Heyer Georgette - Uprowadzona.pdf - Heyer Georgetta - glinka7-1987

Georgette Heyer

Uprowadzona

SŁOWO WSTĘPNE

Uczono mnie, że lektura romansów to ucieczka od życia, czysty

eskapizm. A przecież poważniejsze dzieła literatury pięknej także

pozwalają nam na oderwanie się od rzeczywistości. Georgette Heyer

odkryła przede mną radosny świat nieokiełznanej fantazji i pozwoliła

mi poznać bohaterów o bogatej osobowości.

Miałam to szczęście, że moi rodzice uwielbiali czytać. Ojciec

służył w marynarce i nade wszystko cenił książki o tematyce

marynistycznej. Matka lubiła dobre powieści.

Grahamowie, rodzina mojego ojca, pochodzili ze Sterling w

Szkocji. Moja matka była imigrantką z Irlandii. Chociaż jestem

pewna, że moi przodkowie nie mogli się pochwalić żadnymi tytułami,

jako dziecko wierzyłam, że gdybym urodziła się w Europie, z

pewnością byłabym „lady"! Nic więc dziwnego, że zafascynowała

mnie Anglia okresu regencji opisana przez Georgette Heyer. Jej

powieści, jak każda dobra literatura, sprawiały, że pragnęłam wiedzieć

więcej, coraz więcej! Chciałam podróżować, zwiedzać nowe miejsca,

poszerzać horyzonty. Zajmowały mnie dzieje rodów panujących,

świeżo nabyte wiadomości budziły głód następnych. Rozpoczęłam

naukę w college'u także po to, by uczestniczyć w programie wymiany

i poznać świat, zobaczyć Anglię.

Było mi dane odwiedzić wiele miejsc. Poznałam historię różnych

narodów, zafascynowała mnie historia własnego kraju. A wszystko to

zawdzięczam lekturze romansów.

Zmieniają się czasy, a wraz z nimi moda, obyczaje i wartości,

lecz ludzkie emocje pozostają niezmienne. W tamtym czasie nie

wiedziałam jeszcze, że zostanę pisarką. Zamierzałam zająć się

dramatem szekspirowskim.

Być może także z powodu zainteresowania Szekspirem uważam

„Uprowadzoną" za cudowną książkę. Powieść zaczyna się od

stoczonej na morzu walki między żaglowcami. Opis jest tak

dynamiczny i realistyczny, że wprost słyszymy chrzęst drewna i

szczęk metalu, widzimy przerażenie i heroizm ludzi.

Poznajemy wspaniałych bohaterów, podróżujemy z nimi,

dzielimy ich nadzieję, rozpacz i radość. Sir Nicholas Beauvallet ma

niezaprzeczalną siłę i urok, a także liczne słabości, dlatego jest bardzo

ludzki. Kiedy po raz pierwszy czytałam tę książkę, marzyłam o tym,

by wyłonił się ze stronic i stanął przede mną. Oczywiście towarzyszy

mu na kartach książki godna go bohaterka. Dominica nigdy nie

poddaje się bez walki. Nawet kiedy się boi, jest szybka, zadziorna i

zdecydowana; to kobieta, która dałaby sobie radę w każdej epoce.

Dla tych, którzy nigdy dotąd nie zetknęli się z twórczością

Georgette Heyer, „Uprowadzona" z pewnością będzie niezwykle miłą

niespodzianką. To doskonała powieść. Przeszłość ożywa w tej

książce. Jeśli nawet po jej przeczytaniu nie zamarzą państwo o

dalekiej podróży, to z pewnością będziecie chcieli zapoznać się z

kolejnymi książkami pisanymi ze zdumiewającą znajomością epoki,

mistrzowsko łączących fikcję z rzeczywistością.

Mam nadzieję, że pokochacie twórczość Georgette Heyer,

podobnie jak ja. Jest to miłość ponadczasowa, podobnie jak powieści

tej autorki.

Heather Graham

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Pokład był jednym wielkim pobojowiskiem. Pomiędzy martwymi

a umierającymi leżały kawałki strzaskanego drewna, a nad nimi

górował złamany maszt ze smętnie zwisającym żaglem. Wszędzie

unosił się kurz i zapach prochu. Kula ze świstem przebiła takielunek

ponad głowami; kolejna zmieniła morze pod rufą galeonu w fontannę

piany. Można było odnieść wrażenie, że statek zachwiał się, zatoczył

jak ranny człowiek, po czym niebezpiecznie przechylił się w stronę

rufy. Don Juan de Narvaez wydał rozkaz z tylnego pokładu; jego

oficer natychmiast zbiegł trapem do śródokręcia.

Zgromadzili się już tam żołnierze w stalowych pancerzach i

ozdobionych grawerunkiem hełmach - morionach. Niektórzy mieli

halabardy i kopie; inni trzymali długie miecze. Patrzyli na zbliżający

się statek, nad którym powiewała flaga z czerwonym krzyżem

świętego Jerzego. Byli już pewni, że dojdzie do walki wręcz; nawet

cieszyli się na tę myśl, wiedzieli bowiem, że są najlepszymi

żołnierzami w chrześcijańskim świecie. Ci zuchwali Anglicy nie mieli

żadnych szans. W ciągu minionej godziny angielski statek pozostawał

poza polem rażenia hiszpańskich armat, nieustannie jednak

bombardując „Santa Marię" z dział o dalekim zasięgu. Żołnierze

skupieni na głównym pokładzie nie wiedzieli, jak poważne były

uszkodzenia i denerwowała ich przymusowa bezczynność. Teraz

angielski statek podpływał bliżej; wiatr wydymał mu żagle i unosił na

falach jak ptaka.

Don Juan patrzył, jak kule wystrzelone z dział, stojących przy

wysokich burtach galeonu, przelatują nad celem. ,,Venture" - Don

Juan nie miał już wątpliwości, że ma przed sobą ten słynny okręt -

nieuchronnie płynął w ich stronę.

,,Venture'' ustawił się lekkim skosem wzdłuż ich burty, wystrzelił

w środkową część galeonu i minął go, nie ponosząc szwanku.

Nieznacznie wyprzedziwszy hiszpański żaglowiec, wykonał zwrot w

stronę jego dziobu i ostrzelał „Santa Marię" na całej długości.

Na pokładzie wybuchła panika. Don Juan zdawał sobie sprawę z

tego, że jego statek jest poważnie uszkodzony. Wymamrotał pod

nosem przekleństwo, które stłumiła miękka broda. Wciąż jednak

zachowywał trzeźwość umysłu. Wiedział, jak tchnąć ducha walki w

swych rozproszonych żołnierzy. ,,Venture" zbliżał się, wyraźnie

zamierzając sczepić się burtą ze znacznie większym galeonem. W tym

należało upatrywać szansy. Los „Santa Marii" był wprawdzie

przesądzony, jednak na pokładzie ,,Venture" znajdował się El

Beauvallet, który od dawna grał na nosie całej Hiszpanii. Słynny,

nieobliczalny korsarz! Możliwość schwytania go była warta utraty

nawet tak wspaniałego statku, jak „Santa Maria". Nie było chyba

hiszpańskiego admirała, który nie marzyłby o zwycięstwie nad tym

korsarzem. Don Juan odetchnął głęboko na myśl o niepowtarzalnej

szansie, jaką dał mu los. Mógł dostarczyć tak niezwykłego więźnia

królowi Filipowi!

Właśnie ta myśl zadecydowała o rozpoczęciu walki tego

popołudnia. Don Juan wiedział, że El Beauvallet często pływa po tych

wodach. W Santiago spotkał Perinata, który nie dalej jak dwa

tygodnie temu wypłynął, by dać nauczkę ,,Venture". Perinat wrócił do

Santiago w największej szalupie, przegrany, ze zwieszoną głową.

Mówił coś bez ładu i składu o czarach, o wcielonym diable, który

zanosił się śmiechem. Na twarzy Don Juana pojawił się szyderczy

uśmieszek. Partacz z tego Perinata!

Teraz jednak on sam mógł stać się pośmiewiskiem. Rzucił wszak

wyzwanie Beauvalletowi, który słynął z tego, że nie ucieka przed

walką.

Don Juan musiał przyznać, że pragnął także zaimponować damie.

Poczuł coś na kształt wyrzutów sumienia. Pod pokładem, w

wykładanej boazerią luksusowej kabinie, znajdował się Don Manuel

de Rada y Sylva, były gubernator Santiago, ze swoją córką Dominicą.

Don Juan świetnie zdawał sobie sprawę z niebezpieczeństwa, na jakie

ich naraził. Miał jednak nadzieję, że w przypadku walki wręcz los

może się odwrócić.

Uzbrojeni, gotowi do boju żołnierze - artylerzyści czekali na

śródokręciu i pokładzie dziobowym. Stali przy działach, brudni, zlani

potem, gotowi do starcia. Niech no tylko ,,Venture" podpłynie!

Statek był już blisko, niepowstrzymany mimo gradu kul z dział

„Santa Marii". W dymie na pokładzie korsarskiej jednostki widać było

mężczyzn, trzymających bosaki i szable, przygotowanych do

abordażu, czekających tylko na rozkaz do ataku. Nagle rozległ się

potworny huk, buchnęły płomienie i czarny dym z kilkunastu

obrotowych dział na pokładzie, wymierzonych w środkową część

„Santa Marii". Atak siał spustoszenie wśród hiszpańskich żołnierzy; w

Heyer Georgette - Uprowadzona.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: