Coulter Catherine - Panna młoda 01 - Młoda pani Sherbrooke.pdf - CYKL - PANNA MŁODA - glinka7-1987

CATHERINE COULTER

MŁODA PANI

SHERBROOKE

ROZDZIAŁ 1

Northcliffe Hall, niedaleko New Romney w Anglii

Maj 1803r.

- Widziałam ją dziś w nocy! Ducha Dziewicy!

- Sinjun, naprawdę? Przysięgniesz, że widziałaś ducha?

Po dwóch pełnych grozy westchnięciach nastąpiły nerwowe

okrzyki przestrachu i zarazem podniecenia.

-Tak, to na pewno była ona.

-Powiedziała ci, że jest dziewicą? Mówiła coś? Nie bałaś się? Była

cała biała? Jęczała? Wyglądała bardziej jak żywa czy jak umarła?

Głosy coraz bardziej cichły, oddalając się od drzwi, ale wciąż

jeszcze słyszał westchnienia i chichoty.

Douglas Sherbrooke, hrabia Northcliffe, dokładnie zamknął drzwi

i podszedł do biurka. Przeklęty duch! Czy Sherbrooke'owie mają po

wieczne czasy znosić te nieprawdopodobne bajdy o nieszczęsnej młodej

lady? Rzucił okiem na starannie ułożone papiery, westchnął, usiadł i

popatrzył przed siebie.

Zmarszczył brwi. Ostatnimi czasy często marszczył brwi. Nie

dawali mu spokoju, ani na dzień, ani na godzinę. Każdego dnia znosił

istne gradobicie grzecznych, ale upartych wariacji na wciąż ten sam,

nudny temat. Musi wziąć sobie żonę i spłodzić hrabiowskiego dziedzica.

Jest coraz starszy, jego męskość słabnie z minuty na minutę, a on

tymczasem trwoni bezcenne nasienie, z którego mają się przecież zrodzić

przyszli Sherbrooke'owie. Winien w prawowitym związku obdarzać nim

swą żonę, a nie rozrzucać po śmietnikach świata, przed czym

przestrzega Biblia.

Na świętego Michała skończy trzydzieści lat, przypominali

wujowie i ciotki, kuzyni i podstarzali domownicy, którzy znali go od

chwili, gdy drąc się wniebogłosy wyszedł z łona matki. Przyjaciele-

prześmiewcy, kiedy już raz uczepili się tego tematu, nie przestawali

wygłaszać swoich impertynencji. Marszczył wtedy brwi, tak jak teraz, i

mówił, że skończy trzydzieści lat na przyszłego, nie na tego świętego

Michała. W tym roku będzie miał dopiero dwudzieste dziewiąte

urodziny, a teraz ma dwadzieścia osiem lat. Na litość boską, przecież do-

piero maj, do września daleko. Właściwie to niedawno zaczął

dwudziesty ósmy rok, przyzwyczaja się do tego, że już nie ma lat

dwudziestu siedmiu. Cóż to znowu za „poważny wiek”!

Hrabia spojrzał na stojący na kominku pozłacany zegar z brązu.

Gdzie się podziewa Ryder? Niech go szlag, przecież braciszek wie, że

spotykają się w pierwszy wtorek każdego kwartału w tym właśnie

pokoju w Northcliffe Hall, dokładnie o trzeciej. Fakt, że hrabia

zapoczątkował te kwartalne spotkania dopiero po wystąpieniu z armii

przed dziewięcioma miesiącami, wkrótce po podpisaniu pokoju w

Amiens, nie usprawiedliwiał spóźnienia Rydera na trzecie z kolei

spotkanie. Należała mu się nagana, niezależnie od tego, że Leslie

Danvers, służący Douglasa, młodzian pilny, acz o irytującej pamięci,

przypominał swemu panu o spotkaniu zaledwie godzinę wcześniej.

Hrabia zapomniał o gniewie na widok wpadającego do pokoju

Rydera, przewianego wiatrem, pachnącego skórą, koniem i morzem,

pełnego życia młodzieńca szczerzącego białe zęby. Prawie się nie

spóźnił, było dopiero pięć po trzeciej. Ryder również zbliżał się do

„poważnego wieku” - miał już prawie dwadzieścia sześć lat. Powinni się

trzymać razem.

- Boże, Douglas, co za piękny dzień! Jeździłem z Dorothy po

klifach, co za uczucie! Mówię ci! - Ryder usiadł, skrzyżował obleczone w

skórę nogi i błysnął białymi zębami w uśmiechu.

Douglas huśtał nogą.

- Udało ci się utrzymać na koniu?

Ryder uśmiechnął się jeszcze szerzej, ale w jego oczach czaiło się

coś niewyraźnego. Miał wygląd człowieka nasyconego, wygląd, do

jakiego hrabia zaczynał się powoli przyzwyczajać i dlatego westchnął.

-No cóż - po chwili ciszy odezwał się Ryder - jeżeli upierasz się na

te kwartalne spotkania, muszę się do nich przygotowywać.

-Ale Dorothy Blalock?

-To cieplutka, słodko pachnąca wdówka, braciszku. W dodatku

wie, jak zadowolić mężczyznę, dobrze wie. I nie wpadnie. Moja

Dorotka jest na to za sprytna.

-Przyznaję, dobrze siedzi na koniu - stwierdził Douglas.

-Och, jest jeszcze kilka rzeczy, na których dobrze siedzi.

Douglas z całej siły powstrzymywał się od uśmiechu. Był przecież

hrabią, głową potężnego rodu Sherbrooke'ow. Nawet teraz, pomimo

całego sprytu Dorothy, mógł gdzieś rosnąć kolejny Sherbrooke.

-Przejdźmy do następnych punktów - powiedział, ale Ryder nie

dał się zwieść. Zauważył grymas brata i roześmiał się.

-Przejdźmy. - Wstał i nalał sobie brandy. Podniósł karafkę w stronę

brata.

-Nie, dziękuję.- Douglas wpatrywał w leżącą przed nim kartkę. -

Jeśli chodzi o stan na ten kwartał, masz czterech zdrowych synów i

cztery zdrowe córki. W zimie zmarł biedny Danielek. Noga Amy

chyba nie ucierpiała po upadku. Czy to wszystko?

-W sierpniu urodzi mi się kolejne dziecko. Matka jest zdrowa i

silna.

Douglas westchnął. - Doskonale, jak się nazywa? - Zapisał i

podniósł głowę. - Teraz już wszystko?

Ryder spochmurniał i dopił resztę brandy. - Nie, w zeszłym

tygodniu Benny zmarł na zimnicę.

- Nic nie mówiłeś.

Ryder wzruszył ramionami. - Nie miał jeszcze roku, ale był taki

mądry. Wiedziałem, że jesteś zajęty. Wybrałeś się w podróż do Londynu,

do Ministerstwa Wojny. Pogrzeb był cichy, tak życzyła sobie jego matka.

- To przykre - powtórzył Douglas i zmarszczył brwi.

Ryder nie lubił, kiedy brat marszczył brwi. - Ale jeżeli dziecko ma

się urodzić w sierpniu, dlaczego mi nie powiedziałeś ostatnim razem?

Odpowiedź była prosta. - Jego matka mi nie powiedziała. Bała się,

że nie zechcę już z nią spać. - Przerwał i przez wykuszowe okno patrzył

na wschodni trawnik. - Głupia dziewka. Nie domyśliłbym się, chociaż

powinienem był się domyślać. Jest już bardzo gruba, może nawet będzie

miała bliźniaki. - Odwrócił się od okna i pociągnął z butelki. -

Zapomniałem o Nancy.

Coulter Catherine - Panna młoda 01 - Młoda pani Sherbrooke.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: