Szalona - Thornton Elizabeth.pdf - THORTON ELIZABETH - alex.32

Elizabeth Thornton

Szalona

Prolog

Było to jedno z tych nielicznych angielskich letnich popołudni, kiedy niebo jest

bezchmurne, a powietrza nie m Ģ ci najl Ň ejszy nawet podmuch. Przy balustradzie małej altany

stała ciemnowłosa, ciemnooka młoda kobieta w zwiewnych mu Ļ linach. Podziwiała wspaniał Ģ

panoram ħ ; wdzi ħ czne kr Ģ gło Ļ ci niewielkich wzgórz i dolin, przetykane k ħ pami dorodnych

platanów i buków, sztuczne jeziorko z nieodł Ģ cznym stadem łab ħ dzi. Wiele pokole ı

pracowało nad tym, by park osi Ģ gn Ģ ł obecny, doskonały niemal kształt, by stal si ħ prawdziw Ģ

ozdob Ģ maj Ģ tku jej m ħŇ a. Wszystko wygl Ģ dało tak spokojnie, tak swojsko, Ň e przez chwil ħ

czuła si ħ tak, jakby cofn ħ ła si ħ w czasie.

Przykre wspomnienie o mało nie zepsuło tego miłego nastroju. Młoda kobieta

wzdrygn ħ ła si ħ ; zepchn ħ ła nieprzyjemne my Ļ li gdzie Ļ w najodleglejsze kra ı ce umysłu.

Opu Ļ ciła altan ħ i rozpocz ħ ła spacer jedn Ģ z wielu Ļ cie Ň ek przecinaj Ģ cych ogród jej m ħŇ a.

Poproszono j Ģ , by przez godzin ħ lub dwie pobyła sama, nie chciała wi ħ c wraca ę do domu

niczym mała dziewczynka, która nie potrafi znale Ņę sobie zaj ħ cia.

Nie dostrzegła w pobli Ň u ogrodnika ani lokaja, wiedziała jednak, dlaczego ich tu nie

ma. Tego dnia obchodziła urodziny, a m ĢŇ szykował dla niej jak ĢĻ niespodziank ħ . Cho ę

niespodzianka owa miała by ę dla niej kompletnym zaskoczeniem, widziała, Ň e na trawniku

przed domem ustawiano parasole i stoły, a cała słu Ň ba zaj ħ ta jest przygotowaniami.

Zachichotała pod nosem. Musiałaby by ę Ļ lepa i głucha, by nie domy Ļ li ę si ħ , Ň e m ĢŇ urz Ģ dza

dla niej wielkie przyj ħ cie urodzinowe.

U Ļ miechaj Ģ c si ħ do siebie, przyło Ň yła dło ı do brzucha w delikatnej pieszczocie. Nie

tylko jej m ĢŇ przygotowywał niespodziank ħ . Postanowiła, Ň e zrobi to tego wieczoru, kiedy

b ħ dzie trzymał j Ģ w swych mocnych ramionach i mówił, jak bardzo j Ģ kocha. ņ adne z nich

nie s Ģ dziło, Ň e poł Ģ czy ich tak silna wi ħŅ . Nie pobrali si ħ z miło Ļ ci. Ona przyjechała latem do

Londynu w poszukiwaniu odpowiedniego kandydata na m ħŇ a. Nikt nie przypuszczał, Ň e uda

jej si ħ zdoby ę najlepsz Ģ parti ħ w całej Anglii, człowieka, który mógł przebiera ę do woli w

młodych i bogatych dziewcz ħ tach.

Powiedział jej wtedy, Ň e znajduje si ħ w takiej samej sytuacji jak ona, gdy Ň rodzina

domaga si ħ od niego rychłego o Ň enku. Wybrał j Ģ , bo nie znalazł w niej cienia afektacji.

Powiedział jej, Ň e jeszcze nigdy w Ň yciu nie spotkał równie pi ħ knej i czaruj Ģ cej kobiety.

Miesi Ģ c po Ļ lubie zrozumieli, ku obopólnej rado Ļ ci, Ň e s Ģ w sobie zakochani.

Po chwili wyszła spo Ļ ród drzew i stan ħ ła nad brzegiem jeziorka. Ciemna tafla

przypominała gigantyczne zwierciadło, w którym przegl Ģ da si ħ niebo i chmury. Sztuczny

zbiornik był do Ļę płytki, w najgł ħ bszym miejscu woda si ħ gała zaledwie pi ħ ciu czy sze Ļ ciu

stóp. Ta Ļ wiadomo Ļę nie powstrzymała jednak mimowolnego dreszczu, który pokrył jej nagie

ramiona g ħ si Ģ skórk Ģ .

Powolnym, lecz zdecydowanym krokiem weszła na drewniany mostek, który

oddzielał jeziorko od wodospadu i stawu. Cz ħ sto przygl Ģ dała si ħ dzieciom z maj Ģ tku, które

wrzucały drewniane łódeczki do jeziora, a potem przebiegały na drug Ģ stron ħ mostu, by

zobaczy ę , jak ich zabawki spadaj Ģ z wodospadu i wypływaj Ģ ponownie gdzie Ļ przy brzegu.

Wła Ļ ciwie nie miała si ħ czego obawia ę . Jeziorko było l Ļ ni Ģ cym dziełem sztuki,

kunsztown Ģ zabawk Ģ , triumfem ludzkiej my Ļ li. Stała tam przez długi czas, z r ħ kami

zło Ň onymi na drewnianej barierce, z brod Ģ wspart Ģ na dłoniach. Starała si ħ patrze ę na

wszystko, tylko nie na wod ħ .

Jej m ĢŇ znał przyczyny tej fobii. Wiele lat temu, kiedy uczyła si ħ jeszcze w szkole,

była Ļ wiadkiem tragicznego wypadku. Pewna dziewczynka utopiła si ħ w takim wła Ļ nie

jeziorku. Od tego czasu panicznie bała si ħ wody, zwłaszcza Ň e zmarła była jej blisk Ģ

kole Ň ank Ģ . M ĢŇ próbował wyleczy ę j Ģ z tej niemiłej przypadło Ļ ci, jednak bez wi ħ kszych

sukcesów. Bardzo rzadko przeciwstawiała si ħ jego woli, jednak nawet on nie był w stanie

namówi ę jej do nauki pływania. Pomy Ļ lała, Ň e na pewno si ħ ucieszy, kiedy powie mu, Ň e

sama spacerowała nad jeziorem.

Zastanawiała si ħ , czy która Ļ z dziewcz Ģ t obecnych przy Ļ mierci Becky bała si ħ wody

tak mocno jak ona. Nie chciała o nich my Ļ le ę , jednak pami ħę natychmiast podsun ħ ła jej jedno

imi ħ . Tessa.

Mała chmurka przesłoniła na moment sło ı ce. Młoda kobieta znów si ħ wzdrygn ħ ła.

Jeziorko przybrało dziwny, złowieszczy wygl Ģ d. Teraz nie nazwałaby go ju Ň dziełem sztuki.

Wydawało jej si ħ brzydkie. Zimne i o Ļ lizłe, zdawało si ħ wchłania ę wszelkie Ň ycie.

Usłyszała czyje Ļ kroki na mostku i podskoczyła, przestraszona. Kiedy jednak

zobaczyła twarz nadchodz Ģ cego człowieka, natychmiast si ħ uspokoiła.

- Ach, to ty - odetchn ħ ła z ulg Ģ . - Czas ju Ň wraca ę ?

Si ħ gn ħ ła po zegarek zawieszony na piersiach. Gdy patrzyła na jego tarcz ħ , pierwszy

cios dosi ħ gn Ģ ł jej głowy. Drugi spadł na szyj ħ , kiedy osun ħ ła si ħ na kolana.

Godzin ħ pó Ņ niej m ĢŇ znalazł jej martwe ciało unosz Ģ ce si ħ na powierzchni stawu pod

wodospadem.

- Tessa! To Tessa Lorimer, prawda?

Słowa wypowiedziane wytworn Ģ angielszczyzn Ģ wywołały pewne poruszenie w Ļ ród

go Ļ ci zgromadzonych w grande salle paryskiego domu Aleksandra Beaupre. Jesieni Ģ 1803

roku Anglia i Francja znajdowały si ħ w stanie wojny, nic wi ħ c dziwnego, Ň e głos obywatela

wrogiego pa ı stwa wprawił Francuzów w zdumienie. Potem jednak przypomnieli sobie, Ň e

wnuczka Aleksandra Beaupre urodziła si ħ w Anglii, a młoda kobieta, która wymieniła jej

imi ħ , mo Ň e by ę inn Ģ krewn Ģ gospodarza z Anglii lub z Ameryki. Tak czy inaczej, nikt nie

zamierzał si ħ tym przejmowa ę . Je Ļ li nieznajoma była Amerykank Ģ , nale Ň ało uzna ę j Ģ za

przyjaciółk ħ Francji, je Ļ li za Ļ pochodziła z Anglii, to wzi Ģ wszy pod uwag ħ rozliczne

powi Ģ zania Beauprego, i tak nie miało to wi ħ kszego znaczenia. Beaupre był bankierem,

finansowym cudotwórc Ģ , a Pierwszy Konsul nale Ň ał do grona jego najbli Ň szych przyjaciół.

Słysz Ģ c swe imi ħ , i to wypowiedziane najczystsz Ģ angielszczyzn Ģ , Tessa uniosła w

zdumieniu brwi i odwróciła si ħ na pi ħ cie, by zobaczy ę , kto j Ģ woła. Tu Ň przy drzwiach

wej Ļ ciowych stało dwoje młodych ludzi, m ħŇ czyzna i kobieta. Trzymali si ħ nieco na uboczu,

jakby niepewni, czy s Ģ tu mile widziani. Dziewczyna wygl Ģ dała na rówie Ļ nic ħ Tessy, miała

około dwudziestu lat. Jej twarz, okolona jasnymi włosami, wzbudzała sympati ħ i zaufanie.

Obok dziewczyny stał młody d Ň entelmen, Anglik, s Ģ dz Ģ c po kroju ubrania, starszy od niej o

rok lub dwa.

Tessa pochyliła si ħ i wyszeptała co Ļ do ucha siwowłosego d Ň entelmena siedz Ģ cego na

wózku inwalidzkim. Był to jej dziadek, Aleksander Beaupre. Starszy pan, pomimo swoich

ułomno Ļ ci, wci ĢŇ wspaniale si ħ prezentował. Pi ħ kne, ciemne oczy o Ň ywiały jego blad Ģ ,

arystokratyczn Ģ twarz, która mimo gł ħ bokich zmarszczek wci ĢŇ mogła uchodzi ę za całkiem

przystojn Ģ .

Beaupre- machn Ģ ł przyzwalaj Ģ co r ħ k Ģ .

- Baw si ħ , jak mo Ň esz najlepiej - powiedział. - To twoje urodziny. Marcel si ħ mn Ģ

zajmie. - Potem zwrócił si ħ do lokaja, który stał obok wózka. - Marcel, przynie Ļ mi kieliszek

szampana. Tak, tak, wiem, Ň e lekarz mi tego zabronił. I có Ň z tego?

Tessa podeszła do dziewczyny, która wymieniła jej nazwisko. Cho ę przywitała j Ģ

ciepłym u Ļ miechem, na jej twarzy malował si ħ wyraz niepewno Ļ ci.

- Jestem Sally - przedstawiła si ħ dziewczyna. - Sally Turner. Nie pami ħ tasz mnie?

Chodziły Ļ my razem do szkoły.

- Oczywi Ļ cie - odparła Tessa z u Ļ miechem, czyni Ģ c w my Ļ lach przegl Ģ d wszystkich

szkół, do których ucz ħ szczała, a było ich niemało, i bezskutecznie staraj Ģ c si ħ

przyporz Ģ dkowa ę do której Ļ z nich twarz Sally Turner.

Sally zrozumiała jej zakłopotanie i próbowała pomóc:

- Fleetwood Hall. Pewnie mnie nie pami ħ tasz, bo była Ļ tam tylko przez rok, a potem

musiała Ļ wyjecha ę do krewnych w Bath.

Tess ħ wyrzucano niemal ze wszystkich szkół, do których miała okazj ħ ucz ħ szcza ę ,

jednak Sally taktownie pomin ħ ła ten nieprzyjemny szczegół.

- To było tak dawno - powiedziała Tessa niepewnie.

- Osiem lat temu - sprecyzowała Sally. - Miały Ļ my wtedy dwana Ļ cie lat.

Pomimo tej informacji Tessa nadal nie mogła przypomnie ę sobie znajomo Ļ ci z Sally

Turner, starała si ħ jednak nie okazywa ę zakłopotania. Podobała jej si ħ ta sympatyczna, młoda

kobieta.

- Ale jak ty mnie rozpoznała Ļ ? - spytała. - I co robisz we Francji?

Sally odpowiedziała najpierw na drugie pytanie Tessy.

- Byli Ļ my w Reims, kiedy nagle wybuchła wojna. Zostali Ļ my całkowicie zaskoczeni.

Siedzimy wi ħ c tutaj, odci ħ ci od własnego kraju, i czekamy, a Ň Bonaparte zdecyduje, co z

nami b ħ dzie.

Tessa skin ħ ła głow Ģ . Wiedziała, Ň e wielu angielskich go Ļ ci znalazło si ħ w podobnej

sytuacji. Niektórzy wzi ħ li sprawy we własne r ħ ce i próbowali przedosta ę si ħ do ojczyzny

przez kanał La Manche. Ci, którzy mieli mniej szcz ħĻ cia i zostali pojmani, przebywali teraz w

areszcie domowym albo we francuskich wi ħ zieniach.

- A je Ļ li chodzi o twoje pierwsze pytanie - mówiła dalej Sally - to rozpoznałam ci ħ

głównie po włosach. Nigdy nie widziałam kogo Ļ o tak pi ħ knych i niezwykłych włosach. -

Sally poczuła lekkie szturchni ħ cie w bok i przypomniała sobie o dobrych manierach. - Tesso,

chciałabym przedstawi ę ci mojego brata, Desmonda. Des, to jest… - Sally przerwała nagle i

roze Ļ miała si ħ z zakłopotaniem. - No tak, przecie Ň mo Ň esz by ę ju Ň m ħŇ atk Ģ .

- Nie. Nie jestem m ħŇ atk Ģ . Nadal nazywam si ħ Tessa Lorimer.

Desmond Turner bardzo si ħ ucieszył, słysz Ģ c to o Ļ wiadczenie. Młoda kobieta, odziana

w mu Ļ linow Ģ sukni ħ balow Ģ o podniesionej talii i kwadratowym dekolcie, była tak pi ħ kna, Ň e

nie mógł oderwa ę od niej spojrzenia od chwili, gdy wszedł do grande salle, a co Ļ takiego nie

przydarzyło mu si ħ nigdy dot Ģ d. Sally miała racj ħ , opisuj Ģ c jej włosy. Nie były przyci ħ te

według obowi Ģ zuj Ģ cej obecnie mody, lecz opadały na ramiona dziewczyny kaskad Ģ czystego

złota, zabarwionego blaskiem ognia. Miała te Ň pi ħ kn Ģ twarz, o regularnych, klasycznych

rysach, i du Ň e oczy, których kolor trudno było okre Ļ li ę jednym słowem. Nie był to ani bł ħ kit,

ani fiolet, tylko jaki Ļ odcie ı po Ļ redni, niemal taki sam jak bukiecik fiołków przypi ħ ty do

sukni młodej damy.

Łokie ę siostry Desmonda w do Ļę bolesny sposób zetkn Ģ ł si ħ z jego Ň ebrami,

wyrywaj Ģ c go z osłupienia. Młody d Ň entelmen spytał Tess ħ , dlaczego i ona znalazła si ħ w

kraju wroga.

Popatrzyła na niego ze zdumieniem.

- Ja tu mieszkam - powiedziała. - To dom mojego dziadka.

- Pani jest wnuczk Ģ pana Beauprego? - zdumiał si ħ dla odmiany Desmond. - Przecie Ň

pani jest taka… taka angielska.

- Moja matka była Francuzk Ģ , ale umarła, kiedy byłam jeszcze dzieckiem. - Nie chc Ģ c

wdawa ę si ħ w szczegółowy opis ostatnich kilku lat swego Ň ycia, ani te Ň opowiada ę o tym, jak

to wymkn ħ ła si ħ wreszcie angielskim stra Ň nikom i wygłodzona i brudna zapukała do drzwi

domu swego dziadka, wypowiedziała na głos dr ħ cz Ģ c Ģ j Ģ od kilku minut my Ļ l.

- Musz ħ przyzna ę , Ň e jestem mile zaskoczona wasz Ģ wizyt Ģ .

Dziadek nie mówił mi, Ň e was zaprosił.

- Wła Ļ ciwie to nie monsieur Beaupre zaprosił nas na to przyj ħ cie - odparł ostro Ň nie

Desmond - tylko pan Trevenan.

Na d Ņ wi ħ k tego nazwiska w oczach Tessy pojawił si ħ dziwny błysk, jednak szybko

nad tym zapanowała.

- Ach, pan Trevenan - odparła tym samym ciepłym tonem.

- No có Ň , praktycznie to jeszcze jeden członek naszej rodziny. Mo Ň e swobodnie

korzysta ę z naszego domu. Pewnie jest gdzie Ļ w pobli Ň u. - Omiotła spojrzeniem wielki salon.

- Ch ħ tnie odszukam go dla was. - U Ļ miechn ħ ła si ħ do nich promiennie i odeszła.

- Sal, ona nie ma poj ħ cia, kim jeste Ļ - powiedział Desmond.

Oboje obserwowali Tess ħ , która przeciskała si ħ powoli przez tłum go Ļ ci. Nim dotarła

do oszklonych drzwi prowadz Ģ cych na taras przed domem, zgromadziła wokół siebie

wianuszek młodych m ħŇ czyzn, którzy ci Ģ gn ħ li do niej niczym pszczoły do miodu.

Sally odparła w zamy Ļ leniu:

- No có Ň , to chyba nic dziwnego, prawda? Tessa nigdy nie przebywała w jednym

miejscu na tyle długo, by nawi Ģ za ę trwałe przyja Ņ nie. Zauwa Ň yłe Ļ , Ň e kiedy wspomniałam o

szkole, nie mrugn ħ ła nawet okiem?

- Zauwa Ň yłem tylko ogie ı w jej oczach, kiedy wspomniałem nazwisko Rossa. Zdaje

si ħ , Ň e nie przepada za nim zbytnio.

Desmond wypowiedział to zdanie z tak Ģ satysfakcj Ģ , Ň e jego siostra nie mogła

powstrzyma ę si ħ od Ļ miechu.

- Des, nie daj si ħ ogłupi ę przez jej urod ħ . Jest bogata, pró Ň na i całkowicie zepsuta.

- Teraz zaczynasz mówi ę jak Ross. Wol ħ sam wyrobi ę sobie zdanie na temat panny

Lorimer.

- Tylko nie mów potem, Ň e ci ħ nie ostrzegałam.

Tessa zatrzymała si ħ przed drzwiami tarasu, by odpowiedzie ę na pro Ļ by tłocz Ģ cych si ħ

wokół niej młodych m ħŇ czyzn. Wszyscy chcieli zobaczy ę jej karnet. Zostały na nim jeszcze

dwa ta ı ce, jednak Tessa chciała je zachowa ę dla Paula Marmonta, który nie pojawił si ħ

jeszcze na balu. Wcze Ļ niej dostała od niego li Ļ cik, w którym zawiadamiał j Ģ , Ň e został

wezwany do Rouen. Wci ĢŇ jednak miała nadziej ħ , Ň e wróci przed ko ı cem przyj ħ cia, albo

spróbuje przynajmniej zobaczy ę si ħ z ni Ģ w ich sekretnym miejscu schadzek. Nieobecno Ļę

Paula na balu urodzinowym była dla niej wielkim rozczarowaniem, chocia Ň starał si ħ

wynagrodzi ę jej troch ħ t ħ przykr Ģ niespodziank ħ , przysyłaj Ģ c pi ħ kny bukiecik fiołków, które

przypi ħ ła do sukni. Cho ę podobali jej si ħ wszyscy młodzi m ħŇ czy Ņ ni, których zaprosiła na

przyj ħ cie, Ň aden z nich nie dorównywał Paulowi. Był od niej starszy, miał dwadzie Ļ cia cztery

lub dwadzie Ļ cia pi ħę lat i szalały za nim wszystkie młode dziewcz ħ ta. Był niesamowicie

wr ħ cz przystojny, poruszał si ħ z gracj Ģ tancerza, a jedno spojrzenie jego Ļ miałych czarnych

oczu sprawiało, Ň e Tessa rumieniła si ħ jak głupiutka pensjonarka. Niezrozumiały wydawał jej

si ħ fakt, Ň e cho ę Paul mógł przebiera ę w tłumie wielbicielek, zawsze wyró Ň niał wła Ļ nie j Ģ .

Była niemal pewna, Ň e w ko ı cu poprosi j Ģ o r ħ k ħ .

Roze Ļ miała si ħ , kiedy kto Ļ zabrał jej karnet, by sprawdzi ę , czy rzeczywi Ļ cie wszystkie

ta ı ce s Ģ zaj ħ te.

- Obiecałam ka Ň demu z was po jednym ta ı cu - powiedziała spokojnie. - To chyba

sprawiedliwe, prawda? Mój karnet jest pełny.

Nie było to kłamstwo, bo cho ę Paul nie poprosił jej o zachowanie cho ę by jednego

ta ı ca, wiedziała, a raczej miała nadziej ħ , Ň e byłby wielce rozczarowany, gdyby po przybyciu

na bal nie mógł z ni Ģ zata ı czy ę . Dlatego te Ň wpisała jego nazwisko.

Przypomniawszy sobie poniewczasie, w jakim celu zmierzała na taras, spojrzała na

Turnerów, wzruszaj Ģ c bezradnie ramionami. Zamarła jednak w bezruchu, gdy zobaczyła, Ň e

nie musi ju Ň nikogo szuka ę . On tam był. Ross Trevenan z kpi Ģ cym u Ļ mieszkiem przygl Ģ dał

si ħ jej adoratorom. Potem jego zimne szare oczy zmierzyły j Ģ Ļ miałym spojrzeniem. Przez

chwil ħ taksował j Ģ impertynencko, a potem zbył jednym mrugni ħ ciem powiek, jakby uwa Ň ał

j Ģ za obiekt niegodny uwagi.

Spojrzenie Tessy, wiedzione własn Ģ wol Ģ , pozostało znacznie dłu Ň ej na człowieku,

który w przeci Ģ gu kilku miesi ħ cy stał si ħ dla niej prawdziw Ģ zmor Ģ . Musiała przyzna ę , cho ę

czyniła to bardzo niech ħ tnie, Ň e Ross Trevenan był przystojnym m ħŇ czyzn Ģ , wysokim, dobrze

zbudowanym blondynem, wyró Ň niaj Ģ cym si ħ spo Ļ ród tłumu ciemnowłosych Francuzów.

Oczywi Ļ cie nigdy nie patrzyła na niego, je Ļ li nie musiała. By ę mo Ň e dlatego, Ň e sama nale Ň ała

do ludzi o jasnej karnacji, nie przepadała za m ħŇ czyznami o blond włosach. Wła Ļ ciwie był ju Ň

do Ļę stary, miał jakie Ļ trzydzie Ļ ci lat, a mo Ň e i wi ħ cej. Zawsze, gdy ich spojrzenia si ħ

spotykały, Tessa czuła jego dezaprobat ħ , jakby z nagan Ģ dawał jej po łapach.

Miała wra Ň enie, Ň e Trevenan nie lubił jej ju Ň od momentu, kiedy si ħ poznali.

Pami ħ tała to bardzo dobrze. Dziadek zaprosił j Ģ do swego gabinetu, by poznała nowego

sekretarza. Pocz Ģ tkowo Trevenan wywarł na Tessie bardzo dobre wra Ň enie, a serce zabiło jej

nawet nieco mocniej. Potem jednak popatrzyła w jego oczy i zobaczyła tam wyra Ņ n Ģ niech ħę ,

która dopiero po chwili znikn ħ ła za beznami ħ tnym spojrzeniem, skrywaj Ģ cym prawdziwe

uczucia. Od tego dnia nigdy ju Ň nie czuła si ħ dobrze w jego towarzystwie.

Patrzył na ni Ģ jak na pró Ň n Ģ , głupiutk Ģ pensjonark ħ , której zale Ň y tylko na tym, by

zawsze znajdowa ę si ħ w centrum uwagi. Powiedziałaby mu otwarcie, co s Ģ dzi o nim i o jego

opiniach, gdyby Trevenan nie cieszył si ħ tak ogromnym powa Ň aniem dziadka. Odk Ģ d został

zatrudniony przez dziadka jako jego… nie wiedziała wła Ļ ciwie, jak go nazwa ę . Sekretarz?

Doradca? Prawnik? Wiedziała tylko, Ň e Ross Trevenan stał si ħ nieodzownym towarzyszem jej

dziadka, podobnie jak Marcel, słu ŇĢ cy, który woził Aleksandra Beaupre w wózku

inwalidzkim.

Cho ę Tessa nadal cieszyła si ħ specjalnymi wzgl ħ dami dziadka, Trevenan wkradł si ħ w

łaski swego chlebodawcy na tyle, Ň e jego opinie były teraz dla Aleksandra Beaupre

wa Ň niejsze ni Ň zdanie jego wnuczki. Kiedy Trevenan czynił jakie Ļ sugestie, dziadek słuchał

ich uwa Ň nie, a potem kierował si ħ nimi w swych działaniach. Maniery i sposób bycia Tessy

znalazły si ħ nagle pod Ļ cisł Ģ kontrol Ģ . ĺ miała si ħ za gło Ļ no. Zachowywała si ħ jak kokietka.

Jej dekolty były zbyt Ļ miałe. Dostawała za du Ň e kieszonkowe jak na tak Ģ młod Ģ dziewczyn ħ .

Lista ta nie miała ko ı ca, Tessa wiedziała jednak, Ň e to nie dziadek jest jej twórc Ģ .

Wykorzystałaby ka Ň d Ģ nadarzaj Ģ c Ģ si ħ okazj ħ , prócz morderstwa oczywi Ļ cie, by pozby ę si ħ

Rossa Trevenana i odetchn Ģę wreszcie z ulg Ģ .

Próbowała ostrzec dziadka, napomnie ę go, by był ostro Ň niejszy. Nie robiła tego ze

zło Ļ liwo Ļ ci czy ch ħ ci wyrównania rachunków. W Trevenanie było co Ļ , co wzbudzało jej

podejrzliwo Ļę . Powiedział, Ň e jest Amerykaninem, ale sk Ģ d mogli mie ę pewno Ļę , Ň e nie

skłamał? Zawsze odpowiadał wymijaj Ģ co na pytania o swoje pochodzenie i dzieci ı stwo.

Równie dobrze mógł by ę angielskim szpiegiem, przemytnikiem lub kim Ļ jeszcze gorszym.

Nie mogła uwierzy ę , by człowiek tak arogancki i pró Ň ny mógł by ę zwyczajnym sekretarzem.

Zachowywał si ħ tak, jakby zawsze był panem, a nie sług Ģ . Nie mogła te Ň przesta ę my Ļ le ę o

Szalona - Thornton Elizabeth.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: