Gilman Felix - Gromowładny.pdf - ksiażki - nula2508

Felix Gilman

Gromowładny

(Thunderer)

Przełożył Robert Waliś

Dedykowane Sarah

Podziękowania

Dziękuję wszystkim w wydawnictwie Bantam Spectra,

a w szczególności mojej redaktorce Juliet Ulman oraz

Howardowi Morhaimowi i Katie Menick. Dziękuję także

mojej rodzinie za wsparcie i cierpliwość; jak również

Billowi Thompsonowi, którego komentarze umożliwiły

znaczne ulepszenie niniejszej książki, a dobre rady i

pomoc znacząco przyczyniły się do jej wydania.

Rozdział 1

Przybył do miasta pod koniec lata, przez morze;

wychylał się nad surowym dziobem okrętu, przeczesując

wzrokiem horyzont, i nerwowo przesuwał w chudych

palcach koraliki z łusek i kości. Pokonał pół świata, by tu

dotrzeć.

Niebo nad Zatoką skrzyło się białymi mewami, które

nurkowały i krążyły pomiędzy błękitnym niebem a

morzem, żerując na pracy przystani. Ptaki stanowiły

pierwszy zwiastun miasta, tak jasny i pełen życia, że

podnosiły go na duchu.

– Zaraz będziemy w mieście, panie Roon. – Kapitan z

uśmiechem poklepał go po plecach, prezentując brązowe,

niekompletne uzębienie. – W zasadzie już jesteśmy. Ptaki

to też miasto, prawda? Trochę przestraszony?

Tak naprawdę jego imię brzmiało Arjun, zdążył jednak

przywyknąć do tego, że je przekręcano, choć było mu

wstyd, że na to pozwalał. Odpowiedział słabym

uśmiechem.

– Raczej pełen nadziei – odrzekł, lecz kapitan już się

odwrócił i zaczął rytmicznie wykrzykiwać polecenia w

marynarskim żargonie do niewielkiej załogi, która

składała się z jego ciemnoskórych braci i synów.

Na horyzoncie stopniowo pojawiał się zarys miasta:

plamy dachów, delikatny tabaczkowy szraf mostów i

iglic. Obraz poruszał się i powoli nabierał kształtów,

lekko zamazany za sprawą rozedrganego powietrza oraz

mnogości elementów. W tle wznosiła się olbrzymia góra,

odległy błękitny bohomaz. Fetysz z łusek i kości szeleścił

na knykciach. W myślach Arjun układał list do swoich

Matek i Ojców: „Nareszcie zaczynamy. Miasto jest

szkatułką z szyfrem, którą trzeba otworzyć. Pozwólcie, że

Wam je opiszę... ". Jednakże na razie nie potrafił.

W każdym miejscu, które odwiedził podczas podróży,

słyszał opowieści o Ararat. Uważał je za echa miasta; tak

został wychowany. W niektórych miejscach miasto

uznawano za błogosławione. W innych twierdzono, że jest

nawiedzone. W jednej z wiosek, pośród wzgórz i sosen,

spędził zimę z Amą, córką lekarza; błagała go, by został

lub zawrócił. Kiedy stopniały śniegi i musiał wyruszyć w

dalszą drogę, podarowała mu amulet, delikatnie zaciskając

na nim jego palce. Obiecała, że będzie go chronił.

Wykonał go jej ojciec.

Być może amulet rzeczywiście miał jakąś moc, Arjun

jednak przybył do miasta, by szukać bogów, a nie się

przed nimi ukrywać. Wypuścił przedmiot z palców.

Amulet przez chwilę unosił się na jasnej pianie, po czym

zniknął pod kadłubem statku.

Okręt skrzypieniem i stukaniem wtórował pracy załogi.

Z powierzchni wody uniosła się połyskująca mgiełka.

Marynarze zgubili rytm. Kapitan krzyknął. Arjun

odwrócił się i zobaczył, jak jeden z przysadzistych

wilków morskich wskazuje na niebo z okrzykiem

zachwytu, a inny odchyla głowę i wydaje z siebie

gardłowy jęk. „Spójrzcie w górę".

* * *

Nadlatuje od strony słońca wiszącego wysoko nad

Zatoką, schodzi ostrym łukiem nad wodę, rozkłada

szerokie skrzydła: na pierwszy rzut oka przypomina

chmurę, która pojawia się na czystym niebie i przecina

firmament niczym biała chorągiew. Lecz nagle staje się

olbrzymim ptakiem, który mknie naprzód. Powoli porusza

wielkimi białymi płaszczyznami skrzydeł. Coś tak

wielkiego nie powinno być w stanie wznieść się w

powietrze, on jednak wydaje się pozbawiony wagi. Za

sobą pozostawia ekstatycznie rozedrgane światło słońca.

Gdy tak szybuje ponad wodą, gromadzą się wokół

niego ptaki z Zatoki, okrążając go z bezgranicznym

trzepoczącym uwielbieniem. Zawraca swobodnie po łuku,

a pod nim zadziwione ryby wyskakują z wody, na chwilę

zawisając w powietrzu. Ptasie Bóstwo przynosi ze sobą

dary lotu i wolności. Nie rzuca cienia.

Ptak mknie ponad Zatoką w stronę pradawnego miasta.

Tutaj czeka jaskrawo pomalowana barkentyna,

podskakująca na wodzie daleko od brzegu. Z pokładu

zostaje wystrzelona czerwona raca. Po chwili odpowiada

jej druga, która wznosi się ponad nabrzeżem, a następnie

kolejna, w głębi miasta. Kiedy Ptak przelatuje nad łodzią,

jej żagle wydymają się od nagłego podmuchu i barkentyna

rusza w pogoń za bogiem; niestety, pomimo uzyskanej

Gilman Felix - Gromowładny.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: