Potem, po rozpoczęciu się ofiarowywania wody duchom nieżyjących książąt, (następuje) opowieść o tym, jak to Kunti przyznała się, że Karna jest jej synem, urodzonym potajemnie. Wszystko to zostało opisane przez wielkiego Risiego Wjaasę w tym bardzo wzruszającym, jedenastym Parwie. Jego uważne czytanie porusza smutkiem każde serce, wyciskając nawet łzy z oczu. Liczba ułożonych tu części wynosi 27. Ślok jest 775.
Dwunastą z kolei jest Śanti Parwa, która zwiększa zrozumienie i w której opisane jest przygnębienie Judhiśthiry po zabiciu swoich ojców, braci, synów, wujów ze strony matki i krewnych małżeńskich. W Parwie tym przedstawiono, jak Bhiśma ze swego łoża ze strzał objaśnił różne systemy obowiązków, warte zgłębienia przez królów spragnionych wiedzy. Parwa ten tłumaczy obowiązki związane z nagłymi wypadkami, z pełnym wskazaniem czasu i przyczyn. Poprzez ich zrozumienie człowiek osiąga doskonałą wiedzę. Rozdział ten rozwodzi się także nad tajemnicami ostatecznego wyzwolenia. Jest to dwunasty Parwa, ulubiony rozdział mądrych. Składa się z 339 i zawiera 14 732 śloki.
Następny jest znakomity Anusasana Parwa. Opisane jest w nim, jak Judhiśthira, królu Kuru, pogodził się ze sobą, słysząc objaśnienie obowiązków z ust Bhismy, syna Bhagirathi. Parwa ten omawia również szczegółowo zasady oraz Dharmę i Arthę; potem zasady dobroczynności i jej zasługi; dalej cechy obdarowywanych oraz najwyższe dary, związane z podróżą. Ten Parwa opisuje też obrzędy indywidualnego obowiązku, zasady postępowania i niezrównaną wartość prawdy. Pokazuje wielką wartość Brahminów i krów i rozplątuje tajemnice obowiązków w odniesieniu do czasu i przestrzeni. Rzeczy te ucieleśnione są w tym znakomitym Parwie zwanym Anusasana, mówiącym o różnych zdarzeniach. Opisane zostało w nim wniebowstąpienie Bhiśmy. Jest to trzynasty Parwa, wykładający dokładnie różne obowiązki ludzi. Liczba części w nim wynosi 146. Ślok jest 8 tysięcy.
Później idzie czternasty Parwa, Aśwamedhika. Zawiera znakomitą opowieść o Samwarcie i Marutcie. Potem opisane jest odkrycie (przez Pandawów) złotych skarbów; następnie zaś narodziny Parikśita, ożywionego przez Krisznę po spaleniu go przez broń Aśwatthamana. [było to inaczej - Kriszna osłonił dziecko w łonie, jak podał Śri Sathya Sai]. Bitwy Ardźuny, syna Pandu - gdy podążał on za puszczonym luzem koniem ofiarnym - z różnymi książętami, którzy w gniewie pochwycili zwierzę. Potem ukazane jest wielkie ryzyko Ardźuny w jego starciu z Babhruwahaną, (spłodzonym przez Ardźunę) synem Ćitrangady, uzgodnionej córki przywódcy Manipury. Następnie opowieść o manguście podczas wykonywania ofiary z konia. Oto ów najwspanialszy Parwa zwany Aśwamedhika. Są w nim 103 części. Ślok, ułożonych przez Wjaasę o prawdziwej wiedzy, jest 3 320.
Następnie idzie piętnasty Parwa o nazwie Asramwasika. Dhritarasztra, zrzekając się królestwa idzie w lasy, w towarzystwie Gandhari i Widury. Widząc to, prawa Pritha, zawsze oddana pielęgnowaniu swoich przełożonych, również podąża za tą parą starców, opuszczając dwór swoich synów. W Parwie tym opisane jest [też] cudowne spotkanie - dzięĸi dobroci Wjasy – tego króla z duchami jego zabitych synów, wnuków i innych książąt, przybyłymi z powrotem z tamtego świata. Następnie władca ten, porzucając swoje smutki zdobył wraz ze swą żoną najwyższy owoc swoich chwalebnych czynów. W Parwie tym Widura, który przez całe swoje życie opierał się na cnocie, osiągnął najbardziej chwalebny stan.
Uczony syn Gawalgany, również w pełni panujący nad namiętnościami i będący pierwszym z ministrów, zdobył w tej Parwie stan błogosławiony. W niej również Judhiśthira Sprawiedliwy spotkał się z Naradą i usłyszał od niego o zagładzie rodu Wriszni. Oto ów bardzo cudowny Parwa, zwany Asramwasika. Ma on 42 części, a liczba jego ślok, ułożonych przez Wjasę, świadomego prawdy, wynosi 1506.
Następnie idzie Mauśala o bolesnych zdarzeniach. W niej to bohaterowie o lwich sercach (z rodu Wriszni), co nosili na swych ciałach szramy z niejednego pola bitwy, udręczeni klątwą pewnego Brahmina, pozbawieni rozumu przez wypity alkohol, poruszani przez przeznaczenie, pozabijali się nawzajem na brzegu Słonego Morza trawą Eraka, która (w ich dłoniach) stała się piorunem. W Parwie tej, zarówno Balarama jak i Keśawa (Kriszna), spowodowawszy zagładę swojego rodu, sami nie wznieśli się ponad władzę wszechniszczącego Czasu, kiedy nadeszła ich godzina. Tutaj też Ardźuna, ten pierwszy spośród ludzi, udawszy się do Dwarawati (Dwaraki) i zobaczywszy to miasto pozbawione Wrisznich doznał wielkiego poruszenia i niezmiernej przykrości. Potem, po pogrzebie swojego wuja ze strony matki, Wasudewy – pierwszego z rodu Jadu (Wriszni), ujrzał bohaterów rodu Wriszni rozciągniętych martwo w miejscu, gdzie pili (alkohol). Następnie dopilnował spopielenia ciał znakomitego Kriszny i Balaramy oraz głównych członków rodu Wriszni. Później, podczas podróży z Dwaraki z kobietami i dziećmi, starcami i zgrzybiałymi - resztkami rodu Wriszni – spotkał się z wielkim nieszczęściem. Był też świadkiem hańby swojego łuku Gandiwa oraz przeciwności swoich boskich broni. Widząc to wszystko Ardźuna popadł w przygnębienie i idąc za poradą Wjaasy, udał się do Judhiśthiry i poprosił o pozwolenie na przyjęcie Sannjasy jako drogi życia. Oto jest ten szesnasty Parwa, o nazwie Mauśala. Posiada on 8 części. Ilość ślok ułożonych przez Wjaasę, świadomego prawdy, wynosi tu 320.
Następny jest Mahaprasthanika, siedemnasty Parwa.
W nim owi pierwsi spośród ludzi, Pandawowie, zrzekłszy się królestwa, udali się z Draupadi w swoją wielką podróż zwaną Mahaprasthana.
s. 31
saisiwoham