Metodyka WF kolos III sem.doc

(60 KB) Pobierz

FORMY ORGANIZACYJNE PROWADZENIA ZAJĘĆ

1.      Frontalna

2.      Praca w zespołach

3.      Praca w zespołach z zadaniem dodatkowym

4.      Obwód ćwiczebny

5.      Tor przeszkód ( obwód stacyjny )

6.      Małe obwody ćwiczebne

7.      Forma indywidualna.

8.      Formy mieszane.

 

FORMA FRONTALNA

Cechy charakterystyczne

·        wszyscy ćwiczą w taki sam sposób

·        wszyscy ćwiczą jednocześnie lub jeden za drugim( forma strumieniowa)

·        intensywność ćwiczeń i czas jest narzucona przez nauczyciela

·        brak indywidualności ucznia – wszystko podporządkowane nauczycielowi.

·        występuje korekcja jednak jej zakres jest ograniczony

Zastosowanie

·        Ćwiczenia o łatwej skali trudności

·        Ćwiczenia znane lub ćwiczenia nowe, jednak nie za trudne i bezpieczne( nie wymagające asekuracji)

o       w przypadku nowych ćwiczeń ciężej jest o korektę błędów.

·        Przykłady ćwiczeń:

o       Ćwiczenia ogólnorozwojowe

o       Ćwiczenia doskonalące poznane elementy

o       Ćwiczenia kształtujące

·        Zastosowanie cele/doskonalenie/motoryka

o       początkowa faza nauczania nowych technik

o       ogólny rozwój fizyczny i motoryczny

o       przekazywanie i utrwalanie wiadomości

Przykładowe ustawienie grupy – ustawienie jest dowolne – wszyscy ćwiczą razem.

·        rozsypka

·        rozsypka w parach

·        kolumna szachowa

·        ćwiczenia w parach bez współpracy

Wady

-          brak indywidualizacji – dostosowania ćwiczeń do poszczególnych osób

-          ograniczone możliwości korekty błędów

-          brak ćwiczeń o większym stopniu trudności

Zalety

-          łatwa do organizacji

-          może być organizowana praktycznie w każdym miejscu

-          duża intensywność ćwiczeń

-          oszczędza czas.

 


FORMA – PRACA W ZESPOŁACH

Cechy charakterystyczne

·        uczniowie podzieleni na zespoły( nie większe niż 8 os.)

·        każdy zespół ma swoje stanowisko ćwiczeń

Tryb równoległy

·        wszystkie zespoły wykonują to samo zadanie

·        wykorzystujemy ćwiczenia łatwe i znane.

Tryb zmienny

·        na jednym stanowisku ćwiczenie nowe do nauczenia lub trudne – nauczyciel stoi przy tym stanowisku

·        pozostałe stanowiska zawierają ćwiczenia łatwe i znane, kształtujące motorykę lub doskonalące umiejętności.

Zasady organizacji:

1.      Zasada jednego niebezpieczenstwa – tylko jedno stanowisko nowe i trudne – przy tym stanowisku stoi nauczyciel jednak obserwując także resztę grupy

2.      Maksymalnie dwa kierunki ruchu

3.      Zachowanie odpowiednich odległości od ściany i przeszkód – co najmniej 1,5m lub więcej.

4.      Zasada zmienności pracy – na sąsiadujących ze sobą stanowiskach wykorzystywane są różne partie mięśniowe

5.      Zasada wszechstronności – ćwiczenia na stanowiskach ujęte razem pozwalają na wszechstronny rozwój fizyczny i zawierają w sobie wszystkie aspekty danego tematu np.:

    1. LA – biegi, skoki, rzuty.
    2. Gry zespołowe – technika, taktyka
    3. Gimnastyka – zwisy, podpory, skoki, biegi, pełzania, rzuty, etc.

6.      Dostosowanie intensywności – ćwiczenia o stałej intensywności lub stopniowej.

Zastosowanie

·        nauczanie nowych technik i ćwiczeń

·        wyrównywanie różnic pomiędzy uczniami

·        ogólny rozwój fizyczny i motoryczny

·        doskonalenie umiejętności.

Wady

-          trudna organizacja

-          wymaga zdyscyplinowania grupy

Zalety

-          atrakcyjna i uniwersalna

·         nowe ćwiczenia

·         kształtowanie motoryki

·         doskonalenie umiejętności

-          możliwość indywidualizacji np.

·         ułatwienia/utrudnienia stanowiska dla grupy słabszej/lepszej – aby wyrównywać braki uczniów słabszych i stawiać wyzwania uczniom lepszym.

 

PRACA W ZESPOŁACH Z ZADANIEM DODATKOWYM.

Zastosowanie

·        zadanie dodatkowe wprowadzamy gdy:

o       chcemy zwiększyć instensywność ćwiczeń( jest za mała )

o       jest duża liczba ćwiczących – tworzy się kolejka do zadania głównego.

Cechy zadania dodatkowego

·        znane, łatwe i bezpieczne

·        zmienne mięśniowo z zadaniami głównymi.

·        jak najbardziej atrakcyjne

·        narzucone lub wg. własnego pomysłu ( nauczyciel stawia tylko problem do wykonania – sposób zależy od ucznia)

·        kształtujące motorykę lub doskonalące umiejętności i utrwalające wiadomości.

FORMA – OBWÓD ĆWICZEBNY – bardzo intensywna forma.

Cechy charakterystyczne

·        stanowiska, na których uczniowie wykonują ćwiczenia indywidulanie lub grupowo(max 6)

·        czas ćwiczenia na stanowisku 30 do 60 sekund( lub wykonanie określonej ilości powtórzeń)

Organizacja

·        wszyscy ćwiczą równocześnie.

·        zadania łatwe, proste i bezpieczne

o       stosujemy zasadę wszechstronności i zmienności pracy mięśniowej w obwodzie.

·        przerwa pomiędzy jednym a drugim stanowiskiem jest stała(krótka) – zazwyczaj wynosi tyle, aby zmienić stanowisko i przygotować się do następnego ćwiczenia. – zachowanie ciągłości wysiłku.

·        obciążenie dozowane jest poprzez:

o       czas ćwiczeń od 30s do 60 lub 2 min.

o       poprzez ilość wykonywanych obwodów i przerwę pomiędzy nimi.

·        podczas ćwiczeń stale motywujemy uczniów.

·        przykłady obwodów

o       siłowe

o       zwinnościowe

o       skocznościowe

o       ogólnorozwojowe

Zastosowanie

·        kształtowanie sprawności motorycznej

o       NIE uczymy nowych rzeczy i technik sportowych.

·        doskonalenie umiejętności???

·        utrwalanie wiadomości przez samodzielną pracę ucznia.

Wady

-          tylko kształtowanie sprawności fiz.

-          duża ilość wymaganego sprzętu i trudna do sprawnej organizacji

-          ograniczona kontrola nad ćwiczącymi

Zalety

-          bardzo duża intensywność

-          duże efekty sprawnościowe

-          proste ćwiczenia zachęcają do wykonywania

-          efekt wychowawczy – samodzielna praca ucznia.

 


FORMA – TOR PRZESZKÓD – inaczej OBWÓD STACYJNY

Cechy charakterystyczne

·        ćwiczenia wykonywane są jedno za drugim (strumieniem)

·        jest określony start i meta

·        zadania ruchowe w torze są pojedyńcze

·        NIE uczymy ani nie doskonalimy techniki i nowych ćwiczeń

·        NIE wykorzystujemy toru w całej głównej części lekcji.

Zastosowanie

·        jedynie kształtowanie sprawności motorycznej

o       siła

o       zwinność

o       skoczność

Zasady organizacji

·        u małych dzieci mniejsza ilość przeszkód (4-5), dalej od 6 do 10 przeszkód

·        zmienność i wszechstronność pracy mięśniowej

·        zadania w torze przeszkód są łatwe i bezpieczne – najlepiej oparte na naturalnych ruchach człowieka

o       rzucanie

o       bieganie

o       pełzanie

o       czworakowanie

o       wspinanie

·        dobrze wykorzystana przestrzeń – tor puszczamy także środkiem sali(tam jest najbezpieczniej), a nie tylko po obwodzie.

·        start kolejnych osób jest tak zorganizowany, aby nie wchodziły sobie na plecy.

·        intensywność dozujemy przerwami pomiędzy poszczególnymi seriami toru i szybkością pokonywania przeszkód.

 

 

Bezpieczeństwo

·        odpowiednie odległości od ścian i przeszkód

·        brak trudnych elementów, wymagających skupienia i pewnej techniki – tor powinien być łatwy, ponieważ ćwiczący ma niewiele czasu na przygotowanie się pomiędzy kolejnymi przeszkodami

o       brak takich ćwiczeń jak

-          przewroty

-          skoki przez przyrządy

-          trudne ćw. równoważne

-          ćwiczenia siłowe z dużymi obciążeniami

-          szybkie biegi ze zmianami kierunków na małej przestrzeni.

Wady

-          trudna do organizacji i wymagająca dużo sprzętu

-          wąskie zastosowanie – tylko motoryka

-          potrzebna odpowiednia dyscyplina grupy

Zalety

-          atrakcyjna

- ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin