lab 1_2.doc

(37 KB) Pobierz
LAB 1

LAB 1

          Generalnie     wartości     prawdopodobieństw    nieco
          przewyższają   wartości   obliczeniowe.  Błędy  te  są
          wynoszą około 20%.
7.Wnioski.

     Ogólnie  dokładność  z  jaką  udało  mi  się  przeprowadzić
doświadczenie    oceniam   jako   niezbyt   wysoką.   Jest   ona

lepsza  przy  wyznaczeniu  wartości  średniej,  gdyż wartości są

dyskretne  i przyrost jest jednakowy, co w tym przypadku określa

ją zawsze w środku długości podstawy równi czyli w przegródce nr

20. Potwierdziło to doświadczenie.

     Duży  rozrzut  dało  wyznaczenie  odchylenia standardowego,

metoda  graficzna,  która  pozwala  wyznaczyć  ją  na  podstawie

znalezienia  punktów przegięcia wykresu jest, moim zdaniem, mało

dokładna  ze  wzgledu  na  nakładanie  się  błedów  (błędy  przy

rysowaniu  wykresu  i  określeniu punktów przegięcia). Dodatkowo

wykonany  wykres  jest  stosunkowo płaski i dokładne wyznaczenie

tych  punktów  jest  trudne.  Podobnie  oceniam graficzną metodę

wykresu w skali logarytmicznej.

     O    skali    dokładności    mogą    świadczyć    obliczone

prawdopodobieństwa i porównanie ich z wartościami teoretycznymi.

     Uważam   jednak,   że   doświadczenie  wykazało  poprawność

twierdzeń  o  rozkładzie  normalnym  i otrzymana krzywa dzwonowa

jest   dość   dobrą   tego   ilustracją.   Przyrząd   używany  w

doświadczeniu  spełniał  zadania  zapewniając  losowość zdarzeń.

Sądzę  jednak,  że  praktycznie  rozkład  jest  zależny także od

geometrii równi (np. jej długości).

     Przyczyn  błędów należy się doszukiwać głownie w zbyt małej

liczbie  powtórzeń eksperymentu. Należy przypuszczać, że wraz ze

wzrostem  prób  otrzymywałbym  coraz lepsze przybliżenia teorii.

Jednak ścisłe potwierdzenie rozkładu normalnego jest niemożliwe,

gdyż jak wiadomo liczba prób musiałaby osiągnąć nieskończoność.

                WNIOSKI I OCENA OTRZYMANYCH REZULTATÓW

     Wyniki pomiarów:
          nśr: ze wzoru: 15.5
               z wykresu: 12.25
               średnia: 13.87

          s: ze wzoru: 8.8

             z wykresu: 2.75

             z analizy danych: 6.65

             średnia: 6.07

 

    ÚÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÂÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÂÄÄÄÄÄÄÄÄÄÂÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÂÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄż

    ł przedział ł nśr ń 0.679s ł nśr ń s ł nśr ń 2s ł nśr ń 3s ł

    ĂÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ´

    łilość      ł     79       ł   101   ł   104    ł   104    ł

    łbezwzględnał              ł         ł          ł          ł

    ĂÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ´

    łilość      ł     76%      ł  97.1%  ł  100%    ł  100%    ł

    łwzględna   ł              ł         ł          ł          ł

    ŔÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÁÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÁÄÄÄÄÄÄÄÄÄÁÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÁÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄŮ

 

     Względna  ilość  rezystorów,  które  znalazły  się  w  przedziale

odstępuje  od  ilości  jaką przewiduje teoria (50%, 68%, 95%, 99.7%) z

powodu  niedostatecznie  dużej ilości rezystorów, ktore brały udział w

eksperymencie.  Dodatkowo  można  powiedzieć,  że  rezystory fabryczne

wykonane  są  z dosyć dużą przecyzją, więc znacznie więcej powinno się

znaleźć  w pobliżu średniej (potwierdza to eksperyment) niż przewiduje

teoria rozkładu normalnego.

 

 

    Wyznaczanie ładunku właściwego elektronu na podstawie pomiarów

                        efektu magnetronowego.

ÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ

                            (temat pracy)

 

             WNIOSKI I OCENA OTRZYMANYCH REZULTATÓW

 

          W wyniku przeprowadzonych obliczeń wyznaczony został

ładunek właściwy elektronu. Jego wartość jest równa :

 

               e/m = 1.3 * 1011 ń 1.2 *1010    C/kg   

 

          Otrzymana wartość została wyznaczona z dość dużą

dokładnością. Wartość tablicowa jest równa :

 

               e/m = 1.7588 * 1011  C/kg    

 

     Analiza   błędów   cząstkowych   wykazuje,   że  największy

wpływ   na  wynik  końcowy  miała  dokładność  pomiaru  wartości

napięcia  anodowego oraz odczytanie z wykresu wartości natężenia

krytycznego.

 

 

                             SPRAWOZDANIE

                                  Z

                      PRACY LABORATORYJNEJ NR 27

 

     Wyznaczanie elektronowej

polaryzowalności cząsteczki wody

WNIOSKI I OCENA OTRZYMANYCH REZULTATÓW

 

     Przeprowadzone  przeze  mnie doświadczenie jest praktycznym

dowodem na to, że współczynnik załamania światła jest zależny

niemalże  liniowo  od temperatury. Wyniki pomiarów wykazały to w

dostatecznym stopniu.

     Doświadczenie    wykazało    także,    iż   polaryzowalność

elektronowa wody praktycznie nie zależy od temperatury.Różnica

wyników  mieści  się  w  granicy błędu .Jest tak ponieważ dipole

zwane   indukowanymi   (istniejące  tylko  w  zewnętrznym  polu)

ustawiają  się  zawsze  zgodnie z liniami sił pola elektrycznego

niezależnie od ruchu cieplnego i związanej z nią temperatury.

     Ćwiczenie    potwierdziło   także   wyeliminowanie   wpływu

polaryzacji  skierowanej  i  jonowej  poprzez  odpowiedni  dobór

częstotliwości     pola     zewnętrznego     (widzialne     fale

elektromagnetyczne). Wynika to z tego, że wyniki pomiarów z dość

dobrym  przybliżeniem  nie  zależą  od temperatury, a zależałyby

gdyby  na  wyniki  miały  wpływ polaryzacje skierowana i jonowa,

które zależą od ruchów cieplnych.

     Ogólnie  dokładność pomiarów oceniam na dość dobrą, a błędy

w  wyznaczeniu elektronowej polaryzowalności wody spowodowane są

nałożeniem   się  błędów  odczytu  temperatury  Dt=0.1oC,  błędu

odczytu współczynnika załamania Dn=0.0001 a także gęstości wody.

 

 

 

 

 



SPRAWOZDANIE
                                  Z
                      PRACY LABORATORYJNEJ NR 3





      Badanie siły Coriolisa
1.Cel ćwiczenia.

     Celem  ćwiczenia  jest  zbadanie  siły Coriolisa w układzie

wirującym    powodującej    zakrzywienie    toru   ruchu   ciała

poruszającego się promieniście.

 

5.Tabela pomiarów.

 

Masa kulki     m=0,7g

Kąt równi      a=45o

Długość równi  l=18cm

 

Tabela wartości prędkości obrotowych tarczy

 

ÚÄÄÄÄÄÂÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÂÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄż

łNr   łczas 10 pełnych łprędkość obrotował

łpom. łobrotów  [s]    ł   [rad/s]       ł

ĂÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ´

ł 1   ł     26,0       ł    3,39         ł

ł 2   ł     15,4       ł    4,08         ł

ł 3   ł     12.0       ł                 ł

ŔÄÄÄÄÄÁÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÁÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ´

 

 

Tory ruchów kulek zawiera załącznik do sprawozdania.

 

 

             WNIOSKI I OCENA OTRZYMANYCH REZULTATÓW

 

SPRAWOZDANIE

                                  Z

                      PRACY LABORATORYJNEJ NR 1

 

 

 

 

 

                           Rozkład normalny

ÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ1. Cel ćwiczenia

     Celem  ćwiczenia  jest otrzymanie eksperymentalnego rozkładu Gaussa, naniesienie na nim odpowiedniego rozkładu ciągłego i

wyznaczenie parametrów rozkładu.

WNIOSKI I OCENA OTRZYMANYCH REZULTATÓW

 

          Wyniki pomiarów:

               g = 9.779 +/- 0.052  mús-1

 

     W  porównaniu  z  wartością  tablicową  przyspieszenia ziemskiego

(9.81)   otrzymano   wartość   bardzo  dokładnie.  Wyniki  potwiedzają

znakomitą   dokładność   metody   wahadła   rewersyjnego   do  pomiaru

przyspieszenia   ziemskiego   oraz  dużą  czułość  użytych  przyrządów

pomiarowych.

 

 

          Wyniki pomiarów:
               e/m = (1.8924ń0.2)ú1011 C/kg  

     Na  podstawie otrzymanych wyników i po porównaniu ich z wartością
tablicową    ładunku   właściwego   elektronu   (1.7588ú1011)   możemy

stwierdzić,  że  wynik  wyznaczono  z  dużą dokładnością (ok. 12%). Po

anlizie  rachunku  błędu  przeprowadzonego w punkcie 3.5. sprawozdania

widzimy,  że największy wpływ na wielkość błędu miały pomiary napięcia

anodowego i prądu krytycznego (odczytanego z wykresu).

Zgłoś jeśli naruszono regulamin