PODR_CZNIK_ROZPOG_LNOWOJSK1[653].pdf

(98 KB) Pobierz
ROZPOZNANIE OGÓLNOWOJSKOWE
ROZPOZNANIE OGÓLNOWOJSKOWE
(zwiadowca, drużyna, załoga)
PODRĘCZNIK
Podręcznik wykonał zespół autorski pod kierownictwem ppłk dr Zbigniewa WRÓBLEWSKIEGO
(redakcja naukowa, wstęp, rozdział 1 i 3).
2
Skład zespołu:
- płk Waldemar FIGIEL
rozdział - 2;
- kpt. Jerzy MIELCAREK
rozdział - 4;
- ppłk dr Stanisław WRONA
rozdział - 5;
- mjr Ryszard SZYMAŃSKI
rozdział - 6 i 8;
- ppłk Jerzy LICKI
rozdział - 7.
SPIS TREŚCI
Strona
1.
1.1.
WSTĘP
INFORMACJA I JEJ OBIEG A DOWODZENIE.
Przyczyny pozyskiwania informacji.
4
5
5
3
1.2.
1.3.
2.
2.1.
2.2.
2.3.
2.4.
2.5.
2.6
2.7
2.8.
3.
System informacyjny i jego relacje.
Obieg informacji rozpoznawczych.
TECHNICZNE ŚRODKI ROZPOZNANIA OGÓLNOWOJSKOWEGO.
Lornetki.
Peryskopy.
Noktowizory.
Urządzenia termowizyjne.
Technika laserowa.
Stacje radiolokacyjne.
Wozy rozpoznawcze.
Śmigłowce rozpoznawcze.
PRZYGOTOWANIE ZWIADOWCY (TRANSPORTERA) DO DZIAŁAŃ
ROZPOZNAWCZYCH W ASPEKCIE ZALECEŃ MASKOWANIA
TAKTYCZNEGO.
Maskowanie naturalne.
Wykorzystanie naturalnych właściwości terenu w celach maskowniczych.
Wykorzystanie pory doby, pory roku i warunków atmosferycznych.
Maskowanie techniczne.
Stosowanie sztucznych masek.
Malowanie maskujące.
Maskowanie dymami.
Maskowanie roślinnością.
Maskowanie świetlne.
Maskowanie dźwiękowe.
Maskowanie przeciwtermalne
PRZEMIESZCZANIE ELEMENTÓW ROZPOZNAWCZYCH
(PODODDZIAŁÓW) W UGRUPOWANIE PRZECIWNIKA.
Przerzut elementów rozpoznawczych (pododdziałów) drogą powietrzną.
Przerzut drogą lądową.
Pozostawienie elementów rozpoznawczych (pododdziałów) w terenie czasowo
opuszczonym.
Przerzut elementów rozpoznawczych drogą wodną.
OBSERWACJA (PODSŁUCH).
Prowadzenie obserwacji.
Poszukiwanie.
Wykrywanie.
Śledzenie.
Identyfikacja.
Określenie położenia obiektu (celu).
Obserwator.
Posterunek obserwacyjny.
Skład osobowy.
Organizacja pracy.
Wyposażenie posterunku.
Wybór miejsca na posterunek obserwacyjny.
Urządzenie posterunku.
Prowadzenie obserwacji w ruchu.
Podsłuch.
PATROLOWANIE JAKO FORMA MAŁEJ TAKTYKI.
Pojęcia ogólne.
Rodzaje patroli i ich przeznaczenie.
Skład, uzbrojenie i wyposażenie patroli.
Przygotowanie patrolowania.
Planowanie patrolowania.
Organizowanie patrolowania.
7
9
15
15
18
20
24
24
25
26
31
32
3.1.
3.1.1.
3.1.2.
3.2.
3.2.1.
3.2.2.
3.2.3.
3.2.4.
3.2.5.
3.2.6.
3.2.7.
4.
36
36
41
43
44
49
51
53
54
55
57
61
4.1.
4.2.
4.3.
62
65
69
4.4.
5.
5.1.
5.1.1.
5.1.2.
5.1.3.
5.1.4.
5.1.5.
5.2.
5.3.
5.3.1.
5.3.2.
5.3.3.
5.3.4.
5.3.5.
5.4.
5.5.
6.
6.1.
6.1.1.
6.1.2.
6.2.
6.2.1.
6.2.2.
70
72
75
76
78
80
80
81
89
92
92
93
94
96
99
105
112
116
116
116
118
122
123
124
4
6.2.3.
6.3.
6.3.1.
6.3.2.
6.3.3.
6.4.
6.4.1.
6.4.2.
6.4.3.
7.
7.1.
7.2.
7.3.
7.4.
8.
8.1.
8.2.
8.3.
8.3.1.
8.3.2.
8.3.3.
8.3.4.
8.4.
8.4.1.
8.4.2.
8.4.3.
8.4.4.
8.5.
Doprowadzenie do gotowości składu patrolu do wykonania zadania.
Ogólne zasady patrolowania.
Wyjście patroli z ugrupowania własnych wojsk.
Technika patrolowania.
Powrót patrolu w ugrupowanie wojsk własnych.
Działanie patroli rozpoznawczych, bojowych i ubezpieczających.
Technika działania patroli rozpoznawczych.
Technika działania patroli bojowych.
Technika patrolowania w ubezpieczeniu wojsk.
WYPAD.
Istota, cel i zadania wypadu.
Skład, organizacja i sposoby działania grupy wypadowej.
Przykłady prowadzenia wypadów w okresie II wojny światowej.
Sposoby obezwładniania i doprowadzania jeńca.
ZASADZKA.
Pojęcie ogólne i klasyfikacja zasadzek.
Miejsce zasadzki, jej struktura i ugrupowanie.
Przygotowanie zasadzki.
Planowanie zasadzki.
Organizowanie zasadzki
Doprowadzenie pododdziału do gotowości do zasadzki.
Przysposobienie rejonu zasadzki.
Technika działania elementów ugrupowania zasadzki.
Grupa ogniowa (wspierająca).
Grupa uderzeniowa i chwytająca.
Zespół (zespoły) ubezpieczający.
Inne elementy ugrupowania zasadzki.
Zasadzki artyleryjska-przeciwpancerna, przeciwlotnicza, inżynieryjna.
ZAŁĄCZNIKI.
LITERATURA.
126
127
127
129
136
138
138
142
149
152
152
156
163
169
174
174
176
180
181
182
183
184
184
186
186
187
188
189
191
194
WSTĘP
Wyniki prowadzonego rozpoznania ogólnowojskowego stanowią istotne źródło
„wartościowych” informacji 1 o przeciwniku,skutkach działań oraz warunkach terenowych
i meteorologicznych.
1 Z pragmatycznego punktu widzenia wartość informacji kształtują dwie podstawowe cechy:przydatność/użyteczność
i jakość.
5
Pełność 1
informacji
Aktualność
informacji
Wiarygodność
informacji
Jakość
informacji
WARTOŚĆ
INFORMACJI
Użyteczność
informacji
Rys.1. Czynniki wpływające na wartość informacji.
Informacje powinny umożliwić dowódcy podjęcie optymalnej decyzji, jak również uniemożliwić
zrealizowanie celów założonych przez stronę przeciwną. Zdobywanie informacji w ramach
prowadzonego rozpoznania ogólnowojskowego wykonywane jest przez etatowe i nieetatowe
elementy,organizowane głównie z pododdziałów rozpoznawczych,piechoty i czołgów.
Wyposażenie ich w zróżnicowany sprzęt umożliwia wykorzystanie pełnej gamy spsobów prowadzenia
rozpoznania w zależności od warunków i potrzeb pola walki oraz decyzji dowódcy. Jest to istotne
zwłaszcza w strefie „szczegółowego zainteresowania”,gdzie sytuacja wymuszać będzie konieczność
prowadzenia tzw. rozpoznania pasywnego 2 (cichego,skrytego) - bezpośrednio na obiekt przeciwnika,a
więc w konsekwencji bardzo wiarygodnego.
Ma to szczególne znaczenie w obecnej dobie kiedy to maskowanie i tworzenie obiektów pozornych
stało się działaniem organizacyjnym porównywalnym z rzeczywistym planowaniem działań bojowych.
Wpływ informacji na proces dowodzenia oraz różnorodność sposobów ich zdobywania, powoduje
powstanie określonych kryteriów w stosunku do elementów rozpoznawczych dostarczających
informacji.
Są one różne,jednakże dwa z nich powinny byc przyjęte jako standard.Należą do nich: profesjonalizm
oraz niezawodność działania na polu walki. Oba są bezpośrednią pochodną bieżącego szkolenia w
jednostkach wojskowych i specjalistycznych ośrodkach szkolenia.
Dotyczy to zarówno pojedyńczego zwiadowcy jak i określonego zespołu organizacyjnego
(drużyny,plutonu itp.).
W niniejszym podręczniku opisano zasady przygotowania i prowadzenia działań
rozpoznawczych przez pojedyńczego zwiadowcę i drużynę (załogę rozpoznania ogólnowojskowego).
Zaprezentowano także także w ograniczonym zakresie (Rozdział 6 i 8) zasady „małej taktyki” opartej
1 Pełność informacji obejmuje również określenie położenia obiektów.
2 Zwanego również rozpoznaniem bezpośrednim.
422969614.008.png 422969614.009.png 422969614.010.png 422969614.011.png 422969614.001.png 422969614.002.png 422969614.003.png 422969614.004.png 422969614.005.png 422969614.006.png 422969614.007.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin