Spowiedź - miłość większa niż grzech.pdf - Sakrament pokuty - poezjochomiczka

niedziela

w n u m e r z e :

lubelska

Kraśnicki męczennik

– ks. Stanisław Zieliński

Pan powołał mnie do sie-

bie, życie Mu swoje dam

– pożegnanie śp. Henryka

Domżała

nr 10 (817) • F • rok LIII • 7 III 2010 • LUbLIn

Spowiedź – miłość większa niż grzech

Z ks. prof. Markiem Chmielewskim, Prodziekanem Wydziału Teologii KUL, rozmawia Agnieszka Strzępka

AgnieszkA strzępkA: – Wielki post

kojarzy się z kolejkami przy konfesjo-

nałach. stajemy się bardziej wierzący,

czy to owoc przykazań kościelnych

nakazujących spowiedź przynajmniej

raz w roku?

Ks. prof. MareK ChMie-

lewsKi : – Przykazania kościel-

ne, wśród których jest obowiązek

przystąpienia do spowiedzi i do

Komunii św. przynajmniej raz

w roku w okresie wielkanocnym,

zostały wprowadzone w późnym

średniowieczu. Wtedy, dotarcie do

najbliższej świątyni było o wiele

trudniejsze niż obecnie. Kościół

nałożył to absolutne minimum

praktyk religijnych jako znak kato-

lickiej tożsamości. Bez względu na

powody, dla których wiele osób

w tym czasie oblega konfesjona-

ły, trzeba się cieszyć, że Chrystu-

sowe wezwanie do nawrócenia

i przemiany serca zostało przyjęte.

Nawet, jeśli ktoś idzie raz w roku

do spowiedzi tylko z poczucia

przyzwoitości i dla spełnienia tra-

dycyjnego obowiązku, to nie wolno

tego lekceważyć. Nigdy bowiem

nie wiadomo, kiedy i w jakich oko-

licznościach działa łaska Bożego

Miłosierdzia.

– skoro„Bóg widzi w ukryciu”, to czy na

pewno jest konieczna spowiedź przed

księdzem, w konfesjonale?

– Najczęściej ten problem zgła-

szają ci, którzy bardzo rzadko

przystępują do spowiedzi, albo

mają przed nią opory. Tymczasem

spowiedź przed kapłanem wynika

z ustanowienia sakramentu poku-

ty i pojednania przez Chrystusa.

Do św. Piotra powiedział: „Tobie

dam klucze królestwa niebieskie-

go. Cokolwiek zwiążesz na ziemi,

będzie związane w niebie, a co

rozwiążesz na ziemi, będzie roz-

wiązane w niebie” (Mt 16, 19). Te

słowa powtórzył w odniesieniu do

apostołów (Mt 18, 18), a uroczy-

ście wypowiedział je w dniu zmar-

twychwstania: „Przyjmijcie Ducha

Świętego. Tym, którym odpuścicie

grzechy, są im odpuszczone; któ-

rym zatrzymacie, są zatrzyma-

ne” (J 20, 23). Wobec takiej woli

Chrystusa nie ma dyskusji. Tylko

wtedy sakramentalna spowiedź

jest ważna, jeśli odbywa się przed

kapłanem, mającym jurysdykcję,

czyli prawo spowiadania, udzie-

lone przez biskupa diecezjalnego.

Taka forma spowiedzi odpowiada

także ludzkiej naturze. Człowiek

potrzebuje spotkania w klimacie

zaufania, aby dokonać właściwej

samooceny i chce usłyszeć: „I ja

odpuszczam tobie grzechy w imię

Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Te

słowa leczą poranione sumienie

i koją skołataną duszę. Natomiast

w tzw. „spowiedzi przed Bogiem”,

nigdy nie ma pewności, że grze-

chy zostały odpuszczone. Nikt nie

dokończenie na str. IV

nIEDZIELA nR 11 (818) • 14 MARCA 2010

niedziela lubelska

Spowiedź – miłość większa niż grzech

dokończenie ze str. I

Boże Miłosierdzie. Aby nie zmar-

nować łaski sakramentu pokuty,

należy przede wszystkim, zgodnie

z zaleceniem Kościoła, dobrze przy-

gotować się przez spełnienie pię-

ciu warunków sakramentu pokuty.

Są to: rachunek sumienia, żal za

grzechy, postanowienie poprawy,

wyznanie grzechów, zadośćuczy-

nienie i naprawienie wyrządzonych

szkód. Bardzo ważny jest rachunek

sumienia, który powinien być ana-

lityczny. Chodzi w nim nie tylko

o wyliczenie grzechów, szczegól-

nie śmiertelnych, ale o analizę

siebie: Jaki jestem? Dlaczego to

zrobiłem? Jakie jest moje podejście

do konkretnej grzesznej sytuacji,

czego mnie ten grzech nauczył?

itd. Ważne jest więc badanie moty-

wacji i stanów uczuciowych, które

odgrywają ważną rolę w życiu

moralnym. Cenną pomocą w tym

przygotowaniu do spowiedzi może

być propozycja rachunku sumienia

kard. Carlo Martiniego wg trzech

etapów: confessio laudis (oddanie

chwały Bogu i wyrażenie wdzięcz-

ności za konkretne otrzymane

dobro; próba zobaczenia siebie od

strony pozytywnej w świetle Bożej

miłości), confessio vitae (wyznanie

prawdy o swoim życiu w kontek-

ście odpowiedzi na miłość i dobro

Boga; człowiek widzi się w praw-

dzie dopiero, gdy skonfrontuje się

z Bożą miłością, z tego rodzi się żal

za grzechy – wewnętrzna posta-

wa uznania siebie grzesznikiem)

i confessio fidei (wyznanie wiary

w miłosierdzie i przebaczenie Boga

oraz to, że Jego miłość jest większa

niż grzech i przywraca godność

dziecka Bożego).

– Jak się spowiadać, żeby nie zataić

grzechu i czy jest granica intymności

w takim wyznawaniu?

– Ważność i owocność sakramen-

tu pokuty jest funkcją naszej wiary.

Jeśli człowiek wierzy, że w osobie

kapłana działa Chrystus, to staje

w prawdzie nie przed kapłanem,

lecz przed Nim. Jego obecności nie

może przesłaniać wzgląd na osobę

księdza. Spokój sumienia przywraca

łaska Chrystusa, a nie miły ksiądz.

Tak więc albo stajemy w prawdzie

przed Panem, albo jesteśmy zakła-

mani. Nie chodzi też o to, aby wymy-

ślać grzechy dla skuteczniejszego

oskarżenia się, lecz o wyznanie

tego, co świadomość i wrażliwość

sumienia nam podpowiada. Nato-

miast świadome i dobrowolne zata-

jenie grzechu, pozbawia spowiedź

sensu. Jeśli człowiek chce się umyć,

musi się rozebrać i nie widzi w tym

nic wstydliwego. Tak samo, jeśli

chce się odzyskać godność dziecka

Bożego, trzeba stanąć w prawdzie,

mimo iż ona zawstydza i obna-

ża. W spowiedzi nie należy jednak

wchodzić w nieistotne detale odnoś-

nie do swoich czynów czy naruszać

swej intymności, o ile nie wiąże się

to bezpośrednio z moralną oceną

danego czynu.

Penitent, zanim wyzna swoje

grzechy, pewnie nieraz zastanawia

się: co sobie ksiądz o mnie pomy-

śli? Otóż jedynie pomyśli, że temu

człowiekowi zależy, aby stawać

w prawdzie, ma odwagę walczyć

ze sobą o godność dziecka Boże-

go, zdrowe sumienie i duchowy

wzrost. To nie są zwykłe ludzkie

uczucia, lecz coś z doznań Serca

Bożego, którego miłość jest więk-

sza niż grzech.

– Jak obudzić w sobie żal za grze-

chy i powziąć mocne postanowienie

poprawy w sytuacji, kiedy wcale nie

żałuje się grzechów?

– Problem żalu za grzechy jest

złożony. Nie chodzi bowiem o wzru-

szenia i łzy, ale o świadomość

wyrządzonego zła i decyzję woli.

Brak potępienia grzechu, ale nie sie-

bie, czyniłby spowiedź mało owoc-

ną, a w pewnych sytuacjach wręcz

świętokradzką. Czym innym jest

jednak żałowanie grzechu, a czym

innym żałowanie jego skutków.

Można bowiem smucić się i złościć

z powodu tego, co się stało, dlatego

że grzech zburzył dobre samopoczu-

cie, stał się źródłem dyskomfortu

psychicznego, życiowych kłopotów

itd. Prawdziwy żal za grzechy, to

przede wszystkim zdanie sobie

sprawy z własnej niewdzięczności

wobec ogromu Bożej miłości. To ból

okazanej niewdzięczności.

– i nawet po latach warto wrócić do

Boga?

– Chrystus i Kościół nigdy nie

zamyka człowiekowi drogi powro-

tu. Nawet po wielu latach penitent,

który się nawraca, zrywa ze złem

i szczerze wyznaje swoje grzechy,

otrzyma łaskę przebaczenia. Jeśli

naprawdę szuka drogi powrotu do

Boga i pragnie na nowo doświad-

czyć Bożej miłości większej niż

grzech, to nic nie będzie w stanie

go zniechęcić. Dla niego najważ-

niejszy jest Bóg i czyste sumienie.

Jeżeli natomiast penitent, oszuku-

jąc samego siebie, chce „pogłaskać

się po sumieniu”, to każdy powód

będzie dobry, aby siebie usprawied-

liwiać. Tymczasem usprawiedliwia

tylko Bóg! Na szczęście w naszych

czasach sakrament pokuty i zwią-

zane z nim kierownictwo duchowe

nie tylko się nie zdewaluowało, ale

cieszy się coraz większym zainte-

resowaniem. Oznacza to, że coraz

więcej ludzi dostrzega wartość

sakramentu Bożego Miłosier-

dzia i pragnie z niego korzystać.

Sakrament pokuty nie jest więc

przeżytkiem i wymogiem kościel-

nej dyscypliny pochodzącym ze

średniowiecza, lecz wielkim darem

Chrystusa dla człowieka, szansą

odnajdywania siebie w blasku Jego

miłości, większej niż grzech.

z ks. prof. Markiem Chmielewskim

rozmawiała Agnieszka strzępka

jest sędzią we własnej sprawie.

Człowiek z konfliktem sumienia,

jeśli nie przyjdzie do konfesjonału,

pójdzie do psychoterapeuty, ale ten

choć da mu komfort psychiczny,

nigdy nie da spokoju sumienia.

Tylko Chrystus uzdrawia ludzkie

sumienie. Ten trudny sakrament

trzeba więc przyjąć w duchu posłu-

szeństwa wiary okazywanej Chry-

stusowi.

– Jak się przygotować, żeby nie odejść

– jak młodzieniec z ewangelii – zasmu-

conym?

– Ewangeliczny młodzieniec

odszedł zasmucony nie dlatego,

że Jezus nie okazał mu swego

miłosierdzia, ale to on nie przyjął

Chrystusowego zaproszenia do pój-

ścia za Nim. Podobnie może być

z przeżyciem sakramentu pokuty,

kiedy człowiek nie otworzy się na

nIEDZIELA nR 11 (818) • 14 MARCA 2010

Spowiedź - miłość większa niż grzech.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: