LP. I-III. Chotomska Wanda - Legenda wiersz - Smok ze Smoczej Jamy.pdf

(54 KB) Pobierz
Smok ze Smoczej Jamy
Wanda Chotomska
Za panowania króla Kraka
Zdarzyła się historia taka:
W smoczej jamie pod Krakowem
Mieszkał sobie taki smok,
Co na widok stada owiec
Zaraz głośno cmokał:
-cmok!
Potem bardzo głośno mlaszcząc
Zjadał owce raz – dwa - … - sześć
I za chwilę kłapiąc paszczą
Patrzył, co by jeszcze zjeść
Całe miasto strach ogarnął.
-Ratuj królu – wołał lud –
Przyszłość się przedstawia czarno,
Ten gad poŜre cały gród!
W paszczy smoka zginie Kraków,
Więc nas ratuj!
Rób, co chcesz,
Ale ratuj swych rodaków,
No i siebie ratuj teŜ!
Król się złapał za koronę
I za berło, i za wąs,
Nerwy miał tak roztrzęsione,
śe się z całym tronem trząsł.
Lęk ogarnął dworzan wszystkich
I szeptali do swych Ŝon:
- Czas pakować juŜ walizki,
Trzęsie się pod królem tron!
Dwór pakował się i płakał,
Wiec rozpłakał się i Krak,
A królewna córka Kraka
Do tatusia rzekła tak:
801605846.001.png
Królu tato! Zamiast szlochać
Prędko w trąby trąbić kaŜ,
Ogłoś, Ŝe, kto zgładzi smoka
Temu rękę córki dasz!
Król przez zęby mruknął:
- Zgoda!
Bo mu szczękał ząb o ząb,
Trębaczowi trąbkę podał,
A królewna rzekła:
- Trąb!
Na to hasło stu rycerzy
Wsiadło na rumaków sto,
Wyskoczyli ze swych pierzyn
Krzycząc gromko:
- Wiśta! Wio!
KaŜdy w zbroję był zakuty,
KaŜdy trzymał wielki miecz
I krzyczeli w pół minuty
Przegonimy smoka precz!
My jesteśmy tacy dzielni,
śe dzielniejszych nie zna świat!
Gdzie ten potwór, smok piekielny?
Gdzie ta bestia? Gdzie ten gad?
Lecz gdy smoka zobaczyli
Taki ich obleciał strach,
śe uciekli skąd przybyli,
Krzycząc tyko:
-Och! i -Ach!
Smokiem targnął śmiech złowieszczy.
Król jak prześcieradło zbladł,
A Dratewka, dworski szewczyk,
W szewską pasję z miejsca wpadł.
ChociaŜ jestem tylko szewcem,
Lecz pięć klepek w głowie mam.
Pomocników Ŝadnych nie chcę,
Sam smokowi radę dam!
KoŜuch króla zdjął z wieszaka:
-Przenicuję go raz dwa!
A kucharka króla Kraka
Niech mi miarkę siarki da!
Do roboty wziął się zaraz,
Szydło z dratwą puścił w ruch,
Z baranicy juŜ jest baran,
Siarką ma nadziany brzuch
801605846.002.png 801605846.003.png
Wziął barana na barana,
Skłonił się królowi w pas
I do smoka poszedł zaraz
Mówiąc:
- Na śniadanie czas!
Oto danie godne pana,
Palce lizać, co za wikt –
Baraninka nadziewana,
Jakiej jeszcze nie jadł nikt!
Smok barana zjadł z nadzieniem,
A Ŝe miarkę siarki zjadł
Więc siarczyste miał pragnienie
Przez okrągłych siedem lat.
Przez lat siedem wodą z Wisły
Gasił z jękiem poŜar szczęk
W ósmym roku stracił zmysły
I z okropnym hukiem pękł!
Szewczyk skórę tego smoka
Rzucił do królewskich stóp
I z królewną modrooką
Na Wawelu wzięli ślub.
Smoczej skóry było tyle,
śe starczyło na sto lat,
Szył z niej buty znakomite
Szewc dratewka tęgi chwat
Bo choć wziął bogatą Ŝonę
I choć królem potem był
Szewski warsztat miał pod tronem
I poddanym buty szył
801605846.004.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin