Ludwig Wittgenstein ur. 26 kwietnia 1889 w Wiedniu, zm. 29 kwietnia 1951 w Cambridge. Filozof. Wittgenstein zainteresował się filozofiš po studiach nad logikš u boku Bertranda Russella, pod niemałym wpływem idei Gottloba Frege. Jego pierwsza ksišżka (jedyna opublikowana za życia filozofa), "Traktat logiczno-filozoficzny", złożona z ponumerowanych, ascetycznych aforyzmów, odrzuca wiele tez takoż Fregego jak i Russella, i, po wykładzie o języku, nonsensie, reprezentacji, logice, Wittgenstein mówi, że dyskurs metafizyczny jest niemożliwy, bo nie jestemy w stanie dać znaczenia słowom których używamy. Sš rzeczy, o których nie da się mówić, więc po co mówić o nich niezdarnie? Traktat był przewidziany jako zakończenie pracy filozoficznej Wittgensteina, jednak, po blisko 10-ciu latach przerwy, wrócił on na uniwersytet Cambridge, choć było to miejsce gdzie czuł się wyjštkowo nieswojo. Jego póniejsza filozofia jest mniej radykalna niż to, co możemy czytać w Traktacie, a jej owocem sš m.in. "Dociekania filozoficzne". Nie można, mimo wielu sugestii ze strony komentatorów, mówić jednak o drastycznej zmianie w całoci przedsięwzięcia filozoficznego Wittgensteina - on sam przyznaje się do kilku błędów w pierwszym dziele - słuszniej jest nazwać te ewolucje dojrzewaniem. "Nie pytaj o znaczenie, pytaj o użycie" - Ludwig Wittgenstein demaskuje pozornoć problemów filozoficznych, które traktuje jak choroby ("Dociekania filozoficzne", dzieło napisane jako zbiór paragrafów, nielinearnie - filozof nie cenił sobie klasycznej formy dysertacyjnej w rozprawach tego rodzaju). Twierdzi, że nie ma tajemniczego bytu zwanego "znaczeniem" w sensie filozoficznym, język jest bowiem technikš, która daje nam możliwoć komunikacji; by wiedzieć, co znaczš słowa, trzeba być w posiadaniu tejże techniki oraz patrzeć na kontekst w jakim sš one przekazane. Wittgenstein nie przywišzywał wagi do problemów klasycznych w filozofii, ponieważ większoć z nich znika, gdy uważniej przyjrzymy się ich zadziwiajšcym formulacjom. Badanie języka codziennego uwiadamia, wg Wittgensteina, jak wiele problemów wynika jedynie z niewłaciwego użycia pewnych pojęć, z pomyłek w "grach językowych". Co może znaczyć zdanie takie jak "uczucia sš prywatne"? Dajemy tu jakie wyjštkowe znaczenie słowu "prywatne", ignorujšc, że słowo "uczucie" zawiera w sobie pewna prywatnoć, a fakt, że mówimy o uczuciach znaczy, że widocznie mamy o czym mówić, i że owa "prywatnoć" nie oznacza żadnej tajemniczej własnoci tychże. Problem prywatnoci, którš widzi jako twór po częci mityczny, wynikajšcy z ignorancji na role wspólnoty w kształtowaniu się języka i kadru konceptualnego u każdego z nas, jego "argument języka prywatnego", uznany jest za refutacje kartezjańskiej wizji pewnoci zbudowanej na introspekcji. "Nie ma nic ukrytego" mówi jeden z najsławniejszych cytatów z Wittgensteina.
Endriu4001