Dawson Smith Barbara - Zar.pdf - Romanse - aneciakurczaczek

Prolog

Londyn,styczeń1816r.

PoczątkowotenwieczórbyltakisamjakkaŜdyinnywstolicy.

Brand Villiers, piąty ksiąŜę Faversham, siedział wygodnie

rozparty w przeznaczonej dla specjalnych gości bawialni

ekskluzywnego burdelu ze śliczną dziewczyną na kolanach,

talią wytwornych kart w dłoni i kieliszkiem znakomitego

bordeaux pod ręką. Wielu męŜczyzn mogłoby mu

pozazdrościć. A jednak Brand odczuwał nieustającą nudę,

niezadowolenie,doktóregosamprzedsobąnawetniechciał

sięprzyznać.

śyciejestcudownejakcholeramruknął.

SirJohnGablerskrzywiłsięipodniósłwzrokznadkart.

Ocochodzi?Gablermiałpiegowatątwarzirozczochrane

jasne włosy. Trzymał w ustach cygaro. Wydawał się zbyt

młody na to, aby palić. Fular zawiązany miał tak, jakby nie

opanował jeszcze do perfekcji sztuki wiązania

skomplikowanychwęzłów.

NiemaniclepszegonaświecieniŜtrzymaniewramionach

pięknejkobietyoświadczyłBrandipogładziłokrytejedwabiem

plecy Jewel. Uśmiechnęła się i spojrzała na niego spod

półprzymkniętychpowiek.Jejciemneoczybłyszczałykusząco.

Była nową dziewczyną i Brand nie mógł się doczekać chwili,

kiedyskorzystazjejusług.MoŜewreszciezdołasiępozbyćtego

dręczącegopoczucianudy.

Jeszczeniejesttwoja.Jeszczeniewygrałeś.Gablerwymieniłdwie

karty.Kiedyspojrzałnate,któredobrał

BarbaraDawsonSmith

śar

zpuli,jegojasnoniebieskieoczyzabłysły.Ztriumfalnąminąrzucił

nastółtrzyasy.Spróbujtoprzebić,stary.Branduniósłwgórę

jednąbrew.

Całkiemnieźle.

Jewel, chodź tu! Dzisiaj będziesz naleŜała do mnie.

Gablerpokiwałnadziewczynępalcem.

Brandmocnootoczyłramieniemjejwąskątalię,adrugąręką

wyłoŜyłnapokrytyzielonymsuknemstolikcztery

króle.

Gabler aŜ otworzył oczy ze zdumienia, po czym opadł na

krzesłozminąnadąsanegodziecka.

A niech cię licho, Faversham! Powinienem był wie

dzieć, Ŝe tylko naiwniak siada z tobą do gry. Masz piekiel

neszczęście.

Brand musiał przyznać, Ŝe to prawda. Od lat znacznie

częściejwygrywałniŜprzegrywał.Odbardzomłodegowieku

doskonalił swój wrodzony talent do gry w karty i kości,

umiejętność odczytywania wyrazu twarzy przeciwnika,

kalkulowaniaszans,poleganianaswoiminstynkcie.Wiedział,

kiedy moŜe podjąć ryzyko, a kiedy lepiej spasować. Ale

powodzenie zawdzięczał nie tylko błyskotliwemu umysłowi.

Został ponadto obdarzony błogosławieństwem ktoś inny

mógłby powiedzieć, Ŝe przekleństwem nieustającego

szczęściawhazardzie.Niektórzynawetszeptalipokątach,Ŝe

zaprzedałduszędiabłu.

Nie widział powodu, Ŝeby prostować te pogłoski. JuŜ

dawnozrozumiał,Ŝeludziezawszewierząwto,wcochcą

wierzyć.

RozejrzyjsięzainnąpartnerkądołóŜkaporadziłGablerowi.Ta

ślicznotkajestmoja.Jewelwtuliłasięwniego,takŜewyczuwał

wszystkierozkosznekrągłościjejwspaniałegociała.Podosłonąstołu

wśliznęła dłoń w jego rozporek. A kiedy będziesz wychodził,

dokładniezamknijzasobądrzwi.Gablerzakląłpodnosem,odsunął

krzesło i ruszył do drzwi po błękitnym, puszystym dywanie.

Wychodząc

zgabinetu,zderzyłsięwdrzwiachzmęŜczyzną,którysiłą

wdarłsiędośrodka.

Strzechasiwiejącychkręconychwłosówotaczałaptasiątwarz

przybysza.KiedypospieszniezbliŜałsiędostołu,połysurduta

powiewałyzanimjakkruczeskrzydła.

Faversham!ChwałaBogu,Ŝecięznalazłem!

Trowbridge powitał go Brand z rozdraŜnieniem. Jeśli

sam tego nie widzisz, to pragnę zauwaŜyć, Ŝe jestem teraz

zajęty.

Wicehrabia Trowbridge obrzucił Jewel przelotnym spoj

rzeniem,alenieprzestałtrajkotać.

Muszęztobąporozmawiać.Wczteryoczy.TosprawaŜycia

iśmierci.

Dla ciebie nawet złamany paznokieć jest sprawą Ŝycia i

śmierci odparł zrezygnowany Brand i odsunął Jewel.

Postanowił go wysłuchać, wiedząc, Ŝe nawet Trowbridge

zazwyczajszanujeprawogentlemanadoprywatności.

Pospiesz się, kochanie. Jewel posłała mu pocałunek

pełnymi,obrzmiałymiwargami.Czekamnaciebie.

Ten miękki, zmysłowy głos jeszcze zwiększył narastające w

nimpodniecenie,więcBrandzrozdraŜnieniemzwróciłsięku

wicehrabiemu,gdytylkowyszlirazemdoholu.

Ocochodzi?Jeślitojedenztwoichkretyńskichpomysłów...

Nie! Przysięgam. Trowbridge wyciągnął z kieszeni

zgniecioną kartkę papieru. Ręka mu drŜała. Czytaj. To

przyszłozwieczornąpocztą.

Brand rozwinął kartkę i podszedł do stojącej na stoliku

lampy naftowej. Na białym papierze ktoś starannie wyka

ligrafowałdwasłowa:Będziesznastępny.

Spojrzałponownienaswegotowarzysza.

CóŜtojest,dodiabła?śart?

Nie.Trowbridgebyłroztrzęsiony.Toduch.

Duch?

Wicehrabia rozejrzał się po kompletnie pustym holu,

jakby obawiał się, Ŝe ktoś podgląda ich zza drzwi któregoś

zgabinetów.

BarbaraDawsonSmithśar

BarbaraDawsonSmith

Zar

Dawson Smith Barbara - Zar.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: