Proces pielęgnacji pacjenta w środowisku rodzinnym
Elementy diagnozy pielęgniarskiej
Cel działań pielęgniarskich
Podejmowane działania pielęgnacyjno opiekuńcze
1. Chory wycofuje się, nie widzi sensu życia bez nogi.
Poprawa stanu psychicznego pacjenta
Rozmowa z podopiecznym, zaproponowanie pomocy psychologicznej.
Wspieranie chorego w trudnych dla niego chwilach, częste rozmawianie o możliwości zaprotezowania kończyny.
Rozmowa z żoną pacjenta na temat dawania wsparcia mężowi, poinformowanie, że rehabilitacja i rekonwalescencja wymaga dużo czasu i cierpliwości od wszystkich członków rodziny.
Pokazanie pacjentowi ulotek na temat życia z niepełnosprawnością.
Pokazanie niepełnosprawnych sportowców –olimpijczyków.
Spowodowanie odwiedzenia chorego przez fizjoterapeutę.
2. Ból kikuta przy zmianie opatrunków.
Zminimalizowanie bólu przy zmianie opatrunku.
Zaproponowanie choremu i żeby pół godziny przed wizytą przyjął przepisane mu przez lekarza tabletki przeciwbólowe, wówczas ból spowodowany zmianą opatrunku będzie na pewno mniejszy.
Delikatne wykonywanie czynności związanych z pielęgnacją kikuta.
3. Niechęć do zmiany pozycji w łóżku.
Uruchamianie pacjenta.
Wyjaśnienie pacjentowi, że powinien zmieniać pozycje w łóżku, że w ten sposób zapobiega powikłaniom jaki niesie za sobą leżenie.
Sadzanie pacjenta na brzegu łóżka ze spuszczona nogą.
Próba sadzania pacjenta na krzesło.
4. Pacjent i jego żona nie umieją posługiwać się glukometrem i penem do podawania insuliny.
Nauczenie pacjenta i jego żony wykonywania pomiarów glikemii.
Pokazanie w jaki sposób obsługiwać pen i ustawiać dawki insuliny.
Pokazywanie podopiecznemu i jego żonie jak obsługiwać glukometr.
Wyjaśnienie ważności kontroli poziomu glikemii.
Krok po kroku pokazywanie jak działa pen, gdzie się go przechowuje i jak na nim ustawia dawki.
Powtarzanie tych czynności przy każdych odwiedzinach.
Zachęcanie pacjenta do podejmowania prób samodzielnej obsługi pena i samodzielnego podawanie sobie insuliny.
Na bieżąco korygowanie błędów i pochwałami zachęcanie do samodzielności w tym zakresie.
Edukacja żony chorego w zakresie insulinoterapii.
5. Brak wiedzy na temat leczenia dietetycznego.
Wyjaśnienie konieczności i celu stosowania diety.
Edukacja rodziny w kierunku diety cukrzycowej.
Uświadomienie rodzinie jak ważną rolę w leczeniu cukrzycy stanowi dieta.
Wskazanie produktów zakazanych i zalecanych.
Dostarczenie rodzinie „Informatora dla diabetyków”, zwrócenie uwagi na indeks glikemiczny.
Wskazanie artykułów spożywczych specjalnie produkowanych dla diabetyków.
Zachęcenie żony do zmiany sposobu żywienia całej rodziny, do zastąpienia produktów smażonych i tłustych chudymi i gotowanymi, namówienie do spożywania większej ilości warzyw.
6. Niechęć pacjenta do hartowania kikuta spowodowana bólem.
Pokazanie korzyści dla pacjenta wynikających z hartowania kikuta.
Zachęcanie pacjenta do hartowania kikuta.
Wyjaśnienie celowości wykonywania zabiegów.
Przedstawienie kolejności wykonywania zabiegów związanych z kikutem.
Namówienie chorego by co kilka godzin naciskał kikutem na coś miękkiego np. na poduszkę, by głaskał i masował kikut.
Pokazanie jakie czynności i w jaki sposób powinien chory wykonywać, jak robić masaż dłońmi i ręcznikiem, jakich używać ruchów przy rozcieraniu by zabieg był efektywny.
Po wykonaniu masażu zachęcić pacjenta by powtórzył część zabiegów sam.
Nauczenie żony podopiecznego jak pomóc mu w wykonywaniu ćwiczeń i masażu.
Uświadomienie choremu, że dzięki masażom szybciej zagoi się blizna oraz uzyska się odpowiedni do zaprotezowania kształt kikuta.
Konsultacja z fizjoterapeutą.
7. Podopieczny pali papierosy.
Doprowadzenie do zaniechania lub znacznego ograniczenia palenia papierosów.
Wyjaśnienie pacjentowi szkodliwości palenia tytoniu oraz jaki ma wpływ na jego stanie zdrowia.
Zaproponowanie ulotek do przeczytania.
Rozmowa z żoną pacjenta by też podjęła działania mające na celu ograniczenie palenia papierosów przez męża.
8. Chory i jego żona nie znają objawów i powikłań hiper i hipoglikemii.
Edukacja rodziny na temat powikłam wczesnych i późnych.
Wyjaśnienie co to jest hipo i hiperglikemia.
Poinformowanie o objawach tych stanów oraz o powikłaniach.
Nauczenie członków rodziny jak rozpoznać niebezpieczne stany i co należy robić gdy pojawią się objawy zwiastujące.
Przypomnienie o „Informatorze dla diabetyków”, w którym wszystkie objawy są dokładnie opisane.
9. Możliwość wystąpienia podwyższonego ciśnienia tętniczego
Utrzymanie ciśnienia tętniczego na poziomie poniżej 130/80mmHg.
Wytłumaczenie pacjentowi i rodzinie ważności kontroli ciśnienia i utrzymania go na poziomie poniżej 130/80mmHg.
Codzienne mierzenie ciśnienia i zapisywanie w książeczce pomiarów.
Podanie dodatkowego leku wg zalecenia przy podwyższonym ciśnieniu.
Wskazanie rodzinie konieczności ograniczenie soli kuchennej w diecie.
Przypomnienie o konieczności systematycznego zażywania wszystkich zaleconych leków.
10. Ryzyko wystąpienie zespołu stopy cukrzycowej na drugiej nodze.
Zapobieganie, niedopuszczenie do wystąpienia zespołu stopy cukrzycowej.
Wzrokowa ocena stanu stopy pod kątem ukrwienia, koloru, otarć, modzeli, odcisków, obrzęków, zadrapań.
Edukacja w zakresie pielęgnacji i higieny stopy.
Wskazanie konieczności systematycznego wykonywanie zabiegów usuwania modzeli.
Wyjaśnienie pacjentowi konieczności noszenia wygodnego buta, odpowiedniej wkładki i bezuciskowych skarpet oraz ochroną nogi przed zimnem.
Zwrócenie uwagi na konieczność wykonania badań w kierunku niedokrwienia kończyny.
Zachęcanie do zaprzestania palenia papierosów.
Wyższa Szkoła Medyczna
w Sosnowcu
Kierunek Pielęgniarstwo
Plan opieki nad pacjentem z cukrzycą po amputacji stopy
w środowisku rodzinnym.
Jolanta Cmok
Ścieżka A
Nr albumu 6
Krynia_pl