Fakty i Mity 28-2002.pdf

PEDOFIL UCIEKŁ!

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 28 (123) 12 – 18 lipca 2002 r. Cena 2,20 zł (w tym 7% VAT)

Str. 7

równości i braterstwa, to nie masz czego szukać

w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej

o. Rydzyka. Jeżeli zaś jest ci bliska nietolerancja,

ksenofobia i nienawiść – skieruj tam czym prędzej swoje

kroki. Jak wygląda rekrutacja na tę uczelnię, opisuje

reporterka „FiM”, która przystąpiła do egzaminów...

Str. 6

WYWIAD Z KRZYSZTOFEM RUTKOWSKIM

Piekło duchownych

Cel:

prezydent

Celibat katolickiego ducho-

wieństwa – przyrzeczenie składa-

ne na ręce biskupa; przymus będą-

cy warunkiem dopuszczenia do

święceń, wymysł papieży.

Wady : sprzeczny z Biblią i Bo-

żym nakazem płodności, rodzi de-

wiacje seksualne, wyobcowuje celi-

batariusza ze środowiska, uczy ży-

cia w zakłamaniu.

Zalety : majątki zmarłych księ-

ży i zakonników przechodzą na wła-

sność Kościoła, a nie na rzecz żony

czy dzieci; większa dyspozycyjność

wobec biskupa.

– Kandyduje Pan na prezydenta

Polski? Aż tak wysoko Pan mierzy?!

– Tak wysoko i jest to informacja,

którą „Fakty i Mity” otrzymują jako

pierwsza gazeta. Tak, będę kandydował

na prezydenta RP. Sądzę, że po opu-

blikowaniu tego będzie wiele pytań,

i niech tak będzie.

Str. 3

Str. 14, 15

J eśli masz 20 lat i głowę pełną ideałów wolności,

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 28 (123) 12 – 18 VII 2002 r.

FAKTY

Niedoroby

J ako dziecko nigdy

KATOLAND Prawdziwą burzę wywołała rezolucja Parlamen-

tu Europejskiego zalecająca krajom członkowskim oraz kan-

dydującym do UE swobodniejszy dostęp do środków anty-

koncepcyjnych, szerszą edukację seksualną i prawo kobiet

do aborcji. Oburzenie natychmiast wyrazili polscy biskupi,

zmieszanie – posłowie, a wielką radość – feministki. Te od

razu przypomniały o swoim istnieniu, kierując apel do mar-

szałka Sejmu. I tak wyciszana sprawa legalizacji aborcji wró-

ciła niczym zjawa.

W zastępstwie posłów polskiej lewicy – to parlamentarzyści PE

dotrzymali wyborczych obietnic Millera. Nie wstyd Panu, Pa-

nie premierze?

specjalnie nie prze-

padałem za dziećmi, wolałem bawić się sam lub z do-

rosłymi. W swoim ptasim móżdżku rozwrzeszczanych

rówieśników uważałem za niedoroby człowieka i omija-

łem ich szerokim łukiem. Podczas przygotowań do I Ko-

munii zakochałem się w księżach miłością ślepą. Od dru-

giej klasy podstawówki byłem ministrantem i biegałem

na msze dwa razy dziennie, rano i wieczorem. Przycią-

gało mnie kościelne, tajemnicze sacrum , no i oczywi-

ście oni – kapłani – dostojni, wszechpotężni i wszech-

wiedzący, gatunek zdecydowanie wyżej stojący w hie-

rarchii stworzeń od zwykłych śmiertelników.

Przez ładnych parę lat byłem święcie prze-

konany, że moi idole na przykład nie wy-

dalają zbędnych produktów przemiany

materii. Bo też były to wówczas dla

mnie istoty bardziej duchowe niż cie-

lesne. Wydaje mi się, że ci księża,

z którymi miałem styczność, byli

naprawdę w porządku, choć żad-

nego z nich bliżej nie znałem.

Pierwszą, na szczę-

ście niedoszłą, inicja-

cję seksualną przeży-

łem w wieku 18 lat,

gdy w nocy na plebanii

ostro dobierał się do mnie

mój były wikary. Oczywi-

ście dostał po łapach. Co

tam robiłem? Pojechałem po-

móc mu w przeprowadz-

ce na pierwsze probo-

stwo, a ten cwaniak

postawił po robo-

cie pół litra i ani

myślał puścić

mnie na noc do

domu. Teraz za-

stanawiam

się, jak bym

zareagował

na podobną

próbę gwał-

tu, mając 8,

10 czy 12 lat,

czyli wów-

czas, gdy na

poważnie zasta-

nawiałem się – czym

sika ksiądz. Czy sparaliżowany strachem i potwornym

szokiem byłbym w stanie się bronić, czy miałbym na

to dość sił? Z pewnością nie. Jestem przekonany, że

tak samo bezsilne i zszokowane są wszystkie dzieci,

najczęściej mali ministranci, gwałceni przez swoich wy-

idealizowanych, „nieskalanych” idoli w sutannach. Trud-

no wyobrazić sobie większą krzywdę i piętno wyryte

na psychice dziecka. Ofiary księży pedofilów opowia-

dają, że nawet po 20, 30 latach śnią im się okrutni

prześladowcy.

Dzieci (wszystkie, bez wyjątku) pokochałem wte-

dy, gdy sam przestałem być dzieckiem, bo chyba do-

piero wtedy można spojrzeć z dystansu na tych wspa-

niałych, małych ludzi. Krzywdy wyrządzane dzieciom

przez dorosłych uważam za najbardziej podłe, tchórzli-

we i odrażające. Czy może być coś gorszego od zgwał-

cenia niewinnego, przestraszonego maleństwa!? Chy-

ba tylko jego śmierć. To nie tylko moje zdanie. Pedo-

filię w najwyższym stopniu potępiają wszyscy normal-

ni ludzie na całym świecie. Instytucje, konstytucje, kon-

wencje i deklaracje. Wszyscy, łącznie z dyktatorami,

totalitaryzmami, a nawet kryminalistami w więzieniach,

którzy pedofilów traktują jak ostatnie ścierwo. Na ca-

łym świecie zboczeńców tych piętnuje się publicznie

i srogo karze, nagłaśniając ku przestrodze każdy przy-

padek zbrodniczego czynu. Wyjątek, jak zwykle, sta-

nowi katolicka Polska.

Kiedy składaliśmy poprzedni numer „FiM”, zawierają-

cy wstrząsający artykuł o gwałceniu dzieci i nagrywaniu

gwałtów przez księdza Pawłowicza – zwróciliśmy się

o pomoc w nagłośnieniu sprawy do największych polskich

mediów. Przyznaję, liczyliśmy również na to, że media te

powołają się wreszcie na naszą gazetę, jak wymaga te-

go dziennikarska rzetelność. Na próżno, albowiem NIKT

NIE BYŁ ZAINTERESOWANY TEMATEM . Na pierwszy

ogień poszły „Wiadomości” w I Programie TV. Potem ko-

lejno odmawiały telewizje: TVN i Polsat oraz radio RMF

FM. Do innych publikatorów nawet nie próbowaliśmy ude-

rzać, bo księża, którzy dopuszczają tam

informacje do emisji, mogliby spo-

wodować wstrzymanie druku na-

szej gazety. Skończyło się na

tym, że gotowy artykuł ukra-

dli nam z drukarni naczelny

i dwaj dziennikarze „Dzien-

nika Łódzkiego”, po czym

zrobili z niego dwie „własne”

publikacje wybielające biskupa Or-

szulika, który rzekomo ukarał już

księdza pedofila, przenosząc biedacz-

ka na inną parafię.

Cisza wokół

sprawy trwa do

dziś. Nie będę wy-

liczał, ile i jakie pier-

doły przewinęły się

w ciągu ostatniego tygo-

dnia przez polskie media

– te publiczne i te „niezależ-

ne”. Posłuchajcie i przy-

patrzcie się sami, któ-

re sprawy ważniejsze

są od polskich dzie-

ci. Tymczasem –

nie nagabywane

– zgłosiły się do

nas niemieckie

gazety: „Bild”,

„Focus” i „Pu-

blic Forum”,

a pierwszy

program au-

striackiej tele-

wizji zrobił

osobny repor-

taż w siedzibie

naszej redakcji. Zachodni koledzy nie mogli uwierzyć, że

opisany przez nas skandal nie okupuje pierwszych czołó-

wek polskich mediów. O ile bowiem przestępstwa pedo-

filii notowane i nagłaśniane są w światowych serwisach

każdego dnia, to, dodatkowo, nagrywanie i publikowanie

pornografii dziecięcej – jak to się działo w Witoni – jest

już wyczynem (w najgorszym tego słowa znaczeniu) nie-

codziennym. – To milczenie jest niebywałe! To się nie zda-

rza! To jakaś znieczulica! – łapali się za głowy normalni,

unijni dziennikarze z normalnych, unijnych mediów. Naiw-

ni. Z pewnością obce są im „wartości chrześcijańskie”,

którymi żyje katolicki, polski naród. Pozwolicie, iż posłu-

żę się teraz tytułem naszego artykułu sprzed tygodnia:

Co wam się, dranie, śni? Wam, współczesnym cen-

zorom, którzyście uznali, że zgwałcone dzieci niewarte

są obrony i niegodne miejsca na waszych szanownych,

pokropionych wodą święconą, łamach i antenach? Że

co? Że gwałcił i nagrywał ksiądz – to już nie dla was?

I dlatego może on robić to dalej na innych parafiach?

Słyszeliście, dranie, o przestępstwie zaniechania?

Otóż jesteście niewiele lepsi od zbrodniarzy pedofilów,

a już z całą pewnością, na swój własny sposób, zbo-

czeni. Wy – prawdziwe ludzkie niedoroby. Życzę wam,

aby to właśnie do waszych parafii przeniesiono wszyst-

kich księży pedofilów z całego zboczonego Katolandu.

I aby księża ci ślinili się na widok waszych dzieci...

Spokojnie, dranie, to tylko sen.

Nieoczekiwana zmiana miejsc, czyli przemeblowanie w rzą-

dzie. Po resorcie finansów pustką powiało w kulturze i spra-

wiedliwości. Celiński, któremu nie farciło się wśród twórców

kultury, odszedł sam. Na Piwnikową spadł bat Millera. Recep-

tą na krytykę i nieporozumienia mają teraz być: eko-sękociń-

ski Kołodko, zawodowy dyrektor Dąbrowski i wieczny – pra-

wie minister – Kurczuk.

Na razie wymieniono ogon, choć wiadomo powszechnie, że ry-

ba psuje się od głowy. .

Nie ma bezpośrednich winnych – po 2 latach wyjaśniania

sprawy mordu w Jedwabnem – ogłosił IPN, umarzając śledz-

two, i stwierdził, że nie można ustalić, czy zbrodni na 600

Żydach dokonali Polacy (około 40 osób) własnymi rękami

i z własnej inicjatywy, czy też z inspiracji Niemców. Zezna-

nia świadków są sprzeczne. Stwierdzono jednak, iż „rola Po-

laków w mordzie w Jedwabnem była decydująca”.

Polacy-katolicy mordercami?! Nie ma co, piękny prezent dla

Ojca Świętego IPN sfabrykował!

Zbigniew Boniek pokieruje futbolową reprezentacją Polski. Sze-

fowi PZPN Michałowi Listkiewiczowi marzy się udział w fina-

łach najbliższych Mistrzostw Europy. Zi-Bi jest pełen optymi-

zmu i butny w wypowiedziach.

Awans w stylu „Wąsaczy” z AWS – czy to nie Boniek był sze-

fem przygotowań polskiej drużyny do ostatniego Mundialu?...

KRAKÓW Półtora miliona kart wstępu na mszę św., którą

w sierpniu odprawi na krakowskich Błoniach Jan Paweł II,

drukuje jedna z firm poligraficznych w Krakowie. Na Błonia,

poza sektorami, może wejść cała reszta narodu, która nie po-

siada kart wstępu.

Biednym i bezdomnym nikt nie wydrukował półtora miliona

talonów na darmowe posiłki.

Podczas historycznej pielgrzymki papież otrzyma w prezencie

indeks honorowego studenta wszystkich krakowskich uczelni.

Z inicjatywą tą wystąpiły samorządy studenckie, a pomysł po-

parli rektorzy szkół wyższych Krakowa. W indeksie dopisano,

że jego właściciel nie musi uczęszczać na zajęcia i podchodzić

do sesji.

W odpowiedzi Jonasz zastanawia się nad wręczeniem JPII le-

gitymacji honorowego redaktora „FiM”, pod warunkiem że ob-

darowany nie będzie pisał artykułów i przychodził do redakcji.

SZCZECIN Byli szefowie Stoczni Szczecińskiej zatrzymani. Cap-

nięto ich w samochodzie, restauracji, domu i na podwórku. Zda-

niem prokuratury, cała szóstka, zawierając niekorzystne umo-

wy kupna-sprzedaży, naraziła stocznię na wielomilionowe stra-

ty. Chodzi m.in. o kupno akcji i udzielanie pożyczek.

Flagowy okręt polskiego przemysłu okazał się Titanikiem, na

którym już nawet orkiestra grać przestała.

EUROPA Organizacje antyrasistowskie krytykują papieża za

forsowanie zapisów o wartościach chrześcijańskich w eurokon-

stytucji. Przypominają, że wymienienie z nazwy jednej religii

dyskryminowałoby tych, którzy nie są jej wyznawcami.

O, nieświadomi! Przecież wszyscy są dziećmi katolickiego boga,

tylko niektórzy o tym nie wiedzą.

WATYKAN Ubiegłoroczny (oficjalny) budżet Watykanu za-

mknął się ponadtrzymilionowym deficytem. Wpływy do szka-

tuły papieskiej wyniosły 173,5, a wydatki – 176,8 mln dol.

Kościół tłumaczy to kryzysem finansowym... po ataku na USA

11 września.

My obstawiamy ataki księży pedofilów na dzieci.

WŁOCHY Zwierzchnik rosyjskiej Cerkwi, Aleksy II, przy-

jął delegację księży i świeckich katolików z Werony, sprze-

ciwiających się rozszerzaniu struktur Kościoła rzymskiego

w Rosji. Delegacja popiera w tym względzie protesty hie-

rarchów prawosławnych.

Oni tam, w Weronie, już tak mają; nawet Romkowi i Julce

nie przepuścili.

USA Bush szykuje się do ataku na Irak. Lakonicznie stwier-

dził, że Stany Zjednoczone chcą zmiany reżimu w Iraku i wy-

korzystają wszelkie środki dla obalenia Saddama Husajna.

Prasa spekuluje, że jest już gotowy plan inwazji.

Panie prezydencie! Czy nie mógłby Pan zrobić czegoś podobne-

go w sprawie reżimu wyznaniowego w Polsce? Tylko prosimy

uważać z „wszelkimi środkami”, bo „wszelkie środki” to u nas

idą na Krk.

ROSJA Rezerwy kruszcowo-walutowe Rosji wzrosły do rekor-

dowego poziomu 43,6 mld dolarów. Od początku tego roku

rosyjskie rezerwy złota i walut zwiększyły się więc o 7 mld USD.

I jak tu nie rozumieć ekspansji Kościoła rzymskokatolickiego

na wschód.

JONASZ

KOMENTARZ NACZELNEGO

Nr 28 (123) 12 – 18 VII 2002 r.

ZAMIAST SPOWIEDZI

obrony to była decyzja

świadoma i przemyślana?

– Jak najbardziej! Ja nie podej-

muję decyzji pod wpływem impulsu.

Pan Lepper obciążył ludzi nie mając

na to dowodów i to bardzo mi się nie

spodobało.

– Bardzo lubię zagraniczną pra-

cę, ponieważ wtedy jestem wyłą-

czony ze wszystkiego, co może być

małe, upierdliwe i dokuczliwe

w sensie realizacji. Nie mam żad-

nych obciążeń, po prostu torba,

samolot, wylot na drugi kontynent,

tam realizacja zadania. A tam nie

– Detektyw to też człowiek

i ma prawo się bać, a czego Pan

boi się w swojej pracy najbardziej?

– Tylko i wyłącznie głupoty ludzi

oraz prowokacji.

– UOP już nie istnieje, czy we-

dług Pana podział na Agencję Wy-

wiadu i Bezpieczeństwa Wewnętrz-

– I z uwagi na moją pracę, i z

uwagi na bezpieczeństwo rodziny.

Wiedeń jest jedną z najbezpieczniej-

szych stolic na świecie. Moja żona

i córki mają obywatelstwo austriac-

kie, więc miejsce dla nich jest jak naj-

bardziej zasadne.

– Czy podoba się Panu to, że

Kościół rzymskokatolicki w Pol-

sce na tak wiele sobie pozwala?

Czy w Austrii jest podobnie?

– Nie, aż tak bardzo nie! Ja są-

dzę, że Kościół w Polsce prowadzi

zbyt aktywne życie polityczne i dla-

tego mamy taką partię jak Liga Pol-

skich Rodzin, która jest wytworem

w zasadzie Radia Maryja. To ksiądz

Rydzyk był tym, który promował tę

partię, a jej elektorat to są ludzie sta-

rzy i osoby zdewociałe, które na nią

głosowały.

– Za ile lat, według Pana, nasz

kraj może zbliżyć się do osiągnięć

Austrii, do tamtejszego poziomu

życia?

– Uważam, że dosyć szybko. My,

Polacy, nie je-

ich nie mają. Na pytanie, kiedy zmie-

ni się na lepsze, odpowiem tak: kie-

dy na lepsze zmieni się sytuacja go-

spodarcza w kraju. Jednak tymcza-

sem wygląda to coraz gorzej i nie je-

stem optymistą.

– Kandyduje Pan na prezyden-

ta Łodzi – dlaczego?

– Pani będzie pierwszą dzienni-

karką, która otrzymuje ode mnie oso-

biście tę informację. Ja na prezy-

denta Łodzi zostałem niejako wyty-

powany, ale muszę pani powiedzieć,

że zastanawiam się nad tym, czy kan-

dydować na prezydenta Łodzi czy

na... prezydenta RP!

– Tak wysoko Pan mierzy?!

– Tak wysoko i jest to informa-

cja, którą pani i jej gazeta otrzymu-

jecie jako pierwsi. Tak, będę kandy-

dował na prezydenta RP. Sądzę, że

po opublikowaniu tego będzie wiele

pytań, i niech tak będzie.

– I mogę tę Pana wypowiedź

śmiało opublikować?

– Ma pani na to moją zgodę.

– A gdyby Pan jednak został

prezydentem Łodzi, to czego po-

żytecznego i dobrego miasto i je-

go mieszkańcy mogliby się spo-

dziewać?

– Ludzie, którzy pracowaliby ze

mną, mieliby bardzo wiele zadań.

Chciałbym doprowadzić do tego,

aby miasto miało lepszy wizerunek.

Trzeba dbać o mieszkańców, dać

im możliwość zarobkowania i to

jest najważniejsze zadanie. Praca

i bezpieczeństwo. Ludzie muszą

mieć pieniądze na to, by sobie ku-

pić bułkę, ale tę bułkę muszą też

spokojnie zjeść.

– Media wykreowały Pana na

człowieka sukcesu, żyjącego do-

statnio i bez problemów. Ja, czy-

tając Pana książkę „Detektyw”,

poznałam zupełnie innego Rut-

kowskiego...

– I już pani wie, jak mi było

w życiu i w zawodzie, ile oberwa-

łem, jakie miałem problemy do po-

konania, ile zdrowia i nerwów stra-

ciłem, walcząc z ludzką głupotą, bez-

dusznością, zazdrością i biurokracją.

Aby małymi kroczkami, z uporem

i o własnych siłach dojść do tego co

dziś mam, co osiągnąłem.

Rozmawiała : ADRIANA POLAK

Fot. archiwum

Cel: prezydent

Krzysztof Rutkowski

to przede wszystkim

polski detektyw

o międzynarodowej

sławie, główny

bohater filmów

„Sukces” i „Detektyw”,

autor książki

„Detektyw”. Jest też

posłem na Sejm RP,

członkiem Komisji

Spraw Wewnętrznych

i Administracji.

ma pośpiechu, bo jest jedna pra-

ca do zrealizowania. I to jest

naprawdę najlepsze, to mnie

nie męczy, ja tam odpoczy-

wam. W ogóle praca mnie

nie męczy!

– A czy to już nie jest ne-

gatywny objaw czegoś?

– Jest, proszę pani, jest! Jest to

absolutnie objaw stricte pracoholi-

ka. Jeśli ktoś mówi, że go praca nie

męczy, to już jest w tym coś nienor-

malnego. Ja mówię to, co

czuję, i nie jest dobrze.

Nie wiem, jak to się kie-

dyś odbije na moim

zdrowiu, ale tymczasem

czuję się świetnie.

– Czyli sam Pan

przyznaje, że żyje

trochę za szybko?

– Akurat

w tej chwili

może nie, ale

był taki okres

w moim ży-

ciu, że żyłem za szybko, z dnia na

dzień. To była moja dewiza i zasada

życiowa. Niemniej jednak tempo,

jakie sobie narzuciłem, daje mi moż-

liwość szybkiej realizacji, to jest coś,

co u wielu odbywa się czasami w pro-

cesie rocznym, a u mnie – w tygo-

dniowym.

– Ile więc trwa Pana doba,

a ile powinna mieć godzin?

– Ma oczywiście 24 godziny, a po-

winna mieć 72.

– Kiedyś tropił Pan tylko zło-

dziei samochodów, a dziś?

– Aferzystów, porywaczy, prze-

stępców dużego kalibru i nadal zło-

dziei samochodów.

– Jak to jest być sławnym

i czynnym detektywem, będąc po-

słem na Sejm?

– Bardzo przyjemnie i nie prze-

szkadza mi to w niczym pracować

i żyć normalnie. Oba te zajęcia dają

mi wiele satysfakcji.

– Jest Pan ciągle w drodze, kie-

dy ma Pan czas na życie prywat-

ne i odpoczynek?

– No właśnie, z tym jest niestety

różnie. Staram się ten odpoczynek

w jakiś sposób montować w miejscu

i sytuacji, gdzie się znajduję w da-

nym momencie i w danym czasie.

To dla mnie doskonała regeneracja

sił. Ja nie jestem zmęczony i jak pa-

ni widzi, nie wyglądam na zmęczo-

nego, mimo że cały czas jestem

w ruchu, w drodze. To mnie nie

obciąża, nie nuży; niemniej jednak,

jeśli wykonuję jakąś robotę, skupiam

się tylko nad tym.

– Woli Pan robotę w kraju czy

za granicą?

nego to dobre rozwiązanie? I co

to zmieni?

– Jest to kolejny wzorzec, który

sprowadzamy zza oceanu. Co to zmie-

ni? Zmieniła się nazwa, ale uważam,

że na pewno to nie zmieni mental-

ności ludzi, ich fachowości. To tak jak

ze zmianą nazwy z milicji na policję

– w zasadzie nie zmieniło się nic. Ow-

szem, zostaną dane nowe zadania, zo-

staną przydzieleni nowi ludzie do pra-

cy, być może zostaną przewietrzone

„lekko stęchłe” gabinety, ale to być

może. Ocenimy to za jakiś czas.

– Mieszka Pan z rodziną

w Austrii. Czy to z uwagi na pra-

cę, jaką Pan wykonuje?

steśmy głupsi od Austriaków. To jest

tylko kwestia odgórnego, prawidło-

wego pokierowania naszym krajem.

– Zapytam Pana jako posła na

Sejm: kiedy sytuacja ekonomicz-

na Polaków zmieni się na lepsze

i czy na pewno się zmieni?

– Sytuacja rodaków może się

zmienić, gdy Polska będzie aktywnym

krajem, a że jesteśmy najbardziej dy-

namicznym krajem z państw bloku

wschodniego, to i większe mamy szan-

se na szybkie wejście do Unii. Obec-

nie mamy czas bardzo zły, brakuje

wszystkiego, a pieniędzy szczególnie.

Pieniądze te jakby gdzieś zostały zde-

ponowane, zakamuflowane, ludzie

leje Państwowe podniosły właśnie

ceny biletów o kilka do kilkunastu

procent. Powód jest jasny: brak forsy, bo

roztrwoniły ją kolejne zarządy tego kolo-

sa na glinianych nogach. Co tam puchy

w kasie, gdy trzeba się podlizać klerowi...

Rząd Jerzego Buzka podzielił PKP na sze-

reg spółek i spółeczek. Wśród nich znajdziemy

np. PKP Energetykę i Telekomunikację Kole-

jową. Najważniejsza jest jednak firma PKP Prze-

wozy Regionalne Sp. z o.o.

Ona to zamiast zysków przynosi straty, i to

astronomiczne, w roku 2001 – 8 mln zł. Spa-

dają przewozy zarówno towarów, jak i podróż-

nych. Kolei brakuje pieniędzy dosłownie na

wszystko, także na wymianę zużytych torów,

co (odpukać!) wkrótce może się zemścić jakąś

katastrofą. W obliczu totalnej biedy, spółka PKP

Przewozy Regionalne przygotowała specjalną

ofertę dla tych, którzy organizują pielgrzymki

do Krakowa na spotkanie z papieżem.

Normalna firma, widząc koniunkturę, zro-

biłaby wszystko, żeby zarobić. PKP nie jest

Trakcja i atrakcja

obliczeń wynika, że PKP Przewozy Regionalne

podarowały sutannowym 155 zł od łebka, nie

licząc „darmowych” osób niepełnosprawnych

i ich opiekunów. Po pomnożeniu przez kilka-

naście tysięcy pielgrzymów da to kwotę, za

którą można by wyremontować kawał trakcji

i nie zamykać linii z powodu ich złego stanu

technicznego, jak to się coraz częściej zdarza.

No cóż, jak może się mieć jakaś durna trakcja

do atrakcji, jaką jest Postać w Bieli.

Oferta gdańska nie jest wyjątkowa. Wiele

wskazuje na to, że podobnie kalkulowały ce-

nę inne Regionalne Zakłady Przewozów Pa-

sażerskich. Przez zupełny przypadek zapew-

ne, na początku wakacji, PKP Przewozy Re-

gionalne podwyższyły ceny biletów, odbijając

sobie na zwykłych podróżnych zaniżoną cenę

przejazdów pielgrzymów. Także na tych

podróźnych, których katolickie spędy i ma-

midła zupełnie nie obchodzą.

Wierzyć nam się nie chce, aby taka promo-

cja dla sutannowych odbywała się bez wiedzy

zarządu PKP SA i Marka Pola, wicepremiera

i ministra infrastruktury. J. KOSER, A. K.

normalną firmą. Oto Pomorski Zakład Prze-

wozów Pasażerskich za ułamek niemałych na-

leżnych kosztów zamierza przewieźć z Trój-

miasta do Krakowa tłumy ciekawskich i dewo-

tów żądnych obejrzenia Papy na żywo. Pociągi

specjalne przewiozą tysiące pielgrzymów z Gdań-

ska do Krakowa i z powrotem za – UWAGA!

– 35 zł od łebka. Tyle zapłacą pasażerowie do

26 roku życia i osoby starsze. Osoby niepełno-

sprawne za przejazd zapłacą 0, słownie: zero

złotych. W ubiegłym roku Sejm ograniczył ulgę

w przejazdach dla tych osób do 37 procent.

Zero złotych zapłaci także opiekun osoby nie-

pełnosprawnej. Nie określono jednak, w odróż-

nieniu od ustawy, czy z osobą taką może je-

chać jeden, czy więcej opiekunów... Organiza-

torem wyjazdu jest m.in. Akcja Katolicka dzia-

łająca przy parafii Najświętszego Serca Pana

Jezusa we Wrzeszczu. Parafia zajęła się także

sprzedażą i rozprowadzaniem biletów. Konia

z rzędem temu, kto potrafiłby to rozliczyć. Choć-

by dlatego, że już teraz pojawiają się sprzecz-

ne informacje co do liczby miejsc. Z jednej stro-

ny kościelni zachęcają wiernych do szybkiego

wykupu biletów, bo pociągi już prawie pełne,

z drugiej zaś lokalna prasa podaje, że jest jesz-

cze 1300 wolnych miejsc. Komu wierzyć?

Warto wiedzieć, że bilet na pociąg pospiesz-

ny z Trójmiasta do Krakowa kosztuje 45 zł.

W jedną stronę! Jeśli zaś chce się pojechać eks-

presem, to – wliczając miejscówkę – trzeba za-

płacić 95 zł. Specjalny charakter pielgrzymko-

wych pociągów gwarantuje traktowanie ich tak

jak ekspresy. Policzmy więc jak za ekspres. Prze-

jazd w obie strony z miejscówką kosztuje 190

zł. I tyle powinien maksymalnie kosztować prze-

jazd. Obniżka ceny przejazdu o 81,60 procent

jest na rynku jedyną okazją! Z prostych

C zy opuszczenie Samo-

Z adłużone i zdychające Polskie Ko-

Nr 28 (123) 12 – 18 VII 2002 r.

derem niestety na każdym

kroku: piractwo muzyczne

i komputerowe szerzy się u nas

w stopniu zastraszającym, a i kradzież

prac magisterskich oraz doktorskich

też nie należy do rzadkości.

Na własnej skórze doświadczy-

łem czegoś podobnego kilka lat

temu, będąc dziennikarzem „Gaze-

ty Wyborczej”. Oto dziennikarka

radia RMF FM chciała ukraść mi

efekt wielodniowego zbierania ma-

teriałów dziennikarskich. Dosłow-

nie kilkanaście minut przed radio-

wą emisją skradzionego tematu

o kradzieży dowiedzieli się szefo-

wie RMF i wycofali materiał z emi-

sji. Następnego dnia dziennik,

w którym pracowałem, wydrukował

mój artykuł i stał się on ogólno-

polskim hitem cytowanym nawet

przez zagraniczne agencje.

Dlaczego kierownictwo „żółte-

go” radia tak postąpiło? Wszak na

ewidentną kradzież nie było wów-

czas jednoznacznych dowodów,

a tylko mocne – jednak tylko – po-

szlaki? A dlatego, że tak właśnie

wygląda i na tym polega prawdzi-

we dziennikarstwo i etyka zawodu.

Nigdy nie miałem okazji podzię-

kować redaktorom RMF za takie

podejście do sprawy, więc czynię to

w tej chwili.

Niestety, w mediach pracują czę-

sto OSOBY (bo nie dziennikarze

przecież), dla których jakakolwiek,

elementarna choćby, etyka jest sło-

wem pustym czy wręcz nieznanym.

Oto przez wiele dni wraz z redak-

torem Ryszardem Poradowskim

GŁASKANIE JEŻA

Wyrobnicy pana B.

– dziennikarze. Nie używałem, bo

to są WYROBNICY.

A może ja ich krzywdzę? Prze-

cież istnieje jeszcze inna możli-

wość. Taka mianowicie, że redak-

tor naczelny „Dziennika Łódzkie-

go – Wiadomości Dnia” i jego

WYROBNICY antycypują wyda-

rzenia, widząc przyszłość. Może

pisząc artykuł w czwartek, wie-

dzą doskonale, co w innej gaze-

cie będzie w piątek? Może mają

wizje, sny prorocze i wcale nie wy-

kradli egzemplarza

naszego tygodnika

z drukarni?

Toż taki naczelny

i tacy WYROBNICY

byliby nieocenionym

skarbem dla wszyst-

kich mediów świata.

Przewidzieć wynik

walki Tysona dzień

wcześniej... sława, bo-

gactwo, a i ruina dla

bukmacherów.

Na wszelki wypa-

dek podam więc wy-

dawcom światowych

mediów nazwiska

onych wieszczów,

Wernyhorów na-

szych czasów: Beck,

Sowa i Jastrzębow-

ski . Zabiegajcie

o nich, bo warci są

każdych pieniędzy.

Ja jednak nie

wierzę w żadne wizje

i żadne cuda. Dlatego też mam za-

miar powiadomić prokuraturę o kra-

dzieży mojej własności intelektual-

nej. Za to przestępstwo, panie na-

czelny Beck i panowie WYROBNI-

CY, można trafić za kratki.

MAREK SZENBORN

Istnieją różne rodzaje złodziejstwa: można

(a raczej nie wolno) ukraść bułkę lub samochód,

pieniądze i pocałunek (ten i owszem). Jednak,

moim zdaniem, najbardziej bezczelnym rodzajem

kradzieży jest kradzież ludzkiej myśli, intelektu,

wiedzy, talentu i przypisanie go sobie.

może? Jak jest możliwe powoływać

się na artykuł (a nawet cytować go)

w dniu, w którym dopiero ukazał

się on w kioskach?

Jak to możliwe? Zaraz Wam

odpowiem. W ów feralny piątek

zbieraliśmy materiały do wstrząsa-

jącego artykułu o ks. Pawłowiczu

realizującym filmy pornograficzne

z udziałem małych dzieci. Jonasz

zapłacił ciężkie pieniądze infor-

matorowi. My przeprowadziliśmy

dziesiątki rozmów, przemierzyliśmy

setki kilometrów, dotarliśmy do

skrzętnie skrywanych dokumentów.

Efektem naszej pracy był reportaż

pt. „Co ci się, draniu, śni?” w po-

przednim numerze „FiM”.

Nasz tygodnik drukowany jest

w środę w jednej z łódzkich dru-

karni – w tej samej, w której dru-

kuje się „Dziennik Łódzki – Wia-

domości Dnia”. W miniony pią-

tek „Fakty i Mity” ukazały się

w kioskach, przynosząc z sobą

makabryczną relację o pedofilu

w sutannie. Lecz co to?! Tego sa-

mego dnia „Dziennik Łódzki

– Wiadomości Dnia” z naszego

tematu zrobiły sobie sensacyjną

„czołówkę”.

Powiecie: przypa-

dek, zbieg okoliczno-

ści, bo przecież i OSO-

BY (konsekwentnie

nie będę używał sło-

wa dziennikarze)

z łódzkiego dzienni-

ka mogły pracować

akurat nad tym sa-

mym tematem, a je-

go druk zbiegł się

w czasie. Owszem,

jednak nawet złodziej

powinien mieć IQ na

poziomie średnio roz-

garniętego szympan-

sa. Dlaczego to piszę?

A dlatego, że owe

OSOBY, chcąc być

w oszustwie rzetelne

(cóż za ironia fraze-

ologiczna), powołały

się w swoim artykule – UWAGA

– na nas! W tym momencie już na-

wet dziecko zapyta: jak to być

wraz z kolegą zbierałem dalsze in-

formacje do drugiej części artyku-

łu. W miejscowości, w której „za-

bawiał” się zwyrodniały ksiądz,

spotkałem OSOBY (bo nie dzien-

nikarzy) z łódzkiego dziennika:

– Jak wam nie wstyd kraść ludz-

ką pracę. Jak wy możecie w tej

chwili w ogóle spojrzeć mi w oczy?

– zapytałem.

Odpowiedzią było zmieszanie

i słowa: – To nie nasza wina, nam

tak kazano. My jesteśmy tylko wy-

robnicy...

Widzicie teraz, Szanowni Czy-

telnicy, dlaczego celowo nie używa-

łem wobec tych OSÓB określenia

Kościół bez skazy

Kościół katolicki. Z ambony w Je-

dwabnem przez wiele przedwojen-

nych lat głoszono nienawiść wobec

Żydów i wzywano do pozbycia się

ich z katolickiej Polski. Kiedy po

wkroczeniu Niemców nastały do-

godne warunki, mieszkańcy mia-

steczka po prostu spełnili marzenie

swojego proboszcza i „pozbyli” się

Żydów, jak umieli: przy pomocy sie-

kier, łomów i baniek z benzyną.

Podczas pogromu w Kielcach księ-

ża katoliccy okazali

bierność, kuria diece-

zjalna odmówiła ogło-

szenia apelu o spokój,

a wcześniej prymas

Hlond (uwieczniany

teraz w pomnikach)

spławił delegację pol-

skich Żydów, którzy

przyszli prosić o list

pasterski przeciw an-

tysemityzmowi. Zgod-

nym zdaniem history-

ków postawa kleru wy-

miernie zwiększyła

rozmiary kieleckiej

tragedii, bo w tamtych czasach po-

wojennego zamętu ludzie słuchali

jeszcze księży. Kiedy podobny po-

grom próbowano wywołać w Czę-

stochowie, zdecydowana postawa

tamtejszego biskupa Kubiny zdu-

siła go w zarodku. To są fakty,

ale kościelni historycy nie chcą

o nich słyszeć, a co dopiero pisać.

Są przecież kompromitujące dla

ich firmy, a ta w Klerykowie mu-

si być bez skazy.

JAKUB DIAMANT

PS. Niczego w tym felietonie nie

chcę generalizować. Przeciwnie, je-

stem przekonany, że w „Dzienniku

Łódzkim – Wiadomościach Dnia”

pracuje wielu znakomitych i uczci-

wych dziennikarzy, którym nawet

przez myśl by nie przeszło kraść cu-

dzą pracę i cudzy sukces. Nie o Was

więc, PT redaktorzy, jest ten tekst.

pieczna pora – pisał wieszcz.

Listopad dla Polaków, lipiec

– dla polskich Żydów. W najupalniej-

szym miesiącu roku wypadają trzy

tragiczne dla nich rocznice. 4 lipca

minęło 56 lat od pogromu kieleckie-

go, w którym mieszkańcy Kleryko-

wa, jak pieszczotliwie

określił swe miasto Że-

romski, zamordowali 42

ocalałych z holokaustu

Żydów. 10 lipca przypa-

dła 61 rocznica mordu

w Jedwabnem, gdzie

katoliccy obywatele

miasteczka spędzili do

stodoły i spalili żywcem

niemal wszystkich swo-

ich sąsiadów, jak ofi-

cjalnie głosi Kościół –

starszych braci w wie-

rze. 22 lipca 1942 r. za-

częła się zagłada getta

warszawskiego – początek „osta-

tecznego rozwiązania kwestii żydow-

skiej” na ziemiach polskich.

Rocznice zawsze owocują okazjo-

nalnymi publikacjami. Tak też jest

w tym roku. Na temat pogromu kie-

leckiego oraz mordu w Jedwabnem

napisano dotąd kilkanaście książek

i parę tysięcy artykułów prasowych,

a Instytut Pamięci Narodowej zgro-

madził dwie biblioteki akt prowadzo-

nych przez siebie śledztw. Pełnej

prawdy, która wyjaśniałaby wszystkie

okoliczności obu tych ohydnych

zbrodni, jeszcze nie udało się dociec

– nie żyje wielu ważnych świadków,

brakuje wielu kluczowych dokumen-

tów. Nad ustaleniem prawdy, całej

prawdy i tylko prawdy biedzą się ca-

łe zastępy naukowców i prokurato-

rów – zupełnie niepotrzebnie, bo

lickiej ludzie się nie gar-

ną, dlatego parafialne

oddziały tej organizacji posta-

nowiły uzyskać więcej informa-

cji o mieszkańcach, by wyty-

pować tych, których łatwiej bę-

dzie zwerbować.

się za handlem w niedziele, do-

puszczają prawo do aborcji czy też

nie chcą „zwiększenia roli Kościo-

ła w wychowaniu społeczeństwa”.

Z ankiety łatwo też odczytać,

jakie postawy popiera Akcja Ka-

tolicka i jakich ludzi lansuje. Po-

winni oni: „wybierać do władz lu-

dzi o postawach

katolickich” , kieru-

jących się „wskaza-

niami Kościoła” ,

„kupować prasę

katolicką, słuchać radia katolickie-

go, nie kupować prasy, która wal-

czy z wiarą katolicką” . Wskazana

jest również twierdząca odpowiedź

na dość osobliwe pytanie: „Czy

zgadza się pan(i) z twierdzeniem,

że w demokracji nie liczy się ten,

kto ma rację, ale ten, kto ma więk-

szość w Sejmie, senacie, radzie gmi-

ny itp.?” .

Zgadzamy się. To my mamy

RACJĘ, ale Kościół, niestety, cią-

gle rządzi.

AK werbuje!

„Nasz Dziennik” wie już wszystko.

Najpierw ogłosił dwuczęściową

„Prawdę o Kielcach 1946 r.”, pióra

niezastąpionego Jerzego Nowaka ,

profesora od o. Rydzyka . Później

– trzyczęściowe „Pytania o Jedwab-

ne”, na które wyczerpujących odpo-

wiedzi udziela dr Leszek Żebrowski ,

znany hagiograf NSZ.

W tych naukowych „prawdach”

objawionych przez katolicki dzien-

nik próżno szukać wzmianki o ro-

li, jaką w obu zbrodniach odegrał

Ankieta, którą otrzymują

mieszkańcy warszawskich osie-

dli, jest niby anonimowa, ale ko-

ściółkowi łatwo każdego zidenty-

fikują. Trzeba bowiem podać: płeć,

stan cywilny, wiek, wykształcenie,

zawód i warunki mieszkaniowe.

Odpowiedzi na pozostałe pyta-

nia ankiety pozwolą na uzupeł-

nienie parafialnych akt personal-

nych mieszkańców, by umieścić

na czarnej liście tych, którzy nie

chodzą do kościoła, opowiadają

J. CH.

S potykamy się z tym proce-

L istopad, dla Polaków niebez-

D o udziału w Akcji Kato-

Nr 28 (123) 12 – 18 VII 2002 r.

NA KLĘCZKACH

ZEZWIERZĘCENIE

ogólnie dostępnym boisku kościel-

nego liceum, a to widocznie jest wy-

soce naganne. Młodszy z chłopców

trafił z poważnymi obrażeniami do

szpitala. Gdy na miejscu zdarzenia

pojawił się patrol policji, także zo-

stał zaatakowany przez rozjuszone

zwierzę. Bo policji to salezjanie

ostatnio nie lubią jeszcze bardziej

niż dzieci.

z oskarżonych leczył się w klini-

kach neurochirurgicznych w Pol-

sce, Niemczech i Austrii. Jak po-

wiedział, jest to skutek wypadku

samochodowego, do którego do-

szło półtora roku temu. Jednak ak-

ta sprawy nie zawierają żadnych

dokumentów na temat wypadku

i doznanych obrażeń, stąd decyzja

sędziego o przełożeniu rozprawy.

Przypomnijmy, że sprawa ciągnie

się od 1997 roku, kiedy to ksiądz

z Elbląga otrzymał kredyt na sumę

250 tys. zł. Jego poręczycielami by-

li: rolnik (jako zabezpieczenie zasta-

wił ciągnik) oraz ówczesny prezes

banku. Sprawą kredytu zaintereso-

wały się w 2000 r. nowe władze ban-

ku, które odkryły, iż kredyt nie zo-

stał spłacony, a co więcej, bank nie

próbował go odzyskać. Sprawę skie-

rowano do prokuratury. Śledztwo

wykazało, iż od samego początku ist-

niało realne zagrożenie spłaty kre-

dytu, a przy jego udzielaniu doszło

do wielu nieprawidłowości. A.B.

Wieś Lęborska na Pomorzu. Wy-

myślili oni sposób genialny w swej

prostocie – zwrócili się do księży.

Jak poinformował lokalną prasę

Ryszard Wittke z Urzędu Gminy,

księża dobrodzieje na jego prośbę

nawoływali z ambon, aby nie gonić

rachmistrzów i pozwolić spisać się

doszczętnie. Dzięki temu rachowa-

nie w gminie Nowa Wieś Lęborska

odbyło się bez żadnych kłopotów.

Wiadomo, wiejski naród szanuje

i słucha się plebana.

Pomysły ułatwiające życie nale-

ży upowszechniać i doskonalić. Po

co więc rachmistrzowie w ogóle tru-

dzili się łażeniem po chałupach? Po

co państwo wydało tak ogromne pie-

niądze – z naszych kieszeni – na prze-

prowadzenie spisu? Wystarczyło prze-

cież zwrócić się bezpośrednio do Krk

z wnioskiem o udostępnienie para-

fialnych danych.

jak mysz pod miotłą i tłumaczą:

A co mamy zrobić? Wojować z księż-

mi? Nie jesteśmy samobójcami!

P. Zelazny

R. Kraw.

W telewizji „Animal Planet”

w ramach cyklu „Na linii frontu”

pokazano wstrząsający film doku-

mentalny o tym, jak w ultrakatolic-

kiej Hiszpanii traktuje się zwierzę-

ta. Widać tradycja mordowania by-

ków czy zrzucania kozłów z wież ko-

ścielnych nie wystarcza. Autorzy fil-

mu skupili się na losach psów po-

denco. Te wyjątkowo przyjazne lu-

dziom czworonogi są w Hiszpanii wy-

korzystywane do polowań. Niestety,

co roku w okrutnych męczarniach

giną tysiące podenco. Zgodnie bo-

wiem z miejscowym zwyczajem, po

polowaniu – psy, które były najmniej

skuteczne, wiesza się na drzewach,

tak by tylnymi nogami dotykały zie-

mi. Zwierzęta przez kilka dni zdy-

chają w słońcu z głodu i pragnienia.

Bywa, że takim egzekucjom przyglą-

dają się całe wioski i nikt nie prote-

stuje. W dyskusji po programie, pro-

fesor z Oksfordu słusznie zauważył,

że to katolicyzm ponosi winę za okru-

cieństwa wobec zwierząt. „Katolicy

hiszpańscy, męcząc zwierzęta, uważa-

ją, że postępują zgodnie z boskim

nakazem: czyńcie sobie ziemię pod-

daną” . Angielski profesor stwierdził

też, iż świat, w którym można krzyw-

dzić zwierzęta, nigdy nie będzie bez-

pieczny dla ludzi. A my dodajmy sta-

re, mądre przysłowie: nieczułego na

niedolę zwierząt i ludzka niedola nie

wzruszy.

NIEBEZPIECZNE

PIELGRZYMKI

CHĘTNI

DO ZBIERANIA

Jeśli wierzyć katolickiej propa-

gandzie – co roku w okresie wa-

kacji ofiarami sekt padają w Pol-

sce tysiące młodych ludzi. Ostat-

nio osoby werbujące do sekt sto-

sują coraz bardziej wyrafinowane

metody, to znaczy masowo poja-

wiają się na pielgrzymkowych spę-

dach. Tam podstępnie starają się

złapać na haczyk jak najwięcej mło-

dych i niewinnych katolickich du-

szyczek. Ale werbowników można

jednak dość łatwo zdekonspirować,

bowiem – jak ostrzega „Niedziela

Młodych” – „są śmiali w kontak-

tach, sympatyczni i przystojni” .

I wszystko się zgadza! Dodajmy tyl-

ko, że najczęściej chodzą w sutan-

nach. Stąd wniosek nasuwa się sam:

w żadnym razie nie posyłać dzie-

ciaków na pielgrzymki!

Rosyjska Cerkiew przedstawiła

zbiór dokumentów świadczących

o prozelityzmie Kościoła rzymsko-

katolickiego w Rosji. Wcześniej

o przeciąganie prawosławnych na

wiarę katolicką oskarżył Krk me-

tropolita Kiryłł . Zarzucił on Waty-

kanowi potajemne przekształcanie

administratur apostolskich w Rosji

w diecezje i połączenie ich w jedno-

litą strukturę – „prowincję kościelną”

z ośrodkiem w Moskwie, co już

świadczy o zakusach misyjnych. Jak

ujawniono, w katolickich przedszko-

lach i sierocińcach prawosławne dzie-

ci (!) nakłaniane są do przyjmowa-

nia katolicyzmu. Watykan w Rosji

największą aktywność wykazuje

w zdobywaniu tam duchownych. Wy-

sokiej religijności Rosjan prawosław-

nych Patriarchat przeciwstawia ma-

razm w życiu duchowym rosyjskich

katolików. Przedstawiciele Cerkwi

wezwali Krk, by misjonarstwem zaj-

mował się „w krajach pogańskich” ,

które nie znają Chrystusa, a nie na

terytorium prawosławnym i w kraju

o tysiącletniej tradycji chrześcijań-

skiej. Zarzucili Watykanowi, że chce

zebrać pszenicę, której nie zasiał.

Abp Tadeusz Kondrusiewicz ,

najwyższy katolicki hierarcha w Ro-

sji, potraktował raport lekceważą-

co, zarzucając mu uproszczenia

i przeinaczenia.

J. Koser

PARAFIALNY HARACZ

UKRZYŻOWANY

HERB

Ksiądz z Kalinówki (Lubelskie)

obłożył haraczem wiernych powyżej

16 roku życia. Ustalił, że od każde-

go członka rodziny należy się ofia-

ra w wysokości 10 zł miesięcznie.

Przymusowe datki nazywa „dobro-

wolnymi”, a zaległości skrzętnie

notuje w zeszycie. Dla zmobilizowa-

nia wiernych informacje są jawne

i regularnie głoszone z ambony. Kto

nie uregulował daniny, nie może li-

czyć na duszpasterskie usługi. Prze-

konała się o tym jedna z mieszka-

nek, która chciała pochować męża.

Ksiądz robił, co mógł, aby do po-

chówku nie doszło, bo... zmarły nie

płacił składek. W końcu uznał go

za bezbożnika, choć rodzina, jak sa-

ma twierdzi, co tydzień chodzi do

kościoła, dzieci służą do mszy,

a zmarły fizycznie pracował na te-

renie parafii, oczywiście nieodpłat-

nie. Pies pogrzebany był (choć

i zmarły pogrzebu się w końcu do-

czekał) w pieniądzach. Rodzina by-

ła tak biedna, że ksiądz martwił się

o zapłatę. Nawet próbował zmusić

synów zmarłego do podpisania

oświadczenia, że zapłacą za pogrzeb

i plac. Nie szczędził przy tym po-

gróżek. Żona chciała w końcu sa-

ma wykopać grób. Jak na pasterza

przystało, ksiądz z Kalinówki ma do-

brą radę dla swych owieczek: ma-

cie krowy, macie świnie, sprzedaj-

cie, a na ofiarę starczy!

Niedawno pisaliśmy o stara-

niach prawicowych radnych, by

w herbie Bydgoszczy umieścić zło-

cisty krzyż, który został usunięty

w 1936 roku. Sprawa ma dalszy ciąg.

Choć przeciwko umieszczeniu

w bydgoskim herbie krzyża opo-

wiedzieli się heraldycy, prawicowi

radni nadal upierają się przy swo-

im pomyśle, bo w Bydgoszczy

w ogóle od dawna nie ma pilniej-

szych spraw do załatwienia. Ukrzy-

żowanie herbu obśmiał niedawno

radny SLD, Jacek Kurzawski . Był

przy tym na tyle odważny, że publicz-

nie zapytał arcybiskupa gnieźnień-

skiego Henryka Muszyńskiego , czy

– zamiast krytykować rajców za

podejmowane przez nich decyzji

– mógłby łaskawie zrezygnować z...

luksusowej limuzyny i kilku apar-

tamentów w swoim pałacu. Gość

albo zwariował, albo osiągnął

szczyt bezczelności, prosząc czar-

nego księcia, by wyrzekł się luk-

susów! Owszem, był taki arcybi-

skup, który pałac przeznaczył na

ochronkę dla bezdomnych dzieci,

a do biura chodził na piechotę, ale

to było dawno i w Brazylii. P. S .

A.K.

„FiM” POWITA PAPĘ

R. Kraw.

P. S .

ESKIMOSKI

WYŁUDZICIEL

Katolickie skandale seksualne

nie ominęły nawet kanadyjskiej da-

lekiej Północy. W kościelnej szko-

le w Chesterfield Inlet nad Zatoką

Hudsona ujawniono, że przez 17 lat

znęcano się tam i wykorzystywano

seksualnie dzieci Eskimosów. Do-

chodzenie trwało aż 21 miesięcy

i zbadano 236 (!) zarzutów. Osta-

tecznie nie wniesiono żadnego

oskarżenia, bo... sprawcy albo już

nie żyją, albo ofiary po latach nie

były w stanie jednoznacznie ich

wskazać, albo przestępstwa uległy

przedawnieniu.

Po przylocie do Toronto papieża

nie powita osobiście premier Kana-

dy Jean Chretien (na zdjęciu); wy-

śle on jedynie swojego zastępcę. Jan

Paweł II przyleci tam 23 lipca na

XVII Światowe Dni Młodzieży. Śro-

dowiska katolickie wyraziły swoje obu-

rzenie tak lekceważącym, według nich,

posunięciem kanadyjskich władz. Kra-

jowy dyrektor Światowych Dni Mło-

dzieży w Toronto, o. Tom Rosica ,

wyraził zdziwienie, że na lotniskowe

powitanie papieża nie przyjedzie rów-

nież generalny gubernator Adriene

Clarkson . Na powitaniu Papy bę-

dzie za to nasz kanadyjski korespon-

dent. A i to za dużo...

Przed Sądem Rejonowym

w Kwidzynie rozpoczął się proces

o wyłudzenie 250 tys. zł kredytu

od jednego z kwidzyńskich ban-

ków. Na ławie oskarżonych zasia-

dły cztery osoby: księgowa, były

prezes banku, a obecnie dyrektor

jednej ze spółek, ksiądz z Elbląga

oraz rolnik z okolic Sztumu.

Prokurator nie zdążył nawet

przeczytać aktu oskarżenia, gdy sę-

dzia ogłosiła odroczenie rozprawy

do września. Okazało się, że jeden

WŁADZA DUCHOWNA

P. S .

C.W.

We wrześniu ub.r. pisaliśmy

o anomaliach drogowych, jakie ma-

ją miejsce w Skarszewach (Pomor-

skie). Otóż na głównej drodze w tym

miasteczku, w sąsiedztwie kościoła,

umieszczono znak drogowy zaka-

zujący zatrzymywania się pojazdów.

Jednak dopisek – „nie dotyczy uro-

czystości kościelnych” – zwalniał

z owego zakazu katolików, dyskry-

minując innowierców. Po naszej pu-

blikacji tablicę z dopiskiem usunię-

to i wydawało się, że będzie wresz-

cie normalnie. W dalszym ciągu sa-

mochody zatrzymują się jak przed-

tem, bo ich kierowcy, posiadając ka-

tolicki immunitet, mają przepis

gdzieś. Miejscowi policjanci siedzą

CZARNE SPISYWANIE

Zakończyła się pierwsza część

spisu powszechnego, prowadzona

przez rachmistrzów i gminy. Jak wy-

nika z raportów urzędów gminnych,

spis się udał, choć urzędnicy nie ukry-

wają, że mieli kłopoty. A to ludzie,

szczególnie na wsiach, nie chcieli

wpuszczać do chałup rachmistrzów,

a to nie chcieli ujawniać swego sta-

nu posiadania, a to traktowali rach-

mistrzów jak potencjalnych złodziei,

a cały spis jak zamach na ich pry-

watność. A wystarczyło zrobić tak,

jak zrobili urzędnicy z gminy Nowa

P. S .

PSY SALEZJAŃSKIE

Ładnie opiekują się dziećmi

i młodzieżą salezjanie z Aleksan-

drowa Kujawskiego. Ostatnio wil-

czur pilnujący obejścia miejscowe-

go liceum salezjańskiego dotkliwie

pogryzł dwójkę dzieci i na dodatek

policjanta. Ponieważ dzieciaki, jak

większość uczniów w Katolandzie,

nie wyjechały na kolonie lub obóz,

więc czas spędzały, bawiąc się na

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: