚCIE OD MALL

korytarze okrężne

WEJŚCIE RZECZNE

Teren Parad

Budynek Pentagonu

PIERŚCIENIE A B C D E

              WEJŚCIE OD METRA

terminal autobusowy

4

droga wewnętrzna

Służby Sztabu Waszyngtońskiego (Washington Headąuarter Services — WHS) Okólnik Pentagonu nr WHS 04-02 Data: 10/05/02 Koniec ważności: nie określony Dotyczy: kolejne stopnie zagrożenia. Informacje do uzyskania przy wejściach do Pentagonu

Aby pracownicy budynku mogli zapoznać się z informacjami dotyczącymi stopnia zagrożenia, Służba Obrony rozmieści okólnik przy wszystkich wejściach do Pentagonu. Poniższa klasyfikacja została opracowana przez Departament Obrony, by określić stan zagrożenia w danym miejscu (tu: Pentagon)

na podstawie informacji wywiadu i innych.

Stopień zagrożenia „Normalny"

brak zagrożenia ze strony terrorystów.

Stan zagrożenia „Alfa"

Nie określona bliżej groźba działań terrorysty­cznych, mających na celu uszkodzenie urządzeń i poszczególnych pomieszczeń, jak również alak na personel budynku.

Stan zagrożenia „Brawo"

Określona   groźba   ataku   terrorystycznego   na

niezidentyfikowany obiekt.

Stan zagrożenia „Delta"

Atak  terrorystyczny   lub  doniesienie   wywiadu

o planowanym ataku na konkretny obiekt.

Doi. operacji ..Zachmurzenie'

Stan zagrożenia „Charlie"

Zapowiedź ataku terrorystycznego lub uzyskanie przez wyw iad informacji o planowanej akcji terrorystycznej.

Stan zagrożenia „Echo"

Opanowanie przez siły terrorystyczne okreś­lonych obiektów. Przewiduje siy podjecie środ­ków w celu obrony zakładników i ograniczenia zdolności terrorystów do podjęcia oporu w przy­padku kontrataku.

Stan zagrożenia „X"

Opanowanie przez sih terrorystyczne określonych obiektów, których odzyskanie jest niemożliwe. Przewiduje siy podjecie działań w celu zlikwido­wania obiektu wraz z nieprzyjacielem.

Pot. operacji ..Ulewa" i ..wyniesienie Atlantydy"

Pentagon

Narodowe Centrum Dowództwa Wojskowego, Punkt J schemat części podziemnej

piętra podziemne

tunel ewakuacyjny „Godzina Szczytu"

kanał regulacji ciśnienia

szyb ewakuacyjny Punktu J

droga wewnętrzna

budynek Pentagonu

Poziom Zero

droga wewnętrzna

Poziom Zero

szyb głównego dostępu

głębokość (w metrach)

przejście gospodarcze

100

poziom drugi              . ,

dowodzenia      - sfa,owo """"

110

poziom czwarty - gospodarczy

120

zbiornik wody pitnej o pojemności

284 000 litrów

generatory

przejście do schronu Atlantydy"

sprężynujące klamry

AJRCJTIC SHADE

ZA SZEŚĆ LA T

USS Valley Forge, Pacyfik,4°18'szer.płn., 145°22'dł.wsch., piątek, 24 grudnia

Pięć mil od celu Quicksilvera, na pokładzie obserwacyjnym przy prawej burcie USS Yalley Forge, major armii Stanów Zjednoczonych, Margaret Sinclair, wciągnęła głęboko w płuca świeże morskie powietrze i spojrzała na jasne błękitne niebo, oczekując czegoś, co miało zmienić świat.

Nawet gdy napawała się ciepłem intensywnego tropikalnego słońca, nie za­pominała o obecności stojącego obok niej oficera lotnictwa, generała Milo Vano-vicha. Z pobladłą od choroby morskiej twarzą, z trudem utrzymując równowagę na skutek rytmicznego opadania i wznoszenia się pokładu, spoglądał na nią, a nie na morze.

-              Jeszcze tylko dziesięć minut, generale, i będziemy znali odpowiedź. - Choć
Margaret starała się mówić pewnym tonem, wiedziała po tylu latach wspólnej
pracy, że mężczyzna dobrze zna jej myśli.

Jednak Vanovich, jakby chcąc zaprzeczyć, że odczuwa jakikolwiek niepokój, po­klepał kieszonkę bladoniebieskiej koszuli mundurowej z długimi rękawami, w któ­rej przechowywał cygaro na szczególną okazję. Taką miał być przyszły sukces.

-              Proszę o tym nie myśleć, pani major. Wszystko się uda.

Pokład zakołysał się znowu i Margaret zauważyła, że Vanovich silniej przy­trzymał się relingu. Usłyszała też cichy jęk, którego nie potrafił opanować.

Znała swojego przyjaciela i wiedziała, jak bardzo nienawidzi oceanu, jak chciałby znaleźć się z powrotem w swoim gabinecie w Pentagonie. Poczuć pod nogami stały grunt, być z dala od - jak to określał - smrodu oleju napędowego, który przyprawiał go o mdłości, a także od wszechobecnej woni morza. Tak bywało za dawnych, dobrych czasów. Teraz jednak poczucie, że powinien osobiście nadzorować przebieg testu, skłoniło go do spędzenia ostatnich trzech tygodni na oceanie. Chorował podczas tej podróży bardziej niż podczas poprzednich operacji morskich.

W przeciwieństwie do niego Margaret rozkoszowała się gwałtownymi ruchami fal. W ciągu dwunastu lat służby w wojsku przekonała się, że im bardziej kołysa­ło, tym większą odczuwała przyjemność. I to właśnie był powód - dobrze o tym wiedziała - że generał zaproponował jej pracę w nowej jednostce wywiadowczej

17

wysokiego szczebla, nazwanej enigmatycznie Narodową Agencją Spraw Wew­nętrznych (National Infrastructure Agency), Jako pierwszy dyrektor NIA, Vanovich przekonał sekretarza obrony, że nowa organizacja, która miała zająć się działalnością, o jakiej nikomu dotąd nawet się nie śniło, będzie potrzebowała pracowników mających doświadczenie w czymś, czego jeszcze do tej pory nigdy nie dokonywano. Margaret była pierwsza na liście pracowników, których zamierzał zaangażować, i szybko awansowała do stopnia majora.

Gdy okręt znowu zaczął wznosić się na fali, Margaret uspokajającym gestem położyła dłoń na ramieniu generała. Wiedziała, że nie wyciągnie z tego fałszy­wych wniosków. W jego obecności mogła zapomnieć o swojej płci i wyglądzie.

By zachować szczupłą, wysportowaną sylwetkę, trzydziestodwuletnia Marga­ret nadal dużo ćwiczyła, uprawiała jogging i podnoszenie ciężarów - trudno było wyzbyć się nawyków ukształtowanych w początkach służby. Wiedziała oczy­wiście, że koledzy nie pozostają obojętni na jej aparycję, ale, na szczęście, próby spoufalania się, zresztą szybko przez nią ucinane, były nieliczne, a i te skończyły się już po dwóch latach służby.

Licząca tylko sto pięćdziesiąt osiem centymetrów wzrostu, Margaret ledwie spełniała warunki, jakie stawiano przyjmowanym do armii kobietom. Potrafiła jednak przekształcić tę rzekomą wadę w atut. Choć nie mogła liczyć, by nazywa­no ją „Amazonką", jak to często zdarzało się wyższym od niej dziewczynom, w miarę upływu lat przekonała się, że to właśnie z powodu niskiego wzrostu nie musiała obawiać się rywalizacji. Większość rywali czy współzawodników - zwłasz­cza na początku - po prostu nie traktowała jej poważnie. Ci, którzy wiedzieli o niej niewiele, uważali ją za jeszcze jedną urzędniczkę w wywiadzie wojskowym. A ponieważ nie mogła nosić wszystkich naszywek, do jakich była uprawniona, współpracownicy nie orientowali się w jej przeszłości i dokonaniach.

Margaret była zadowolona z tego kamuflażu. Wolała, by rywal lekceważył jej umiejętności i potem był zaskoczony porażką, niż żeby znal jej siłę i dobrze przy­gotował się do wałki.

Generał jednak wiedział o niej wszystko. ...