Fakty i Mity 25-2002.pdf

Rosyjska gazeta opublikowała rewelację

Papiież ma córkę!

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 25 (120) 21 – 27 czerwca 2002 r. Cena 2,20 zł (w tym 7% VAT)

Str. 13

JONASZ: – Pani senator,

ponad jedenaście tysięcy

Polaków – Czytelników

„Faktów i Mitów”

– powiedziało zdecydowane

NIE postępującej

klerykalizacji kraju.

SENATOR KRYSTYNA

SIENKIEWICZ:

– Znakomicie, panie

redaktorze, pomoże mi to

w walce o normalną

Polskę.

Str. 2, 11

Ojciec Pio

Opcja „minus zero”

Sześćdziesiąt trzy miliony amery-

kańskich katolików wstrzymało oddech

w oczekiwaniu na wynik debaty mają-

cej być rozliczeniem niesłychanej afe-

ry pedofilskiej.

Niczego nie mogli się jednak do-

czekać, bowiem wszystkich ośmiu kar-

dynałów i stu trzech ze stu siedemdzie-

sięciu biskupów w tę aferę było za-

mieszanych.

Beatyfikacja i kanonizacja ojca Pio to nie

tylko symbol zmiany stanowiska Watykanu,

sceptycznego kiedyś wobec tej kontrowersyj-

nej postaci. To także znak, że Kk nadal wie-

rzy w okrutnego, sadystycznego bożka, który

potrafi perfidnie dręczyć „swoich umiłowa-

nych” przez całe dziesięciolecia. Bóstwo to

nie ma nic wspólnego ani z Bogiem Biblii, ani

ze zdrowym rozsądkiem.

Str. 12, 13

Str. 14, 15

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 25 (120) 21 – 27 VI 2002 r.

FAKTY

11 tysięcy x NIE!

POLSKA/UE Po latach uwłaczającego stukania do bram

Unii w pozycji kolankowej Polska może teraz paść na pysk.

Najprawdopodobniej zostaniemy już z 22-procentowym

VAT-em na budownictwo i bez jakichkolwiek dopłat do

rolnictwa, czego chce dopilnować kanclerz Niemiec Schro-

eder, „przyjaciel” niedoszłego kanclerza Millera. We Wro-

cławiu Schroeder rżnął głupa, przekonując, że pewnie pań-

stwa korzystające z dopłat dla rolnictwa podzielą się z Pol-

ską. I w ogóle, to niech sobie Polska do UE wchodzi.

Po co siać i budować na przestrzeni życiowej Szwabów?

w gmachu Sena-

tu RP, przekazałem Pani Senator Krystynie Sienkiewicz po-

nad 11 tysięcy petycji w sprawach:

– usunięcia religii katolickiej z przedszkoli i szkół pu-

blicznych

– uchylenia ustawy z 1950 roku o Funduszu Kościel-

nym

– opodatkowania osób duchownych na zasadach ogól-

nych

– zniesienia dopłat z budżetu państwa dla duchow-

nych katolickich do składek Funduszu Ubezpieczeń Spo-

łecznych i składek na kasy chorych

– zrównania przywilejów podatkowych świeckich i ko-

ścielnych organizacji charytatywnych

– renegocjacji, a najlepiej wypowiedzenia konkordatu

z Watykanem.

Oczywiście, pobożnych, tj. antyklerykalnych życzeń

byłoby znacznie więcej. Budżet drenują bez przerwy i sku-

tecznie 100-procentowe odpisy podatkowe na parafie i in-

ne firmy kościelne. Majątek narodowy jest ciągle zubaża-

ny przez darowizny na rzecz

podmiotów kościelnych ze

strony spółek Skarbu Pań-

stwa, ministerstw i samo-

rządów lokalnych. Siódma

z kolei wizyta Szefa Waty-

kanu kosztować będzie

biedny Polski Naród około

100 milionów złotych, z cze-

go co najmniej 40 milionów

ma być wyasygnowanych

z budżetu, a około 60 mi-

lionów zapłacą samorzą-

dy. Do tego dojdą wydatki

związane z paraliżem poło-

wy kraju, zaangażowaniem

służb mundurowych, budo-

wą ołtarzy itp. Wypada

mieć tylko nadzieję, że po

uroczystym papieskim bło-

gosławieństwie szlag nas

wszystkich nie trafi i nie za-

leje woda, jak to się stało

we Wrocławiu w 1997 ro-

ku. Cóż, podczas gdy brakuje dosłownie na wszystko, pa-

dają kolejne zakłady i chleba coraz mniej – to może choć

igrzyska wypalą. Królowa Polski z Częstochowy i ta „bo-

lesna„ z Lichenia, mimo iż obdarzona imponującą siedzibą

– jakoś się o swoje włości nie troszczą. Póki opatrzność

katolickiego Boga nie ma jeszcze swojej świątyni, którą

w niemałej części zafunduje jej cały Naród, nadzieja praw-

dziwych Polaków katolików skupiła się na bożym miło-

sierdziu wylansowanym przez zakonnicę Faustynę Kowal-

ską, a tej chałupę właśnie kończą na odwiedziny Papy.

Wszystko to – gardłami niedożywionych dzieci, bez-

robotnych, pozbawionych leków staruszków, bezdom-

nych nędzarzy oraz światłych polskich antyklerykałów

– WOŁA O POMSTĘ DO NIEBA!

Petycje, skierowane przez nas do dziesięciu wybranych

senatorów, przez kilka ostatnich tygodni nadchodziły od

Was, Drodzy Czytelnicy, prawdziwą lawiną. Dziękujemy

Wam za każdy znaczek, kopertę i złożony podpis. Nasza

inicjatywa spotkała się z Waszym ogromnym poparciem.

11 tysięcy głosów krzyczących NIE – głupocie i grabieży

może nie zatrzęsie naszym krajem i nie zmieni niczego od

razu, ale stanowi istotny wkład w dzieło faktycznego przy-

wracania normalności w Polsce. W dalszej kolejności zaj-

mie się tym Antyklerykalna Partia Postępu RACJA. Nasze

petycje to na razie zaledwie głos rozpaczy; popiera go ofi-

cjalnie garstka senatorów i posłów. Ale ten głos jest co-

raz bardziej gromki, wkrótce od tego głosu zatrzęsą się mu-

ry parlamentu i biskupich pałaców.

Tymczasem Pani Senator Sienkiewicz obiecała, że o ini-

cjatywie oraz postulatach Czytelników „Faktów i Mitów” po-

informuje wszystkich senatorów. Będzie, nawet wielokrot-

nie, używała ich jako podbudowy dla swoich antyklerykal-

nych działań. W najbliższym czasie nasze petycje posłużą

Pani Senator do wsparcia oświadczenia senatorskiego

dotyczącego zlikwidowania Funduszu Kościelnego oraz

komunalizacji wszystkich polskich cmentarzy. Tę ostat-

nią inicjatywę zgłosił przed tygodniem, na posiedzeniu

członków Komisji Wspólnej ze strony rządu, Zbigniew Gra-

bowski, przewodniczący Stowarzyszenia Obrony Podat-

ników, założonego w Toruniu przez... senator Sienkiewicz.

Ta odważna (a jaka urocza!) kobieta nie ma dosłownie

nic do stracenia. Jest nieustannie piętnowana przez

księży. Powiedzieli jej, że „dla jej szczątków nie będzie

miejsca w poświęconej ziemi”. Grozili rodzinie w Toru-

niu. Po zgłoszeniu przez nią propozycji zmian w przepi-

sach prawnych dających klerowi katolickiemu uprzywi-

lejowaną pozycję praktycznie w każdej dziedzinie życia

i zarobkowania („FiM”, nr 7/2002) – została przez zarząd

SLD pozbawiona wszelkich funkcji partyjnych i senackich.

Tak oto decydenci Sojuszu mieniącego się lewicowym

niszczą własnych, zasłużonych, nielicznych już ideowych

ludzi, jeśli tylko ci ośmielą się choćby wspomnieć o uszczu-

pleniu tzw. świętej własności Kościoła. Zdewaluowane,

oszukańcze obietnice przedwyborcze ekipy Leszka Mille-

ra, dotyczące m.in. od-

klerykalizowania kraju,

można dziś śmiało za-

stąpić jednym hasłem:

powiedz coś na czar-

nych, a zostaniesz czar-

ną owcą.

Takich herosów jak

były poseł Władysław

Adamski czy senator

Krystyna Sienkiewicz

– obdarzonych odwa-

gą i światłym umysłem

– jest w polskim parla-

mencie coraz mniej.

Nieco więcej jest tych,

którzy chcieliby, ale się

boją. Do jednych i dru-

gich apeluję:

Panie i Panowie,

wybrani w demokra-

tycznych wyborach

Przedstawiciele Polskie-

go Narodu. Na Wasze

obecne stanowiska powołali Was Polacy, którzy poszli do

wyborów z nadzieją, że to właśnie Wy przywrócicie na-

szemu krajowi normalność. Poszli i zagłosowali ufni

w obietnice, które wypisaliście w swoich programach.

W imię elementarnej, ludzkiej przyzwoitości – nie zawiedź-

cie teraz Waszych wyborców, przynajmniej w kwestiach

światopoglądowych, w uwolnieniu Rzeczpospolitej od

czarnych pasożytów i innych złodziei spod różnych zna-

ków i bander. Jesteście im to winni! W obliczu milionów

rodaków żyjących w poniżającej biedzie i beznadziei, za-

paści gospodarczej – walczcie, brońcie publicznego gro-

sza na pracę i chleb. Nie pozwólcie, by nasze ciężko za-

robione pieniądze zasiliły biskupie kasy i konta, a wrogi

naszemu narodowi Kościół rzymski bogacił się kosztem

biedniejącego społeczeństwa. Jeśli Waszym partiom i klu-

bom parlamentarnym obca jest troska o dobro Polskich

Obywateli – opuśćcie je i załóżcie poselskie i senackie

koła Antyklerykalnej Partii Postępu RACJA. Wspierać Was

będziemy czynnie, my – redakcja „Faktów i Mitów”, sie-

dem tysięcy Członków APPR oraz setki tysięcy naszych

Czytelników. Polska nie ma już czasu do stracenia. Po-

móżcie nam cofnąć czas dla Polski!

POLSKA Do grupy sześciu młodych delegatów, którzy po-

jadą na spotkanie Konwentu Młodych UE do Brukseli, bi-

skupi oddelegowali księdza. Rząd się zgodził.

Teraz skład jest reprezentatywny dla całej populacji.

Biskup Stanisław Stefanek, kawaler, specjalista od rodzi-

ny – pogroził rządowi za pomysł wprowadzenia edukacji

seksualnej do szkół. Następca Paetza na biskupim stolcu

w Łomży twierdzi, że seksedukacja pozbawiona jest od-

niesienia „do miłości, małżeństwa i rodziny”.

Wieczny dylemat Kościoła – jak pogodzić życie w czysto-

ści z wielodzietnością.

Jak donosi Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji

– do ochrony papieża i pielgrzymów w czasie sierpniowej

„pielgrzymki” do Polski zaangażowanych zostanie 12 tys. poli-

cjantów. Już teraz przeszukiwane są domy wzdłuż trasy prze-

jazdu papamobilu, zapewne z obawy przed nagłą eksplozją...

entuzjazmu oszalałego narodu. Tymczasem Polska Agencja In-

formacyjna oświadczyła, że będzie zbierała po 100 dolarów od

dziennikarzy akredytowanych w czasie wizyty JPII. To ewene-

ment na skalę światową! Agencja chce w ten sposób uniknąć

„sztucznego zainteresowania ze strony dziennikarzy” wizytą JPII.

Cokolwiek to znaczy, brzmi jak bluźnierstwo!

Na konferencji członków Komisji Konkordatowej z ramie-

nia rządu, której przewodniczył wicepremier Marek Pol,

określono obszary porozumienia i konfliktu z Kościołem

rzymskim. Mówiono (uwaga!) o ekspansji APP RACJA

i przechodzeniu do niej elektoratu SLD.

Sojuszowi możemy przebaczyć, a nawet przyjąć do koali-

cji, jeśli się natychmiast nawróci.

Grupa samozwańczych intelektualistów z Klubu „Polskie

Laboratorium” wystosowała protest przeciwko prasowym

dywagacjom nt. ewentualnego ustąpienia Jana Pawła II.

Takie rozważania nazwali „brakiem kultury i szacunku wo-

bec Papieża”. Tytani intelektu, m.in. Marek Jurek i Jan

Maria Jackowski, „cenią posługę papieża, nawet jeżeli jest

ona naznaczona widocznym cierpieniem”.

To dopiero sadomasopapiści!

WARSZAWA Normalny dzień z życia Katolandu – prymas

Glemp przyjął na audiencji SLD-owskiego prezesa PKN OR-

LEN S.A., Zbigniewa Wróbla. Prezes „zapewnił zatroskanego

sytuacją społeczną w Polsce” namiestnika Watykanu, że inte-

res idzie dobrze i nie planuje się większych zwolnień. Jak do-

nosi KAI: Glemp „życzliwie odniósł się do przedstawionej przez

prezesa PKN ORLEN strategii rozwoju firmy”.

Ludzki pan, ten Glemp, może ORLENU nie złupi?

Naród entuzjastycznie przywitał powracających z Korei

przegranych piłkarzy. Zwycięstwo z USA, choć nic nie da-

ło, kibice uznali za duży sukces, a mistrzostwa za udane.

Nie tylko przegrane mistrzostwa powinny nas uczyć, że

jak się nie ma, co się lubi...

SZCZECIN Mimo rządowych obietnic upadła Stocznia

Szczecińska – dziecko i duma socjalizmu, gdzie robotni-

cy obiecali Gierkowi, że mu „pomogą”. Tysiące osób stra-

cą pracę, a banki – setki milionów złotych. Ludzie wyjeż-

dżają za chlebem do Norwegii i Danii.

Aż dziw bierze, że Ojciec Dyrektor nie zaczął jeszcze sprze-

dawać ratunkowych cegiełek.

TARNÓW Biskup Wiktor Skworc nazwał wysypywanie nie-

mieckiego zboża przez Samoobronę „działaniem nieetycz-

nym”. Najbardziej zmartwiło go to, że zboże (sprowadzo-

ne przez biznesmena z PSL) wysypano na ziemię i pode-

ptano, a tak się nie godzi robić z darem bożym.

Nie szkoda zbóż, gdy płonie las – zaśpiewał Lepper i...

przegonił PSL ze wsi!

MYSŁOWICE W jednym z najuboższych miast Śląska,

z braku pilniejszych potrzeb, odsłonięto kolejny bzdurny

pomnik – tym razem ku czci przedwojennego kardynała

i prymasa Augusta Hlonda.

Jesteśmy niemal pewni, że przed wojną było jeszcze wię-

cej kardynałów i prymasów...

JONASZ

Przed dwoma tygodniami w swoim komentarzu napi-

sałem o Stanie Tymińskim, ongiś kandydacie na prezy-

denta RP: „wątpliwości rozwiewa orzeczenie biegłych

psychiatrów – to zwykły świr!”. Oczywiście posłużyłem

się w ten sposób ironią, by wykpić nagonkę, jaką przeciw

temu człowiekowi rozpętano wówczas w mediach, wy-

kpiwając go i oskarżając bez żadnych dowodów. Post fac-

tum zorientowałem się, że moje intencje mogą być źle

zrozumiane. Przepraszam Pana Tymińskiego, jeśli również

opacznie je odebrał.

AUSTRALIA Po tym, jak media doniosły, że katolicki

episkopat płaci ofiarom molestowania seksualnego za mil-

czenie, w ciągu dwóch tygodni pojawiło się 150 kolejnych

poszkodowanych. Niektórzy byli wykorzystywani nawet

40 lat temu.

Wreszcie na coś się przydały bogactwa Kościoła, zbierane

przez stulecia. Niech no tylko wieść dotrze do Poznania...

KOMENTARZ NACZELNEGO

W ubiegły czwartek,

Nr 25 (120) 21 – 27 VI 2002 r.

ZAMIAST SPOWIEDZI

– Niektórzy obserwatorzy ży-

cia społecznego w Polsce uważa-

ją, że Kościół katolicki zrezygno-

wał z wtrącania się w życie pu-

bliczne. Czy podziela pan ten po-

gląd?

– Nie powiedziałbym, że Kościół

wtrąca się w życie publiczne, gdyż

słowo „wtrąca” kojarzy się z działa-

niem doraźnym, z pozycji petenta.

Kościół katolicki najzwyczajniej spra-

wuje w Polsce władzę w interesują-

cym go zakresie. Uzyskał prawne

i polityczne gwarancje swojej uprzy-

wilejowanej pozycji, podporządko-

wał sobie policję, prokuraturę i są-

heteroseksualna orientacji seksual-

nej – jest w Kościele znacznie wyż-

szy niż w całym społeczeństwie. Wy-

korzystywanie władzy do egzekwo-

wania usług seksualnych ze strony

podwładnych jest przestępstwem. Pa-

etz, jeśli doniesienia na temat jego

postępowania są prawdziwe, powi-

nien – jak każdy człowiek – stanąć

przed sądem. Ciekawa jest bardzo

ostra reakcja społeczna. Wydaje mi

się, że wbrew temu, co się zwykle

na ten temat słyszy, nie jest to prze-

jaw słusznego oburzenia na obłudę

ludzi Kościoła (przecież większość

z nas na co dzień toleruje różnie

przejawy obłudy), lecz wynik spo-

mają ugrupowania o profilu

chrześcijańskim, katolickim,

a nawet klerykalnym. Czy tak

jest w istocie?

– Właśnie opublikowałem arty-

kuł na ten temat. W obecnych wła-

dzach Unii Europejskiej ugrupowa-

nia krytyczne wobec kościołów i re-

ligii są całkowicie zmarginalizowa-

ne. Zilustrujmy tę tezę przykładem.

W lutym grupa radykalnych posłów

Parlamentu Europejskiego wniosła

projekt rezolucji potępiającej papie-

ża za jego wezwanie do prawników,

by sprzeniewierzyli się konstytucyj-

nym obowiązkom, odmawiając udzia-

łu w sprawach rozwodowych. Pro-

światopoglądowej państw członkow-

skich i organów Unii. Polska tak zwa-

na lewica – kwestie światopoglądo-

we, prawa i wolności człowieka ma

w całkowitym lekceważeniu, co mo-

im zdaniem jest jedną z głównych

przyczyn spadku popularności SLD,

która to partia niezachwianie wierzy

w swój „żelazny elektorat”. Unia Wol-

ności też wierzyła.

– Dlaczego polskie ruchy hu-

manistyczne są tak mało obecne

w publicznej świadomości i dla-

czego ich inicjatywy kończą się

(jak dotąd) na deklaracjach wer-

balnych, jak np. list Stu Kobiet

w dniu 8 marca 2002 r.?

uprawnień w oparciu o konstytucyj-

ny zakaz dyskryminacji ze względu

na wyznanie lub jego brak oraz

w oparciu o tzw. Deklarację kościel-

ną, stanowiącą załącznik do traktatu

amsterdamskiego, gdzie wprost się

mówi, że organizacje światopoglądo-

we muszą być przez państwa człon-

kowskie traktowane tak samo jak ko-

ścioły i związki wyznaniowe. Próbu-

jemy także, jak dotąd bezskutecznie,

uzyskać zgodę władz telewizji na sta-

ły program prezentujący nasz punkt

widzenia. Obecna sytuacja ma cha-

rakter jednoznacznie dyskryminacyj-

ny i jeśli nasze starania nie zakończą

się sukcesem, będziemy kierować

Cała władza w ręce...

– Polski ruch humanistyczny jest

bardzo młody, jak na ruch ideowy

o ambicjach kulturotwórczych. Or-

ganizacji humanistycznych nie wspie-

ra w Polsce nikt; nie możemy liczyć

na dotacje ani zainteresowanie me-

diów. Nasze inicjatywy są przemil-

czane lub opisywane w sposób kłam-

liwy. Księgarnie i hurtownie odma-

wiają dystrybucji naszych książek.

Kilka miesięcy temu wydana przez

nas krytyczna książka o Matce Te-

resie z Kalkuty trafiła w całym kra-

ju zaledwie do kilkunastu księgarń,

w tym w kilku przypadkach wyłącz-

nie do magazynu. Hurtownie od-

mawiają jej przyjęcia albo przyjmu-

ją i potem nie prowadzą dystrybu-

cji. Sami humaniści też nie są bez

winy. Mało jest osób serio zaanga-

żowanych w krzewienie humanizmu

i realizację różnych inicjatyw. Pola-

cy, zwłaszcza intelektualiści, wciąż

wstydzą się etykiety działacza spo-

łecznego, wręcz przeciwnie niż np.

w USA, gdzie w środowiskach na-

ukowych wymaga się zaangażowania

w działalność społeczną. I jak tu sku-

tecznie budować alternatywę wobec

religii i kościołów, czyli instytucji ma-

jących na swoje usługi tysiące odda-

nych wiernych sług?

– Czym zajmuje się Federacja

Humanistyczna? Kto ją wspiera

finansowo, logistycznie?

– Jako federacja, koncentrujemy

się ostatnio na inicjatywach, które

sprawę do sądów polskich i europej-

skich. Organizujemy też międzynaro-

dową konferencję z okazji 10-lecia

Europejskiej Federacji Humanistycz-

nej, podczas której przygotujemy hu-

manistyczny projekt rozdziału na te-

mat praw i wolności do przyszłej kon-

stytucji Europy.

– Prof. Zieliński na naszych

łamach określił kiedyś Polskę ja-

ko państwo parawyznaniowe. Ja-

ka jest pana definicja naszego

kraju z tego punktu widzenia?

– Polskę rzeczywiście można tak

określić, gdyż jedno wyznanie i je-

go instytucjonalna reprezentacja ma,

wbrew konstytucji i zasadom de-

mokracji państwa prawnego, ogrom-

ny faktyczny wpływ na politykę pań-

stwa. Nie dość często przy tym zwra-

ca się uwagę na fakt, że prawdziwie

winni temu stanowi rzeczy są nie ty-

le funkcjonariusze Kościoła, co

sprzeniewierzający się zasadom de-

mokracji politycy.

– Jakie jest minimum uwa-

runkowań, aby Polska straciła

w oczach humanistów status pań-

stwa wyznaniowego czy parawy-

znaniowego?

– Kościół musi utracić nieuza-

sadnione wpływy i przywileje, rów-

nież ekonomiczne. Musi też – jako

instytucja propagująca i praktykują-

ca różne formy dyskryminacji – być

odsunięty od systemu oświaty. Za-

stanawiam się, czy instytucje wprost

wzywające do dyskryminacji jakichś

grup – powinny być w demokratycz-

nym państwie legalne. Moim zda-

niem... nie powinny. Zresztą już

dzisiaj żaden sąd nie

zarejestrowałby sto-

warzyszenia, które

np. nie dopuszcza-

łoby kobiet do

udziału we wła-

dzach. Tymczasem

nikt nie ośmiela się

zażądać, by kościo-

ły i związki wyzna-

niowe przestrzegały

tego podstawowego prawa człowie-

ka. Kościół musi respektować te sa-

me prawa, co wszelkie inne organi-

zacje, albo przejść do historii, tak jak

przeszły do historii inne represyjne

systemy i organizacje. Rozmawiał

KRZYSZTOF LUBCZYŃSKI

Fot. archiwum

Rozmowa z Andrzejem Dominiczakiem,

współprzewodniczącym Federacji

Humanistycznej w Polsce.

jekt uzyskał poparcie zaledwie 53 eu-

rodeputowanych (na 623), choć od-

woływał się do podstawowych war-

tości demokracji europejskiej. Gor-

liwym katolikiem jest Romano Pro-

di, przewodniczący Komisji Europej-

skiej, oddanymi sojusznikami Kk są

szefowie Konwentu Europejskiego,

organu, który będzie decydował

o kształcie przyszłej konstytucji Eu-

ropy. W niedawno opublikowanych

raportach sporządzonych na zamó-

wienie Komisji Europejskiej unijni

eksperci zastanawiają się, czy ochro-

ny życia nie należy – wzorem kon-

stytucji Irlandii – rozszerzyć na tzw.

dzieci nieurodzone.

– Czy podziela pan tezę na-

szej gazety podjętą przez Ruch

Kobiet 8 Marca, że między SLD

a Kościołem doszło do kompro-

misu: poparcie Kk dla starań rzą-

du o wejście Polski do

UE – w zamian za

zrezygnowanie

przez lewicę z libe-

ralizacji ustawy

antyaborcyjnej

oraz z wszelkich

innych działań

mających na ce-

dy, podporządkował media (prywat-

ne i publiczne), szkolnictwo, samo-

rządy lokalne, a ostatnio także SLD

i prezydenta, którzy deklarują po-

parcie dla jego polityki w sprawach

związanych z integracją europejską

i vice versa. Pogląd o rzekomej de-

mokratyzacji Kościoła czy jego wy-

cofaniu się z życia publicznego to

– moim zdaniem maska – dla pew-

nej, szeroko rozpowszechnionej od-

miany oportunizmu. Polacy, a zwłasz-

cza nasza warstwa inteligencka, to

często osoby o mentalności niewol-

niczej; w szczególności nie cenią so-

bie indywidualnych praw i swobód.

Polska kultura – to kultura wstydu.

Nie liczą się w niej wartości, życie

zgodne z własnym sumieniem i świa-

topoglądem. Liczy się niemal wyłącz-

nie opinia publiczna. Samo określe-

nie się w sferze światopoglądowej

jest wstydliwe.

– Jakie warunki musiałyby

zaistnieć w Polsce, aby Federa-

cja Humanistyczna straciła ra-

cję bytu?

– Dobre pytanie. Musiałoby się

dokonać głębokie przekształcenie

kultury obyczajowej, politycznej, oso-

bistej i każdej innej. Polacy musie-

liby przyjąć wartości humanistycz-

ne, uwolnić się od religii i innych

przesądów, również ekonomicznych,

musieliby się stać o wiele bardziej

racjonalni, krytyczni, twórczy i so-

lidarni w zwykłym, ludzkim sensie

tego słowa.

– Czy sprawy abpa Paetza,

prałata Jankowskiego oraz

afery z molestowaniem dzieci

przez księży w USA doprowadzą

do obniżenia prestiżu Kościoła

w naszym kraju i czy mają one

jakiekolwiek znaczenie dla środo-

wisk laickich w Polsce?

– Mają one pewne znaczenie po-

lityczne, choć przecież wiadomo od

dawna, że procent osób o innej niż

łecznej frustracji, której źródłem są

polityczne i gospodarcze nadużycia

Kościoła oraz fakt, że w odczuciu

wielu osób Kościół w znacznej mie-

rze stoi ponad prawem i ponad de-

mokratyczną władzą.

– Czy proces laicyzacji dopro-

wadzi Kościół katolicki w Polsce

do tej roli społecznej, jaką pełni

on w Europie Zachodniej?

– Myślę, że nie nastąpi to szyb-

ko. Mamy w Europie przykłady kra-

jów, w których kościoły cieszą się po-

dobnymi przywilejami, i nic nie wska-

zuje na to, żeby w tym zakresie mia-

ły nastąpić szybkie zmiany. To nie tyl-

ko Grecja, Portugalia czy Irlandia.

Kościoły odgrywają dużą rolę np.

w południowych landach

w Niemczech,

w Austrii, Hiszpa-

nii, a także

w Wielkiej Brytanii, gdzie biskupi ko-

ścioła anglikańskiego są automatycz-

nie członkami Izby Lordów.

– Podobno jednak Unia Eu-

ropejska nie jest tak zlaicyzowa-

na, jak niektórzy uważają. W jej

licznych organach duże wpływy

lu realizację idei światopoglądo-

wych lewicy?

– Nie podzielam. Jestem prze-

konany, że Kościół dobrze się orien-

tuje, iż Unia wcale nie jest mu wro-

ga, a jego udział w unijnych instytu-

cjach może wręcz przeważyć szalę

w debacie na temat neutralności

mają położyć kres dyskryminacji nie-

wierzących w Polsce. Skierowaliśmy

np. do rządu wezwanie do zawarcia

z Federacją, jako reprezentacją nie-

wierzących w Polsce, umowy dają-

cej nam te same prawa, jakie Ko-

ściół katolicki uzyskał w konkorda-

cie. Domagamy się tych samych

Kościoła

Nr 25 (120) 21 – 27 VI 2002 r.

stanowisko pierwszego oby-

watela; widać, że ma co wło-

żyć do garnka, do tego ładny kawa-

łek klasycystycznego dachu nad gło-

wą w dobrym punkcie Warszawy,

małżonkę mądrą i piękną jak ma-

Powodzenia pozaziemskiego, czyli

w niebiesiech, rzecz jasna!

Nasz prezydent postanowił zain-

westować we własne zbawienie wiecz-

ne. Odsądzany kiedyś od czci i wia-

ry z niejednej ambony i przez nie-

jednego prawicucha jako haniebnie

w lansadach i komitywie, bo pano-

wie z obu stron stołu rozmów wy-

szli wyjątkowo uśmiechnięci i roz-

promienieni jak niemowlęta po na-

karmieniu. Co więcej, prezydent do-

dał, że nie tylko jest za invocatio Dei

w owej konstytucji, ale na dokład-

kę nawet sobie nie wyobra-

ża, aby polska reprezenta-

cja (bez niemiłych skoja-

rzeń, proszę), która będzie

uczestniczyć w uchwalaniu

tego dokumentu – zajęła

inne stanowisko. Jest wiel-

ce prawdopodobne, że

Polska będzie jedynym

krajem, który wystąpi z po-

mysłem owej invocatio Dei .

Nasi purpuraci i fiolety

twierdzą, że Europie jest

to niezbędne do życia i że

będzie to cenne wniesio-

ne przez nas wiano. Mo-

gą najzwyczajniej w świe-

cie nie zgodzić się na bez-

bożne zapisy i... Europa

nie będzie się miała jak

konstytuować! Skoro więc

teraz jest w tej kwestii tak

idylliczna zgoda między

„lewicowym” rządem byłego robo-

ciarza z Żyrardowa a fioletami, to

może powinni wystąpić wespół w ze-

spół do Brukseli, aby unijne Żydy,

zamiast pobierać od nas słoną skład-

kę do unijnej kasy, wzięli w zamian

coś znacznie cenniejszego – invoca-

tio Dei oraz wartości katolickie, któ-

rych u nas w bród, wypracowanych

od lat. Obie strony skorzystają. My

odciążymy nasz budżet, a oni do-

staną to, czego im, pardon, nie sta-

je. Rządząca Polską pseudolewica

jest coraz bardziej świątobliwa, co

czyni ją też coraz bardziej osobli-

wą na tle lewicy, właśnie europej-

skiej. A czerwone birety mogą się

tylko cieszyć, że postkomuna tań-

czy w takt ułożonych przez nich

gorzkich żalów.

KRZYSZTOF LUBCZYŃSKI

Fot. PAP/Jacek Turczyk

GŁASKANIE JEŻA

Wyklęci

Olka

Powszechnie lubiany

i ceniony pan

prezydent Aleksander

Kwaśniewski

osiągnął już prawie

wszystko, co było

w Polsce do osiągnięcia.

Już, już myślałem, że Polska za-

trudniła premiera tchórza, koniunk-

turalistę i konformistę, co to ani wła-

snego zdania nie ma, ani tupnąć no-

gą nie potrafi i tylko by w pierścień

purpuratów całował. Jakże się my-

liłem. Jak dalece krzywdziłem nie-

cną myślą człowieka o sercu lwa

i duszy orła.

Na moje usprawiedliwienie mo-

gę przytoczyć jedynie to, iż pre-

mier dotąd maskował się znako-

micie, a jego lisia przebiegłość wy-

prowadziła w pole wielu naiwnych,

w tym mnie.

Karty odkrył i przyłbicę pod-

niósł Miller Leszek w minioną so-

botę w Rzgowie.

Najpierw jednak – w czwartek,

w Bielsku-Białej – podczas zebrania

plenarnego Konferencji Episkopa-

tu Polski – biskupi stwierdzili, iż

nie wyobrażają sobie konstytucji

zjednoczonej Europy bez odniesie-

nia się do imienia Bożego i trady-

cji chrześcijańskiej.

Takie odniesienie nazywa się in-

vocatio Dei i mogłoby wyglądać np.

tak: „My, oświecone, nowoczesne

narody Zjednoczonej Europy, w Bo-

gu katolickim upatrując źródła wszel-

kiej mądrości, sprawiedliwości i na-

tchnienia, stanowimy co następu-

je...”. Co z takiej preambuły wyni-

ka? A to na przykład, że piszący te

słowa do żadnej Zjednoczonej Eu-

ropy nigdy się nie dostanie, bo nie

uważa Boga katolickiego (zresztą

żadnego innego też nie) za źródło

czegokolwiek. Wolno mi? Wolno,

boć taką wolność gwarantuje mi

Konstytucja RP. Mnie gwarantuje

i kilku milionom Polaków podobnie

myślącym. Co więc się – ludzie, bra-

cia kochani, Rodacy – z nami stanie?

Pozbawią nas obywatelstwa? Za-

mkną w getcie jakimś? Zlikwidują?

Nie wiadomo jeszcze. Wiadomo na-

tomiast, że po takiej invocatio Dei

do UE nas nie wpuszczą, w Polsce

też dla nas nie ma miejsca, bo pre-

zydent RP (na którego głosowałem,

żeby mnie tak za to pokręciło!) po-

wiedział wprost: „Polska poprzez

swoich przedstawicieli w Konwen-

cie Europejskim powinna opowie-

dzieć się za invocatio Dei, nie wy-

obrażam sobie, aby mogło być ina-

czej”. Jakby kto nie pamiętał, to

piszę o tym samym prezydencie, któ-

ry lat temu kilkanaście śpiewał: „Wy-

klęty powstań ludu ziemi”. Na wła-

sne uszy to słyszałem i na własne

oczy widziałem. No i co? No i znów

należę do jakiegoś „wyklętego lu-

du”. Takiego mam pecha.

Wróćmy jednak do naszego bo-

haterskiego premieroprymasa Lesz-

ka M., w którym pokładałem reszt-

ki nadziei, czekając na jego wypo-

wiedź w tej sprawie: „Rząd nie bę-

dzie zajmował się tą kwestią” – po-

wiedział onże. Jasne, że nie będzie,

bo jakby spróbował, to albo naraził-

by się nadpremierowi Glempowi, al-

bo swojemu elektoratowi. I tak źle

i tak niedobrze, więc najlepiej od-

ważnie schować głowę w piasek lub

wsadzić mordę w kubeł. Pod warun-

kiem że kubeł jest pełen żarcia.

À propos żarcia, to proponuję

„Kuchnię polską” również zaopa-

trzyć w invocatio Dei: „Pobłogosław

Panie te dary...” lub atlas samocho-

dowy: „Ja jestem drogą, prawdą...”

itp. Co zaś dotyczy „Międzynaro-

dówki”, to my naprawdę już wkrót-

ce „powstaniemy”. Bo RACJA jest

z nami!

Każdy mężczyzna powinien w swoim ży-

ciu spłodzić syna, zasadzić drzewo i wy-

budować dom... (Boży?). To ostatnie pre-

zydentowi spełni się na pewno

rzenie, a sam jest opalony, pogod-

ny i słodki jak czekolada Milka

z alpejskiego mleka. Po zakończe-

niu drugiej kadencji dostanie za-

pewne jakąś lukratywną synekurę

w swoim ukochanym świecie spor-

tu i rekreacji. Człowiek bywa jed-

nak nienasycony. Gdy już ma się

tak, że inni się skichaliby ze szczę-

ścia, on chce więcej, lepiej, inaczej.

Oto wieczne nienasycenie, które

jest zapewne bardziej męczące niż

wieczne odpoczywanie. No więc,

czego jeszcze może pragnąć czło-

wiek, któremu tak się powiodło?

ateistyczny prezydent katolickiej Pol-

ski, gromiony niegdyś przez bisku-

pów, pozazdrościł aniołom i serafi-

nom niebieskim. Prezydent oświad-

czył oto, że jest za tym, aby w przy-

szłej konstytucji europejskiej umie-

ścić invocatio Dei , czyli odwołanie

do Boga. Uczynił to oficjalnie, pod-

czas spotkania z księdzem pryma-

sem i kilkoma kolegami po fachu ar-

cybiskupa Paetza. Przebiegało ono

Kazimierz omnipotentny

dla fanów Internetu i za-

kupów dokonywanych w wirtu-

alnych sklepach!

Żeby zwiększyć bezpieczeń-

stwo operacji dokonywanych za

pośrednictwem komputera, na ca-

łym świecie stosuje się systemy ko-

dowania danych osobowych umoż-

liwiające stosowanie podpisu elek-

tronicznego. W Polsce ustawę re-

gulującą te kwestie uchwalono już

18 września 2001 roku.

Prezes Narodowego Banku Pol-

skiego, Leszek Balcerowicz , wziął

się wreszcie do roboty i wykonał

nałożony na niego (na podstawie

tej ustawy) obowiązek utworzenia

centrum certyfikacji. Głosząc ha-

sła uwielbienia dla fachowości i do-

świadczenia zawodowego – na pre-

zesa Centrum Zaufania i Certyfi-

kacji powołał, uwaga!... architekta.

Balcerowicz doszedł do wniosku,

że należy pomóc byłemu prezeso-

wi Urzędu Regulacji Telekomuni-

kacji, Kazimierzowi Ferencowi ,

który stracił robotę w wyniku zmian

w strukturze administracji dokona-

nych przez Millera . Choć pan Fe-

renc nie jest z wykształcenia praw-

nikiem ani informatykiem, ma jed-

ną bardzo ważną cechę umożliwia-

jącą pracę na tak odpowiedzialnym

stanowisku: pochodzi z właściwe-

go obozu politycznego. Z ramienia

„Solidarności” został w roku 1990

wojewodą rzeszowskim, a kiedy już

wszedł na karuzelę stanowisk, to nie

mógł z niej zejść. Gdy w 1993 r.

koalicja SLD-PSL przejęła władzę,

nasz bohater co prawda stracił sto-

łek wojewody, lecz krzywda mu się

nie stała.

Otrzymał do kierowania Ze-

spół Elektrowni Wodnych Soli-

na-Myczkowce. Gdy nastał rząd

AWS-UW, Buzek powołał Feren-

ca na stanowisko wiceszefa Urzę-

du Mieszkalnictwa i Rozwoju

Miast. Tam przez chwilę odpowia-

dał za sprawy, na których się aku-

rat znał.

Po wywaleniu z rządu Janusza

Tomaszewskiego Buzek przerzu-

cił Kazimierza do MSWiA, gdzie

powierzył mu nadzór nad łącz-

nością, informatyką i ewidencją

ludności.

Nawet przegrane przez AWS

wybory nie spowodowały zatopie-

nia Ferenca. W ostatnich godzi-

nach panowania AWS-owskiego

rządu nasz bohater został powo-

łany na stanowisko prezesa Urzę-

du Regulacji Telekomunikacji i kie-

rował nim przez całe 5 miesięcy.

Gdy Miller wykurzył go z te-

go urzędu, pomocną dłoń wycią-

gnął do niego prezes NBP.

Tak trzymać, panie profesorze

Balcerowicz! Jeszcze wielu „fa-

chowców” z AWS szuka roboty...

ANNA KARWOWSKA

MAREK SZENBORN

Podajemy do wiadomości naszych Czytelników treść listu,

jaki redakcja „FiM” wystosowała do lewicowych parlamen-

tarzystów w sprawie dyskryminacji duchownych kościołów

mniejszościowych w Polsce. Szerzej o sprawie w artykule

Janusza Wrubla „Podatek od żony”, FiM nr 23/2002-06-13

Redakcja „Faktów i Mitów”

ul. Piotrkowska 94

Łódź

Do Posłanek i Posłów Klubów Parlamentarnych SLD i UP

Szanowne Panie Posłanki,

Szanowni Panowie Posłowie,

Chciałbym zwrócić uwagę Szanownych Państwa na ewidentną dyskryminację duchownych kościołów

mniejszościowych w realizacji ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów

osiąganych przez osoby fizyczne.

Koalicja AWS-UW wprowadziła rozwiązania uniemożliwiające wspólne rozliczanie się małżonków, jeśli

jeden z nich osiąga przychody opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Zmiana ta objęła

także duchownych, bez względu na ich sytuację. O szczegółach pisze nasz dziennikarz Janusz Wrubel, którego

tekst załączam. Mam nadzieję, iż podczas pracy nad sprawozdaniem komisji nadzwyczajnej o rządowym

projekcie zmiany przedmiotowej ustawy nie zapomną Państwo o zasadzie równości wobec prawa.

Z poważaniem

Roman Kotliński, wydawca i redaktor naczelny tygodnika „Fakty i Mity”

D wukrotnie wygrał wybory na

Wniebowzięcie

M amy dobrą wiadomość

Nr 25 (120) 21 – 27 VI 2002 r.

NA KLĘCZKACH

RODZIMA

KONKURENCJA

Z tej okazji nie zapomniano o za-

apelowaniu o ofiary. Można je skła-

dać na tacę, w kancelarii parafial-

nej lub przesłać na konto parafii.

Wypróbowanym już gdzie indziej

zwyczajem podsunięto owieczkom

stosowny blankiecik, z którym na-

leży powędrować do banku lub na

pocztę...

papież pozwolił na całowanie go

w obuwie! Ten średniowieczny, obrzy-

dliwy zwyczaj, niegdyś skrupulatnie

przestrzegany w Stolicy Apostolskiej,

wygasł na przełomie XIX i XX wie-

ku. Wskrzesili go właśnie Afrykań-

czycy. Warto zauważyć, że ani pa-

pież, ani nikt z jego otoczenia nie

zaprotestował. Do tej pory papież

zadowalał się całowaniem w pier-

ścionek, ale – jak to mówią – ape-

tyt rośnie w miarę jedzenia. A swo-

ją drogą to wstyd, że delegacje

z Polski jeszcze nie odkryły tego, co

JPII lubi najbardziej i dopiero Mu-

rzyni zaspokoili Jego Świątobliwość.

A papież tak kocha Polskę! Wstyd,

po prostu, wstyd. Całą sprawę po-

lecamy uwadze Pani Prezydentowej

Kwaśniewskiej, która nie tylko

w poświęconą rączkę cmoknie, ale

ostatnio także stroi się na spotka-

nie z Papą w ulubione przez niego

żałobne kreacje. Wierzymy, że i po-

całunku w Święty Trzewiczek nie

odmówi.

Trybunałem Praw Człowieka. Powo-

dem skargi jest drastyczne dyskrymi-

nowanie nieluterańskich wyznań

chrześcijańskich.

Zdaniem pełnomocnika skar-

żących, pana Joerna Arpe

Munksgaarda (wypowiedź dla

agencji AFP), uzasadnieniem skar-

gi są następujące fakty:

– finansowanie pensji luterań-

skich księży, czyli przedstawicieli

religii państwowej, przez wszyst-

kich podatników niezależnie od wy-

znania;

– zróżnicowanie opłat za pogrze-

by dla luteranów (tańsze) i nielute-

ranów (droższe);

– szczególne traktowanie studen-

tów teologii luterańskiej na państwo-

wych uniwersytetach.

Skarżący to w większości katoli-

cy duńscy, którzy próbowali tema-

tem zainteresować Ministerstwo Kul-

tury, jednakże bez efektu.

Aż 85 procent z 5,3 miliona oby-

wateli Danii należy do Kościoła lu-

terańskiego. Wierni Kościoła rzym-

skokatolickiego stanowią zaledwie

3 proc. narodu! Ludzie, słyszeliście?

Trzy procent! Uciekajmy do Danii!!!

Za Kath.Net 4.06.2002

(E. Kucz)

bazyliki mariackiej, członek zarzą-

du Komitetu. Pingwiny jednak ola-

ły plebana. A on zachowanie mni-

szek tłumaczy... długim odizolowa-

niem i godzinami medytacji. Trzeba

jeszcze zapytać, nad czym klaryski

myślą tak długo. Bo nad sprawami

Bożymi raczej nie.

(R.P.)

DOPÓKI ŚMIERĆ

(J.R.)

Na wzruszające wyznanie zdo-

był się arcybiskup Kolonii, kardy-

nał Joachim Meisner . W wywia-

dzie dla „Koelner Stadt-Anzeiger”

człowiek, który nieustannie chwali

się tym, że jest „osobistym przyjacie-

lem papieża”, oznajmił, że JPII nie

poda się do dymisji. I koniec! To aku-

rat nic nowego, interesujące jest na-

tomiast uzasadnienie papieskiej de-

cyzji. Otóż Meisner twierdzi, że pa-

pież będzie kierował Kościołem, „do-

póki śmierć ich nie rozdzieli” – cho-

dzi oczywiście o JPII i Kk. Słowa te

w oczywisty sposób nawiązują do

przyrzeczenia małżeńskiego, choć na-

szym zdaniem nie są zbyt adekwat-

ne. Po pierwsze, Kościoła nigdy nikt

nie pytał, czy chce wyjść za mąż za

Karola Wojtyłę – został do tego zo-

bligowany decyzją kardynałów. Po

drugie i ważniejsze, według Biblii,

małżonkiem Kościoła nie jest papież,

lecz Chrystus.

Insynuacje Meisnera (a może sa-

mego JPII?) mają więc charakter

bluźnierczy i heretycki. Chyba że...

Kk nie jest Kościołem Chrystusa, cze-

go zresztą od dawna my akurat by-

liśmy pewni.

Sanktuarium w Trzebnicy to jed-

no z ulubionych miejsc pielgrzymek

polskich i niemieckich katolików.

Czegokolwiek dotknąć, ma jakiś zwią-

zek albo ze świętą Jadwigą, albo

z jeszcze świętszym ojcem z Watyka-

nu. Tutejszym zakonnikom, salwato-

rianom i boromeuszkom, przez ca-

łe lata wiodło się przyzwoicie. Przy-

najmniej kilka razy w tygodniu przy-

jeżdżały z Reichu autokary wyłado-

wane po brzegi tłustymi niemiecki-

mi portfelami. Wszystko to trwało

do czasu, gdy pojawiła się silna kon-

kurencja w Licheniu. Klientów za-

częło ubywać. Główny menedżer

Trzebnicy, dziekan Jan Dragosz ,

przystąpił do kontrataku, by odzy-

skać utracone pozycje. Rozpoczęły

się inwestycje i szukanie sojuszników.

Powstały instytucje i stowarzyszenia

lobbujące na rzecz trzebnickiego sa-

krolandu. W Niemczech na przykład

skutecznie robi to Dortmundzko-

-Wrocławska Fundacja Partnerska

im. św. Jadwigi Śląskiej.

W Trzebnicy jest już dom piel-

grzyma i muzeum. Powstało także

kilkanaście (!) różnego rodzaju ka-

tolickich stowarzyszeń. Pojawił się

okazały ołtarz polowy i miejsce dla

publiki. Mnisi zafundowali sobie

okrągły placyk wyłożony kolorową

kostką, wyposażony w stylowe la-

tarnie. Latem zmieści się tam du-

żo więcej osób niż w bazylice. Na

jej zwiedzanie i adorację skarbo-

ny przewidziano czas po nabożeń-

stwie.

ŚWIĘTY INTERES

Jedna z łódzkich galerii zwę-

szyła dobry interes i ogłosiła mię-

dzynarodowy konkurs na portret

papieża. Powstanie 13 konterfek-

tów. Jeden z nich został już nama-

lowany przez łódzkiego malarza

Wiesława Garbolińskiego . Obrot-

nej właścicielce galerii proponuje-

my, aby w przyszłym roku zbioro-

wo malowano Jezusa Chrystusa,

Matkę Teresę z Kalkuty i ewentu-

alnie biskupa Chrapka z Radomia.

Co prawda, z Łodzią nie mieli oni

nic wspólnego, ale przecież papież

też nawiedził ją jedynie podczas swo-

ich świętych wojaży.

(A.C.)

CZERWONKA,

STOLEC, CZERMNO...

(R.P.)

PIO U KONIKÓW

Na wielkie watykańskie widowi-

sko zwane kanonizacją ojca Pio bi-

lety można było dostać u pokątnych

handlarzy. Najlepsze, siedzące miej-

sca kosztowały nawet 200 euro! Wa-

tykan twierdzi, że bilety rozdawał

za darmo, ale część z nich została

wyłudzona przez handlarzy „podają-

cych się za wysłanników różnych wło-

skich parafii” . Biedni Watykańczycy

nie byli w stanie w żaden sposób zwe-

ryfikować oszustów. Wierzymy, wie-

rzymy...

ŁAŃCUSZEK OBŁĘDU

„Ratuj Polskę: zrób 20 odbitek

i rozdaj rodzinie, a resztę roześlij do

znajomych w całej Polsce” – takie

ulotki kolportują w całym kraju le-

ciwe fanki Tadeusza Rydzyka prze-

jęte swą dziejową misją. Jak można

się domyślić, tekst na ledwie czytel-

nej odbitce jest równie nawiedzony.

Zaczyna się od słów: „Narodzie Pol-

ski obudź się i zawróć ze zgubnej

drogi”. Dalej jest w kółko to samo:

wszędzie panoszą się Żydzi, Unia

Europejska oznacza koniec suweren-

ności dla Polski, a zdrowemu kato-

lickiemu społeczeństwu grozi zara-

żenie zgnilizną moralną w postaci

pedofilów. No cóż, świat na opak też

ma swój urok. Nawet wtedy, gdy kraj

jest w dziewięćdziesięciu procentach

katolicki, Polska dawno już stała się

lennem Watykanu, a pedofile naj-

częściej chodzą w sutannach. (A.K.)

(A.C.)

WYROZUMIALI

BAPTYŚCI

...to trzy parafie w Polsce, któ-

re w ostatnich miesiącach pozby-

ły się znienawidzonych probosz-

czów. W tym miesiącu ludzie wy-

gnali z Czermna ks. Romana

Urazińskiego , który przez kilka lat

gnoił parafian, traktując ich jak by-

dło, nie stroniąc nawet od wymie-

rzania sprawiedliwości za pomocą

pięści. Bezpośrednim powodem kon-

fliktu stała się wypowiedź probosz-

cza, który oskarżył kościelnego o kra-

dzież monstrancji. Gdy kościelny usły-

szał zarzut, dostał ataku serca. Zim-

ny jak głaz sutannowy nie udzielił

konającemu pomocy. Ludzie stanę-

li po stronie kościelnego i w niedzie-

lę nie wpuścili plebana do świątyni.

Proboszcz z Czermna nie ryzy-

kował ewentualnego pobicia (jak

jego kolega po fachu w Czerwonce)

i nocą potajemnie uciekł z parafii.

Nowemu biskupowi w Radomiu nie

pozostało nic innego, jak przydzie-

lić zbuntowanym owieczkom nowe-

go pasterza...

(A.C.)

Kościół rzymski pogrążony

w skandalach obyczajowych szuka

wsparcia i pociechy, gdzie tylko mo-

że. Katolicka Agencja Informacyjna

pociesza wiernych informacją

o wsparciu, jakiego Kościołowi ka-

tolickiemu udzielił jeden z kościo-

łów baptystycznych w USA. Kościół

pod nazwą American Baptist Chur-

ches wystosował przesłanie do ka-

tolików zawierające słowa otuchy

w trudnych chwilach. Aby zwięk-

szyć rangę wydarzenia, KAI poinfor-

mowała, że wspomniany odłam bap-

tystów jest największym kościołem

protestanckim w USA. Spece od ka-

tolickiej propagandy nie są w stanie

przechytrzyć jednak czujności „FiM”

– stwierdziliśmy, że informacja jest

kłamliwa, bo American Baptist Chur-

ches to kościół, jak na amerykańskie

warunki, malutki – liczy zaledwie 1,5

mln wiernych. Największe protestanc-

kie zgromadzenie to Konwencja Po-

łudniowych Baptystów (ok. 20 mln

wyznawców), a ona akurat nie widzi

powodów do „wspierania Kk w trud-

nych chwilach” . Cóż, kłamstwo, tak-

że katolickie, miewa krótkie nogi...

(A.C.)

(P.P.) Fot. Autor

KOSZTOWNA

KORONACJA

POSTNY ŻÓŁW

Kalifornijska organizacja ekolo-

giczna „Dzikie Wybrzeże” zwróciła

się z prośbą do Jana Pawła II o...

wsparcie! A konkretnie, aby naczel-

ny pasterz katolików poskromił ape-

tyty swoich owieczek i raczył wresz-

cie wystosować oficjalną deklarację,

że żółwie morskie składają się z mię-

sa i jako takie nie nadają się na po-

siłek postny. Katolicki post stanowi

ogromne zagrożenie dla ginącego ga-

tunku żółwia morskiego, gdyż wielu

kalifornijskich katolików dołącza go

wówczas do swego menu. Jak zaob-

serwowali ekolodzy, populacja żółwi

dramatycznie spada, zwłaszcza pod-

czas czterdziestodniowego postu

przed Wielkanocą. Niedawno Jan

Paweł II prawie uznał teorię ewolu-

cji, niewykluczone więc, że – przy-

chylając się do apelu ekologów – wy-

da też oświadczenie, że żółw nie

jest rybą ani trochę.

POŻĄDLIWE KLARYSKI

Skandal! Krakowskie klaryski nie

wpuściły do kościoła św. Andrzeja

fachowców od renowacji fresków.

Mimo że dostały kasę na zabezpie-

czenie romańskich malowideł od

Społecznego Komitetu Odnowy Za-

bytków Krakowa (SKOZK), wypię-

ły się na wszystkich. Są obrażone, bo

nie przyznano im dodatkowo pienię-

dzy na remont zwykłego klasztorne-

go muru. Teraz blokują artystom do-

stęp i szantażują SKOZK, by wyrwać

kolejną kasę. Na to nie zgadza się

jednak Komitet, który zachowanie

zakonnic uważa za skandal. To pierw-

szy taki przypadek w historii mia-

sta. W mediację włączył się ks. infu-

łat Bronisław Fidelus , proboszcz

(R.P.) Fot. Autor

Parafia św. Szczepana w Krako-

wie przygotowuje się do koronacji

obrazu Matki Bożej Pocieszenia. Ini-

cjatywę duszpasterzy popiera sam

kardynał Franciszek Macharski

wywodzący się z tej parafii. Już nie-

długo na tym XVII-wiecznym kon-

terfekcie zawisną papieskie korony.

Wykonane są z pozłacanego srebra

i wysadzane kosztownymi kamie-

niami, więc będą słono kosztować,

podobnie zresztą jak odnowienie ele-

wacji kościoła, naprawa dachu

i okien, a także budowa specjalne-

go podjazdu dla niepełnosprawnych.

POLSKI WKŁAD

Dzięki inspiracji Episkopatu Pol-

ski Watykańska Kongregacja Nauki

Wiary zatwierdziła wersję przykazań

kościelnych rozszerzoną o nowy na-

kaz – „troszczyć się o potrzeby wspól-

noty Kościoła” . Innymi słowy, trze-

ba dawać kasę na potrzeby kleru.

Tym samym fanaberia polskich hie-

rarchów doczekała się wreszcie bło-

gosławieństwa Watykanu. Cóż, jest

to jakiś wkład w duchowe dziedzic-

two Kościoła...

(A.K.)

PAPIEŻA

PO BUCIKACH

SZCZĘŚLIWA KRAINA

Do Watykanu wracają stare oby-

czaje. W czasie audiencji dla dele-

gacji rządowej z Beninu (Afryka)

Obywatele Danii zaskarżyli wła-

dze państwowe przed Europejskim

(A.C.)

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: