Waldemar Witkowski gr.3
IDENTYFIKACJA TWORZYW SZTUCZNYCH
Ze względu na szerokie zastosowanie tworzyw sztucznych, jak i ich różnorodność, należało stworzyć kilka prostych metod pozwalających określić z dużą dokładnością rodzaj materiału, bez angażowania specjalistycznego sprzętu laboratoryjnego. Powstała do tego celu tablica opisująca reakcję materiału na działanie określonych czynników w różnych próbach takich jak:
· Próba pływania (określająca gęstość. Czy jest większa czy mniejsza od wody).
· Badanie w otwartym płomieniu (sprawdzamy czy się pali, jakim płomieniem, czy kopci, zapach, włóknotwórczość, czy topi się lub kapie.
· Ogrzewanie w probówce.
· Próby organoleptyczne (oparte na wzroku, słuchu, dotyku).
Widelec jednorazowy
- posiada barwę
- miękki
- pali się po wyjęciu z ognia
- włóknotwórczy
- kopci
- tonie w wodzie
- zawiesina w dymie
POLISTYREN
Rurka
- posiada kolor
- twarda
- niepalna
- tłusta w dotyku
TEFLON (PTFE)
Wykładzina
- miękka
- płomień zielonkawy
- po wyjęciu z płomienia gaśnie
POLICHLOREKWINYLU (PCV)
Opakowanie płynu nie żrącego
- przezroczysty
- niebieski płomień
- nie kopci
- płonące kropelki
- pływa po wodzie
POLIPROPYLEN (PP)
Styropian
- strzelający płomień
POLIETYLEN (PE)
Wnioski:
Badania z pewnością nie były bardzo dokładne. Ze względu na różnorodność zapachów w pracowni, brak wody destylowanej (co mogło spowodować niedokładność próby pływania), używanie świeczki zamiast palnika gazowego i błąd obserwatora na pewno doprowadziły do wypaczenia wyników. Jednak charakterystyczność badanych materiałów spowodowała, że bez trudu określiliśmy rodzaj materiału. Obrazuje to przydatność tej metody ze względu na dokładność jak i znikomy koszt jej przeprowadzenia.
siera12