PROCES PIELĘGNOWANIA
CHOREGO Z UDAREM KRWOTOCZNYM.
UDAR KRWOTOCZNY jest jednym z 3-ech umieszczonych w klasyfikacji,
wyróżnia ona też - udary niedokrwienne ( 80% przypadków)
– krwawienia podpajęczynówkowe.
BEZPOŚREDNIĄ PRZYCZYNĄ UDARU KRWOTOCZNEGO,
JEST PĘKNIĘCIE NACZYNIA KRWIONOŚNEGO W OBRĘBIE UKRWIENIA
MÓZGU, pośrednio ta jednostka chorobowa jest związana z powiązanymi schorzeniami
internistycznymi np.nadciśnienie tętnicze,miażdżyca.
Na wskutek pęknięcia takiego naczynia dochodzi do wynaczynienia się krwi z naczynia
krwionośnego w obrębie konkretnej powierzchni mózgu.Od umiejscowienia się tego
udaru zależeć będą objawy , które wystąpią u pacjenta, w większości przypadków
są to udary o ciężkim przebiegu klinicznym i złym rokowaniu.
Pacjenta należy otoczyć wyjątkową opieką , gdyż skutkiem tej jednostki
chorobowej , jest zaburzenie wszelkich czynności organizmu ludzkiego,jest to często
pacjent bez kontaktu lub w dużej mierze ma ten kontakt ograniczony.
Nie jest w stanie samodzielnie zaspakajać potrzeb związanych z funkcjonowaniem organizmu
i jego fizjologią.
Pielęgnowanie takiego pacjenta wymaga wyjątkowej umiejętności pielęgniarki
,,odczytywania” sygnałów widocznych przy tym schorzeniu, jak i wiedzy.
MOŻNA ZAŁOŻYĆ,ŻE OPIEKĘ NAD CHORYM NALEŻAŁO BY PODZIELIĆ
NA DWIE GRUPY:
1. ZASPAKAJANIE POTRZEB FIZJOLOGICZNYCH
a) KARMIENIE
• Pacjenta należy nakarmić , jeśli jest to możliwe bezpośrednio łyżką, ale wymaga to wiele
uwagi i ostrożności , gdyż z powodu porażenia mięśni zawiadującymi połykaniem,
może dojść do zakrztuszenia , należy też pamiętać o tej niedomodze w chwili
podawania leków doustnych ( należy je rozdrabniać,rozkruszać).
• Jeśli pacjent krztusi się i nie może samodzielnie połykać , należy zgłosić lekarzowi , by założył sondę do żołądka. Karmienie odbywa się
wtedy dzięki podaniu papkowatych pokarmów bezpośrednio
do żołądka , pielęgniarka powinna posiadać wiedzę , co do sposobu
podawania takiego posiłku , jak i odpowiedniej higieny , która jest
konieczna by utrzymać drożność sondy ( posiłki muszą mieć odpowiednią
ciepłotę,powinny być podawane częściej,w mniejszych ilościach
tzn. 3 posiłki zasadnicze i posiłki podawane w tzw. ,, międzyczasie”
jest to szczególnie ważne , gdyż tym sposobem uzupełniamy też
podaż wody do organizmu.)
b) WYDALANIE
• Jeśli pacjent zaspakaja swoje potrzeby fizjologiczne w ,,pampers”, to szczególnej uwagi wymaga częste kontrolowanie czystości ,,pieluchy”
gdyż skóra pośladków i miejsc intymnych narażona jest na działanie
czynników drażniących i wymaga bardzo częstych i dokładnych
zabiegów pielęgnacyjnych ( mycie wodą z mydłem, natłuszczanie
nawilżanie skóry różnymi , dostępnymi środkami typu kremy, maście,
pianki lub przecieranie mokrymi chusteczkami dla niemowląt,
gdyż zawierają ekstrakty z rumianku i pantenol-środek łagodzący
podrażnienia.)
• Jeśli pacjent miał wskazania i lekarz zdecydował o założeniu cewnika
Foleya do pęcherza moczowego , to podstawowym zadaniem
z tym związanym jest kontrola diurezy,obserwacja zabarwienia
i klarowności moczu,drożność tegoż cewnika i oczywiście
zgodna z zasadami jego wymiana ( nie może być dłużej,bez wymiany,
niż 2 tygodnie),gdyż jest to bardzo ważne ze względu na możliwość
zainfekowania dróg moczowych , o ile nie zostaną zachowane
obowiązujące zasady aseptyki.
Czynności,które w tej sytuacji mają bardzo ważną rolę , to również
przemywanie penisa ( u mężczyzn),oraz czy penis i genitalia nie są
obrzęknięte i czy jest nasunięty napletek,a u kobiet -pielęgnacja
krocza ze zwróceniem uwagi na wargi sromowe( czy nie ma obrzęku
w ich obrębie i w obrębie cewki moczowej.)
c)PIELĘGNACJA P/ODLEŻYNOWA
*Zmiana pozycji ciała ( zalecana co 2-wie godziny)
*Materac p/odleżynowy
*Oklepywanie, masowanie , powierzchni bezpośrednio narażonych
na ucisk.
d)DO GRUPY TEJ KWALIFIKUJĘ POZOSTAŁE POTRZEBY , KTÓRE NALEŻY ZASPAKAJAĆ
W ZALEŻNOŚCI OD ICH WYSTĄPIENIA : jak np. toaleta jamy ustnej , drożność nosa itp.
2.OBSERWACJA I MONITOROWANIE PARAMETRÓW ŻYCIOWYCH
CHOREGO , ORAZ ŚCISŁA WSPÓŁPRACA Z LEKARZEM I RODZINĄ
PACJENTA.
a) Ustalenie , czy pacjent jest w stanie samodzielnie oddychać samodzielnie.
• Jeśli tak , to możemy wspomóc wymianę gazową , podając pacjentowi tlen
( przepływ nie większy niż 5l/h)
• Jeśli nie , konieczna jest intubacja i wtedy pacjent oddycha
dzięki oddechowi własnemu ale poprzez rurkę intubacyjną,
lub zostaje podłączony do respiratora i wtedy funkcje
oddechowe organizmu są całkowicie lub częściowo
kontrolowane przez urządzenie.
b)Podłączenie pacjenta do aparatury , urządzeń monitorujących pracę serca , oraz innych parametrów
życiowych dających bezpośredni i bieżący obraz stanu ogólnego , w jakim znajduje
się chory.
*Monitory przy łóżkowe , które kontrolują i dają obraz pracy
serca.
• Pulsoksymetry , które wskazują nasycenie organizmu tlenem,
• wskazują szybkość tętna
• Termometry
• Mankiety , do kontroli ciśnienia tętniczego krwi
( w sytuacji gdy pacjent , z różnych powodów ,
nie może mieć dokonywanych pomiarów na k.górnych,
pomiaru dokonuje się na k.dolnej z uwzględnieniem
wskażnika - 50 )
c) Reakcja na odczytane parametry i dostosowanie działań i pielęgnacji.
Polciar