Sign2Baby.pdf

(39 KB) Pobierz
399928843 UNPDF
CENTRUM LOGOPEDYCZNE PL
Filozofia Sign2Baby cud pierwszego jêzyka - jêzyka macierzyñskiego
Autor: Beata Musiał
16.08.2007.
Fenomen nabywania jêzyka przez dziecko frapował filozofów ju¿ w staro¿ytno¶ci. Niedawno dopiero stał
siê przedmiotem wnikliwych studiów. Mechanizm przyswajania jêzyka ogl±dany z ró¿nych perspektyw
fascynuje i wci±¿ intryguje. Istnieje wiele teorii opisuj±cych language acquisition, od teorii
psycholingwistycznych, poprzez generatywizm Chomsky’ego, po ujêcia kognitywistyczne. Droga,
jak± dziecko musi samodzielnie przebyæ, aby zyskaæ umiejêtno¶æ komunikacji z otoczeniem, wci±¿ na
wielu odcinkach pozostaje niedostêpna dla badaczy.
Proces nabywania mowy rozpoczyna siê w ¿yciu płodowym. W siódmym tygodniu od chwili poczêcia
zaczynaj± działaæ poł±czenia miê¶niowo-nerwowe, a dziesiêæ tygodni pó¼niej pracuj± ju¿ miê¶nie
fonacyjne i oddechowe. W trzecim miesi±cu ¿ycia płodowego s± ju¿ ukształtowane wi±zadła głosowe. J.
C. Grimwade odkrył, ¿e w szóstym miesi±cu płód dobrze słyszy d¼wiêki przenikaj±ce z zewn±trz i ju¿ od
tego momentu do ¶wiadomo¶ci dziecka docieraj± niektóre cechy prozodyczne mowy. Na tym etapie mózg
jest całkowicie ukształtowany i jego struktura siê nie zmienia. (Kornas-Biela, 1983).Na pierwszy rok ¿ycia
dziecka przypada wielkie intelektualne wyzwanie: marsz od pierwszego krzyku do pierwszego słowa. M.
Przetacznik-Gierowska twierdzi, ¿e wiek niemowlêcy to okres przygotowawczy w rozwoju mowy. Od
drugiego miesi±ca ¿ycia dziecko ró¿nicuje krzyk. W nastêpnych miesi±cach zaczyna głu¿yæ (gruchaæ),
czyli odruchowo wydaje ró¿nego rodzaju piski, mlaski, pomruki, a tak¿e d¼wiêki artykułowane. Jest
rzecz± znamienn±, ¿e gruchanie wystêpuje równie¿ u dzieci głuchych. Nastêpnym krokiem w rozwoju
mowy dziecka jest gaworzenie. W trzecim kwartale ¿ycia dziecko wydaje d¼wiêki bêd±ce zlepkami
samogłosek i spółgłosek, np.: pa, ba, ma, la. (Przetacznik-Gierowska, Makieło-Jar¿a, 1977).Dziesi±ty
miesi±c ¿ycia to tzw. okres przedjêzykowy. W tym czasie dziecko chêtnie na¶laduje d¼wiêki wypowiadane
przez dorosłych, rozumie proste słowa i wyra¿enia. Umie siê te¿ posługiwaæ nieskomplikowanymi gestami
- takimi jak machanie dłoni± na po¿egnanie, klaskanie czy podnoszenie r±k w górê, aby mama wziêła na
rêce. Pod koniec pierwszego roku rozwija siê słuch fonematyczny.Przełom pierwszego i drugiego roku
¿ycia przynosi pierwsze słowa – typu: mama, tata, baba, to, tu, da. Słowa wówczas mog± mieæ
wiele znaczeñ w zale¿no¶ci od sytuacji, w jakiej s± u¿yte. W ci±gu kolejnych dwóch lat dziecko zwiêksza
swój czynny słownik od kilku do około 2000 słów i zaczyna posługiwaæ siê zdaniami. Wiêkszo¶æ trzylatków
jest ju¿ w stanie skutecznie siê porozumiewaæ z otoczeniem za pomoc± mowy. Badacze rozwoju mowy
utrzymuj±, ¿e rozwój ten dobiega koñca około szóstego czy siódmego roku ¿ycia. Po osi±gniêciu tego
wieku przez dziecko wszelkie zaburzenia okre¶lane s± jako opó¼nienia rozwoju mowy. (Grabias,
Kurkowski, 2000; Słodowik-Racaj, 2000). Siedmiolatek ma ju¿ gramatykê gotow±. Komunikacja
niewerbalna Rzecz jasna, dziecko, które jeszcze nie opanowało jêzyka, nie ¿yje w pró¿ni komunikacyjnej i
porozumiewa siê jako¶ ze ¶wiatem zewnêtrznym. Zanim bowiem dziecko pozyska umiejêtno¶æ mówienia,
korzysta z rozmaitych technik niewerbalnych. D. Bouvet uwa¿a, ¿e w komunikacji z niemowlêciem ¶rodki
gestowo-mimiczne maj± pierwszeñstwo przed mow± d¼wiêkow± . Ju¿ od pierwszych chwil dziecko
podejmuje próby komunikowania siê ze swoj± matk±, która nie tylko potrafi rozró¿niæ kilka rodzajów
płaczu, lecz tak¿e bezbłêdnie odczytywaæ mowê ciała niemowlêcia. Z drugiej za¶ strony ró¿ne wła¶ciwo¶ci
zachowañ matki, nie tylko zreszt± jêzykowych - w rodzaju intonacji, prozodii, mimiki, ruchów ciała itp. -
pomagaj± dziecku interpretowaæ komunikaty. W latach 1950. pojawiło siê wielkie zainteresowanie
problematyk± komunikacji pozawerbalnej. Ciekawe, ¿e zagadnienia te, obok aspektów naukowych, miały
i maj± wymiar praktyczny, a nawet komercyjny – od mass mediów poprzez kryminalistykê po
sferê PR. Powstawały prace dotycz±ce interakcji uczestników sytuacji komunikacyjnych, mowy ciała,
komunikacji parajêzykowej, ale tak¿e jêzyków wizualno-przestrzennych, czyli migowych.Ogromny
potencjał komunikacyjny zachowañ niewerbalnych zilustrowaæ mog± twierdzenia powtarzane przez
autorów ró¿nych opracowañ. Głodowski pisze nastêpuj±co: „1. niewerbalne sygnały s± najstarsz±
form± porozumiewania siê ludzi, poprzedzaj±c± i warunkuj±c± powstanie jêzyka mówionego; 2. rozwój
psychofizyczny jednostki uwarunkowany jest opanowaniem przez ni± umiejêtno¶ci kodowania i
dekodowania przekazów niewerbalnych; 3. w bezpo¶redniej interakcji a¿ 2/3 przekazywanych i
odbieranych znaczeñ zawartych jest w niewerbalnych sygnałach“ (Głodowski,
1999).Systematyczne oberwacje rozmaitych sytuacji komunikacyjnych wskazuj±, ¿e kanał werbalny i
niewerbalny s± ze sob± nierozerwalnie splecione. Badania relacji ilo¶ciowych pomiêdzy tre¶ciami
werbalnymi a niewerbalnymi zdaj± siê potwierdzaæ domniemanie, ¿e jedynie około 30% sensów
niesionych jest przez słowa (Głodowski, 1999).Bardzo trudno jest przeprowadziæ ostr± granicê miêdzy
komunikacyjnymi zachowaniami jêzykowymi i pozajêzykowymi. Aby siê komunikowaæ skutecznie, trzeba
mieæ biegło¶æ nie tylko w słowach, ale równie¿ w intonacji, prozodii, gestach, ruchach czy mimice. U
¼ródeł filozofii Sign2Baby Komunikacja niewerbalna le¿±ca u podstaw kontaktu z małym dzieckiem, o ile
jest odpowiednio pielêgnowana, spełnia swoje zadanie nie tylko jako pierwotne narzêdzie
http://www.logopedia.pl
Kreator PDF
Utworzono 12-01-2008, 18:05
399928843.002.png
 
CENTRUM LOGOPEDYCZNE PL
porozumiewania siê, ale równie¿ jako bodziec do szybszego opanowania mowy i jêzyka w ogóle.
¦wiadome wprowadzenie do komunikacji z niemowlêciem prostych gestów czy znaków migowych daje
mo¿liwo¶æ znacznie wcze¶niejszego komunikowania siê z dzieckiem.Od dwudziestu lat dziesi±tki tysiêcy
rodzin w Stanach Zjednoczonych Ameryki, Kanadzie i Wielkiej Brytanii korzystaj± z programów
komunikacji wizualno-przestrzennej z niemowlêciem. Zanim aparat artykulacyjnie osi±gnie sprawno¶æ,
zanim dziecku wyrosn± zêby, a miê¶nie jêzyka i wi±zadła głosowe bêd± gotowe do błyskawicznych
przeł±czeñ „d¼wiêczna – bezd¼wiêczna”, niemowlê mo¿e wyra¿aæ swoje potrzeby i
spostrze¿enia za pomoc± r±k, ciała i mimiki. Wystarczy zaopatrzyæ niemowlê w narzêdzie, jakim jest w
tym wypadku znak migowy. U ¼ródeł tych programów le¿± fascynuj±ce obserwacje rodzin Głuchych, w
których pierwszym jêzykiem dzieci głuchych i słysz±cych jest jêzyk migowy.Znamienne, ¿e mówi±c o
„rozwoju jêzykowym”, ma siê na my¶li niemal wył±cznie jêzyk mówiony. Pierwsze
wymówione słowo traktowane jest zarówno przez rodziców, jak i wiêkszo¶æ specjalistów jako sygnał
opanowania umiejêtno¶ci wyra¿ania siê w sposób symboliczny oraz u¿ywania symboli w kontaktach z
otoczeniem. Tymczasem przełom w spojrzeniu na wczesny etap rozwoju jêzyka dziecka przyniosła praca
Wernera i Kaplana (1963).Prze¶ledzenie procesu nabywania symboli arbitralnych jeszcze w okresie
przedjêzykowym zaowocowało spostrze¿eniem, ¿e rozwój zdolno¶ci do reprezentowania fragmentów
rzeczywisto¶ci przez symbole wymaga od dziecka dopuszczania coraz wiêkszego dystansu pomiêdzy
symbolem a referentem. Praca ta skierowała uwagê badaczy na rolê działañ fizycznych, w tym równie¿
na gesty. Analizie poddano wszelkiego rodzaju gesty produkowane przez dziecko w celach
komunikacyjnych, pocz±wszy od performatywów u¿ywanych przez niemowlêta około dziesi±tego miesi±ca
¿ycia po kształtowanie siê zdolno¶ci pantomimicznych w okresie przedszkolnym. Badania
O’Reiilyego z 1995 roku ujawniły, ¿e od 3. do 5. roku ¿ycia dziecko wykonuje milowy krok w
rozwoju komunikacji gestowej. Podczas wyra¿ania czynno¶ci za pomoc± pantomimy dzieci trzyletnie
wykazuj± wyra¼n± tendencjê do bazowania na czê¶ciach ciała, czyli na konkrecie. Piêciolatki potafi± ju¿
kodowaæ (i dekodowaæ) informacjê o czynno¶ci „abstrakcyjnej“, a tak¿e dystansowaæ
symbol od nadawcy . Zainteresowanie badaczy wzbudziły równie¿ proste gesty ikoniczne trzylatków z
rodzin bilingwalnych. Prace Acredolo i Goodwyn Linda Acredolo i Susan Goodwyn, psychologowie z dwóch
uniwesytetów kalifornijskich, zajêły siê komunikacj± w okresie przedjêzykowym. Pierwsze badania miały
wykryæ techniki „przedmowne”, w tym przede wszystkim spontaniczne tworzenie gestów
symbolicznych w wieku 10-24 miesiêcy . Nastêpnie zbadały, jaki wpływ na rozwój mowy ma stosowanie
we wczesnej komunikacji prostych symboli – typu: dyszenie w znaczeniu ‘pies’,
uniesienie r±k w górê w znaczeniu ‘na rêce’, machanie dłoni± w znaczeniu ‘do
widzenia’.Wyniki były zaskakuj±ce zarówno dla psycholingwistów i logopedów, jak i rodziców
dzieci. Długoterminowe eksperymenty wykazały jednoznacznie, ¿e wspieranie mowy prostymi gestami
nie tylko umo¿liwia wcze¶niejsz± komunikacjê z niemowlêtami, ale równie¿ wpływa korzystnie na rozwój
mowy i zdolno¶ci jêzykowe. Potwierdzono te¿, ¿e miganie stymuluje rozwój intelektualny dzieci -
niemowlêta posługuj±ce siê znakami w komunikacji z rodzicami osi±gały wy¿sze wyniki w testach na
inteligencjê.W roku 1996 Acredolo i Goodwyn opublikowały ksi±¿kê z autorskim programem edukacyjnym
dla słysz±cych niemowl±t: „Baby Signs: How to Talk with Your Baby before Your Baby Can
Talk” (‘Dzieciêce znaki: jak rozmawiaæ z dzieckiem, zanim bêdzie umiało mówiæ’).
Program ten wykorzystuje w komunikacji z niemowlêtami bardzo proste znaki, które zostały wymy¶lone
tak, aby wszystkie dzieci były w stanie je wykonaæ. Programy te zyskuj± w ten sposób na uniwersalno¶ci.
Trac± jednak szansê na otwarcie drogi do nauki wła¶ciwych jêzyków migowych oraz mo¿liwo¶æ kontaktów
ze ¶wiatem ludzi Głuchych. Joseph Garcia i głusi U schyłku lat 1970. pewien tłumacz American Sign
Language (ASL), Joseph Garcia, zauwa¿ył, ¿e słysz±ce dzieci głuchych rodziców nawi±zuj± z rodzicami
kontakt znacznie wcze¶niej, ni¿ zaczynaj± mówiæ. To nasunêło mu pomysł eksperymentów z komunikacj±
ze słysz±cymi niemowlêtami w jêzyku migowym. Narodziny dwóch synów w drugiej połowie lat 1980.
dały mu sposobno¶æ przetestowania metody uczenia niemowl±t prawdziwego jêzyka migowego. Badania
dowiodły, ¿e dzieci, które od szóstego miesi±ca ¿ycia stale i regularnie obserwuj± znaki, s± w stanie za
ich pomoc± komunikowaæ siê ze swoimi rodzicami ju¿ w wieku 8-9 miesiêcy. W roku 1994 Joseph Garcia
opublikował pierwsz± ksi±¿kê „Toddler Talk” (‘Jêzyk niemowl±t’), w której
zawarł program „Sign with your Baby” wykorzystuj±cy znaki naturalnego jêzyka Głuchych,
czyli ASL, do komunikacji w rodzinach słysz±cych. W ten sposób wszedł do akcji rzeczywisty jêzyk
Głuchych. Sign2Baby: jak to działa? Istot± metod typu Sign2Baby jest stopniowe wprowadzanie znaków
przy okazji wykonywania rutynowych czynno¶ci. Podstaw± komunikacji pozostaje nadal jêzyk foniczny;
wrêcz przestrzega siê przed pokazywaniem znaków bez mówienia. Znaki maj± ilustrowaæ odpowiednie
tre¶ci; dopiero z czasem stan± siê dla dziecka narzêdziem przekazu jego komunikatów.Wprowadzanie
symboli mo¿na zacz±æ w dowolnym momencie (nawet od pierwszego dnia ¿ycia maleñstwa). Wiêkszo¶æ
jednak dzieci przed ukoñczeniem ósmego czy dziewi±tego miesi±ca ¿ycia nie jest wystarczaj±co sprawna
manualnie, dlatego programy zalecaj± rozpoczêcie pracy od 6-9 miesi±ca ¿ycia. Dzieci najpierw
obserwuj± znaki, potem oczekuj± ich, czasem wrêcz domagaj±c siê ich pokazania w znanych sytuacjach, i
wreszcie pokazuj±, ¿e rozumiej± sens. Czas, jaki jest potrzebny dziecku do wyprodukowania (czyli
http://www.logopedia.pl
Kreator PDF
Utworzono 12-01-2008, 18:05
399928843.003.png
 
CENTRUM LOGOPEDYCZNE PL
opanowania czynnego) pierwszego znaku, zale¿y od wielu czynników, m.in. czêstotliwo¶ci pokazywania
znaku, dopasowania słownictwa do potrzeb dziecka czy indywidualnych predyspozycji. Dzieci najpierw
imituj± gesty rodziców, a niedługo potem u¿ywaj± ich we własnych komunikatach. Ju¿ 8-miesiêczne
dzieci s± w stanie informowaæ o swoich potrzebach i spostrze¿eniach. Niemowlêta sygnalizuj±, ¿e s±
głodne, chc± piæ albo spaæ, ¿e słysz± szczekanie psa, chc± posłuchaæ muzyki – albo ¿e ¶nieg jest
zimny. Słownik rocznego dziecka mo¿e składaæ siê z kilkudziesiêciu znaków (nazw przedmiotów, cech,
zjawisk, czynno¶ci, uczuæ), u¿ywanych zwykle w ró¿nych odniesieniach.Trzeba mocno podkre¶liæ, ¿e na
tym etapie rozwoju jêzykowego dziecka posługiwanie siê znakami daje wyra¼n± przewagê nad
porozumieniem werbalnym. Przeciêtne roczne dziecko u¿ywa ze zrozumieniem ledwie kilku słów typu
mama, tata, baba, da, nie (Styczek, 1969). Po¿ytki z komunikacji manualnej Badania nad
neurologicznymi podstawami jêzyka wykazały, ¿e mózgi niemowl±t stale tworz± my¶lowe reprezentacje i
wywołuj± z pamiêci pojêcia oraz programuj± niezliczone czynno¶ci długo wcze¶niej, ni¿ wypowiedz±
pierwsze słowo . Komunikaty gestowe tworzone przez niemowlêta potwierdzaj± nie tylko zdolno¶æ dziecka
do tworzenia reprezentacji przedmiotów, zdarzeñ i zwi±zków miêdzy nimi (czyli do klasyfikowania
składników ¶wiata), ale równie¿ zdolno¶æ rozumienia mowy na du¿o wy¿szym poziomie, ni¿ dot±d
s±dzono.Okazało siê, ¿e dzieci w procesie nabywania mowy korzystaj± ze znaków dla doprecyzowania
jeszcze niewyra¼nych komunikatów werbalnych. Równoczesne posługiwanie siê przez dziecko symbolami
manualnymi i werbalnymi daje mo¿liwo¶æ wzmacniania komunikatu. Z czasem, gdy dziecko nabywa
zdolno¶ci mówienia, samoistnie rezygnuje ze wspierania mowy znakami, wybieraj±c formê
skuteczniejsz±, bardziej ekonomiczn± i praktyczn±.Lista korzy¶ci płyn±cych ze stosowania jêzyka
migowego we wczesnej komunikacji ze słysz±cym niemowlêciem z roku na rok ro¶nie wraz z liczb±
rodzin, która decyduje siê na ten model komunikacji. Migaj±cy rodzice potwierdzaj±, ¿e miganie do
niemowl±t nie tylko sprawia, ¿e dziecko łatwiej i wcze¶niej komunikuje siê z otoczeniem, ale równie¿
łagodzi frustracjê wynikaj±c± z dysproporcji pomiêdzy tym, co dziecko chce wyraziæ, a tym, co potrafi.
Niezaprzeczalnie komunikowanie siê z dzieckiem ju¿ od najwcze¶niejszych miesiêcy ¿ycia wzmacnia wiê¼
emocjonaln± dziecka z rodzicem. Jêzyk migowy wpływa korzystnie na rozwój mowy i otwiera dziecko na
inne jêzyki. Badania przeprowadzone w ostatnich latach dowiodły, ¿e miganie ułatwia i przyspiesza naukê
czytania, pisania oraz liczenia . Przy okazji udało siê obaliæ, chyba na zawsze, zgubny mit, ¿e jêzyk
migowy utrudnia opanowanie jêzyka mówionego. Przekonaniu temu hołdowali nauczyciele Głuchych od
połowy XIX wieku. Stereotyp ten, jak wiadomo, spowodował wyrugowanie migania ze szkół dla
niesłysz±cych, aby wymusiæ na nich mówienie. Tymczasem okazało siê, ¿e komunikacja manualna nie
opó¼nia, ale przy¶piesza nabywanie mowy.Programy edukacyjne oparte na jêzyku migowym doskonale
siê sprawdzaj± w rodzinach wielojêzycznych, stanowi±c punkt odniesienia dla dwóch ró¿nych jêzyków
fonicznych. Miganie do niemowlêcia stymuluje nie tylko rozwój intelektualny, ale tak¿e sprawno¶ci
manualne. Miganie jako terapia Jêzyk migowy znalazł równie¿ zastosowanie jako nieocenione narzêdzie
do komunikacji z dzieæmi, które z ró¿nych powodów nie mog± porozumiewaæ siêga pomoc± jêzyka
mówionego. Dotyczy to dzieci z syndromem Dawna, dzieci autystycznych, z pora¿eniem mózgowym,
apraksj± mowy, afatyków, dzieci z upo¶ledzeniem zdolno¶ci uczenia lub dziedziczonym syndromem
alkoholowym. Komunikacja wizualno-przestrzenna przydaje siê i dzieciom w traumatycznych sytuacjach
zdrowotnych, jak tracheotomia, opó¼nienia spowodowane wcze¶niactwem, stany pooperacyjne hamuj±ce
mowê czy niemo¿no¶æ mówienia jako skutek uboczny chemioterapii. Literatura:
- Bouvet D., Mowa dziecka. Wychowanie dwujêzykowe dziecka niesłysz±cego, WSiP, Warszawa, 1996
- Głodowski W., Bez słowa. Komunikacyjne funkcje zachowañ niewerbalnych, Warszawa, 1999.
- Typologie zaburzeñ słuchu, głosu i komunikacji jêzykowej, Red. Grabias S., Kurkowski M., Lublin, PTL,
2000
- Kornas-Biela D., Prenatalne uwarunkowania rozwoju mowy, w: Rocławski B., Opieka logopedyczna od
poczêcia, Uniwersytet Gdañski, Glottispol, 1983.
- Przetacznik - Gierowska M., Makiełło - Jar¿a G., Psychologia rozwojowa, Warszawa, 1977
- Słodowik - Racaj E., O mowie dziecka, Warszawa "¯ak", 2000. (Styczek, 1969): Styczek I., Logopedia,
Warszawa, PWN, 1969.
http://www.logopedia.pl
Kreator PDF
Utworzono 12-01-2008, 18:05
399928843.001.png
 
Zgłoś jeśli naruszono regulamin