pocałunek archanioła_25.pdf

Jason stałpodrugiejstroniebalkonu należącegodobiuraRaphaela,pod nimi

rozpościerałysię budynki Azylu.

- Czegosiędowiedziałeś?– spytałRaphaelswojegoszpiega

Tak samo jak i kawałmięsa, wydarty przez jednego z odrodzonych jużsięzagoił,

tak i tatuażnatwarzyJasona wydawałsięskończony,choć Raphaelwiedział, żebył

jedynie tymczasowy. Jason wciążgo odnawiał, bolesny krok po kroku. – Cośukrywa

RaphaelczekałWszyscyarchaniołowiemielisekrety,leczfaktżeJasonzwrócił

natouwagęmusiał cośznaczyć

- Jesttosekretktórym,jaksięokazuje,niepodzieliłasięznikim,choćsądzę że

Shade wie. – powiedział, nawiązując doPhillipa,wampiraktórybyłzLijuandłużej niż

Raphael żył – Jest dla niej jak zabaweczka – nie zabroniła mu wchodzenia do

zapieczętowanegopokojujakwszystkiminnym

- Sądzisz, żetobielubkomuśzpozostałychudałobysięzerknąćnazawartość

tego pokoju?

Jasonpotrząsnąłgłową– Dzieńinocjeststrzeżonyprzezbandęodrodzonych–

dotknąłswojej twarzy. – Jestem pewien, żerozszarpiąnastrzępykażdegointruza

Kompletnerozczłonkowanebyłojedną z niewielu metod, któremogąprowadzić

dośmiercianiołaliczącegotylelatcoJasonJednakże, jeżeligłowapozostałabyw

całości,towciążistnieje szansa regeneracji. – Jesteśwstaniepotwierdzićjakwielez

odrodzonychLijuanżywisięciałem?

- Jużnietylkocistarzy– widziałemsforęmłodychodrodzonychucztującychna

ciałachnowoumarłych– odparł anioł– Robili to na oczach wszystkich.

- Więcprzekraczakolejnągranicę. – Byłtokolejnywskaźniknato,że jejumysł

nie pracował już tak jak powinien. – Opowiedzmiotymzapieczętowanympokoju

- Warowniaznajdujesięwgórze, ukryta głębokowjejrdzeniuOdrodzeniwłóczą

siępokorytarzachmusąsiadujących,acicosiętambłąkają to ci z oczami coświecą–

jedzący ciało.

- Maszjakiekolwiekpojęciecomożeukrywać?– Niemogłobyćtonicdobrego,to

byłopewne

- Jeszczenie,alesiędowiem– Jasonporuszyłskrzydłami,ponowniejeukładając

– ZrobiłemjakprosiłeśipoleciłemMaybydostałasiędotwierdzyDaharielaCośtamsię

dzieje,leczczymatojakiśzwiązekzezdarzeniamimającymimiejscewAzylutegonie

wiem. Istnieją pogłoski, żeDaharielzabiłostatniokilkuswoichwampirówalemogła to

byćkara zgodna z prawem.

- PrzekażMaybypozostałagdziejestMamy równieższpiegówwdomach

Nazarach i Anoushka.

- Ajeżeliokażesię, żetoNazarach?

- Wtedywykonamnanimegzekucję– NazarachpanowałnadAtlantą,lecz

jedynie ze względu na uprzejmość Raphaela – Dahariel jest najsilniejszy z nich

wszystkich. – I najskuteczniej posługujący się zimną inteligencją Pozostawienie

odciętychgłówwłóżkuAnoushkibyłorzecząwykalkulowanąipasującądoDahariela

- Jeżelitoon– powiedziałJason. – to zaczął uderzaćbliskonaszegodomu.

Wczoraj odnaleziono jedną z najbardziej cenionych konkubin Astaada. Została

oznaczonaodśrodkaWszystkowskazuje na to, żebyławtedy jeszczeżywa

- Więc - Wygląda na to, że teraz nic innego poza śmiercią, brutalną

i pozbawioną litości, nie zaspokoi tego kto aspiruje na Archanioła – Astaad nie

poinformowałKadry

Jasonnieskomentowałpozajednymsłowem: - Duma.

- Dokładnie – Archanioł, który rządził wyspami Pacyfiku musiał być

rozwścieczonyiżkomuśudałosięnadłamaćścianyjegoharemu– Kolejnyarchanioł

pokonany. – I to w jedenznajbardziejtchórzliwychsposobów,choćpijanyodkrwawej

przyjemnościaniołodpowiedzialnyzazamachy niewidziałbytegowtensposóbOn

albo ona – tegoRaphaelbyłpewien– traktuje to jakoprawdziwezwycięstwo

- Ojczejestcośjeszcze

- Tak?

- W jej klatce piersiowej znaleziono kolejny sztylet Gildii.

- Mała łowczyni, mała łowczyni, gdzie jeeeesteś? – wesoły, dźwięczny,

przerażającygłos

Otaczającuniesionekolanarękami,schowałagłowę,sprawiając, żestałasię

jeszczemniejszaKredensśmierdziałkrwiąKrwiąAriiBelleByłanajejstopach,jej

włosach,jejubraniach

Odejdź – pomyślała– proszę, odejdź Proszę, proszę, proszę, proszę - byłato

litania w jej głowie, głos miała małyisłabyGdziebyłjejtatuś?Dlaczegoniewróciłdo

domu?Idlaczegomamaniejestwkuchnijakzawsze,każdegoranka?Dlaczegobyłtam

potwór?

- Gdziesięchowasz,małałowczyni?– upiornekrokizatrzymałysięnasekundę

Chwilępóźniejnadszedłjeszczebardziemrożącydźwięk– wargioblizywanejęzykiem–

Twoje siostry sąwyjątkowo pyszne. Wybacz ale pójdęichjeszczeskosztować

Nie wierzyła mu, terror i frustrująca, szarpiąca wściekłość trzymały ją

nieruchomo w jednej pozycji. Kilka sekund późniejusłyszałachichot

- Mądramałałowczyni. – głębokioddech,jakgdybywciągałświeżepowietrze

Jejwłasnenozdrzapaliłyodostregozapachuprzyprawy, którejnieumiała

nazwać,wymieszanejzimbiremorazzłotym,czystymświatłemByłojejniedobrze na

myśl, żetakpodłakreatura,tenpotwór,pachniałjakletniedniiciepłyuściskjejmatki

Powinien pachnieć jak zgnilizna i ropa. Byłatokolejnazniewaga,kolejnybóldodanydo

tychjużwyrytychnajejsercu

Ari. Belle. Stracone.

Powstrzymałałkaniepięścią,wiedzącżejejsiostryjużnigdyniezatańczązniąna

kuchennejpodłodzeNogiBelle,tepiękne,długienogizłamanetak,żeskręcałysięw

sposóbktórybyłzwyczajnieniemożliwyAAri potwórzanurzyłtwarzwkoszmarze,

którybyłjejszyjąnimElenaodnalazła odwagębypodążyćzakonającymrozkazem

siostry i uciecAletakrew,takrewjąwyda

Czekała,słuchałaKręciłsiępopokojuSądziła, żeposzedłnagórę,leczjejpuls

zbytgłośnodudnił jej w uszachNiemogłaufaćtymdźwiękom,niemogłauciecNie,

gdymógłstaćwkorytarzu,czekającnaniąPoczymjużbyło zapóźnoJegokroki

ponownieznalazłysięwpomieszczeniu.

- Mamdlaciebieniespooooodziankę– figlarny,skrobiącydźwięk,gałkakredensu

gdziesięchowałaprzekręciłasięWcisnęłasięwdrewno,lecz nie byłogdziesię

schować,gdzie uciec.

- Buu! – pojedyncze, idealnie brązowe oko patrzyło psotnie przez dziurę

pozostałąpowyjęciugałki– Tujesteś!

Pchnęładrutemdorobótekręcznych,który wyjęłazkoszykamatkiw dużym

pokoju, dźgając prostowśrodek oka. Ciecz wytrysła jej na rękę,alejejtonieobchodziło

To jego krzyk – wysoki,przeszywający,udręczony– sięliczyłNatwarzyzakwitłjej

mały,okrutnyuśmiech,pchnęładrzwiszafkigdyonpotykałsiędotyłu,mijającgo

biegiemiruszającposchodachnagórę

Mogła pójść na zewnątrz, znaleźć pomoc Lecz potrzebowała swojej mamy,

chciałazobaczyćżeżyje,żeoddychaPopychającdrzwisypialnirodziców,zatrzasnęłaje

zasobąiprzekręciłazamek– Mama !

Niebyło odpowiedzi.

Leczgdysięrozejrzała,ogarnęłająulgaJejmamatylkospałaBiegnącnastopach

którenieprzerwaniepozostawiałyblednąceczerwoneodciskinadywanie,potrząsnęła

ramieniem matki.

Izobaczyłaknebelwjejustach,nożeprzygwożdżającejejnadgarstki i kostki do

pościeli– Mama . – dolnawargajejustzadrżała,leczitakjużsięgałabyzdjąćknebel–

PomogęciPomogęci

Przerażoneostrzeżeniewoczachmatkisprawiło, żesięodwróciła

- Niegrzecznamałałowczyni– potrząsającwjejstronękluczemodsypialni,

potwórwyciągnąłdrutispojrzałnaniegopojedynczymciekawskimokiem,drugiebyło

krwawąruinąnajegopoliczku– Jaksądzisz,czytwojamamachciałabydostaćprezent?

- Obudźsię,Eleno!

Szarpnęłasięsiadającdoklękającejpozycji,sięgającponóżktórywsunęłapod

poduszkęzprzyzwyczajeniaRaphaelpatrzyłnaniądogóry,podczasgdyonapatrzyław

dółnajegotwarz,nóżuniesionywysoko,gotowysięgnąćjegogardła

Czerwieńprzesłaniałajejwidok,ścięgnadrżałyod pragnienia ataku.

Eleno. Zapach morza i wiatru. Jesteś bezpieczna.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: