1
Warsztat filmoznawcy
Kod przedmiotu
Wypełnia dziekanat.
Liczba punktów ECTS
Typ przedmiotu
przedmiot obowiązkowy
Poziom przedmiotu
studia 1°
Rok studiów (jeżeli obowiązuje)
I
Semestr
letni
Metody nauczania
ćwiczenia
Język wykładowy
polski
Imię i nazwisko wykładowcy/wykładowców
dr Anna Igielska
Wymagania wstępne
(o ile istnieją)
Kurs jest przeznaczony dla:
· studentów dysponujących podstawową wiedzą
z zakresu budowy dzieła filmowego;
· osób zainteresowanych problemami analizy filmowej.
Cele przedmiotu
· interpersonalne:
zdolności krytyczne i samokrytyczne
· instrumentalne:
umiejętność analizowania i syntezowania, umiejętność wypowiadania się w mowie i piśmie w języku ojczystym
· systemowe:
umiejętność zastosowania wiedzy o dziele filmowym w praktycznej analizie filmu
Opis efektów kształcenia/uczenia się
Student potrafi:
· opisać w protokole sekwencji przebieg akcji filmu oraz wyodrębnić i nazywać poszczególne fazy jej rozwoju;
· omówić w kontekście analizy filmu: rysunek, storyboard, komiks, grafik częstotliwości ujęć i frekwencji planów;
· wskazać techniki filmowe wykorzystywane do stymulowania odbioru dzieła filmowego;
· zanalizować postać i konstelacje postaci w filmie;
· wyjaśnić funkcję dialogu, dźwięków, odgłosów, muzyki, światła i koloru w filmie, posługując się przy tym fachową terminologią;
· streścić pisemnie i rzeczowo skrytykować film w pisemnej recenzji, uwzględniającej elementy analizy filmowej.
Krótki opis treści merytorycznych przedmiotu
W ramach zajęć studenci zapoznają się z materiałowymi aspektami dzieła filmowego oraz metodami ich rejestrowania dla potrzeb analizy filmowej, a także ćwiczą umiejętności naukowego formułowania sądów o filmie.
Omawiamy m.in. następujące zagadnienia:
1. Zapisywanie przebiegu akcji filmowej w postaci protokołu sekwencji;
2. Sposób czytania i możliwości wykorzystywania grafików, rysunków, storyboardów, komiksu;
3. Filmowe techniki emocjonalnego angażowania widza.
4. Związki między filmem a jego wersją komiksową.
5. Paralelne rozwiązania strukturalne w filmie i sposób ich zapisu.
6. Charakteryzowanie postaci filmowej; znaczące konstelacje postaci.
7. Funkcje dźwięku, odgłosów i muzyki w filmie – z uwzględnieniem sposobu ich protokołowania (gromadzenie słownictwa).
8. Rodzaje i sposoby wykorzystywania oświetlenia oraz koloru.
9. Budowa recenzji filmowej. Ćwiczenia w pisaniu; omówienie błędów kompozycyjnych, stylistycznych, redakcyjnych.
Warunki zaliczenia przedmiotu
· dwóch prac pisemnych (sprawozdanie, recenzja filmu);
· rozmowy zaliczeniowej (obejmującej treści oraz teksty omawiane w czasie zajęć);
· dodatkowo obecności na zajęciach (dopuszcza się 2 nieobecności nieusprawiedliwione)
Tematy poszczególnych zajęć
i dobór lektur
1. tydzień:
Wprowadzenie: charakterystyka przedmiotu, omówienie tematów oraz zasad zaliczenia.
2. i 3. tydzień:
Problemy protokołowania na przykładzie filmu Buntownik bez powodu Nicholasa Raya (1955).
Film oglądany w całości.
Dyskusja nad wzorcowym protokołem sekwencji autorstwa Volkera Behrensa.
Lektura do zajęć:
Buntownik bez powodu, reż. N. Ray (1955).
V. Behrens, Rebellen, Jeans und Rock’n’Roll – Neue Formen von Jugendprotest und Sozialkritik: „Denn sie wissen nicht, was sie tun” („Rebel without a cause, 1955), w: Fischer-Filmgeschichte, hg. von W. Faulstich und H. Korte, Frankfurt am Main 1990, t. 3, s. 269–270.
4. tydzień:
Podział na sekwencje w układzie graficznym –
Vertigo Alfreda Hitchcocka (1958).
Ćwiczenia w pisemnym streszczaniu akcji filmu
i wyznaczaniu „psychologicznych” punktów kulminacyjnych.
Vertigo, reż. A. Hitchcock (1958)
H. Korte, Trügerische Realität: „Vertigo – aus dem Reich der Toten” („Vertigo”, 1958), w: Fischer-Filmgeschichte, hg. von W. Faulstich und H. Korte, Frankfurt am Main 1990, t. 3, s. 333.
5. i 6. tydzień:
Filmowe techniki angażowania widza w akcję.
(Vertigo Alfreda Hitchcocka, 1958).
Rysunek, storyboard i grafik częstotliwości ujęć jako narzędzia analizy filmowej.
Vertigo, reż. A. Hitchcock (1958).
H. Korte, Trügerische Realität: „Vertigo – aus dem Reich der Toten” („Vertigo”, 1958), w: Fischer-Filmgeschichte, hg. von W. Faulstich und H. Korte, Frankfurt am Main 1990, t. 3, s. 331–361.
7. tydzień:
Goldfinger Iana Fleminga w wersji komiksowej – analiza wybranego epizodu i jego porównanie z realizacją filmową.
Goldfinger, reż. Guy Hamilton (1964).
I. Fleming, Goldfinger, przeł. J. Kraśko, Warszawa 1990 (fragm.).
W. Faulstich und R. Strobel, Innovation und Schema. Medienästhetische Untersuchungen, Wiesbaden 1987, s. 24–32.
K.T. Toeplitz, Sztuka komiksu. Próba definicji nowego gatunku artystycznego, Warszawa 1985.
8. tydzień:
Struktura ekspozycji filmowej – porównanie
(Goldfinger, reż. G. Hamilton [1964] i W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości, reż. Peter Hunt [1969]).
Odległość kamery od świata przedstawionego.
Grafik frekwencji planów jako narzędzie analizy filmowej.
W. Faulstich und R. Strobel, Innovation und Schema. Medienästhetische Untersuchungen, Wiesbaden 1987, s. 32–47.
W. Faulstich, Grundkurs Filmanalyse...
Kalietis