zabawy - integracyjne.pdf - Gromada - arianka

Zabawy integracyjne

● Ratatatum

Uczestnicy siadają w kręgu, jedna osoba jest w środku.

Uczestnicy przedstawiają się swoimi imionami i starają się zapamiętać, jakie imię ma ich sąsiad z

prawej i lewej strony.

Osoba siedząca w środku wskazuje na dowolną osobę z kręgu mówiąc albo: w prawo ratatatum,

albo: w lewo ratatatum. Osoba wskazana musi powiedzieć imię sąsiada ze wskazanej strony, zanim

przebrzmią słowa ratatatum. Jeśli jej się to nie uda, wchodzi do środka; jeśli zdąży, zabawę

kontynuuje pierwsza osoba. Zabawa powinna przebiegać w dużym tempie

● Zagraj w swoje imię

Uczestnicy tworzą koło; jedna osoba wchodzi do środka i pokazuje, jak się czuje w danym

momencie.

W tym samym czasie reszta mówi jej imię i pokazuje to samo, co ona. Osoba ze środka wybiera

następną, która wejdzie do kręgu.

Warianty. pokazywać można dowolne rzeczy, np. to, co się lubi robić, zwierzę itp.

● Chińskie posągi

Jedna osoba staje pośrodku w dowolnej postawie. Druga podchodzi i zmienia pozycję ręki, nogi itp.

Następne robią to samo. Osoba prowadząca w dowolnym momencie mówi: mróz i wtedy każdy

zastyga nieruchomo tam, gdzie się aktualnie znajduje w identycznej pozycji, jak osoba ze środka.

Po chwili osoba prowadząca mówi: ciepło i zabawa trwa dalej (tak długo, jak sobie tego życzą

uczestnicy)

· Złap moje imię

Wszyscy przedstawiają się swoimi imionami. Jedna z osób dostaje piłkę i rzuca ją do kogoś. Osoba

która łapie, musi wypowiedzieć imię osoby która piłkę rzuciła. Następnie rzuca do następnej.

Zabawa trwa aż wszyscy nauczą się imion wszystkich

● Miau-miau.

Zuchy siedzą w kole obok siebie. W środku stoi zuch z opaską na oczach. Drużynowy obraca go

kilka razy i prowadzi do kolegi, aby usiadł mu na kolanach. Kolega miauczeniem daje się poznać.

Siedzącemu na kolanach nie wolno dotykać kolegi. Zuch, który wywoła właściwe imię, wygrywa.

Poznany zaczyna zabawę od nowa.

Utrudnienie: Drużyna za każdym razem zmienia miejsca siedzące.

● Opis osoby.

Zuchy obserwują przez minutę jakąś osobę, po czym odwróciwszy się od niej odpowiadają na

pytania dotyczące jej wyglądu. Pytania należy stopniowo utrudniać.

Ułatwienie: Ćwiczenie w szóstkach: opis kolegi.

Utrudnienie: Opis osoby przebranej w charakterystyczny strój bohatera zabawy tematycznej.

● Drabina

Zuchy dobierają się parami i siadają naprzeciwko siebie wyciągając nogi, tak by stykali się stopami.

W ten sposób siada jedna para obok drugiej, tak, by nogi zuchów utworzyły „drabinę”. Każda para

otrzymuje numer. Prowadzący krzyczy jeden z nich. Wówczas para o wskazanym numerze wstaje i

zaczyna biec przez nogi pozostałych par, środkiem owej drabiny, tak by nikogo nie podeptać. Gdy

dobiegną do końca zawracają i biegnąc na zewnątrz dobiegają do początku drabiny, p której znów

zaczynają się wspinać. Punkt dla zespołu zdobywa zuch, który jako pierwszy zajmie swoje miejsce.

● Pary.

Zuchy łączą się w pary i wspólnie wybierają jakieś zwierzątko do naśladowania. Następnie oddalają

się od siebie (od 15 do 20 kroków) i zawiązują sobie oczy. Na sygnał drużynowego, nawołując się

umówionym głosem, starają się, czym prędzej połączyć. Będąc razem zdejmują opaski.

● Kto to śpiewa?

Drużyna stoi (lub siedzi) w kręgu. W środku znajduje się zuch z zasłoniętymi oczami. W pewnym

momencie drużynowy wskazuje na zucha, który ma zaśpiewać początek jakiejkolwiek piosenki

(może zmienić swój głos). Zuch stojący w środku próbuje zgadnąć, kto to zaśpiewał. Jeżeli mu się

to uda, role pomiędzy tymi zuchami się zmieniają. Zabawa toczy się dalej.

Odmiana:

Zuchy chodzą po obwodzie koła, twarzą do środka kręgu. Zuch znajdujący się w kręgu ma

zasłonięte oczy, przez wyciągnięcie ręki wskazuje osobę, która ma zaśpiewać. Dalszy ciąg jak we

wcześniejszym opisie.

● Zamiana piosenki

To trudna zabawa. Wybrany zuch siedzi na krześle w środku koła i śpiewa jakąkolwiek piosenkę. W

pewnym momencie przerywa ją, najlepiej w środku wyrazu. Jeżeli ktoś podejmie nową piosenkę

rozpoczynającą się od przerwanej sylaby, siada na krześle i zabawa toczy się dalej.

● Ludzie do ludzi

Dobieramy się w pary. Jedna osoba wydaje polecenia, a inni mają je wykonać. Przykładowe

polecenia: „dłoń do dłoni”, „noga do nogi”... gdy prowadzący powie: „ludzie do ludzi” – zmieniają

się pary.

● Jestem butem

Należy usiąść spokojnie, bez słów, rozejrzeć się po pokoju i wybrać sobie jeden przedmiot, a

następnie wyobrazić sobie, że się nim jest. Uczestnicy gry nazywają trzy cechy wybranego

przedmiotu (np.: jestem butem- jestem ciepły, miękki i wygodny). Podczas przechadzki po pokoju

podają rękę innym i przedstawiają się w taki właśnie sposób. Potem siadają i zastanawiają się, czy

cechy wybranego przedmiotu mogłyby charakteryzować ich samych.

W miejsce nazwy przedmiotu wstawiają swoje imię i podczas kolejnej przechadzki po pokoju

przedstawiają się ponownie: mam na imię Zosia, jestem ciepła, miękka i wygodna.

● Jestem dumny

Często przypominamy sobie nieprzyjemne doświadczenia. Każde dziecko jednak z pewnością

nauczyło się lub zrobiło w ostatnim czasie (ostatnim tygodniu) coś pozytywnego, z czego może być

dymne. Dzieci siedzą w kole i uzupełniają po kolei początek zdania: "Jestem dumny z tego, że...".

Na przykład:

- Jestem dumny z tego, że odważyłem się przejść sam obok wielkiego i groźnego psa.

- Jestem dumny, że nie uderzyłem Piotrka, kiedy mnie zdenerwował.

- Jestem dumna, że sama przygotowałam obiad dla rodziny.

Uwaga: Nie zmuszamy nikogo do zabrania głosu. Ale dobrze, by prowadzący zastanowił się, z

czego jest dumny. Porozmawiajcie o tym, czy trudno jest przypomnieć sobie coś pozytywnego. Jak

czujemy się, gdy na forum mówimy o naszych sukcesach.

● Kategorie

Wszyscy siedzą w kole, osoba prowadząca wymienia jakąś grupę ludzi, np. miłośnicy psów,

okularnicy, palacze, sportowcy itp.

Osoby, które czują się członkami tych grup, wstają i robią mały krok w kierunku środka koła. Przy

wymienianiu każdej kategorii ludzi poszczególni uczestnicy albo stoją nieruchomo, albo posuwają

się krok po kroku do środka. Zabawa kończy się, gdy ktoś dotrze do centrum koła.

● Plątanina

Cała grupa trzyma się za ręce, tworząc łańcuch. Pierwsza osoba prowadzi ten łańcuch, przechodząc

pomiędzy nogami, pod ramionami itp. Należy uważać, żeby nie rozerwać łańcucha, poruszać się

powoli - robić to delikatnie. Kiedy grupa jest tak zaplątana, że nie może się ruszyć, jedna osoba

stara się ją rozplątać, dając słowne polecenia, bez dotykania łańcucha.

Warianty: Siadamy w kręgu zamykamy oczy i łapiemy osobę naprzeciwko obiema rękami wszyscy

jednocześnie, gdy już to zrobimy otwieramy oczy i rozplątujemy supeł.

● Polowanie na numerki

Do tej zabawy potrzebujecie dużo miejsca - najlepsza będzie łąka, boisko lub podwórko. Idealna

grupa to ośmiu zawodników. Każdy z graczy otrzymuje numer od 1 do 8. l tak jedynka goni

dwójkę, dwójka - trójkę itd., ósemka ściga jedynkę. Na ziemi zaznaczacie koło - to będzie strefa

bezpieczeństwa. Ktokolwiek się w niej znajdzie, jest pod ochroną. Ale uwaga! Nie może w niej

przebywać naraz więcej nich dwóch graczy i nie wolno pozostawać tam zbyt długo. Pamiętajcie, że

nie tylko trzeba schwytać swój numerek, ale też uważać aby samemu nie dać się złapać! Wygrywa

ten, kto pierwszy złapie ściganego zawodnika!

● Poznajmy się

Uczestnicy stoją w różnych miejscach pokoju. Na dany znak zaczynają chodzić po pokoju i podają

rękę jak największej liczbie napotkanych osób. Przy każdym przywitaniu przedstawiają się. Każdy

z uczestników powinien zapamiętać jak najwięcej imion. Prowadzący pilnuje, żeby przedstawianie

się było prawdziwe, "od siebie", a nie powierzchowne i formalne.

zabawy - integracyjne.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: