„Awantura w kuchni”

Problem wychowawczy zawarty w scence dotyczy zrozumienia prze dzieci, że do zgody doprowadzić może kompromis i dobra wola uczestników konfliktu. Niezależnie od formy prezentowania utworu, dzieci poznają nazwy i wygląd naczyń kuchennych.

Występują:

Narrator

Rondelek

Patelnia

Czajnik

Garnek

Scenografia:

wersja I

Na podłodze narysowany lub wycięty z kartonu blat czteropalnikowej lub czterofajerkowej kuchni.

wersja II

Kuchenka z kącika lalek, z czterema palnikami.

Rekwizyty:

(do wersji I) Emblematy poszczególnych naczyń kuchennych umieszczone na opaskach na głowie.

(do wersji II) Dostosowane do wielkości kuchni: garnek, rondel, czajnik, patelnia.

uio,*

(W zależności od przyjętej wersji na scenie za zasłoniętą kurtyną narysowana jest kuchnia lub postawiona meblowa kuchenka.      W przypadku wersji pierwszej, na poszczególnych „palnikach” jako naczynia stoją dzieci z emblematami na głowach,                    a w przypadku wersji II – naczynia, a obok każdego z nich dziecko grające „jego” rolę. Zanim odsłoni się kurtyna, słychać w czasie mówienia kwestii przez Narratora brzęk naczyń, pokrzykiwania występujących: „Posuń się; nie dotykaj; Oj, jaka ważna!” itp.)

NARRATOR

Czy słyszycie dziwne dźwięki?

Czy słyszycie groźne głosy?

Ktoś narzeka, wykrzykuje,

a ktoś znowu o coś prosi ...

(Zagląda za kurtynę.)

W kuchni awantura wielka!

Słyszę gruby głos Rondelka ...

Teraz słychać świsty, brzęki!

Zajrzyjmy więc do kuchenki.

(Odsłania się kurtyna.)

RONDELEK (do garnka)

Przesuń się, bo stać nie mogę.

Zaraz spadnę na podłogę,

a to będzie strata wielka.

GARNEK

Nie słuchajcie znów Rondelka ...

PATELNIA (do rondelka)

Czego krzyczysz? Ciszej, proszę!

Takich krzyków wprost nie znoszę!

RONDELEK

Garnek uchem mnie dotyka ...

GARNEK

Zwróć się lepiej do Czajnika!

On wciąż nosem puszcza parę

i na wszystkich dmucha stale!

CZAJNIK

Nosem dmucham?! Coś takiego?

Lepiej pilnuj ucha swego.

Nie dotykaj nim Rondelka!

GARNEK

To dopiero heca wielka!

To on ciągle mnie potrąca,

a Patelnia wciąż się wtrąca

i dokłada grosze trzy ...

PATELNIA

Bardzo, bardzo przykro mi ...

Ja się wtrącam? Coś takiego?

Nie zrobiłam wam nic złego.

Ciszy tylko trochę pragnę.

RONDELEK

Jaka skromna? Niech więc zgadnę,

czemu na tym jej zależy?

PATELNIA

On naprawdę mi nie wierzy,

że chcę spokój mieć i basta!

GARNEK

Ale dama nam wyrasta!

Hałas w kuchni jej przeszkadza!

CZAJNIK

Oto moja dla niej rada:

niech z kuchenki zaraz znika ...

RONDELEK

Obrażalska wielka damo,

czy słyszałaś głos Czajnika!?

PATELNIA

Ja się przecież nie obrażam,

ale  bardzo grzecznie proszę ...

GARNEK

A mówiłem! Wsadza znowu swe trzy grosze!

PATELNIA (smutna, pochlipuje)

Cóż ja temu jestem winna,

że tak jestem od was inna,

bo nie lubię wrzasków, krzyków

Garnków, Rondli i Czajników?

CZAJNIK

Towarzystwo ci nie miłe?

RONDEL

Popłacz, popłacz sobie chwilę ...

GARNEK

Ale płacz jej nie pomoże!

PATELNIA (płacze)

Jest mi z wami coraz gorzej ...

Chętnie bym stąd poszła sobie ...

Tylko dokąd? Co ja zrobię?

CZAJNIK

Nie becz. Cicho być się postaramy,

ale zostań tutaj z nami.

GARNEK

Przesunę się nieco w bok

i do zgody zrobię krok.

Uchem Rondla już nie dotknę.

RONDEL

Więc od niego już odpocznę.

CZAJNIKA

Do zgody też zrobię krok,

Parę będę puszczał w bok.

PATELNIA

Chętnie porozmawiam z wami,

lecz bez krzyków i bez wrzasków ...

NARRATOR (do widzów)

Nie żałujcie na tę zgodę

swoich dłoni do oklasków.

Tam, gdzie zgoda – tam jest miło.

Przedstawienie się skończyło!