leki RKO.doc

(36 KB) Pobierz
LEKI RESUSCYTACYJNE – drogi podawania :

WWW.RatownictwoMedyczne.Friko.p1                                                                                                                                         

Stany Zagrożenia Życia – Leki resuscytacyjne

 

LEKI RESUSCYTACYJNE – drogi podawania:

 

-          dożylna – in vena (i.v.)

-          dotchawicza – in tvachea (i.t.)

-          doustna – peroz

-          doodbytniczo – per rectum (p.r.)

 

 

·          ADRENALINA (epinefryna): środek silnie działający na receptory α, zwęża naczynia, poprawia przepływ wieńcowy i mózgowy; jest agonistą receptorów β; ma działanie izotropowe i hronotropowe na serce (zwiększa siłę skurczu); dawka:

 

à      asystolia i migotanie komór: 1 mg i.v. co 3-5 minut, max. dawka ok. 3 mg

à      przy podawaniu i.t. musi być dwa razy większa = 2 mg rozcieńczać do 10 mg soli podawać co 3-5 minut (do decyzji);

 

– stosowana jest jako lek w astmie, we wstrząsach i ostrych odczynach alergicznych; w laryngologii i stomatologii służy między innymi do zmniejszania krwawienia (silnie zwęża naczynia błon śluzowych); używa się jej też w zabiegach resuscytacyjnych (reanimacja) przy zatrzymaniu czynności serca; zwęża obwodowe naczynia krwionośne, rozszerza źrenice, a w większych stężeniach powoduje podniesienie ciśnienia krwi; stosowana w lecznictwie przy zaburzeniach krążenia, dychawicy oskrzelowej, w stanach uczuleniowych;

WSKAZANIA: wszystkie rodzaje NZK, wstrząs anafilaktyczny, wstrząs kardiogenny; zatrzymanie akcji serca (asystolia lub migotanie komór);

 

·          DWUWĘGLAN SODU: w rutynowym postępowaniu resuscytacyjnym nie jest zalecany; należy go ograniczyć w sytuacjach takich jak:

 

-          wydłużenie resuscytacji powyżej 15 minut;

-          wcześniejsze wystąpienie kwasicy metabolicznej (podwyższony potas);

-          hiperkaliemia – wzrost poziomu potasu powyżej 5,5 µmol / l ;

 

                dawka:

 

à      1 mili ekwiwalent / 1 kg masy ciała i.vi

 

–  (soda oczyszczona – spożywcza) ten prosty środek działa jako substancja alkalizująca – niwelująca wytwarzany w mięśniach kwas mlekowy; środek ten powodować może w zbyt dużych ilościach kłopoty żołądkowe;

 

·          LIDOKAINA: farmakologiczny defibrylator, lek antyarytmiczny, stosowany w zaburzeniach rytmu komorowego, tachykardii komorowej, migotaniu komór i profilaktyce; dawka:

 

à      początkowo w bolusie 1-1,5 mg/kg masy ciała a potem 0,5-3 mg/ kg masy ciała w kroplówce

à      dalsze dawki: po powrocie krążenia spontanicznego podajemy we wlewie kroplowym 2-4 mg/kg masy ciała

 

–  lek miejscowo znieczulający; również skuteczny lek przeciwarytmiczny stosowany w niemiarowościach komorowych serca o różnej etiologii oraz niemiarowościach występujących na skutek zatrucia glikozydami nasercowymi;

 

·          ATROPINA: zalecana w bradykardii lub asystolii; należy unikać podawania u osób z blokiem 2° typu Mobitz i blokiem 3°; stosujemy ostrożnie u osób z niedokrwieniem mięśnia sercowego ponieważ może zwiększyć stopień niedokrwienia; dawka:

 

à      przy asystolii 1 mg i.v. co 3-5 minut, max. dawka 3 mg (ampułki)

à      nie przekroczyć przy bradykardii 0,5 mg i.v. co 5 minut do max. dawki 2 mg

 

–  rozszerza źrenice, w większych dawkach przyspiesza czynność serca; stosowana głównie jako lek rozkurczowy; stosowana jest jako lek znoszący skurcze mięśni gładkich (tkanka mięśniowa) przewodu pokarmowego i oskrzeli, rozszerzający źrenice (także w celu ułatwienia badania oka), hamujący czynność gruczołów wydzielania wewnętrznego;

WSKAZANIA: asystolia, czynność elektryczna bez wyczuwalnego tętna z częstością komór < 60 / min., bradykardia, blok serca;

 

·          CHLOREK WAPNIA: powinien być ograniczony do szczególnych przypadków resuscytacji:

 

-          hipokalcemii – za mały poziom wapnia;

-          hiperkaliemii;

-          zatrucia brokerami kanału wapniowego;

-          ostrożność należy zachować przy podawaniu preparatów wapnia pacjentom w trakcie terapii naparstnicą, szczególnie gdy podejrzewa się zatrucie tym preparatem;

               dawka:

 

à      0,1 ml / kg masy ciała w bolusie i.v.

 

·          MAGNEZ (siarczan magnezu): niedobór powoduje zaburzenia rytmu serca, dlatego też trzeba go uzupełnić; można go stosować w pomocy doraźnej, ale lepiej w szpitalu po elektrolizie; dawka:

 

à      1-2 g siarczanu magnezu w soli fizjologicznej (100ml) przez 1-2 minuty

 

KIG = POTAS + INSULINA +GLUKOZA – podajemy przy kipokaliemii, aby potas nam wszedł do komórki; insulina – jest transporterem glukozy i potasu do komórki;

 

– przy zaburzeniach rytmu również niedobór potasu może komplikować uporczywe migotanie komór;

WSKAZANIA: zaburzenia w EKG ( torsades de pointes), profilaktyka zawału mięśnia serca, rzucawka, niedobór magnezu;

 

 

 

 

 

1

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin