kofeina pdf.pdf

1 Koeina włanoci alkaloidu wytpowanie diałanie na organim cłowieka ropucalnod

metody ektrakcji urowców naturalnych

Najbardiej ropowechnionymi ródłami koeiny ą kawa , herbata i w mniejszym stopniu kakao.

Radiej używa i w tym celu lici ostrokrzewu paragwajskiego ( yerba mate ) i nasion guarany ,

toowanych do pryrądania herbat i napojów energetyujących.

2 Zagadnienia wiąane ektrakcją typu ciec-ciec (warunki wpółcynnik podiału prawo

podiału Nernta)

Najważnieje wiatowe ródło koeiny tanowią ziarna kawowe (bdące naionami rolin rodaju

kawowiec) których prygotowuje i kaw Zawartod koeiny w kawie mienia i ależnie od

gatunku kawowca którego pochodą naiona poobu prygotowywania naion do pożycia ora

pryrądania napoju nawet naiona pojedyncej roliny mogą wykaywad wahania jej tżenia

Generalnie mocno piekane iarna ą w nią uboże niż krócej palone ponieważ palenie prowadi

do mniejenia awartoci koeiny Kawa Arabica wykle awiera mniej koeiny niż odmiana

Robusta .

3 pektrootometria wykonywanie krywej worcowej wybór analitycnej długoci ali

absorbancja kofeiny

4 Techniki agcania próbki (cególnie lioiliacja – co to a proce do cego łuży?)

5 Włanoci dichlorometanu

Herbata to inne popularne ródło koeiny Jej awartod w uu jet wika niż w prypadku

ziaren kawy, jednak do gotowego napoju przechodi w nacnie mniejej iloci powodu mało

intenywnego parenia Opróc mocy naparu na jej otatecne tżenie wpływają warunki uprawy

technika przerobu itp. – ama intenywnod barwy nie ma wikego nacenia

Koeina jet również powechnym kładnikiem napojów typu cola, pierwotnie przygotowywanych

z ziaren drzewa koli Jedna porcja awiera wykle 10 do 50 miligramów koeiny Dla odmiany

napoje energetyczne w rodzaju Red Bulla p oiadają najcciej powyżej 80 mg w pojedynczym

opakowaniu Do takich celów można toowad koein awartą naturalnie w używanych

kładnikach jak również bdącą produktem proceu dekofeinacji l ub typowej syntezy chemicznej.

Guarana klucowy kładnik wielu napojów energetycnych awiera duże iloci koeiny.

Różni producenci oerują koein w postaci tabletek jako rodek armaceutycny mający poprawid

prawnod umyłową Takie atoowanie jet reultatem badao naukowych wkaujących że

przyjmowanie kofeiny (w postaci tabletek lub innej) skutkuje zmniejszonym odczuwaniem

mcenia i podwyżonym topniem uwagi Głównymi odbiorcami ą tudenci intenywnie ucący

i podca eji a także kierowcy kurujący na długich traach

Kofeina ( Coffeinum nana również jako teina gdy ródłem jet herbata, guaranina (z guarany) ,

mateina (z yerba mate) ) – organicny wiąek chemicny, alkaloid purynowy najdujący i w

urowcach rolinnych Może również byd otrymywana yntetycnie Zotała odkryta pre

niemieckiego chemika Friedricha Ferdinanda Rungego w 1819 roku.

Otrzymywanie i właściwości

Kofeina jest rodkiem pychoaktywnym z grupy tymulantów. Jest stosowana jako dodatek do

niektórych produktów w tym napojów energetyujących t zw. energy drinków a także do innych

napojów prede wytkim gaowanych takich jak cola Po dłużym okreie regularnego

pryjmowania koeiny wytpuje jawiko tachyfilaksji (tolerancji) cyli topniowego ołabienia

odpowiedzi biologicznej ustroju.

W 1819 niemiecki chemik Friedrich Ferdinand Runge w yiolował po ra pierwy wgldnie cytą

potad koeiny

W 1827 Oudry'emu udało i uykad herbaty "teinę" która okaała i tą amą ubtancją.

truktura cątecki otała wyjaniona pod koniec XIXw pre Hermanna Emila Fischera który

również po ra pierwy ynteował ją od podtaw Midy innymi a t prac Ficher otał

wyróżniony w 190 2 Nagrodą Nobla.

Występowanie

Koein wykrywa i u wielu gatunków rolin które wykorytują ją jako naturalny pestycyd.

cególnie duże tżenia anotowano w siewkach r owijających licie które nie mają ochrony

mechanicnej koeina diała paraliżująco i nawet abójco na owady które żerują na takich

rolinach Podwyżony poiom koeiny anotowano również w glebie otacającej adonki

kawowca.

Atomy azotu ą w cątecce koeiny położone w jednej płacynie piercieniem wglowym

(hybrydyzacja sp 2 ) pre co całod ma charakter aromatyczny Bdąc eroko dotpna jako

produkt dekofeinacji, kofeina nie jest zazwyczaj otrzymywana na drodze syntezy chemicznej.

Itnieje jednakże możliwod wytworenia jej dimetylomocznika lub kwasu malonowego.

wiatowe pożycie koeiny acuje i na poiom około 120 000 ton rocnie diki cemu jet ona

najbardiej popularnie toowaną ubtancją o diałaniu psychoaktywnym. Taka liczba odpowiada

rednio jednej iliżance kawy pożywanej pre każdego cłowieka na planecie ra diennie Koeina

tymuluje diałanie orodkowego układu nerwowego ora wika metabolizm i jako taka jest

używana arówno w celach konumpcyjnych ora lecnicych Zmnieja odcucie mcenia

iycnego i prywraca otrod umyłu w warunkach łaboci lub ennego natroju Koein i inne

pochodne metyloksantyny touje i do lecenia bezdechu u noworodków ora regulacji rytmu

erca Koeina wpływa głównie na wyży cebel układu nerwowego diałając pobudająco

wikając koncentracj i uwag ułatwiając ormułowanie myli i ogólną koordynacj ciała

Dopiero w wikych dawkach wywiera eekt również na poiomie rdenia krgowego.

Metabolizm i okres półtrwania

Koeina popularnych napojów jet wchłaniana w żołądku i jelicie cienkim w 45 minut po pożyciu

bdąc w tym caie roprowadana po całym organimie

Okre półtrwania kofeiny – w którym tżenie leku w oocu ulega obniżeniu do połowy pierwotnej

wartoci – jet oobnico mienny e wgldu na takie cynniki jak wiek tan wątroby, okres ciąży

u kobiet jednocene pryjmowanie kilku leków ora aktualny poiom enymów w ątrobowych

potrebnych do pretworenia koeiny U drowych dorołych pryjmuje wartod około 49 godin

U kobiet pryjmujących doutne rodki antykoncepcyjne wika i do 5-10 a u ciżarnych trwa

9-11 godin U pacjentów chorobami wątroby o otrym prebiegu koeina może gromadid i w

organimie wikając omawianą wartod nawet do 96 godin U niemowląt i dieci okre

półtrwania jet dłuży niż w wypadku dorołych u noworodków może dochodid do 30 godin Z

drugiej trony itnieją cynniki kracające ca potrebny na jej metabolim np palenie

papieroów

Koeina łatwo prekraca barier krew-móg Po dotarciu do mógu diałania głównie jako

antagonista receptorów adenoynowych Pre podobieotwo trukturalne do cąteczki

adenozyny wiąże i łatwo jej receptorami wytpującymi na powierchni komórek b ez ich

aktywacji Z tego wgldu gra rol inhibitora kompetycyjnego .

Wpływ na organizm ludzki

Diałanie koeiny jet wielokierunkowe i nadal nie do kooca ponane. Kofeina jest zaliczana do

rodków tymulujących ponieważ diałając pobudająco na orodkowy układ nerwowy u suwa

mcenie polepa natrój i koncentracj ale drugiej trony ma negatywny wpływ na pamid

długotrwałą co jet głównie reultatem hamującego wpływu na neurogene w hipokampie.

Zwika też ucucie niepokoju i lku ponieważ ma właciwoci anksjogenne Diała analeptycnie

(czyli pobudza orodkowy układ nerwowy blokując receptory adenozynowe) Może diaład nieco

tymoleptycznie. Uczula receptory dopaminy n a iebie Poiada także właciwoci pobudające

orodki wegetatywne oddechowy nacynioruchowy i nerwu błdnego Pobuda kor mógową.

Prypiea procey katabolicne wikając apotrebowanie na tlen Zmnieja napicie mini

gładkich nacyo krwiononych Pobuda wydielanie oku żołądkowego Wykauje łabe diałanie

diuretycne pre co może korytnie wpływad na prac nerek Wchłania i dobre prewodu

pokarmowego i po metaboliowaniu wydala i moczem. Stosowana w lecznictwie w postaci

cytej lub w potaci ropucalnych równomolarnych mieanin Używana jako lek pomocniczy w

silnym zatruciu alkoholem, atropiną w apaci w prebiegu chorób akanych, niedocinieniu,

tanach wycerpania iycnego i umyłowego Może byd toowana w astmie Diała roluniająco

na wierac wewntrny odbytu toowana w ilociach 100–300 mg diennie diała poytywnie na

wiele układów unkcjonalnych ludkiego organimu

Koeina jet metaboliowana w wątrobie pre ytem oksydazy cytochromowej P450 ( izozym 1A2)

do trech pochodnych dimetylokantyn każdej poiadającej wój włany wpływ na unkcjonowanie

organizmu:



Paraksantyna ( 84%) Zwika lipoli, prowadzi do podniesienia poziomu glicerolu i

wolnych kwaów tłucowych we krwi.



Teobromina (12%): Rozszerza nacynia krwionone i wika objto d moczu.

Teobromina jet głównym alkaloidem z awartym w kakao a pre to również w

czekoladzie.



Teofilina (4%): Rozkurcza miniówk gładką oskrzeli używana do lecenia astmy. Dawka

terapeutycna jednakże wielokrotnie prewyża wartod otrymaną pre rokład

kofeiny.

Każdy tych trzech metabolitów j et natpnie dalej pretwarany i wydalany raem mocem

Kofeina powoduje uależnienie iycne chod łabe niż np nikotyna Zepół abtynencyjny

prejawia i mceniem pogoreniem natroju i koncentracji uwagi cto także bólem głowy

Nieradko wytpuje również uależnienie pychicne Ryyko nadużywania koeiny jet jednak

nikome Pryjmowanie wikych dawek nie powoduje pryjemniejych donao a wrc

preciwnie wika ubiektywne odcucia negatywne min lk niepokój denerwowanie i

ogólne pogorenie natroju

Ekstrakcja dwutlenkiem węgla w stanie nadkrytycznym

Dwutlenek wgla w stanie nadkrytycznym jet wpaniałym niepolarnym ropucalnikiem dla

koeiny bdąc również bepiecniejym niż używane alternatywnie ropucalniki organicne

poób ektrakcji nie jet komplikowany CO 2 prepuca i pre ielone iarna kawy w

temperature powyżej 311°C i pod cinieniem 73 atmoer W takich warunkach CO 2 oiąga tan

nadkrytycny ma właciwoci podobne do gau umożliwiające wnikanie do iaren ale też

achowuje i jak ropucalnik który wypłukuje 97-99% kofeiny. CO 2 awartą koeiną jet

nastpnie natrykiwany wodą pod wyokim cinieniem Uwolniona koeina może byd oddielona na

wglu aktywnym lub pre detylacj, rekrytaliacj l ub odwróconą omo.

Kofeiny nie powinni pożywad diabetycy i ooby cukrycą w wywiadie rodinnym ponieważ

koeina wika inulinoopornod

Koeina wika wydielanie neuroprekaników dopaminy, noradrenaliny, adrenaliny,

acetylocholiny, serotoniny.

Ekstrakcja rozpuszczalnikami organicznymi

Rozpuszczalniki organiczne w rodzaju octanu etylu ą nacnie bepiecnieje w użyciu i mniej

kodliwe niż wceniej toowane wiąki aromatycne cy polichlorowane Inne rowiąanie

polega na wykorytaniu olejów triglicerydowych uykiwanych podca mielenia iaren

Bezpieczne dawki kofeiny to:



do 300 mg na dob dla kobiet w ciąży



do 600 mg na dob dla pootałych grup ( wyłąceniem diabetyków i oób

nadwrażliwocią na diałanie koeiny)

Przedawkowanie

Metody ekstrakcji z surowców naturalnych:

Do izolacji kofeiny wykorzystuje się jej różnice w podziale między dwie niemieszające się ze sobą

ciecze: wodę i chloroform. Ekstrakcja tego związku z liści herbaty w porównaniu z ekstrakcją z

kawy czy Coca-Coli obarczona jest mniejszym ryzykiem tworzenia emulsji, a zanieczyszczenia

mają słabsze zabarwienie. Proces ten przebiega dwuetapowo:

Predawkowanie koeiny nieie a obą poważne konekwencje pry predawkowaniu powyżej 05

g powoduje silne pobudzenie psychoruchowe, przyspieszenie i niemiarowod s erca, bardzo silne

wikenie diurezy nudnoci wymioty i ołabienie W krajnych prypadkach (w ilnym atruciu)

wytpują drgawki i porażenie orodka oddechowego Dawka miertelna koeiny dla dorołego

drowego cłowieka wynoi 10 gramów mierd natpuje awycaj w wyniku migotania komór

serca.

I. Ekstrakcja ciało stałe-ciecz: polega na rozpuszczeniu zawartej w herbacie kofeiny we wrzącej

wodzie i powstaniu esencji herbacianej. Obok kofeiny do fazy wodnej przechodzą taniny.

Dawka miertelna koeiny pry podaniu doutnym dla cłowieka to około 150 mg na kilogram masy

ciała

Taniny to złożone związki organiczne, polifenole, zbudowane z wielu cząsteczek kwasu galusowego

i D-glukozy. Aby usunąć taniny stosuje się związki z dwuwartościowym kationem metalu, np.:

a) tlenek magnezu; b) octan ołowiu; c) chlorek wapnia.

Dekofeinacja

Powstałe sole tanin są nierozpuszczalne w wodzie, dzięki czemu w znacznej mierze można je łatwo

usunąć z roztworu poprzez sączenie.

Ekstrakcja kofeiny z kawy w celu produkcji kawy bezkofeinowej o ra odykania koeiny to ważny

proce premyłowy który może byd preprowadony użyciem różnych ropucalników.

Benzen, chloroform, trichloroetylen i dichlorometan były pre lata używane w tym celu jednakże

uwagi na wgldy bepieceotwa wpływ na rodowiko koty i mak produktu otały wyparte

pre natpujące metody

II. Ekstrakcja ciecz-ciecz: ekstrakcja kofeiny chloroformem (CHCl 3 ) z esencji herbacianej.

Współczynnik podziału (K) kofeiny między chloroform a wodę wynosi ok. 9, co związane jest z

większą rozpuszczalnością kofeiny w chloroformie niż w wodzie. W praktyce oznacza to, iż przy

jednakowej objętości chloroformu i wody 90% ilości kofeiny przejdzie do warstwy chloroformowej,

a jedynie 10% do warstwy wodnej.

K kofeiny = [kofeina] CHCl 3 / [kofeina] H 2 O ≈ 9

Ekstrakcja wodą

Ziarna kawy anura i w wodie Woda awierająca opróc koeiny wiele innych kładników

wpływających na mak napoju jet natpnie prepucana pre wgiel aktywny który uuwa

koein Woda może byd potem ponownie wchłonita pre iarna i odparowana do ucha dając

kaw bekoeinową awierającą wymagane ubtancje aromatycne Wytwórcy kawy odykują

koein i odpredają ją na użytek napojów bealkoholowych o ra dotpnych be recepty tabletek

koeiną

Otrzymany ekstrakt suszy się, a następnie oddestylowuje rozpuszczalnik. Surową kofeinę można

oczyścić poprzez krystalizację lub sublimację. Kryształy kofeiny mają kształt białych, długich igieł

o temperaturze topnienia 234-239 stopni Celsjusza.

Ekstrakcja to metoda wydzielania składnika (lub składników) z mieszaniny związków chemicznych

przez jego (ich) rozpuszczenie w odpowiednio dobranym rozpuszczalniku. Po dodaniu wybranego

rozpuszczalnika do mieszaniny tworzy się układ dwufazowy. Jedną fazę stanowi roztwór

ekstrahowanego składnika (lub składników) mieszaniny w rozpuszczalniku użytym do ekstrakcji,

drugą – mieszanina pozostała po ekstrakcji.

Mieszaniny poddawane procesowi ekstrakcji mogą być w fazie ciekłej (najczęściej w roztworze

wodnym lub w rozpuszczalniku organicznym) – wówczas ekstrakcja przebiega w układzie dwóch

nie mieszających się cieczy. Jest to ekstrakcja ciecz-ciecz, nazywana często ekstrakcją właściwą lub

po prostu ekstrakcją. Mieszaniny mogą też być ciałami stałymi – wtedy ekstrakcja przebiega w

układzie ciało stałe-ciecz. Taką ekstrakcję nazywa się ługowaniem.

Ekstrakcja znajduje szerokie zastosowanie zarówno w praktyce laboratoryjnej, jak i przemysłowej.

Wszyscy mamy z nią do czynienia na co dzień, gdy parzymy herbatę lub kawę. W syntezie

organicznej ekstrakcja jest często pierwszą metodą używaną do obróbki mieszaniny poreakcyjnej,

zawierającej zwykle wiele związków chemicznych. Stosuje się ją w celu wyodrębnienia pożądanego

produktu lub w celu oddzielenia od niego ubocznych produktów reakcji i/lub nie przereagowanych

substratów. W pierwszym przypadku ekstrakt jest roztworem zawierającym cenny związek, w

drugim – roztworem związków, które można traktować jako jego zanieczyszczenia. Zawsze jednak

otrzymanie czystej substancji z ekstraktu wymaga przeprowadzenia dodatkowych operacji:

usunięcia rozpuszczalnika (np. przez oddestylowanie) i oczyszczenia wyekstrahowanego związku

(przez destylację, jeśli jest to substancja ciekła lub przez krystalizację, jeśli jest to ciało stałe).

Ekstrakcja w układzie ciecz-ciecz

Taką ekstrakcję prowadzi się w układzie dwóch faz ciekłych, z których jedną często jest roztwór

wodny, a drugą – nie mieszający się z wodą rozpuszczalnik organiczny taki, jak: chlorek metylenu,

chloroform, toluen lub eter dietylowy (niebezpieczny, bo łatwopalny!).

Ekstrakcja ciecz-ciecz może być procesem okresowym, czyli periodycznym lub ci ą głym .

W warunkach laboratoryjnych ekstrakcj ę periodyczn ą prowadzi się w rozdzielaczu gruszkowym.

Periodyczna ekstrakcja ciecz-ciecz przebiegająca w układzie, w którym nie zachodzi reakcja

chemiczna, jest procesem równowagowym. Zgodnie z prawem podziału Nernsta (Prawo podziału

Nernsta jest spełnione tylko w rozpuszczalnikach, w których związek rozpuszczony nie ulega

asocjacji ani dysocjacji. W praktyce ma to miejsce w roztworach rozcieńczonych.), w stanie

równowagi ekstrahowany związek dzieli się między obie fazy ciekłe w określonej proporcji.

Stosunek równowagowych ilości związku w każdej z faz nosi nazwę współczynnika podziału:

gdzie: n - liczba przeprowadzonych ekstrakcji;

W0 – początkowa ilość ekstrahowanego składnika w cieczy poddawanej ekstrakcji;

Wn – ilość składnika w rafinacie po przeprowadzeniu n -ekstrakcji;

K - współczynnik podziału substancji między fazę ekstrahenta, a fazę rafinatu;

VA – objętość ekstrahenta używanego w kolejnych ekstrakcjach;

VB – objętość cieczy poddawanej ekstrakcji.

Na podstawie wzoru (2) można stwierdzić, jak należy postąpić, jeśli dysponuje się ograniczoną

ilością rozpuszczalnika przeznaczonego do ekstrakcji. Lepiej jest wówczas podzielić rozpuszczalnik

na mniejsze porcje i przeprowadzić ekstrakcję periodyczną więcej razy niż używać większych porcji

rozpuszczalnika i prowadzić ekstrakcję mniej razy. Pierwszy sposób pozwala bowiem na

wyodrębnienie z mieszaniny większej ilości ekstrahowanej substancji (gdy iloczyn VA n we

wzorze (2) ma stałą wartość, to Wn maleje, jeśli VA jest małe, a n duże). W przypadku małej

wartości współczynnika podziału substancji ekstrahowanej między ekstrahent a drugą fazę ciekłą

(fazę rafinatu) , ekstrakcja periodyczna musi być prowadzona wiele razy. Taki proces jest

długotrwały, uciążliwy i nieekonomiczny, gdyż wymaga użycia dużej ilości ekstrahenta, a kolejne

porcje ekstraktu to roztwory bardzo rozcieńczone. Wtedy lepiej jest zastosować ekstrakcj ę ci ą gł ą , w

której ekstrahent znajduje się w obiegu zamkniętym. Ze względu na stosowanie stałej ilości

rozpuszczalnika, ekstrakt w czasie takiej ekstrakcji ulega zatężeniu, co ułatwia późniejsze

wydzielenie z niego wyekstrahowanego związku.

Spektrofotometria – technika pomiarowa polegająca na ilociowym pomiare tranmisji lub

odbicia wiatła pre próbk Od połowy XX wieku tanowi główne nardie pektrokopii

aborpcyjnej i odbiciowej w blikim nadiolecie i wietle widialnym a dawniej również w

podcerwieni najdując erokie atoowanie w chemii analitycnej biologii, medycynie i

badaniach materiałowych

Krzywa wzorcowa –wykre ależnoci pomidy mieroną wielkocią (aborbcją tranmitancją) a

tżeniem onacanej ubtancji

Najczęściej do wykonywania ilościowych oznaczeń spektrofotometrycznych jest stosowana metoda

krzywej wzorcowej (krzywej kalibracyjnej) . Krzywą wzorcową nazywamy przedstawioną

graficznie zależność absorbancji od stężenia substancji wzorcowej. Wykonanie takiego wykresu

umożliwia bezpośrednie odczytywanie szukanych stężeń na podstawie zmierzonych wartości

absorbancji oznaczanych próbek. Prostoliniowy przebieg tej zależności w badanym zakresie

świadczy o spełnieniu przez układ prawa Lamberta-Beera. Współczynnik kierunkowy otrzymanej

prostej (tangens kąta nachylenia) jest to współczynnik absorpcji oznaczanej substancji (przy

jednostkowej grubości warstwy pochłaniającej). W celu wykreślenia krzywej wzorcowej

przygotowuje się 5 - 6 roztworów wzorcowych o coraz większych stężeniach tak dobranych, aby

różniły się o około 30% i obejmowały swym zakresem stężenia oznaczanych roztworów. Nie

wystarczy jednorazowe sporządzenie krzywej wzorcowej. Zmiany warunków pracy i temperatury,

partii odczynników, wskazań przyrządu powodują przesunięcie się krzywej lub zmianę kąta jej

nachylenia. W zależności od tego jak duże są te odchylenia, należy każdorazowo sporządzać

krzywą pracy w danym dniu pomiaru, albo korzystać z jednej krzywej wyznaczonej na podstawie

kilku serii pomiarów. Krzywa wzorcowa może przechodzić lub nie przechodzić przez początek

układu współrzędnych.

gdzie: K - współczynnik podziału

CA – równowagowe stężenie ekstrahowanego związku w jednej z faz ciekłych

CB – równowagowe stężenie ekstrahowanego związku w drugiej fazie ciekłej

Współczynnik podziału zależy od temperatury. W danej temperaturze jest to wielkość

charakterystyczna dla układu trójskładnikowego, jakim jest związek ekstrahowany i para

rozpuszczalników stosowanych w ekstrakcji. W przybliżeniu wartość współczynnika podziału

wyznaczona jest przez stosunek rozpuszczalności związku w obu rozpuszczalnikach w danej

temperaturze. Gdy rozpuszczalność ekstrahowanego związku w obu rozpuszczalnikach jest

jednakowa, to K = 1. Jeśli przyjmie się, że we wzorze (1) CA oznacza równowagowe stężenie

ekstrahowanego związku w ekstrahencie, CB – w rafinacie , a substancja ekstrahowana lepiej

rozpuszcza się w ekstrahencie niż w rozpuszczalniku, w którym znajduje się mieszanina poddawana

ekstrakcji, to K > 1. Ekstrakcję ciecz-ciecz korzystnie jest prowadzić w układach o jak najwyższej

wartości K między ekstrahent a fazę rafinatu, gdyż wtedy jest ona szybka i skuteczna.

Ilość substancji ekstrahowanej pozostałej w rafinacie po wielokrotnie przeprowadzonej ekstrakcji

można obliczyć ze wzoru (2).

Analityczną długość fali wybiera się na podstawie krzywej absorpcji.

Liofilizacja – uenie ublimacyjne amrożonych ubtancji W metodie tej ropucalnik jest

uuwany w obniżonej temperature i pod mniejonym cinieniem Umożliwia uenie

produktów termolabilnych (nieodpornych na ogrewanie)

Preparaty lioiliowane (lioiliaty) uykuje i w ormie bepotaciowych proków lub grudek o

rowinitej (tn dużej) powierchni co prawia że ropucają i ybciej niż preparaty

krytalicne lub klite Mogą byd higrokopijne

Liofilizację stosuje się w:

 laboratoriach i akładach chemicnych biochemicznych, biologii molekularnej,

biotechnologicznych itp do agcania i uenia wiąków termolabilnych takich jak

białka, kwasy nukleinowe, pochodne nukleoydów leków i in

 laboratoriach i akładach armaceutycnych do agcania i uenia ubtancji

 technologii żywnoci do produkcji żywnoci lioilizowanej,

 konerwacji drewnianych abytków pochodących mokrych tanowik

archeologicznych,

 ouaniu alanych i awilgoconych biorów bibliotecnych

Pomiary wykonywane przy max długości fali odznaczają się największą dokładnością i czułością.

Analityczna długość fali:

najczęściej do oznaczeń ilościowych wybiera się długość fali odpowiadającą najbardziej

intensywnemu pasmu absorpcji, czyli ƛmax

jeżeli oprócz substancji badanej absorbuje także rozpuszczalnik wybiera się niższe pasmo

absorpcji, ale położone w zakresie małej absorpcji rozpuszczalnika

analityczną długość fali należy wybierać przy plateau krzywej, a unikać długości fali na

stromych odcinkach krzywej.

W proceie lioiliacji należy najpierw amroid uony preparat (poniżej -40°C) a natpnie

wytworyd próżni niebdną do apocątkowania ublimacji wody dotarcad w poób

kontrolowany ciepło podtrymujące ublimacj ora uuwad (np wymrażad) powtającą par

wodną

Absorbancja kofeiny:

Kofeina wykazuje maksimum absorbancji przy długościach fali: 210 nm oraz w zakresie 275–280

nm.

Chlorek metylenu (nazwa systematyczna: dichlorometan , CH 2 Cl 2 ) – organiczny wiąek

chemiczny z grupy halogenków alkilu; chlorowa pochodna metanu. W temperaturze

pokojowej pry cinieniu atmoerycnym jet bebarwną ybko parującą ciecą

Posiada charakterytycny łodkawy apach

Masa molowa : 84,9 g /mol

Wygląd: bezbarwna, klarowna ciecz

Gtod i stan skupienia 133 g/cm³ ciec

Ropucalnod w wodzie 13 g/100 cm³ (20 °C)

Temperatura topnienia : -95 °C Temperatura wrzenia : 40 °C

Włanoci chem ubtancja niepalna i mało reaktywna Mniej podatny od chloroformu

na rokład pod wpływem wiatła

Zastosowania: Głównie jako rozpuszczalnik do reakcji, ekstrakcji mało polarny eluent w

chromatografii cieczowej (także HPLC) Bdąc nacnie mniej kodliwy od chloroformu,

w nacnym topniu wyparł ten ropucalnik preparatyki organicznej.

Bepieceotwo Najmniej szkodliwy z chlorowych pochodnych wglowodorów, jednak

duża lotnod wika niebepieceotwo atrucia Diała drażniąco na kór i ocy

kodliwy pry wchłanianiu pre drogi oddechowe i po połkniciu Podejrewany o

włanoci kancerogenne Wdychany powoduje narko i utrat prytomnoci

Cto agcanie analitu apewnia wiką jego tabilnod i umożliwia prechowywanie próbek

pre dłuży ca Wybór metody agcania roumianej jako operacji wyniku której wrata

tounek tżeo lub iloci mikrokładników (analitów) do makrokładników (matrycy) onacanych

ubtancji ależy od włanoci iycnych i chemicnych onacanych ubtancji od rodaju

matrycy ora od koocowej metody analiy

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: