Epizod schizofrenii.pdf

Psychiatria

PRACA ORYGINALNA

tom 2, nr 2, 77–86

ISSN 1732–9841

Paweł Urbaś 1 , Stanisław Oziemski 2

1 Polskie Towarzystwo Interwencji Kryzysowej w Warszawie

2 II Klinika Psychiatryczna Akademii Medycznej w Warszawie

Zaburzenia ciągłości uwagi, giętkości

psychicznej i koordynacji wzrokowo-

-ruchowej u pacjentów z pierwszym

epizodem schizofrenii jako predyktor

długoterminowej strategii leczenia

Sustained attention, mental flexibility and motor-

-visual coordination disorders in patients with first-

-episode schizophrenia as a predictor of long-term

objectives and treatment strategy

Introduction. Cognitive dysfunction has been described as a hallmark feature of schizophrenia, nevertheless

clinical symptoms and cognitive impairments seem to be independent. A large number of studies indicate the

importance of cognitive processes in the course of schizophrenia. Additionally, contemporary studies suggest that

the level of cognitive impairment, just like the type of impairment, might be specific to some group of patients.

Material and method.

Material and method. The Polish version of the Stroop Test and TMT have been used for neuropsychological

evaluation of sustained attention, mental flexibility and motor and visual coordination in a group of 30 patients

(average age 23) with first episode of schizophrenia. The reference group consisted of healthy individuals with the

same sex and age. Additionally, a statistical analysis of results of the neuropsychological evaluation and the PANSS

scale has been made.

Results.

Results. It has been found that there are differences (on the level p < 0,01) in the scope of cognitive functioning

between the group of healthy individuals and the first-episode patients. A lack of connection between clinical

symptoms measured with the PANSS scale and worse results of neuropsychological tests has been observed. In

case of several tested variables we can only speak of existence of a certain tendency towards dependencies, e.g.

between negative symptoms and tests results.

Conclusions.

Conclusions. Cognitive impairments seem to be an independent and more basic feature to be taken into conside-

ration during the long-term treatment of patients with first-episode schizophrenia then positive and negative

symptoms. Our results indicate existence of dysfunction in the scope of sustained attention, mental flexibility and

motor-visual coordination in patients with first-episode schizophrenia, which confirms a necessity to conduct

neuropsychological diagnosis when planning long-term treatment.

key words: first-episode of schizophrenia, sustained attention, mental flexibility, motor-visual

coordination

Adres do korespondencji: mgr Stanisław Oziemski

II Klinika Psychiatryczna Akademii Medycznej w Warszawie

Al. Sobieskiego 112, 00–764 Warszawa

tel.: (022) 841 26 13; faks: (022) 326 58 92

e-mail: S.Oziemski@wp.pl

www.psychiatria.viamedica.pl

Abstract

Introduction

Material and method.

Results.

Conclusions.

Psychiatria 2005, tom 2, nr 2

Wstęp

Zaburzenia funkcji poznawczych stanowią istotną ce-

chę schizofrenii [1, 2] przy jednoczesnym znacznym

stopniu wzajemnej niezależności deficytów poznaw-

czych i objawów klinicznych [3]. Liczne dane wska-

zują na znaczenie procesów poznawczych dla prze-

biegu choroby [4, 5], sugerując, że zarówno stopień

nasilenia zaburzeń poznawczych, jak i ich rodzaj mogą

być specyficzne dla danej podgrupy chorych [6]. Wy-

daje się, że występowanie deficytów poznawczych ma

większe znaczenie dla długoterminowego rokowania

dotyczącego funkcjonowania społecznego i zawodo-

wego pacjentów niż objawy wytwórcze [7]. W związ-

ku z tym charakterystyczne deficyty poznawcze u pa-

cjentów, którzy byli po raz pierwszy hospitalizowani

z powodu epizodu schizofrenii, mogą być adekwat-

nym predykatorem długoterminowego rokowania

i istotnie modyfikować cele oraz strategie leczenia schi-

zofrenii [7].

Schizofrenia dotyka około 1% populacji na całym świe-

cie. Początek tej choroby następuje najczęściej pomię-

dzy 15. a 30. rokiem życia. Zdarza się, że mężczyźni

zapadają na schizofrenię we wcześniejszym wieku [8].

Przy wyjaśnianiu etiologii schizofrenii dużo uwagi po-

święca się koncepcjom genetyczno-biologicznym [9],

odwołującym się do pojęcia dementia praecox (otę-

pienie wczesne), zapożyczonego od Morela, a wpro-

wadzonego przez Kraepelina w 1896 roku, którego

objawem przewodnim było uczuciowe otępienie

i obniżenie sprawności umysłowej. W 1911 roku Bleuler

wprowadził pojęcie schizofrenii, negując jednorodny

model Kraepelina. Analizując koncepcję Bleulera,

stwierdza się, że nie wyklucza ona założenia o neuro-

rozwojowej etiologii zaburzenia; użycie pojęcia „schizo-

frenia” (od gr. schizo — rozszczepiam i phren — umysł)

można rozumieć jako podkreślenie „niespójności” pro-

cesów psychicznych, jakimi są na przykład zaburzenia

myślenia ( disruption of mental processes ) mogące

skutkować „rozszczepieniem osobowości” [10].

Przy wyjaśnianiu etiopatogenezy deficytów poznaw-

czych w schizofrenii wskazuje się na czynniki zabu-

rzeń rozwoju mózgu, ujmując tę chorobę jako zabu-

rzenie neurorozwojowe i tłumacząc w ten sposób

dynamikę powstawania i przebieg dysfunkcji poznaw-

czych [11, 12].

Badania wskazują, że zaburzenia procesów poznawczych

o różnym nasileniu występują u 94% chorych na schizo-

frenię, w porównaniu z 7% osób zdrowych. W badaniu

bliźniąt jednojajowych, w którym u obojga występowa-

ła schizofrenia, po uwzględnieniu symptomatologii, ho-

spitalizacji i leczenia, wykazywano, że 99% różnicy

w rokowaniu zależy od funkcji poznawczych [4].

Stwierdzano związki pomiędzy grupą objawów schi-

zofrenii, tak zwanymi objawami negatywnymi (ubyt-

kowymi) a zaburzeniami funkcji poznawczych [13, 14].

Uważa się, że deficyty poznawcze stanowią „pierwot-

ne” zaburzenie występujące w tej chorobie, stanowiąc

jej trwałą cechę i nie będąc wynikiem prowadzonego

leczenia lub pochodną objawów wytwórczych. Bada-

nia wskazują, że schizofrenia jest schorzeniem mózgu

( brain disease ), a upośledzenie funkcji umysłowych jest

raczej wynikiem nieprawidłowego funkcjonowania

i budowy mózgu niż wtórnym efektem choroby [15].

Przyjmując „jednorodny model schizofrenii”, zakłada

się, że podstawą zaburzeń poznawczych są nieprawi-

dłowości w zakresie połączeń nerwowych pomiędzy

ośrodkami zlokalizowanymi w korze przedczołowej

a jądrami wzgórza i móżdżkiem. Nieprawidłowości

w obrębie połączeń korowo-podkorowych prowadzą

do zaburzeń koordynacji procesów poznawczych ( co-

gnitive dysmetria ). Nieprawidłowości te stają się pod-

stawą zaburzeń w zakresie funkcji wykonawczych ( exe-

cutive function ), pamięci, uwagi, emocji oraz spraw-

ności motorycznej [16].

Badania nad funkcjami kory przedczołowej, a zwłasz-

cza obszarów grzbietowo-bocznych, wskazują na jej

rolę w procesach pamięci operacyjnej, służącej krót-

kotrwałemu przechowywaniu i przetwarzaniu infor-

macji [17]. Chodzi tutaj głównie o procesy włączania

( on-line processes ), które odpowiadają za sprawne funk-

cjonowanie pamięci operacyjnej [18]. Poza zaburzenia-

mi w zakresie pamięci operacyjnej (krótkotrwałej) stwier-

dza się również deficyty pamięci wtórnej (długotrwa-

łej) oraz upośledzenie pamięci semantycznej [9].

W testach klinicznych chorzy na schizofrenię uzyskują

wyniki wskazujące na upośledzenie funkcji wykonaw-

czych, w skład których wchodzą między innymi pro-

cesy uwagi, giętkość psychiczna i pamięć operacyjna.

Może to polegać na trudnościach w formułowaniu

złożonych planów działania, przełączaniu się z jednej

czynności na drugą, czy zestawianiu różnych infor-

macji. Uważa się, że jest to związane z zaburzeniami

pamięci operacyjnej ( working memory ), a schizofre-

nię określa się jako „chorobę pamięci operacyjnej” [1].

Pacjenci z rozpoznaniem schizofrenii charakteryzują

się osłabionym procesem koncentracji uwagi, sztyw-

nością ( inflexibility ) w rozwiązywaniu zadań testowych.

Osoby chorujące od wielu lat cechują się, w porówna-

niu z pacjentami hospitalizowanymi po raz pierwszy,

,,większą impulsywnością” (reakcje pochopne) [19, 20].

W kontekście wyników prezentowanych w piśmien-

nictwie postanowiono dokonać neuropsychologicznej

oceny ciągłości uwagi ( sustained attention ), giętkości

psychicznej ( mental flexibility ) oraz sprawności moto-

www.psychiatria.viamedica.pl

Paweł Urbaś, Stanisław Oziemski, Zaburzenia poznawcze jako predyktor długoterminowej strategii leczenia schizofrenii

rycznej (koordynacja wzrokowo-ruchowa) jako poten-

cjalnie ważnych obszarów funkcjonowania poznaw-

czego pacjentów z pierwszym epizodem schizofrenii,

co może być pomocne w ustalaniu długoterminowej

strategii ich leczenia.

automatycznej, jaką jest czynność czytania, i skoncen-

trowania się na czynności wymagającej większego

wysiłku, czyli na nazywaniu kolorów [21].

Jako miarę giętkości psychicznej przyjęto wyniki uzy-

skane przez pacjentów w trzeciej części badania za

pomocą Testu Stroopa (nazywanie na zmianę z czyta-

niem — tzw. czas ramek) oraz w części B Testu Łącze-

nia Punktów (TMT, Trail-Making Test ). W wypadku

Testu Stroopa uwzględniano zarówno czas potrzebny

do ukończenia zadania, jak i liczbę popełnionych błę-

dów (tzw. błędy ramek). W wypadku TMT jako wskaź-

nik przyjęto czas potrzebny na wykonanie zadania.

Ostatnią badaną zmienną jest sprawność motoryczna

(koordynacja wzrokowo-ruchowa). Umiejętność tę

określono jako sprawne wykonywanie ruchów, które

przebiega pod kontrolą wzroku.

Jak wynika z badań, sprawność motoryczna zależy od

wielu czynników. Do najważniejszych można zaliczyć

różne aspekty uwagi (np. selektywność, koncentrację),

pamięć operacyjną oraz czynności związane z prze-

szukiwaniem pola percepcyjnego ( screening ). Wszyst-

kie wymienione czynniki odgrywają istotną rolę

w sprawnym wykonywaniu zadań motorycznych.

Do oceny funkcji motorycznych zastosowano Test

Łączenia Punktów, ze szczególnym uwzględnieniem

części A, gdyż pozwala ona w prosty sposób ocenić

szybkość motoryczną. Jako jej miarę przyjęto czas

potrzebny na wykonanie zadania.

Badania przeprowadzono w grupie 30 pacjentów

(12 kobiet i 18 mężczyzn) Oddziału F9 III Kliniki Psy-

chiatrycznej Instytutu Psychiatrii i Neurologii w War-

szawie. Wszystkie osoby badane spełniały kryteria dia-

gnostyczne dla pierwszego epizodu schizofrenii para-

noidalnej według klasyfikacji ICD-10 i dobrowolnie

uczestniczyły w badaniu. Średni wiek osób badanych

wynosił 23 lata, miały średnie wykształcenie i były

badane w okresie trwania choroby. Nie uwzględnia-

no rodzaju leczenia farmakologicznego. Pobyt pacjen-

tów w szpitalu nie przekraczał 2 miesięcy. Przy włą-

czaniu chorych do badanej grupy przeprowadzano

wywiad wykluczający uszkodzenia ośrodkowego ukła-

du nerwowego w przeszłości oraz stosowano skalę

Mini Mental State Examination (MMSE), która speł-

niała rolę testu przesiewowego.

Grupę kontrolną stanowiły osoby obecnie zdrowe psy-

chicznie, z negatywnym wywiadem dotyczącym cho-

rób psychicznych i uszkodzeń ośrodkowego układu

nerwowego w przeszłości, co stwierdzano na pod-

stawie obserwacji, wywiadu klinicznego i badania przy

użyciu skali MMSE. Badanych dobrano parami, biorąc

pod uwagę płeć, wiek, wykształcenie i miejsce zamiesz-

kania (liczba mieszkańców).

Materiał i metody

Przez „ciągłość uwagi” ( sustained attention ) rozumia-

no taką jej cechę, która polega na zdolności skupiania

uwagi przez dłuższy czas na określonym przedmiocie

lub czynności. Ciągłość uwagi wiąże się ze sprawnym

działaniem płatów czołowych w tym sensie, że wy-

maga od osoby badanej stałego monitorowania oraz

kontroli własnego działania. Kontrola ta przejawia się

między innymi w sprawnym działaniu procesów ha-

mowania, które są niezbędne dla trwałego skupienia

uwagi na danej czynności.

Miarą ciągłości uwagi będzie wskaźnik interferencji (tzw.

efekt Stroopa) rozumiany jako różnica czasów wyko-

nania drugiej części Testu Stroopa (tzw. czas nazywa-

nia), która polega na nazywaniu kolorów w sytuacji

„konfliktowej” (tj. takiej, gdy pacjent ma nazwać kolor,

w jakim wydrukowano słowo będące nazwą jakiegoś

innego koloru, np. słowo „zielony” napisane na czer-

wono) i pierwszej, polegającej na czytaniu listy słów

(tzw. czas czytania). Ze względu na fakt, że wielu auto-

rów uważa ten wskaźnik za mało wiarygodny, obliczo-

no także wskaźnik stosunkowy (czas nazywania dzielo-

ny przez czas czytania). Jako wskaźniki wykorzystano

także czas potrzebny na wykonanie drugiej części testu

(tzw. czas nazywania) oraz liczbę popełnionych w niej

błędów (tzw. błędy nazywania).

Pojęcie giętkości psychicznej ( mental flexibility ) — ina-

czej elastyczność — przyjęto za Borkowską [1] jako

umiejętność przenoszenia uwagi z jednej czynności

na drugą. Zarówno tak rozumianą elastyczność, jak i

ciągłość uwagi można analizować, odwołując się do

Posnerowskiej koncepcji „centralnego procesora” jako

modelu wyjaśniającego regulacyjną rolę uwagi w pro-

cesach poznawczych.

Według tej koncepcji umiejętność przełączania uwagi

(elastyczność) oznacza sterowanie zakresem oraz do-

borem treści przeznaczonych do przetwarzania kon-

trolowanego, czyli wymagającego dużego wysiłku

i koncentracji (np. nazywanie kolorów w sytuacji kon-

fliktowej w Teście Stroopa). Ciągłość uwagi można

wyjaśnić jako zjawisko związane z koniecznością ha-

mowania czynności automatycznych i wykorzystania

zasobów procesora na rzecz czynności wymagających

większej kontroli. Na przykład nazywanie kolorów

w sytuacji konfliktowej (tj. gdy kolor druku nie odpo-

wiada nazwie koloru) wymaga zahamowania reakcji

www.psychiatria.viamedica.pl

Psychiatria 2005, tom 2, nr 2

Oceny stanu psychicznego pacjentów z grupy bada-

nej dokonywali ich lekarze prowadzący, posługując

się Skalą Zespołu Pozytywnego i Negatywnego (PANSS,

Positive And Negative Symptoms Scale ) według Kaya

w tłumaczeniu Kopacza. Skala PANSS jest narzędziem

służącym do oceny objawów pozytywnych, negatyw-

nych oraz ogólnych, występujących w schizofrenii.

Składa się z trzech podskal (PANSS-P, PANSS-N, PANSS-G)

opisujących kolejno objawy pozytywne, negatywne oraz

ogólne. Ocenianych jest w sumie 30 objawów, z czego

18 zostało zapożyczonych z Krótkiej Psychiatrycznej

Skali Oceny (BPRS, Brief Psychiatric Rating Scale ),

a 12 ze skali Psychopathology Rating Schedule (PRS) [22].

Następnie stosowano polską wersję Testu Stroopa w ada-

ptacji Okuniewskiej [23] oraz Test Łączenia Punktów A i B,

będący częścią baterii testów Halsteada-Reitana [24].

Test Stroopa ( The Stroop Color and Word Test ) pole-

ga na tym, że szybkość nazywania kolorów (różnoko-

lorowych kwadratów) zmniejsza się w sytuacji, gdy

kolorom tym towarzyszą słowa nazywające inne ko-

lory (np. słowo „czerwony” napisane na niebiesko).

Możliwy jest także odwrócony efekt Stroopa, kiedy

czynnikiem zakłócającym nie jest słowo, lecz kolor.

Zjawisko to świadczy o tym, że wyrazy określające kolo-

ry, na przykład wyraz „czerwony”, czyta się szybciej wte-

dy, gdy są wydrukowane w odpowiednim kolorze,

w tym wypadku w kolorze czerwonym, a nie na przy-

kład w żółtym. Jeśli słowo „czerwony” napisano na żółto,

to o zauważenie rywalizują ze sobą dwa czynniki, czyli

znaczenie danego słowa oraz jego kolor. Zignorowanie

koloru pisma zmniejsza szybkość czytania [25].

Technikę tę uważa się za jedno z bardziej rzetelnych

i przydatnych narzędzi do badania funkcji płatów czo-

łowych i związanych z nimi procesów poznawczych,

między innymi ciągłości uwagi, giętkości umysłowej,

funkcji wykonawczych czy pamięci operacyjnej [26, 27].

Oceny dokonuje się na podstawie czasu wykonania

zadania oraz liczby popełnionych błędów. Większość

badaczy posługuje się wskaźnikiem interferencji, ro-

zumianym jako różnica pomiędzy czasem wykonania

części drugiej (nazywanie na zmianę z czytaniem)

i pierwszej (czytanie). Inni jako wskaźnik proponują

liczbę błędów popełnianych w poszczególnych zada-

niach bądź wskaźnik stosunkowy — czyli stosunek

czasu w części pierwszej do drugiej [28].

Test Łączenia Punktów A i B jest częścią baterii testów

neuropsychologicznych Halsteada-Reitana i służy do

ogólnej oceny dysfunkcji mózgu. Składa się z części A

i B, w obydwu od badanego wymaga się możliwie

najszybszego połączenia kółek na karcie testowej jedną

ciągłą linią rysowaną ołówkiem, bez odrywania ołów-

ka od papieru. Linia powinna przecinać kółka. Część

A składa się z 25 kółek, w które wpisane są liczby od

1 do 25. Zadaniem osoby badanej jest połączenie tych

kółek w takiej kolejności jak wzrastają liczby. Część B

składa się także z 25 kółek, jednak część z nich jest

oznaczona liczbami od 1 do 13, a reszta literami od A

do L. W tym wypadku zadanie osoby badanej polega

na łączeniu tych kółek, przy przechodzeniu na prze-

mian od cyfr do liter (1-A-2-B-3...) i przestrzeganiu

kolejności obu ciągów (liczbowego i literowego)

w porządku rosnącym. Miarą wykonania testu jest czas

mierzony w sekundach, oddzielnie dla części A i B, jak

również suma obu czasów [24].

Hipotezy

Osoby z pierwszym epizodem schizofrenii paranoidal-

nej charakteryzują się większymi trudnościami w utrzy-

maniu ciągłości uwagi i większą sztywnością niż oso-

by z grupy kontrolnej; wykazują też większe trudności

w zakresie koordynacji wzrokowo-ruchowej.

W związku z tym spodziewano się, że:

1. Osoby z pierwszym epizodem schizofrenii para-

noidalnej będą potrzebowały więcej czasu na wy-

konanie drugiej części Testu Stroopa (nazywanie

kolorów w sytuacji konfliktowej) oraz będą w niej

popełniały więcej błędów w porównaniu z osoba-

mi z grupy kontrolnej.

2. Osoby z pierwszym epizodem schizofrenii para-

noidalnej będą uzyskiwały większy wskaźnik inter-

ferencji (różnica pomiędzy czasem nazywania

a czytania) i większy wskaźnik stosunkowy (czas

nazywania dzielony przez czas czytania) w porów-

naniu z grupą kontrolną.

3. Chorzy z pierwszym epizodem schizofrenii para-

noidalnej będą potrzebowali więcej czasu na wy-

konanie trzeciej części Testu Stroopa (nazywanie

na zmianę z czytaniem) oraz będą w niej popeł-

niali więcej błędów w porównaniu z osobami

z grupy kontrolnej.

4. Chorzy z pierwszym epizodem schizofrenii para-

noidalnej będą potrzebowali więcej czasu na wy-

konanie części A i B Testu Łączenia Punktów

w porównaniu z osobami z grupy kontrolnej.

Spodziewano się również braku związku pomiędzy na-

sileniem deficytów poznawczych a dominującymi obja-

wami klinicznymi, mierzonymi za pomocą skali PANSS.

Wyniki

Analizy wyników dokonano na podstawie kompute-

rowego programu Statistica 5.1 Pro w polskiej wersji

językowej. Przy analizie wyników zastosowano porów-

nanie średnich oraz odchyleń standardowych dla wy-

ników wszystkich testów.

www.psychiatria.viamedica.pl

Paweł Urbaś, Stanisław Oziemski, Zaburzenia poznawcze jako predyktor długoterminowej strategii leczenia schizofrenii

Zbadano zgodność rozkładu wyników z rozkładem

normalnym, stosując test Shapiro-Wilka.

W wypadku stwierdzenia rozkładu normalnego zba-

dano także jednorodność (homogeniczność) warian-

cji, co było podstawą wyboru odpowiedniej statystyki

istotności różnic. W tym celu zastosowano Test Leve-

ne’a jednorodności wariancji.

W wypadku stwierdzenia jednorodności wariancji do

oceny istotności różnic pomiędzy grupami zastosowa-

no test t -Studenta dla grup niezależnych. W celu po-

równania różnic pomiędzy zmiennymi o nieporówny-

walnych wariancjach zastosowano alternatywną wer-

sję testu t -Studenta, tak zwany test Cochrana-Coxa.

Do oceny istotności różnic pomiędzy zmiennymi, któ-

rych rozkład nie był zgodny z rozkładem normalnym,

zastosowano test U Manna-Whitneya.

W celu określenia związku pomiędzy badanymi zmien-

nymi zastosowano współczynnik korelacji r-Pearsona

według momentu iloczynowego — w wypadku stwier-

dzenia rozkładu normalnego — oraz współczynnik

korelacji rang Spearmana w wypadku braku rozkładu

normalnego.

Analizę wyników rozpoczęto od określenia średnich

i odchyleń standardowych dla poszczególnych zmien-

nych. Wyniki tych obliczeń zamieszczono w tabeli 1.

Kolejnym etapem analizy było zbadanie normalności

rozkładu. Otrzymane wyniki przedstawia tabela 2.

Jak wynika z tej tabeli, u 11 badanych zmiennych nie

otrzymano rozkładu normalnego (oznaczone pogru-

bioną czcionką). Do tych zmiennych należą: liczba błę-

dów w części nazywania Testu Stroopa zarówno w gru-

pie osób chorych, jak i zdrowych oraz w grupie męż-

czyzn, liczba błędów w części trzeciej Testu Stroopa

polegającej na nazywaniu na zmianę z czytaniem (tzw.

błędy ramek) w grupie osób chorych, zdrowych, a tak-

że oddzielnie w grupie kobiet i mężczyzn chorych na

schizofrenię, w pierwszej części Testu Stroopa (tzw. czas

czytania) zarówno w grupie kobiet, jak i mężczyzn cho-

rych na schizofrenię oraz we wskaźniku stosunkowym

w grupie kobiet chorych na schizofrenię. Stwierdzo-

nych niezgodności z rozkładem normalnym wyników

skali MMSE nie brano pod uwagę podczas obliczeń.

Zanim przystąpiono do weryfikacji hipotez, zbadano

także jednorodność wariancji za pomocą testu Leve-

ne’a. Wyniki zamieszczono w tabeli 3.

Jak wynika z tej tabeli, brak jednorodności wariancji

stwierdzono w wypadku takich zmiennych jak: czas

nazywania (t nazywania) w Teście Stroopa (F = 24,559;

p < 0,05), wskaźnik interferencji (F = 26,461;

p < 0,05), wskaźnik stosunkowy (F = 11,045;

Tabela 1. Średnie odchylenia standardowe dla wszystkich badanych zmiennych

Table 1. Average standard deviations for all tested variables

Chorzy

Zdrowi

Chorzy (kobiety)

Chorzy (mężczyźni)

Zmienne n x sd n x sd n x sd n x sd

MMSE 30 28,40 1,55 30 – – 12 29,083333 1,1645 18 27,9444 1,62597

PANSS-P 30 13,06 4,14 30 – – 12 14,583333 5,1603 18 12,2222 2,81917

PANSS-N 30 18,17 4,65 30 – – 12 19,5 5,2484 18 17,2778 4,12746

PANSS-G 30 32,80 7,47 30 – – 12 36 7,5919 18 30,6667 6,76496

Stroop: t czytania 30 65,43 10,81 30 52,93 5,39 12 61,083333 9,07 18 68,3333 11,1355

Stroop: t nazywania 30 193,8 57,08 30 117,53 23,23 12 165,66667 52,75 18 212,556 53,167

Stroop: błędy

nazywania

30 3,367 3, 124 30 0,733 1,01

1,7056 18 4,72222 1,67352

Stroop: wskaźnik

interferencji 30 127,133 48,80 30 64,6 20,55 12 102,41667 40,789 18 143,611 47,6175

Stroop: t ramek 30 226,6 75,03 30 130,46 23,26 12

188,75

48,834 18 251,833 79,8346

Stroop: błędy

ramek

30 4,70

5,87 30

0,2

0,48

12 3,6666667 3,9619 18 5,38889 6,88681

TMTA

30 52,63 20,72 30

28,2

8,04

12 53,333333 21,677 18 52,1667 20,6946

TMTB

30 105,767 41,68 30 51,56 12,97 12

102,75

45,965 18 107,778 39,8358

TMTAB

30 158,4 56,64 30 79,76 18,21 12 156,08333 59,925 18 159,944 56,0677

Stroop: wskaźnik

stosunkowy

30 2,9

0,617 30 2,217 0,349 12

2,670825 0,540S 18 39,2778 47,1066

MMSE ( Mini Mental State Examination ) — Krótka Skala Oceny Stanu Psychicznego; PANNS-P — podskala PANSS mierząca objawy pozytywne (zespół pozytywny);

PANNS-N — podskala PANSS mierząca objawy negatywne (zespół negatywny); PANNS-G — podskala PANSS mierząca objawy ogólne; TMT ( Trail-Making Test ) — Test

Łączenia Punktów (A — część A, B — część B); n — liczba badanych, x — średnia; sd ( standard deviation ) — odchylenie standardowe

www.psychiatria.viamedica.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: