Coffman Elaine - Mackinnon 05 -Tęcza.pdf - CYKL - MACKINNON - glinka7-1987

C OFFMAN E LAINE

T ĘCZA

Heaven knows

Nantucket, 1850

Lizzie Robinson straciła biust, który przyprawiła sobie

zaledwie dwie godziny temu. I nie byłoby to wcale takie straszne,

gdyby nie fakt, że zgubiła go na schodach prowadzących z

rezydencji Crosbych na podwórze. I nawet to nie byłoby wcale

takie upokarzające, gdyby Tavis Mackinnon nie pojawił się na

szczycie tych fatalnych schodów w momencie, kiedy straciła

równowagę. Sama myśl o tym przyprawiała Lizzie o zawrót

głowy. Wiedziała, że nie doszłoby do tego, gdyby nie uczucia,

jaki żywiła dla Tavisa Mackinnona. Tak bardzo pragnęła, żeby

przestał wreszcie traktować ją jak małą dziewczynkę i dostrzegł w

niej kobietę. Właśnie dlatego postanowiła wypchać stanik sukienki

watą, wydawało jej się bowiem, że tylko w taki sposób może

podkreślić swoją kobiecość. Kilka dni temu, gdy kupowała spory

zapas waty, nie przyszło jej do głowy, że nawet z bawełnianym

biustem może nie zwrócić na siebie uwagi Tavisa Mackinnona. Jej

myśli zaprzątały tylko dwa pytania: Jak zdobyć sztuczne piersi

oraz co zrobić, żeby Tavis je zauważył?

Tak bardzo zależało jej na tym, żeby zaczaj traktować ją jak

dorosłą kobietę. Była zdesperowana. Zaczęła się nawet modlić w

tej intencji. Unosiła oczy do nieba, błagając: „Dobry Boże, proszę,

proszę, proszę, niech on zauważy, że urosły mi piersi”. Ale

nawet przez myśl jej nie przeszło, że zgubi swój skarb u stóp

Tavisa.

Doskonale pamiętała ten dzień, kiedy dowiedziała się, że

Tavis Mackinnon lubi kobiety hojnie obdarzone przez naturę.

Była wówczas na przyjęciu u państwa Starbucków i robiła to co

zwykle, chowała się za palmą w rogu przepięknej sali balowej

Starbucków. Myślała, że to dobry omen, ponieważ palmy są

symbolem triumfu. Przez cały czas spoglądała rozmarzonym

wzrokiem w stronę mężczyzny, który już od pięciu lat był

obiektem jej westchnień.

On tymczasem robił to samo, co robił przez całe pięć lat.

Ignorował ją. W pewnym momencie oparł się jednym ramieniem

o wspaniałą, rzeźbioną kolumnę. W tle widać było ścianę, którą

zdobiły sceny z greckiej mitologii. Za każdym razem, kiedy

spoglądała w kierunku Tavisa, odnosiła wrażenie, że jest nie

mniej cudowny niż sam Zeus.

Rozmawiał ze swoimi wiernymi kompanami i najlepszymi

przyjaciółmi, Cole’em Cassidym oraz Nathanielem Starbuckiem.

Lizzie odwróciła na chwilę wzrok, po czym spojrzała z uwagą

na jego błyszczące buty, następnie powoli zaczęła przesuwać

wzrok coraz wyżej. Na chwilę zatrzymała się na kolanach,

zanim odważyła się spojrzeć jeszcze wyżej. Miał bardzo długie

nogi. Skrzyżował ręce na piersi i przez chwilę wpatrywał się w

nie. Miał długie, cudowne palce, dłonie czułego mężczyzny,

ramiona szerokie, a brzuch płaski. Zdaniem Lizzie, każda część

ciała Tavisa była idealna. Ale dopiero kiedy spojrzała na jego

twarz, poczuła się tak, jakby znalazła się w niebie.

Gdy tak na niego patrzyła, zaśmiał się z czegoś, co powiedział

Cole. Po chwili odwrócił się w stronę Nathaniela, ale Lizzie

odniosła wrażenie, że spojrzał dokładnie w jej stronę. Kolana jej

zadrżały, serce zaczęło bić niczym szalone, w ustach zaschło,

dłonie zaczęły drżeć. Zawsze zastanawiała się, co by zrobiła,

gdyby Tavis nie poprzestał na spojrzeniu.

— Lizzie Robinson, co ty tutaj robisz całkiem sama? —

zapytała nagle pani Starbuck, kiedy do niej podeszła.

Dziewczyna tak szybko odwróciła głowę, że liście palmy

musnęły jej twarz.

— Hmmm... chodzi o to, że...

Pani Starbuck uśmiechnęła się do niej porozumiewawczo.

— Jesteś nieśmiała, prawda?

Lizzie nie była w stanie wydusić ani słowa, więc zamiast

odpowiedzieć, skinęła lekko głową.

Pani Starbuck westchnęła, po czym spojrzała przed siebie, jak

gdyby wspominała swoją młodość.

— Wiem, jak się czujesz. Uwierz mi, że każda dziewczyna

przeżywa dokładnie to samo co ty, kiedy zaczyna dorastać.

Najlepiej zrobisz, jeżeli pozbędziesz się obaw. Wyprostuj się,

podnieść wysoko głowę, weź głęboki oddech i wydobądź cały

swój wdzięk. Kiedy zrobisz pierwszy krok i zdobędziesz

nowych przyjaciół, poczujesz się o wiele lepiej. Spróbuj, a wtedy

zrozumiesz, co mam na myśli — powiedziała pani Starbuck z

ciepłym uśmiechem, po czym odeszła.

Jak tylko Lizzie została sama, schowała się ponownie między

palmowe liście. Kiedy spojrzała na Tavisa, zapomniała o radach

gospodyni.

Westchnęła cicho i ponownie pogrążyła się w rozmyślaniach.

Czy ktokolwiek na świecie mógłby mieć piękniejsze usta albo

bardziej męski podbródek? Nos Tavisa był tak doskonały, jakby

ktoś wyrzeźbił go w marmurze. A oczy — ach te jego oczy! —

sprawiały, że za każdym razem, kiedy w nie spoglądała, miała

ochotę się spowiadać, chociaż nawet nie była katoliczką. W tych

oczach można było zakochać się do szaleństwa. Nie były ani

niebieskie, ani szare. Zdaniem Lizzie, miały kolor nieba po

burzy.

Tavis spojrzał w inną stronę i nagle dziewczyna uświadomiła

sobie, że wszyscy trzej młodzi mężczyźni spoglądają z zainte-

resowaniem w stronę odległego końca sali balowej.

Ona również popatrzyła w tamtym kierunku i zdała sobie

sprawę, że obserwowali Vernelię Carrouthers, która, jak zwykle,

robiła z siebie pośmiewisko. Okazało się, że tym razem wypiła za

dużo ponczu, przyrządzonego z dodatkiem mocnego bourbonu z

Kentucky. W tej chwili Yemelia miała problem z utrzymaniem

równowagi i właśnie to przyciągnęło uwagę trzech eleganckich

mężczyzn.

— Dobry Boże! — wykrzyknął Nathaniel. — Ona znów zmierza

w stronę wazy z ponczem.

— Jeżeli wypije jeszcze jedną szklaneczkę, znajdzie się pod

stołem — zauważył Cole.

— Albo pod Jaredem Crosbym — wtrącił Tavis, który

najwyraźniej dostrzegł sygnały, jakie Vernelia posyłała w stronę

Crosby’ego.

— Tylko traci czas — stwierdził Nathaniel. — Jared lubi kobiety,

które mają w sobie głębię. Nie uważasz?

Tavis roześmiał się, po czym odparł:

— Tak, z pewnością woli głębsze dekolty.

Cole parsknął śmiechem.

— Być może Jared poszukuje głębi, ale ty z pewnością

rozglądasz się za bujnymi kształtami. — Cole szturchnął

przyjaciela w bok.

— Lubisz, żeby były bujne, prawdą Tavis? — zawtórował

Nathaniel, zataczając dłońmi półokręgi przed swoją klatką

piersiową.

Tavis wzruszył ramionami.

— Muszą być wystarczająco duże, żeby przyciągnąć moją

uwagę.

— I wypełnić twoje dłonie — zasugerował Cole.

Tym razem Nathaniel roześmiał się głośno i poklepał

przyjaciela po plecach.

— Och, Tavis, zawsze byłeś wielbicielem dużych biustów.

Na te skandaliczne słowa Lizzie zaparło dech. Wielbiciel

dużych biustów.

Spojrzała na stanik swojej najlepszej białej sukni i zdała sobie

Coffman Elaine - Mackinnon 05 -Tęcza.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: