pocałunek archanioła_8.pdf

Elenaobudziłasięsama na stoliku obok łóżku czekałananią kawa – zaraz przy

Róży PrzeznaczeniaRaphaelpodarowałjej ten bezcenny skarb – rzeźbę stworzonąz

jednego kawałkabrylantu – nie dawno po tym, gdysiępoznaliWciążiwciążpróbowała

jązwrócićtylkopotobyznaleźćjązpowrotemnanocnymstolikunastępnegoranka

Trzymającwzroknatymprezenciektórybyłniezaprzeczalnieromantyczny

uniosłasiędopozycjisiedzącejiwciągnęłanarkotycznyzapachświeżejkawyJednakże

ledwoupiłałyczekkiedytopoczuła– chłodnydotyksatynywymieszanyzobietnicą

bóluktóra raniłby Ooch-Jak-Dobrze.

- Dmitri. – jejgardłowyschnięteodstawiłakubekizacisnęłapościelnadswoimi

piersiami.

W ostatnim momencie.

Wampirwszedłdopokojuzniezwyklepowierzchownympuknięciem– Jesteś

spóźnionanatrening

Jejoczyspoczęłynakoperciewjegodłoni– Co to?

- To od twojego ojca. – podałjej– Bądźnadolezapółgodziny

Ledwo go słyszała, jej wzrok skupiony na kopercie. Czego tym razem chciałod

niej Jeffrey Deveraux? – Będę– słowawyciśnięte przezkamienieznajdującesięwjej

gardle.

Dmitriopuściłją zpocałunkiemdiamentówisłodkiegokremuzmysłowej

pokusy, którazatrzymałapowietrze w jej gardle i sprawiła, żezacisnęła razem uda w

bezwolnejreakcjiJednaktoroztargnieniebyłochwiloweZbytszybkoznowubyłasama

przyglądającsię kopercie jak gdyby ta, urosłaniespodziewane kły– Niebądźtchórzem,

Ellie. – powiedziaładosiebe isięgnęłaponiąbyjąotworzyćZobaczyła, że została

skierowana na jej adres należący do Gildii.

SkrzywiłaustaJakżemusiałnienawidzić faktu, iżmusiałmiećstycznośćz

cuchnącą, nieludzką firmą swojej córki by się z nią skontaktować Abominacja

PoczwaraTakjąwłaśnienazwałtejostatniejnocyktórąspędziłapodjegodachem

Nigdytegoniezapomniałanigdyniezapomni

Jejpalcezacisnęłysięnazamkniętymliściegdyniemalżewyrwałagozkoperty

Przezchwilęnierozumiałategocomiałaprzedoczamipoczymdoniejdotarłoijej

emocje zakotłowałysięwgwałtownejfali

AdresatemniebyłjejojciecListpochodziłodnotariuszyrodzinyDeveraux–

byłatonotatkapowiadamiającają iż wszelkiepłatnościzwiązanezeskrytką zostały

uregulowane ze wzgląd na uprzejmość wobec firmy jej ojca choć przedmioty

przechowywane w niejnależą teraz, tylkoiwyłączniedoniej

ZmięłapapierwrękuNiemalzapomniałaNietobyłobykłamstwoSpecjalnie

odsunęłatowspomnienienatyłumysłuSpadek po jej matce byławstaniezrozumieć

Marguerite Deveraux pozostawiłaEleniepołowęswojegoosobistegomajątkuktórej

drugaczęśćnależałado Beth.

Kap.

Podejdźmałałowczyni.Skosztuj.

Odsuwającnabokokrycie dłońmi któreniechciaływspółpracowaćwyszłaz

łóżkapozostawiająclistnapościeli, po czym potykającsięweszładołazienkiiodkręciła

prysznicJejpalceślizgałysięnapokrętleZagryzającwargędokrwispróbowała

ponownieWkońcuszczęśliwiewodapopłynęłamiękkimciemnymdeszczemktóry

zmył sen choć nic nie było wstanie wymazać wspomnień, gdy te zostały już

przebudzone.

Arielbyłajejnajlepsząnajstarsząsiostrą jakąkażdadziewczynkachciałaby

miećNigdyniepowiedziałaEleniebyzostawiłają w spokojuchoć ta wiedziała, że

musiałabyćuciążliwazeswojąniezmiennąchęciąpoznania wszelkich informacji z

nastoletniego życia siostry Mirabelle najstarsza z nich wszystkich była bardziej

skłonnawarknąćjednakżeto ona nauczyłaElenęjakgraćwbaseballspędzającdługie

cierpliwe godziny, pokazującjej jakrzucać i jakłapać

Yin i YangnazywałajejstarszesiostryichmatkaArinajsłodszaBellejakostra

przyprawa.

- Belle, gdzie myślisz, żesięwybieraszubranawtensposób?

- Ooch,noweź,Mamo. To ostatni krzyk mody.

- Tomożebyćostatnikrzykmody, mon ange ,alebędzieszuziemionanamiesiąc

jeżelitwójojcieczobaczycięztyłkiem wystającymztychszortów.

- Mamo!

Elenapamiętałasiedzenieprzykuchennymstolechichoczącgdyjejdługonoga

piętnastoletniasiostra, tupiącwróciłaposchodachdoswojego pokojubysięprzebrać

PodrugiejstroniestołuBethmającalatpięćizbytmałabynaprawdęzrozumieć

chichotałarazemznią

- wymałepotwory,jedzcieswojeowoce.

Jejserceskręciłosięwpiersinawspomnienie unikalnego akcentu jej matki; jej

palceuniosłysię dopoliczkaszukającwyblakłegoechapocałunkuMarguerite– Mamo.

– wyszeptałazłamanymgłosempłaczemdziecka

ByłotamtylekrwiElenaprzewróciłasięupadłatwardoUsłyszałaostatnie

oddechyumierającejBellinapotykającwypełnionehorroremoczy Ari. Nawet wtedy, jej

siostra próbowała jąchronićpróbującjejpowiedzieć byuciekałajejgłosbulgotałgdy

krewwypełniłajejgardłoAleSlaterPatalisniebyłzainteresowanyzabiciemElenyMiał

dla niej inne plany.

Słodka, małałowczyni.

Wyłączając gwałtownie wodęElenawyszłaspodprysznicuiwysuszyłasięze

skoncentrowanym skupieniem Rozpostarła skrzydła, tak jak widziała, że robi to

Raphaelpoczymwypuściłałapczywiepowietrzeczującból, którypromieniowałwdół

jejplecówCzepiającsiętego odczucia, ponieważ przełamywałon niekończącąsiępętle

wspomnieńubrałasięwstrój doćwiczeń– luźnespodniezbiałympaskiempoobu

stronach, oraz prosty czarny top z wbudowanym usztywnieniem na piersi.

Jak wszystkie ubrania, któreznalazławswojej szafiezostałyzaprojektowane z

myśląoskrzydłachbluzkabezplecówciasnoopinałajejciałoposiadając trzy paski

tkaniny – pojednymprzykażdymz jejskrzydełipośrodkupleców– którewiązałysięw

jedno szerokie pasmoprzewiązywane wokółtali i zapinane po bokach, przy użyciu

odpowiednichzapięćDodatkową pomoczapewniało usztywnienie pod jej piersiami.

Zadowolona, iżjejciało nie rozproszy jej od tego, czego sięmusinauczyćsplotła

wilgotnąmasęjasnychwłosóww warkocz, bliskoskórygłowy.

Poczymnieprzyzwyczajonadopozostawianiabałaganupościeliłałóżko–

wkładająclistdoszafki– iwyszłaSypialniazeswoimiścianamizeszkła, byłapołączona

z ogromnym dużym pokojemzktóregojużkorzystałaPodrugiejstroniekorytarza

znajdowało się biuro i mała, lecz dobrze wyposażona biblioteka obydwa te

pomieszczenia miały przeźroczyste ściany, przez które widać było góry Książki

wypełniałydolnepółkiniektóre z tychksiąg byłystareniektórenowe spostrzegła

równieżwpełniwyposażone stanowiskokomputerowePomieszczeniateznajdowały

się na samej górze twierdzy Więcej pokoi rozprzestrzeniało się poniżej były to

mieszkania Siódemki pozostałych aniołów i wampirów Ale górne skrzydło było

prywatne i należałodoRaphaela

Korytarz prowadził do schodów, które przecinały się przez sam środek

twierdzy – byłato symfonia idealnych liniiprzełamanychprzeznieoczekiwany element.

Scimitar , zestarożytnymirunamiwypalonymiw swoim ostrzubyłprzyczepionydo

lewej ściany żelazo błyszczało groźną ostrością Była w stanie wyobrazić sobie

Dmitriegotrzymającegotenmieczzastanawiającsię, czykiedyśnależałdoniego

PonieważDmitribyłjednymznajstarszychwampirówjakich kiedykolwiek spotkała

Paręstópniżej, większośćprawejściany, pokrywał ręcznietkanygobelin.

Poprzedniego dnia, spędziłaniemalgodzinę przyglądając musięzauroczonaczymś,

czegonierozumiałaTerazpomimonaglącejpotrzebywydostaniasięnazewnątrzjej

stopy zawahałysiępoczymstanęłynieruchomoWtenściennydywanbyławpleciona

historiaktórądesperackochciałapoznać

Tkaninaukazywałaaniołanarysowanegonazłotonatlesłońcajegotwarz

pokryta cieniem, podczasgdykierowałsięwdółdoleśnejwioski, całejw płomieniach.

Innyaniołpojawiałsięprzednimjejwłosyjakfalaczerninajejplecachjejskrzydła

najczystszejbielijakąElenakiedykolwiekwidziałaPoruszającesięnawietrzepasma

włosów ukrywały jej twarz tak że jej postać również była cieniem. Ale twarz

wieśniaków, podczas gdyzwijalisięzagoniikażdaznich, utkana z wytwornym

detalemażdohorroruwoczachkobiety, którastałauwięzionagdypłomienielizałyjej

spódniceizaczynałytworzyćpęcherzena skórze jej ramienia.

Kim bylicianiołowie?Próbowali pomócpłonącym?Czyteżbyliprzyczynątej

masakry?AconajważniejszepomyślałaElenagdydreszczeprzesuwałysiępojej

skórzedlaczegoRaphaelpowiesiłtenniepokojącyobrazwmiejscu, wktórymwidział

goniemalżekażdegodnia?

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: