Galitz Cathleen - Jon i Tara.pdf - Galitz Cathleen - glinka7-1987

Cathleen Galitz

Jon i Tara

Tytuł oryginału

Her Boss's Baby

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Tara Summers wygładziła nieistniejące fałdy na wytwornej

różowej sukience. Wybrała ją specjalnie na tę okazję. Ale teraz,

stojąc przed frontem niewielkiego budynku więziennego, nie

mogła pozbyć się obawy, że sukienka jest stanowczo zbyt krót-

ka. Zdecydowała się na taki strój, gdyż uważała, że nada jej on

wygląd ponętny i profesjonalny zarazem. Badawcze spojrzenia,

jakimi obrzucali ją strażnicy, dowodziły, iż udało sięjej osiągnąć

przynajmniej jeden z celów.

Żeby tylko spodobało się Jonowi, pomyślała i przygryzła

dolną wargę.

Wciąż prześladowała ją groteskowość sytuacji, w której się

znalazła. Ironia losu. Pięć lat wcześniej wszystko wyglądało

dokładnie odwrotnie. To Jonas Goodfellow jak dzielny rycerz

przybył, by wydobyć ją i swoją młodszą przyrodnią siostrę

z więzienia. Tara miała wtedy dopiero siedemnaście lat. Skoń-

czyła właśnie szkołę średnią. I niedługo później została wraz

z Ellen aresztowana za picie alkoholu. Dzięki pomocy Jonasa

znalazła się na wolności. Padła mu wtedy w ramiona i zalała się

łzami.

Wśród szlochów i łkań wyznała powody tak niesłychanego

zachowania. Rozpaczliwie potrzebowała pracy, by wspomóc

chorego, owdowiałego ojca. A w jej wieku, bez doświadczenia,

bez wyższego wykształcenia, życie wydało się jej całkiem bez-

nadziejne.

Poruszony jej smutną sytuacją, Jonas chusteczką starł łzy

z jej policzków i zaproponował pracę. Uruchamiał właśnie

własny interes i szukał kogoś, kto odbierałby telefony i pilnował

sklepu, gdy on będzie w podróży. A pensja, którą zapropono-

wał, przekroczyła jej najśmielsze oczekiwania. Dzięki niej Tara

mogła nie tylko ocalić godność ojca, ale wystarczyło tych pie-

niędzy jeszcze na to, by mogła opłacić sobie studia w szkole

wieczorowej.

- Nigdy tego nie będziesz żałował - przyrzekła, energicznie

potrząsając jego ręką.

Para błyszczących zielonych oczu i ironiczny uśmieszek

przywołały Tarę do rzeczywistości.

- Jest pani pewna, że tak słodka młoda osoba jak pani na-

prawdę powinna wnosić kaucję za niedoszłego mordercę...?

Tym bardziej że może pani spędzić ten czas z tak przystojnym

młodzieńcem jak ja?

Policjant za kontuarem znacząco wypiął pierś. Wyglądał na-

prawdę sympatycznie. Był mniej więcej w jej wieku i miał miłą,

chłopięcą twarz. Był porządnym amerykańskim chłopcem. Ta-

kim, z jakimi - zdaniem jej ojca - powinna była umawiać się

na randki. Ojciec przy każdej sposobności przypominał jej, jak

bardzo pragnął móc brać na kolana całą bandę wnucząt.

Nim odpowiedziała, wzięła głęboki oddech.

- Ciekawa propozycja. Ale teraz proszę zaprowadzić mnie

do Jonasa.

Bez względu na to, jak bardzo beznadziejnie sprawy wyglą-

dały, nie zamierzała porzucić Jonasa w potrzebie. Mogła w ten

sposób odpłacić mu za jego uprzejmość i wielkoduszność.

A także udowodnić, że nie jest już dziewczynką, którą musiał

przed laty ratować z opresji.

Gdy weszła za strażnikiem do więzienia, poczuła na ramio-

nach gęsią skórkę. Wcale nie była pewna, czy był to tylko skutek

zimna panującego w ponurym wnętrzu. Niespokojnie zerkała

przez kraty, usiłując przebić wzrokiem półmrok.

Kim jest ten nieogolony mężczyzna, siedzący na krawędzi

pryczy z głową ukrytą w dłoniach, myślała.- Przecież nie jest to

zawsze zadbany, zawsze elegancki, zawsze panujący nad sobą

Jonas Goodfellow.

Subtelny zapach jej perfum wyrwał go z głębokiej melan-

cholii. Uniósł głowę. Jego niebieskie oczy wpatrywały się w nią

z taką siłą, że przez chwilę wydało się jej, że byli tylko we

dwoje.

Kim jest ten różowy anioł? - pomyślał Jonas, wpatrując się

w nią. - Przecież na pewno nie jest to ta przestraszona nastolat-

ka, którą zatrudniłem do odbierania telefonów tych kilka krót-

kich lat temu.

I rzeczywiście. Miał przed sobą kobietę dorosłą. W pełni

świadomą, jakie wrażenie robi na mężczyznach, którym musiało

zdawać się, że oto stoi przed nimi modelka z okładki, ich skry-

wane marzenie.

Jonas jęknął głucho. Trudno jest stanąć w obronie honoru

damy, gdy siedzi się za kratkami. Przeciągły gwizd z sąsiedniej

celi i towarzyszące mu uwagi sprawiły, że Tara oblała się górą-

cym rumieńcem. Młody strażnik krzyknął gniewnie, lecz nie-

wiele to pomogło.

Nigdy przedtem Jonas nie czuł tak silnej potrzeby trzaśnięcia

kogoś w pysk. Upokorzenie i oburzenie rozpaliły mu krew.

- Twoje szczęście, że jesteś tak daleko - zawołał do męż-

czyzny w sąsiedniej celi. - Inaczej miałbyś wielkie trudności

z gwizdaniem przez zęby.

W odpowiedzi usłyszał niezwykle rozbudowaną wiązankę

przekleństw. Ale gdy strażnik otwierał celę Jonasa, mężczyzna,

na wszelki wypadek, odsunął się od krat.

Przykro było Jonasowi, że Tara widziała go w takiej sytuacji.

Pożałował, że zadzwonił właśnie do niej, że kazał młodej se-

kretarce jechać z San Francisco aż do Teksasu. Niestety, Jonas

nie miał rodziny, prócz ojczyma i przyrodniej siostry Ellen,

która lada tydzień spodziewała się dziecka. W stanie, w jakim

była, należało oszczędzać jej wszystkich niepotrzebnych emo-

cji. A ojczym... Jonas wolałby umrzeć na krześle elektrycznym

niż poprosić go o jakąkolwiek przysługę. Choć nawet gdyby

poprosił, nie zmieniłoby to niczego. Nicolas Goodfellow i tak

na pewno odmówiłby pomocy. Tak jak nie chciał mieć nic

wspólnego z dorastającym Jonasem i młodą żoną, która stale

zabiegała choćby o cień uczuć z jego strony. Aż do swojej

śmierci.

- Dziękuję, że przyjechałaś - powiedział Jonas, gdy drzwi

celi otwarły się. - Twój widok to prawdziwa rozkosz dla mych

oczu.

Skrępowany sytuacją i otoczeniem, Jonas powstrzymał się

od chwycenia jej w objęcia. Ona nie miała takich zahamowań.

Galitz Cathleen - Jon i Tara.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: