pocałunek archanioła_13.pdf

Raphael byłwściekłyAle,pomyślałaElena,ta jego czysta, jasnawściekłość– z

tymmożesobieporadzić KiedystawałsiętakijakwcześniejzMichaelą,wtedy, bałasię

ojegoduszę– Powiedzmioswoimdzieciństwie– powiedziała– Opowiedz mi jak to

jestdorastaćwświecieaniołów

- ZgodaAlenajpierwwejdzieszdołóżkaiprzyniosęcicośdojedzenia

Zdającsobiesprawę,żebyłatojednazbitewwktórejniebardzomiałaochotę

braćudział, zrzuciłaręcznikiwłożyłajednązkoszulRaphaela, gdyonposzedłdo

drugiego pokojuPaskiztyłuporuszałysięwokółjejskrzydeł,aleniemogłaznaleźćnic

czymmogłabyjezabezpieczyćDecydując, żeniemazamiarukłopotaćsięszukaniem

złudnychzapięć,usiadłacichonałóżkuTakteżjązastałRaphael,gdywrócił

Zatrzymałsięnachwilę– Jestem zaskoczony, żeposłuchałaśrozkazu

- Niejestemnierozsądnajeżelitylkopoleceniejestrozsądne

Błyskrozbawieniapodświetliłjegoarktycznieniebieskieoczy,gdyna materacu

pomiędzy nimi położył talerz ze smakołykami, tak niewielkimi, że wymagającymi

jednegougryzieniaJużwcześniej przyjmowalitąpozycję,aleostatnimirazybyłpojej

stroniełóżka

Świadomatejsubtelnejodległości,uniosłamaleńkąkanapkęwypełnionączymś

cowyglądałojakplasterkiogórka– Więc?

Nimprzemówił minąłdługi,długimoment. – Byciedzieckiempośródaniołówjest

samą radością. Dzieci są pieszczone i ogólnie rzecz biorąc, rozpieszczane Nawet

Michaelanieskrzywdziłabydziecka

ElenieciężkobyłowtouwierzyćChoć Michaelawyszłaprzecieżrazzłóżkaby

wypuścić,jaksadziła,uwięzionegoptakazwłasnego pokojuArchanielicaniebyła

jedynie ZłąWiedźmązeWschodu,mimotojakbardzoElenachciałabyją w tej roli

obsadzić.

- Mojedzieciństwobyłozwyczajne,pomijającfakt, żemójojciectoNadiel,amoja

matka Caiane.

Uszłozniejpowietrze– Jesteśsynemdwócharchaniołów?

- Tak. – odwrócił sięwstronęgór,alewiedziała, żetocomiałprzedoczamitonie

pokryte śniegiem szczyty, ani pełne gwiazd niebo. – Nie było to jednak

błogosławieństwo

Elenamilczała,czekając

- NadielbyłrówieśnikiemLijuanStarszymjedynieotysiąclat

TysiąclatARaphaelmówił otymtaknaturalnieJakstarą czyniłotoLijuan?– Był

jednym z pradawnych.

- Dokładnie– Raphaelodwróciłsiędoniezpowrotem– Pamiętamjaksłuchałem

jegoopowieściooblężeniachibitwachdawnominionych,alewwiększościpamiętam

jakumierał

- Raphaelu.

- Aterazczujeszżalzmojegopowodu– Raphaelpotrząsnąłgłową– Byłotou

świtumojego istnienia.

- Alebyłtwoimojcem

- Był

Wodząc wzrokiem po jego surowo męskiej, niemożliwie pięknej twarzy,

przesunęłatacęzjedzeniemnapodłogęObserwował,milcząc,jakodsuwa na bok

pościelisiada przednim,jejręceoparteojegouda– Ojcowie i matki – zaczęła–

pozostawiająswójślad,nieważneczyznamyichcałeżycieczyzaledwiejedendzień

Uniósłswoją dłońdojejskrzydeł,przesuwającjednąręką wdółpoprzestrzeni

czerni i indygo. – Raphael. – powiedziałaochryple, znaganą

- Nie mówiłemomoichrodzicachodwieków– kolejneociągającepociągnięcie

wzdłużjejskrzydeł– Mojamatkawykonałaegzekucjęnamoimojcu

Słowaprzecięły mgłęprzyjemnościzbezlitosnąprecyzją. – Egzekucję?– obraz

połamanych,rozkładającychsię ciałwypełniłjejumysł, gdyzostałaponowniewrzucona

na plac zabaw Urama.

- Nie. – powiedziałRaphael– NiestałsięZrodzonymZKrwi

W jej umyśle nie było ani odrobiny zapachu wiatru, czy deszczu – Skąd

wiedziałeś?

- Przerażeniejestwypisanenatwojej twarzy. – jego oczy nabrały koloru, który

niemiałimienia,byłtakciężki od wspomnień. – Uramczciłto, czym byłmójojciec

- Dlaczego?

- Nie domyślaszsię, Eleno?

Niebyłototrudne,nie, gdyprzypomniałasobieto cowiedziałaoUramie– Twój

ojciec sądził, żeaniołypowinnybyćwielbione jak bogowie – powiedziałapowoli– iż

śmiertelnicyiwampirypowinnileżećprzedwaminakolanach

- Dokładnie

Nimmogłasformułować odpowiedź,rozległosiępukaniedodrzwibalkonu

Zerkającwtamtąstronęwidziałajedynieciemność– Jason?

- Tak. – powiedziałaRaphael,wstajączłóżka,wyrazjegotwarzyponury– Naasir

czeka na dole.

Patrzyłajakwychodzinabalkonichoćwiedziała,żebyłtamJason,wciążniebyła

wstaniewyróżnićczarnoskrzydłegoanioła

Eleno, ubierz się.

Zaskoczonaponagleniemwtymrozkazie,wyskoczyłazłóżkaizałożyłaparę

bawełnianychmajtek,ignorującsińce, którejużzaczęły siępojawiaćwładnej, zgniłej

zieleninajejplecachiudachNastępnie, założyłaczarnespodnie zrobione z jakiegoś

rodzaju,grubego,skóro-podobnegomateriału,oraz zdejmująckoszulę,założyła top,

któryotaczałjąwskomplikowanymwzorzepasków,zakrywającjejpierś,jednocześnie

pozostawiającodkryteramiona i większość plecówPasowałoidealnie,dającjejwolną

rękę wporuszaniusiębezprzejmowania sięododatkowym materiałem wchodzącym jej

w drogę.

Czującnadchodzącyzimnyfrontpowietrza,wsunęłanasiebiedługie,obcisłe

rękawyktórebyłyprzyczepioneponiżejjejramion– zapewniałyciepło,jednocześnie

nie więżącjejrąkŁapiączabuty,zawężyła swojemyślinaRaphaela,świadomażenie

byłogo jużna balkonie. Dokąd?

Dmitri cię odprowadzi.

Wampirczekałnaniąwkorytarzuichoćrazniebyłownimnicodnoszącegosię

do seksu – chyba,żelubiszgdykończyon sięśmierciąMiałnasobieczarne,skórzane

spodnie, czarny t-shirt,któryopatulałjegosmukłą,umięśnionąformę,orazdługi,czarny

płaszcz poruszającysięprzyjegokostkach,byłśmierciąwyszlifowanąna połyskujące

ostrzePaskikrzyżowałysięnajegopiersiirozpoznałajejakopodwójnąkaburę

- Broń?– spytał

- Pistolet i noże. – noże znajdowałysięzbokujejuda,alepistoletwsadziłado

buta,podługimrozważaniuczyumieścićgo za plecami i postanawiając, żeniebyła

jeszcze na tyle pewna swoich skrzydeł,byryzykowaćżenie zdąży odsunąć ich na czas w

razie potrzeby.

- Chodźmy– powiedziałDmitriruszając

Niebobyłoprzepiękne,egzotycznaczerń, gdywyszlinazewnątrz,gwiazdytak

jasne,żewydawałojejsię, iż wystarczysięgnięciereki byichdotknąćPierwszyśnieg,

któryspadłwAzylu mieniłsiępodjejstopami,spadłwpotajemnejciszypodczastego

czasu, któryspędziławśrodku

- Jak poważne sątwojezranienia?– chłodnespojrzenie,jegooczyoceniałyjąjak

potencjalnenarzędzie.

- Jestem funkcjonalna. – powiedziała,wiedzącżejest wstanie pracować pomimo

sztywności mięśniitępegobóluw piersi. – Nicniejestzłamane

- Możliwe, żebędzieszmusiałatropić

- TaczęśćmnienigdynieprzestaładziałaćJaksamdobrzewiesz

- Niechciałbymżebyśwyszłazwprawy– zdawkowesłowa,choćjegooczy

przypominałydrapieżnikanałowach,jegokrokidługie, gdyszliwstronętejczęści

Azylu,którawydawałasięstworzonaze średniejwielkościrodzinnychmieszkań

Światło paliłosięwkażdymokniektóre mijali,światbyłjednakupiorniecichy.

- Tutaj. – Dmitriskierowałsięwdółwąskiejścieżkioświetlonejlampami,które

wyglądałyjakgdybyzostałyprzetransportowanezdziewiętnastowiecznej Anglii. Jej

głowabyłapełnamożliwości,utrzymywałająjednaktwardo naścieżce, któraskręcała

wróżnestrony,prowadzącichwkońcudomałegodomunasamymkrańcuklifu

Idealna lokalizacja.

Skarpaumożliwiałałatweodloty,byłorównieżwieleprzestrzeninalądowanie.

Biorącjednakpoduwagęteren,wydawałosię, żeistniejejedyniejednadrogadlatych

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: