Psychologia wychowawcza jako psychologia nauczania i wychowania.pdf

(306 KB) Pobierz
m1.indd
457307662.002.png 457307662.003.png 457307662.004.png
Wstęp do kursu
Psychologia wychowawcza, mimo niedługiej historii, jest dziedziną psychologii, która ma bogaty dorobek na-
ukowy. Powstała na przełomie XIX i XX wieku i wciąż prężnie się rozwija,oczymświadcząlicznebadaniana-
ukowe i publikacje z zakresu tej dziedziny. Jest ona bliska życiu każdego człowieka, ponieważ bada podstawy
wychowania i nauczania, a więc procesów, które oddziałują na rozwój każdego z nas w zróżnicowany sposób
i w różnych okresach życia.
Wychowanie i nauczanie zmierzają w wyznaczonym przez wychowawcę/nauczyciela kierunku. Oddziaływania
te dążą do wywołania zmian w psychice człowieka, kształtujących jego umysł, uczucia, wolę, charakter i osobo-
wość. Zarówno same procesy wychowania i nauczania, jak i ich efekty mogą być jednak różne. Zależą bowiem
od licznych czynników, które są przedmiotem badań naukowych. W oparciu o ich wyniki powstają liczne teorie
mające na celu wyjaśnienie przyczyn trudności związanych z nauczaniem i wychowaniem, a także z próbą opty-
malizacji tych procesów. Nauczanie i wychowanie nie są bowiem prostym procesem przebiegającym według
określonego schematu, lecz złożoną czynnością rozwiązywania problemów.
Celem kursu jest właśnie przygotowanie studenta do samodzielnego rozwiązywania wielu problemów związa-
nych z nauczaniem i wychowaniem, a także z optymalizacją tych procesów mającą na celu zwiększenie ich efek-
tywności w oparciu o przekazaną tu wiedzę. Nie sposób uciec od tych problemów, ponieważ dotyczą one każ-
dego z nas. Można tylko lepiej lub gorzej sobie z nimi poradzić. Pierwszym krokiem do lepszego ich rozwiązania
będzie zapoznanie się z kolejnymi tematami kursu.
Psychologia wychowawcza jako psychologia
nauczania i wychowania
Wstęp
1. Psychologia wychowawcza jako dziedzina nauki
2. Nauczanie a wychowanie — cechy wspólne i różnice
3. Analiza procesu nauczania
4. Wybrane zagadnienia teoretyczne z psychologii wychowania
Bibliografia
Wstęp
Psychologia wychowawcza to dyscyplina naukowa, zarówno teoretyczna, jak i prak-
tyczna, pełniąca funkcje użytkowe w stosunku do systemu oświaty i wychowania
nie tylko dzieci i młodzieży, ale także starszego pokolenia. Psychologia wychowaw-
cza mieści w sobie psychologię nauczania i wychowania, a więc obszary wiedzy,
które są nam szczególnie bliskie i z którymi stykamy się na co dzień. Wciąż bowiem
pozostajemy w relacjach nauczyciel–uczeń czy wychowawca–wychowanek, pełniąc
raz jedną, raz drugą rolę.
Codziennie także napotykamy różne problemy związane z procesem nauczania,
uczenia się czy wychowania, które mają swoje uzasadnienie w różnych podejściach
teoretycznych, zweryfikowanych zazwyczaj empirycznie. Warto wtedy sięgnąć do
podstaw teoretycznych, by móc je później zastosować w praktyce. Nie zawsze opła-
ca się nauka na własnych błędach — często można ich uniknąć, korzystając ze zdo-
bytej wcześniej wiedzy.
Moduł pierwszy rozpoczyna temat analizujący psychologię wychowawczą jako
dziedzinę nauki. Temat drugi ukazuje psychologię wychowawczą jako psycholo-
gię nauczania i wychowania, wskazując na cechy wspólne nauczania i wychowania
oraz na różnice między nimi. W temacie trzecim zawarta jest analiza procesu na-
uczania, a w czwartym omówione są wybrane zagadnienia teoretyczne z psycholo-
gii wychowania.
Tematy te potraktowano jako wstęp teoretyczny, pewną bazę podstawowych wia-
domości potrzebnych, by móc przejść na wyższy poziom wiedzy i analizować wy-
brane zagadnienia z psychologii nauczania i wychowania.
4
457307662.005.png
1. Psychologia wychowawcza
jako dziedzina nauki
Powstanie psychologii wychowawczej i jej rozwój
Trudno jest podać dokładną datę wyodrębnienia się psychologii wychowawczej
spośród innych nauk psychologicznych. Datuje się jej powstanie na przełom XIX
i XX wieku. Początkowo psychologia wychowawcza przyjęła nazwę psychologii pe-
dagogicznej. Nazwa ta była już używana w latach 80. poprzedniego stulecia, ale nie
w znaczeniu samodzielnej dyscypliny. Słynny filozofipedagog,F.Herbart(1776–
–1841), traktował psychologię pedagogiczną jako naukę pomocniczą dla pedago-
giki i psychologii, dostosowaną do potrzeb nauczania i wychowania (Przetacznik-
-Gierowska, Makiełło-Jarża, 1992; Przetacznik-Gierowska, Włodarski, 1998a).
Za jednego z pierwszych przedstawicieli psychologii wychowawczej można uznać E.
Meumanna (1862–1915). Wystąpił on z obszernym programem badań nad proce-
sem uczenia się, nauczania i wychowania. Badania stanowiły część nauki o dziecku
jako wychowanku. Meumann przedstawił wyniki własnych badań nad pracą szkol-
ną uczniów, które obejmowały m.in. takie zagadnienia, jak warunki uczenia się roz-
maitych przedmiotów czy wpływ czynników organizacyjnych i dydaktycznych na
zmęczenie ucznia podczas lekcji (Przetacznik-Gierowska, Makiełło-Jarża, 1992).
Mówiąc o początkach psychologii wychowawczej, warto także wspomnieć o wkła-
dzie w rozwój tej nauki E. Lee Thorndike’a (1874–1948). Thorndike, amerykań-
ski psycholog, opublikował Psychologię wychowawczą (t. 1 w 1905 r.). Dzieło to,
obok przeglądu wyników własnych badań eksperymentalnych nad pamięcią i ucze-
niem się, stanowiło próbę systematyzacji problemów nowej gałęzi psychologii. Ba-
dania Thorndike’a nad uczeniem się zwierząt i ludzi były prekursorskie w stosunku
do powstającego wówczas behawioryzmu. Zasługą Thorndike’a stało się włącze-
nie psychologii wychowawczej do nauk psychologicznych (Przetacznik-Gierowska,
Makiełło-Jarża, 1992; Przetacznik-Gierowska, Włodarski, 1998a).
Wpływ na rozwój psychologii wychowawczej miała także koncepcja A. Adlera
(1870–1937). Dzięki niej rozwinęły się w latach 20. XX wieku badania nad śro-
dowiskiem wychowawczym i jego rolą w kształtowaniu osobowości uczniów, po-
znawaniem ich osobowości przez nauczycieli, indywidualną terapią trudności
wychowawczych. Zakres zagadnień podejmowanych przez psychologię wycho-
wawczą poszerzył się o problemy psychodydaktyki dotyczącej różnych przedmio-
tów szkolnych, motywów uczenia się, zainteresowań i zdolności uczniów. Badano
m.in. czynniki sprzyjające osiągnięciom w nauce, a także warunkujące niepowo-
dzenia szkolne. Przedmiotem zainteresowania były tu również metody poznawa-
nia i kształtowania osobowości wychowanków oraz dobór odpowiednich środków
profilaktycznych iterapeutycznych przeciwdziałających trudnościom wychowaw-
czym (Przetacznik-Gierowska, Makiełło-Jarża, 1992).
Psychologia wychowawcza w Polsce
Wkład wielu polskich uczonych w kształtowanie się psychologii wychowawczej jest
znaczny, jednak największe zasługi dla rozwoju tej dziedziny położyli w I połowie
XX wieku S. Szuman i S. Baley.
5
457307662.001.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin