Ach witajże pożądana perło droga z nieba Ach witajże pożądana perło droga z nieba. Gdy świat cały upragniony anielskiego chleba: W ciele ludzkim Bóg jest skryty Na pokarm ludziom obfity: Ciałem karmi, Krwią napoi, By człowieka w chwale swojej Między wybranymi policzył. Nie dośćże, Boże Dziecię, żeś na świecie z nami? Ale jeszcze zimno cierpisz między bydlętami! Malusieńki Jezu w żłobie, Co za wielka miłość w Tobie! Czyli nie są wielkie dziwy: W ludzkim ciele Bóg prawdziwy Przyszedł na zbawienie człowieka. O, miłości niepojęta, jak żeś wielką była! I żeś się tu z niebieskiego tronu sprowadziła, A to do pustej szopiny, O, niesłychane nowiny! Ach, pokorny Baraneczku, Twój odpoczynek w żłóbeczku, Z dalekiej podróży niebieskiej. Panna czysta, gdy powiła całuje członeczki, Nakarmiwszy go piersiami przywiera powieczki. Józef go siankiem odkrywa Maryja kołysząc, śpiewa: Lulaj o moje kochanie, Synu mój, Stwórco i Panie, Lulajcie, pieszczoty serdeczne. Dlaczegóż tak ostre życie Zbawiciel zaczyna? Złości nasze zawiniły, cóż winna dziecina? Uważ przeto każdy wierny, Jak wielce Bóg miłosierny! Odżałował Syna swego, By krew przelał dla grzesznego, Człowieka, by wiecznie nie zginął. Niech Ci Jezu, będą dzięki za Twe Narodzenie, Bo przez Nie zacząłeś nasze sprawować zbawienie. Miłość, która to sprawiła, I Cię do nas sprowadziła, Niech swą iskrą nas zapali, Abyśmy Cię miłowali Teraz i bez końca w wieczności.
Harnasiowe1