AIREDALE TERRIER.pdf

Wzorzec FC I nr 7

/ 05.01.2011/GB

AIREDALE TERRIER

Pochodzenie: Wielka Brytania

Data publikacji obowiązującego wzorca: 15.10.2010

Użytkowanie: terier

K lasyfikacja FC I: grupa 3

teriery

sekcja 1

teriery duże i średnie

Próby pracy do decyzj i poszczeg ólnych

krajów.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:

Airedale terier jest rasą brytyjską, pochodzącą z hrabstwa Yorkshire. Uważa się,

że jego nazwa pochodzi od wystawy odbywającej się w Airedale, na której

licznie wystawiano tak zwane „waterside” teriery, pochodzące z miejscowości

w dolinach rzek Wharfe, Calder i Aire. J est to największy z terierów, uosabiający

wszystkie typowe cechy tej grupy psów. Często nazywany jest królem terierów.

Airedale terier odznacza się znakomitym węchem; w Afryce, Indiach i Kanadzie

wykorzystywany był jako pies tropiący. Podczas wojny wykorzystywany był

przez Czerwony Krzyż, a także jako pies policyjny i służbowy, zarówno

w Wielkiej Brytanii, jak i w Rosji.

WRAŻENIE OGÓLNE:

Największy z terierów, muskularny, aktywny, dość krępy, nie sprawia wrażenia

wysokonożnego, ani nadmiernie wydłużonego.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:

Pies o bystrym wyrazie, szybki w ruchach, reagujący na każdy bodziec, stale

w napięciu. Wskazuj e na to wyraz oczu, sposób noszenia uszu i postawiony

ogon. Łatwy w kontaktach , ufny i przyjacielski, odważny i inteligentny. Czujny

i nieustraszony, ale nie agresywny.

GŁOWA:

O dobrych proporcj ach, bez widocznej różnicy w dług ości mózg oczaszki

i trzewioczaszki. Nie ma na niej zmarszczek.

Mózgoczaszka:

Czaszka: długa i płaska, niezbyt szeroka między uszami, zwęża się łagodnie ku

oczom.

Stop: ledwie widoczny.

Trzewioczaszka:

Nos: czarny.

Kufa: dobrze wypełniona przed oczami, nie j est zwężona pod oczami, a tylko

delikatnie wyrzeźbiona, dzięki czemu nie jest klinowata, ani jednakowo

szeroka na całej długości.

Warg i : przyleg aj ące.

Uzębienie: szczęka i żuchwa są głębokie, mocne i dobrze umięśnione, gdyż siła

chwytu jest bardzo pożądana. Nie mogą mieć jednak kształtu tak

zaokrąglonego, by policzki psa wydawały się krągłe. Zęby są mocne.

Zgryz nożycowy, to znaczy, że górne siekacze w ścisłym kontakcie

przykrywają dolne i są ustawione pionowo. Zgryz cęgowy jest akcepto-

wany. Przodozgryz i tyłozgryz są niepożądane.

Policzki: płaskie, nie uwydatnione. K rąg łe policzki są wadą

Oczy: ciemne, stosunkowo małe, nie wyłupiaste, o charakterystycznym u teriera

wyrazie, spojrzenie pojętne i bystre. Oczy jasne lub wypukłe są wysoce

niepożądane.

Uszy: w kształcie litery „V” noszone u boków głowy, małe, ale pasujące do

rozmiarów psa. Linia ich załamania przebiega nieco ponad wierzchem

czaszki. Zwisające, ciężkie uszy, lub uszy zbyt wysoko osadzone są

niepożądane.

SZYJ A:

Sucha, dobrze umięśniona, średnio długa i średnio gruba, poszerza się stopniowo

ku łopatkom, bez luźneg o podg ardla.

TUŁÓW:

Grzbiet: krótki, mocny, prosty, dobrze związany.

Lędźwie: umięśnione. Pies o krótkich lędźwiach i dobrym ożebrowaniu ma

krótką słabiznę. J eśli pies nie jest dobrze związany, widać to w słabiźnie.

K latka piersiowa: głęboka (mniej więcej do poziomu łokci), nie jest szeroka.

Żebra dobrze wysklepione.

OGON: Kiedyś kopiowany.

Ogon kopiowany: wysoko osadzony i radośnie noszony, ale nie zakręcony ponad

g rzbietem. Powinien być mocny i g ruby. J eg o koniuszek znaj duj e się

mniej więcej na tej samej wysokości, co szczyt czaszki.

Ogon niekopiowany: wysoko osadzony i radośnie noszony, ale nie zakręcony

ponad g rzbietem. Powinien być mocny i g ruby.

K OŃC ZYNY:

Kończyny przednie:

Ł opatki: dług ie, skośnie ułożone, płaskie.

Łokcie: przylegające do tułowia, w chodzie swobodnie poruszające się po jego

bokach.

P rzedramię: idealnie proste, o mocnym kośćcu.

Ł apy: małe, okrągłe i zwarte, o grubych opuszkach i palcach umiarkowanie

wysklepionych, nie zwracają się na zewnątrz ani do wewnątrz.

Kończyny tylne:

Udo: długie i mocne.

Kolano: Stawy kolanowe dobrze kątowane, nie są skierowane ani do wewnątrz,

ani na zewnątrz.

P odudzie: umięśnione.

Śródstopie: stawy skokowe nisko umiejscowione. Oglądane od tyłu równoległe.

Ł apy: małe, okrągłe i zwarte, o grubych opuszkach i palcach umiarkowanie

wysklepionych, nie zwracają się na zewnątrz ani do wewnątrz.

CHODY:

K ończyny kieruj ą się prosto ku przodowi. Przednie pracuj ą swobodnie,

równoleg łe do boków ciała. Og lądane od frontu wydają się przedłużeniem jeg o

linii bocznych. Rozstawienie w łapach jest takie samo jak w łokciach. Kończyny

tylne zapewniaj ą mocny napęd.

SZATA:

Sierść: twarda, gęsta i szorstka, nie tak długa, by wydawała się zmierzwiona.

Włos przylegający, prosty i zwarty porasta tułów i kończyny. Sierść okry-

wowa, wierzchnia jest twarda, druciana, sztywna, podszerstek miękki

i krótszy. Najtwardsza sierść jest lekko falista. Kędzierzawy lub miękki

włos jest wysoce niepożądany.

Maść: górne partie szyi, grzbiet i wierzch ogona są czarne lub szaro-czarne.

Pozostała powierzchnia ciała podpalana. Uszy są często ciemniejsze,

a czarne naloty (osmolenia) mogą występować wokół szyi i na skroniach.

Dopuszczalne trochę białych włosów na piersi.

WIELKOŚĆ i WAGA:

Wysokość w kłębie: psy: około 58 -61 cm, suki: około 56 - 59 cm.

WA D Y:

Wszelkie odstępstwa od podaneg o wzorca powinny być uznane za wady i ocenia-

ne w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i komf ort życia psa.

WADY DYSK WALIFIK UJ ĄCE:

- Agresja lub wyraźna lękliwość

- Każdy pies wykazujący deformacje budowy lub zaburzenia charakteru,

powinien być zdyskwalifikowany.

UWAGA:

Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra umieszczone w mosznie.

Wersja polska - styczeń 2011

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: