Fakty i Mity 06-2004.pdf

SIITWA NA PLATFORMIIE

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 6 (205) 12 LUTEGO 2004 r. Cena 2,40 zł (w tym 7% VAT)

Str. 3

Po 27 stycznia Polska już

nigdy nie będzie taka (wuja)

sama. Zamiast zniesienia wiz

i zdobycia kontraktów

dla polskich firm w Iraku

– prezydent Kwaśniewski

dostał od prezydenta Busha

pięć samolotów z demobilu.

Obicie obiciu nierówne

Coś ty uczynił ludziom, Aleksandrze?

Skradziono mi drogie ma-

teriały i obito nimi meble – po-

skarżyła się policji pani Ad-

rianna, właścicielka hurtowni

tkanin, i wskazała złodziei.

– A co nas to obchodzi? – zde-

nerwowali się policjanci. – In-

terweniowalibyśmy, gdyby obi-

to pani mordę!

Str. 10, 11

„Więc mniejsza o to,

w jakiej spoczniesz urnie,

Gdzie? kiedy?

w jakim sensie i obliczu?

Bo grób twój jeszcze

odemkną powtórnie,

Inaczej będą głosić twe zasługi

I łez wylanych dziś

będą się wstydzić,

A lać ci będą łzy potęgi drugiej

Ci, co człowiekiem

nie mogli cię widzieć...”

Ten fragment wiersza Norwida

jak ulał pasuje do skandalu, jaki miał

miejsce podczas pogrzebu Aleksan-

dra Małachowskiego. Skandalu,

w którym pierwsze skrzypce grał brat

zmarłego, Krzysztof – ksiądz kato-

licki, oczywiście.

Kadry PO, które wkrótce mają kręcić polskim sterem, już dziś przodują w przekrętach

Str. 11

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 6 (205) 6 – 12 II 2004 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Korzenie

N ie lubię Amerykanów. To ich ciągłe, przesłodzone, wy-

POLSKA Przewodniczący Parlamentu Europejskiego, Irlandczyk

Pat Cox, ośmielił się mieszać w wewnętrzne sprawy naszego kra-

ju. Ten gorliwy katolik i prawicowiec sugerował, abyśmy po tego-

rocznych wyborach do parlamentu UE „nie wysyłali do Strasbur-

ga 54 zrzędzących polskich wujków, ale głos tej Polski, która przy-

czyniła się do wyzwolenia kontynentu”. Innymi słowy, Polacy nie

powinni głosować na Mieczysława Rakowskiego i Jerzego Wiatra,

których zapewne wystawi SLD, ale na solidaruchów.

Coxa napuścili prawicowi koledzy z Polski albo arcybiskup

Gocłowski, u którego bawił. Ładnie to tak załatwiać swoje spra-

wy cudzymi rękami?

reżyserowane i jakże często nieszczere: how are you?,

pod którym skrywają ukrytą kalkulację, ile też możesz rocz-

nie zarabiać. Obrzydlistwo. Czy moje stosunki z USA pogor-

szyły się od czasu wizyty prezydenta Kwaśniewskiego i prze-

grania przetargu przez Bumar? Ależ oczywiście, i to znacznie!

To – jakkolwiek by było – mój prezydent i polska firma zo-

stali spuszczeni z wodą. Tym bardziej niedobrze mi się robi

od tego dyplomatycznego pieprzenia obu głów państw o nie-

zmiennie tym samym kierunku, w którym zmierzają Polska

i Ameryka. Niech nasz prezydent powie o tym Polakom, któ-

rzy stracili po 100 dolarów i nie dostali wizy, albo tym z waż-

nymi wizami, których urząd imigracyjny zawraca do kraju

z amerykańskich lotnisk. Większość z tych ludzi przylatuje do

USA, żeby odwiedzić swoje rodziny i właśnie na tej podsta-

wie podejrzewa się ich o plany nie-

legalnego pobytu i pracy. Jeśli eki-

pie Busha nadal się wydaje, że je-

steśmy sojusznikami Ameryki, to po-

winniśmy szybko wyprowadzić ją

z błędu.

Ale jeszcze bardziej od janke-

sów wkurzył mnie wiceszef SLD, Ce-

liński, kiedy oznajmił: „Przetarg jest

przetargiem, jedni wygrywają, a dru-

dzy przegrywają. Nie spodziewajmy

się prezentów i uprzywilejowanej po-

zycji ze względu na pobyt wojsk

polskich w Iraku. Jeśli będziemy tak

postępować dalej, to ośmieszymy

się”. Wiceszef Sojuszu, który ma na

koncie tyle wypowiedzi mądrych, co

i głupich, uważa zapewne, że wy-

starczy powiedzieć kompletną niedo-

rzeczność, aby zostać dyplomatą. Ale

tu się, Panie Celiński, dyplomacja

właśnie skończyła. No, chyba że chce

Pan dalej męczyć ślepą polską miło-

ścią „sojusznicze” USA, wychodząc

przy tym na molestującego debila.

Jeśli Pan, mimo wyraźnej siwizny,

nie wiesz jeszcze, jak skonstruowa-

ny jest ten świat, to notuj Pan pilnie

i zapamiętaj: w życiu nie ma nic za

darmo, a w polityce szczególnie. Pol-

ska wcale nie musi się spodziewać

prezentów od USA, Polsce się nale-

ży od USA zapłata, i to wielka. Za

co? Za pogorszenie strategicznych stosunków z Unią Europej-

ską; za poparcie Ameryki na forum międzynarodowym, i to

w czasie, kiedy była osamotniona; za 4,7 mld USD wydane

na zakup myśliwców F-16; za pół miliarda złotych, które tyl-

ko do tej pory kosztuje nasz biedny kraj operacja w Iraku;

i wreszcie za krew polskich żołnierzy, której na żadne pienią-

dze przeliczyć się nie da. Skoro już nasi rządzący zrobili ten

historyczny błąd i wysłali wojsko do kraju, który nam nie za-

grażał, to polscy obywatele mają prawo z tego tytułu spo-

dziewać się od rządzących wymiernych korzyści. Jeśli tako-

wych nie będzie – i to szybko – cały rząd i prezydent powin-

ni natychmiast podać się do dymisji. W jednym trzeba się

zgodzić z Kwaśniewskim, Szmajdzińskim i resztą zawiedzio-

nych w niespełnionej miłości optymistów – w stosunkach

międzynarodowych nie ma żadnych sentymentów. Tyle że ci

panowie mówią o tym w kontekście oczywistego rzekomo ko-

pa w tyłek, jaki dostali, a powinni mówić w kategorii należ-

nej Polsce zapłaty za konkretną pomoc. Kwaśniewski tymcza-

sem knoci, że „rozumie Amerykę i prezydenta Busha”. Do-

prawdy, wszystko ma swoje granice, dyplomacja też.

Póki co – głowa naszego państwa jest pośmiewiskiem

zachodniej prasy, łącznie z amerykańską. „Washington Post”

dworuje sobie, że Kwaśniewski powinien na przyszłość wię-

cej uwagi zwracać na konwenanse (głupio się uśmiechać)

podczas cykania zdjęć przez fotoreporterów, zamiast w tym

czasie „lobbować za zniesieniem wiz” . Jeśli będzie na przy-

szłość grzeczny, to może kiedyś coś uzyska. Już samo

przypisywanie jakiemukolwiek prezydentowi „lobbingu” jest

obraźliwe. Następnie opiniotwórcza gazeta wykpiwa przygo-

dę Kwaśniewskiego na lotnisku w Kanadzie, gdzie potrakto-

wano go jak nielegalnego imigranta. Autor pisze też wprost:

„Kwaśniewski wyraźnie zirytował Busha swymi żądaniami, by

polscy przybysze do USA mogli przyjeżdżać bez wizy, jak in-

ni Europejczycy, nawet ci, którzy występowali przeciw woj-

nie w Iraku” ... Z obecnych kandydatów do Unii z obowiązku

wizowego została zwolniona Słowenia. Słoweńcy, jak wia-

domo, umierają za Amerykę na wszystkich frontach Bliskie-

go Wschodu! To żart. Mają po prostu dwukrotnie wyższy od

Polaków dochód na jednego mieszkańca, czyli są od nas bo-

gatsi. Trzymający władzę w USA wychodzą bowiem z zało-

żenia, że ludziom zamożnym ani w głowie pomnażanie swo-

jego majątku w Ameryce. Bzdura. A wiecie, że Bush i jego

współpracownicy, kiedy podróżują służbowo po świecie, to

wożą ze sobą ściągawki, na któ-

rych mają zapisane nazwisko pre-

zydenta, liczbę mieszkańców, do-

chód na głowę i produkt krajowy

brutto? Swoich gospodarzy traktu-

ją zawsze według ich zamożności,

szanując tylko bogatych. Takich to

poznaliśmy przyjaciół w biedzie.

Jest jeszcze jedna możliwość,

ale aż się boję o niej myśleć. Otóż

Kwaśniewski prawdopodobnie już

podczas swojej wizyty w USA

w 2002 roku przyrzekł Bushowi,

że Polska zaangażuje się w Iraku.

Kiedy USA szukały sprzymierzeń-

ców do wojny, nasz prezydent po-

dejmowany był z wszelkimi hono-

rami – nie gorzej niż kanclerz Nie-

miec. Otóż istnieje możliwość, że

zabiegający o posadę szefa NATO

głównodowodzący naszych sił zbroj-

nych obiecał pomoc bezwarunko-

wą, nie ośmieliwszy się nawet pro-

sić o cokolwiek w zamian. Z kolei

Amerykanie wyznają zasadę, że

jelenie są zawsze w cenie, a bycie

jeleniem to dla Polaka nie nowina.

Jeśli Kwaśniewski faktycznie dał

ciała do tego stopnia, to od dzisiaj

będę głosił, że nie tylko nie ma jaj,

ale jest po prostu głupawy.

Byłem w USA tylko jeden raz

i wcale mnie tam nie ciągnie.

O wiele bardziej cenię i podziwiam zachodnioeuropejskie

nacje z ich tradycjami, zwyczajami, mentalnością i – zwłasz-

cza germańskim – porządkiem. W Ameryce widziałem na

własne oczy, jak moi rodacy dostają febry ze strachu, zbli-

żając się do odprawy; mój znajomy przysięgał, że jeden fa-

cet przed nim załatwił się w portki. Ludzie modlą się o do-

bry humor urzędnika, gdyż w przeciwnym wypadku bez żad-

nego powodu muszą wracać do Polski, tracąc 3276 zł za bi-

let. Odprawa, której sam byłem uczestnikiem na lotnisku Ken-

nedy’ego, przypomina opisy selekcji Żydów w obozach kon-

centracyjnych – ty do pracy, ty do gazu! Z góry podejrzewa

się wszystkich o nieuczciwe zamiary tylko dlatego, że są

Polakami. Tymczasem w Stanach – na wschodnim i za-

chodnim wybrzeżu – widziałem całe dzielnice, po prostu mi-

liony rdzennych amerykańskich brudasów i złodziei, przy któ-

rych polscy emigranci zarobkowi to prawdziwa arystokra-

cja. Pułaski i Kościuszko też zresztą byli emigrantami...

Sekretarz stanu USA Collin Powell, Afroamerykanin, po-

wiedział, że gdyby Ameryka otworzyła swoje granice dla Po-

laków, to połowa naszych natychmiast poleciałaby za oce-

an. Nie wiem, czy pradziada Powella złapano w dżungli Wy-

brzeża Kości Słoniowej, czy na plaży w Gabonie. Nie wnikam

również, na której plantacji zrywał bawełnę i czy miał wte-

dy na imię Kunta Kinte. Pewne jest za to, że sprowadził do

Stanów połowę swego plemienia.

Natomiast ja, Roman Kotliński – Jonasz, nie życzę sobie,

żeby ktoś mierzył mnie swoją miarką, nie pytając wcale

o zdanie. TOBI!

Euro bije kolejne rekordy wobec złotówki. Nasza waluta (a tym sa-

mym nasze pensje) w ciągu zaledwie dwóch lat straciła wobec eu-

ropejskiej 30 proc. wartości (sic!).

Od 1 maja będziemy już o połowę biedniejsi.

Prokuratura sformułowała zarzuty przeciwko dwojgu Buzkowym po-

magierom: byłemu prezesowi ZUS Stanisławowi Alotowi i byłej wi-

ceminister pracy i polityki społecznej Ewie Lewickiej-Banaszak. Za-

rzuca się im działanie na niekorzyść interesu publicznego poprzez

wprowadzenie rządu w błąd co do zagrożeń realizacji reformy eme-

rytalnej i niekorzystne renegocjowanie umowy z firmą Prokom Softwa-

re. Doprowadziło to do załamania finansów publicznych, bałaganu

w ZUS i zagrożenia funkcjonowania całego systemu emerytalnego.

Kto wie, może nawet dojdzie do rozprawy i podkopania „do-

brego imienia” obydwojga? O skazaniu nie ma przecież mowy.

NIK ogłosił raport w sprawie nieprawidłowości przy budowie au-

tostrad. Według niego, Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Au-

tostrad straciła od 1999 r. 20 mln zł na skutek braku nadzoru nad

kontrahentami, niecelowości inwestycji, zakupu drogich i niepo-

trzebnych samochodów osobowych, wyposażenia technicznego

i gruntów. Nie wykorzystano 300 milionów złotych dotacji i kredy-

tów z Unii na budowę dróg i infrastrukturę.

Mając róg obfitości, zapomina się o rogu, na którym wystają

biedacy.

Bohater naszych publikacji, zamieszany w aferę gier hazardowych

Jerzy Jaskiernia, został szefem SLD w województwie świętokrzy-

skim. Za swoje najważniejsze zadanie uznał „odbudowanie dobre-

go wizerunku partii” w tym regionie.

Nowi ludzie na nowe wyzwania i nowe czasy! Czyli: od-nowa.

KRAKÓW Skandal w lokalnym oddziale TVP – tamtejsza „Soli-

darność” doniosła do prokuratury o „prawdopodobnym urażeniu

uczuć religijnych” (sic!). Tej domniemanej zbrodni miała się do-

puścić norweska grupa metalowa Gorgoroth, która grała w studiu

wynajętym od TVP. W czasie koncertu na krzyżach pojawiły się ro-

zebrane modelki pomazane ponoć baranią krwią.

Czyżby samopoczucie religijnych uczuć zależało tylko od płci

ukrzyżowanych?

GDAŃSK Urząd Morski w Gdyni przekazał przedsiębiorstwu Robót

Czerpalnych i Podwodnych 200-hektarową działkę podwodną. Wkrót-

ce ruszy tam wydobycie bursztynów na słynny ołtarz prałata Henryka

Jankowskiego. Inną działkę otrzyma w tym samym celu firma Nauti-

lus. Prałat ma umowy gwarantujące pierwszeństwo zakupu wydobyte-

go bursztynu.

Przynajmniej to się premierowi Millerowi udało.

SZCZECIN Prezydent Jurczyk udał się na koszt szczecinian do

Watykanu. Sam bilet lotniczy kosztował 3800 zł, czyli na tej trasie

był możliwie najdroższy. Podróż Jurczyka do jego papieża miała

być formą promocji miasta...

A co my innego w tej chwili robimy?

ŁASK Komornik umorzył postępowanie egzekucyjne w stosunku

do kościoła i cmentarza parafialnego w Dalikowie. Zlicytowano do-

tąd ziemię parafialną, a uzyskana kwota pokrywa mniej niż 10 proc.

długu parafii (ok. 400 tys. zł). O dalszej ewentualnej egzekucji

dóbr parafialnych zdecyduje sąd.

Od rozpoczęcia procesu w 1998 roku co najmniej połowa epi-

skopatu wymieniła sobie limuzyny. Każda po około 200 tys. zł...

POLSKA/USA Realizacja offsetu, czyli amerykańskich inwestycji

w Polsce w zamian za zakup przez nasz rząd samolotów F-16, prze-

ciąga się w czasie. Dotyczy to szczególnie zobowiązań firmy Lockhe-

ed Martin. W sumie Amerykanie zapowiedzieli uruchomienie 6 mld

dolarów (12 mld „obiecali”). Kwota ta obejmuje m.in. 210 mln dol. za-

inwestowanych przez General Motors w fabryce Opla w Gliwicach...

...czyli wydatki i tak nieuchronne, bo niezależne od rządowych

zakupów.

POLSKA/IRAK Firma krajowa Bumar przegrała z amerykań-

skim Nouorem przetarg na kompleksowe wyposażenie armii irac-

kiej. Amerykanie przedstawili ofertę tańszą o 30 proc., mimo że

polskie wyroby kosztują o 10 proc. mniej, niż wynoszą średnie ce-

ny światowe. Na pocieszenie są w ofercie amerykańskiej wyroby

dwóch polskich producentów.

Czyżby Amerykanie aż tak nas kochali, że gotowi byliby dopłacić

do interesu, żeby tylko sojusznicza Polska nie zarobiła?

USA Dwaj amerykańscy arcybiskupi – Burke z Saint Louis i O’Mal-

ley z Massachusetts zapowiedzieli, że nie udzielą komunii najpo-

ważniejszemu kandydatowi Partii Demokratycznej, Johnowi Ker-

ry’emu. Kandydat jest katolikiem i chociaż nie podoba mu się usu-

wanie ciąży, to uważa, że kobiety powinny mieć prawo do legalnej

aborcji. Twierdzi, że „osoba zajmująca się stanowieniem prawa nie

może narzucać innym swoich norm religijnych”.

Na takiego katolika to i my zagłosowalibyśmy. Lepszy on niż

nasi, pożal się Boże, agnostycy u władzy.

FRANCJA Rząd ostatecznie przyjął ustawę o zakazie noszenia

ostentacyjnych symboli religijnych. Tym samym uczyniono zadość

laickości republiki, nie zważając na protesty Watykanu, własnej skraj-

nej prawicy, krajów islamskich i kilku milionów francuskich muzuł-

manów. Większa część społeczeństwa poparła rządowy projekt.

Polska pseudolewico, ucz się mądrości i szacunku dla praw czło-

wieka od prawicowego Chiraca!

JONASZ

Nr 6 (205) 6 – 12 II 2004 r.

GORĄCY TEMAT

Platforma Obywatel-

ska przymierza się

ostro do rządzenia

Polską. Drużyna

Rokity twierdzi,

że dzięki PO będzie

profesjonalnie

i uczciwie, bo takie

właśnie mają kadry:

rozumne oraz brzydzą-

ce się wszelkim łaj-

dactwem.

Gówno prawda.

Sitwa na Platformie

– „Kontrola wykazała bezpodstaw-

ne umorzenie decyzją Pana Burmi-

strza...” należności podatkowych

w wysokości prawie 200 tys., które

powinna zapłacić wspomniana spół-

ka „Dyka”. Szczęśniak nie chciał też

pieniędzy (90 tys. zł) od znajomego

dzierżawcy ośrodków wypoczynko-

wych „Nad Stawem” i „Jelczanka”;

– nieudane próby ściągnięcia 6,48

mln zł długu od Zakładów Samocho-

dowych „Jelcz” SA wchodzących

w skład Grupy Zasada. Część tej na-

leżności (4,1 mln zł) bezpodstawnie

„zrestrukturyzowano” (tak ładnie na-

zywa się zamianę żywej gotówki na

jakieś barachło), a i tak firma Zasa-

dy jak nie płaciła, tak nie płaci. Zda-

niem jednego z radnych komisji re-

wizyjnej, zasadniczy wpływ na tę sy-

tuację ma fakt, iż prezesem zarządu

i dyrektorem naczelnym „Jelcza” jest...

Andrzej Kalisz, który tak udanie oże-

nił miasto z „Navigą”!

– „zaniżenie wkładu gminy co naj-

mniej o kwotę rzędu 420 tys. zł” z ty-

tułu aportu gruntów do spółki „In-

vest-Park” zarządzającej Wałbrzyską

Specjalną Strefą Ekonomiczną, przy

jednoczesnym „zawyżeniu udziału

Gminy Jelcz-Laskowice w finanso-

waniu infrastruktury WSSE o 1,42 mln

zł” wyssało z kasy samorządu – co

łatwo policzyć – kolejne 1,84 mln zł.

I tak dalej, i tym podobne...

We wnioskach pokontrolnych

NIK nie znaleźliśmy – o dziwo – za-

powiedzi zwrócenia się do prokura-

tury w sprawie ujawnionych niepra-

widłowości. W konkluzjach roi się na-

tomiast od sloganów, które zalecają

burmistrzowi „podjęcie działań zmie-

rzających do...” czy też „rozważenie

możliwości...”. Skąd taka wstrzemięź-

liwość, do cholery?!

Zdaniem jednego z radnych, roz-

bicie sitwy w Jelczu-Laskowicach jest

dla polityków szalenie niewygodne,

i to zarówno dla tych z „lewa”, jak

i „prawa”: – Burmistrz Szczęśniak da-

je możnym zarobić niezależnie od ich

partyjnego koloru. Ciekawi mnie tyl-

ko, jak schował swój majątek. Oficjal-

nie zarabia ponad 100 tys. rocznie,

a w oświadczeniu majątkowym za-

deklarował, że nie ma nawet złotów-

ki oszczędności. Głupi? A może prze-

zorny?

Takich to właśnie lepszych cwa-

niaków szykuje nam do najwyż-

szych stanowisk w państwie poseł

Rokita & Co. Wkrótce napiszemy

o następnych.

ANNA TARCZYŃSKA

okazuje? Nawet całkiem zasobną gmi-

nę (26,3 mln zł dochodów budżetu

w 2000 r., 27,6 mln zł – w 2001 r., 24,9

– w 2002 r., 28,0 – 2003 r.) można

doprowadzić do ruiny (zadłużenie

przekracza 40 proc. dochodów) i do-

stać za to co najwyżej klapsa.

Jak wynika z ustaleń kontroli oraz

zebranych przez nas informacji, naj-

większy skandal w historii mia-

sta wiąże się z budową oczysz-

czalni ścieków oraz kanalizacji

sanitarnej.

W 1994 r. wywodząca się

z SLD burmistrz Jolanta

Lubowicz (poprzedniczka

Szczęśniaka), powierzyła wy-

konanie robót spółce „Naviga”

SA z Wrocławia. Podpisała

umowę, w której nie określo-

no nawet terminu wykonania

robót ani ich ceny, przyjmując

kuriozalną zasadę negocjacji

kosztorysów. Spieszyła się, gdyż

za dwa miesiące miała zostać

uchwalona ustawa wprowadza-

jąca obowiązek przetargu. Dla-

czego wybrała akurat „Navi-

gę”? Otóż głównym jej udzia-

łowcem i prezesem zarządu był

jak raz jej prominentny kole-

ga Andrzej Kalisz (SLD),

późniejszy wicewojewoda wro-

cławski.

– Szczęśniak po objęciu

władzy mógł bez trudu dopro-

wadzić do unieważnienia rażąco nie-

korzystnych zapisów umowy, zwłasz-

cza że spółka wielokrotnie narusza-

ła jej postanowienia – mówi nam je-

den z radnych.

Jednak (za dobre układy z SLD-

-owskim dygnitarzem w stolicy woje-

wództwa?) prawicowy burmistrz wo-

lał płacić. Przyszło mu to o tyle ła-

twiej, że pieniądze płynęły przecież

Podstawą funkcjonowania sitwy

jest wzajemne wsparcie. Musiał więc

burmistrz ulec prośbie przyjaciela

i udzielić osobistego poręczenia na

rzecz zwolnienia z aresztu jego syna,

Krzysztofa S. , handlarza i przemyt-

nika narkotyków, skazanego w lipcu

2002 r. przez Sąd Okręgowy we Wro-

cławiu na 4,5 roku więzienia.

NIK – procedurę „przeprowadzono

z naruszeniem obowiązującej usta-

wy o zagospodarowaniu przestrzen-

nym (...) zmniejszając dochody Gmi-

ny o kwotę rzędu 540 tys. zł” . A już

zupełnie nie obchodziła ich pań-

stwowa firma, która na skutek

ordynarnego oszustwa urzędni-

czego straciła 2,76 mln zł.

Sprawdziliśmy w skali mikro, na

przykładzie średniej wielkości mia-

sta województwa dolnośląskiego, jak

sprawują się ludzie z modnych ostat-

nio opcji politycznych, gdy dopadną

stołków. Włos się jeży...

W Jelczu-Laskowicach mieszka

około 25 tys. mieszkańców. Już od

trzech kadencji ich panem i władcą

jest burmistrz Bogdan Szczęśniak .

Zaczynał w „Akcji Wyborczej Soli-

darność”, zaś do ostatnich wyborów

samorządowych wystartował formal-

nie jako bezpartyjny, ale z listy wspie-

ranego przez Platformę Obywatelską

komitetu „Koalicja 2002”.

Dotychczasowy okres sprawowa-

nia władzy Szczęśniak skutecznie wy-

korzystał do stworzenia w mieście

układu przypominającego prężnie

funkcjonującą sitwę. Sporadyczne pró-

by wsadzenia go do więzienia przez

oponentów podnoszących zarzuty

przekrętów finansowych, przekracza-

nia uprawnień czy wreszcie kompro-

mitujących zaniedbań – kończyły się

umorzeniami postępowań karnych

(np. śledztwo Ds. 1256/03; śledztwa

penetrowały istnienie związku prze-

stępczego mającego na celu uszczu-

plenie majątku samorządowego

i Skarbu Państwa na rzecz osób i spół-

ek prywatnych).

Reguła numer dwa to ścisłe prze-

strzeganie zasady „żyj i daj żyć in-

nym”. Jej znakomitą ilustracją jest

przypadek radnego Adama Jaskóły

(też „Koalicja 2002”), prywatnie bar-

dzo zamożnego przedsiębiorcy, a w

Radzie Miejskiej – najwierniejszego

poplecznika Szczęśniaka.

Gdy Jaskóła był jeszcze kierow-

nikiem miejskiego Wydziału Inwesty-

cji i Architektury, Instytut Upraw, Na-

wożenia i Gleboznawstwa w Puławach

zasygnalizował burmistrzowi zamiar

sprzedaży 29,17 hektarów atrakcyjnie

położonego gruntu tuż pod Jelczem-

-Laskowicami. Wystąpili o sporządze-

nie tzw. wypisu z planu zagospoda-

rowania przestrzennego, by oszaco-

wać wartość ziemi. Wiadomo: rolna

pójdzie za grosze, budowlana – za

kwotę wielokrotnie wyższą.

– Aktualnym i docelowym prze-

znaczeniem tych gruntów są uprawy

polowe – odpowiedział Urząd. Skła-

mał w żywe oczy, gdyż „w rzeczywi-

stości, według obowiązującego wów-

czas planu zagospodarowania, tereny

te przeznaczono docelowo pod zabu-

dowę mieszkaniową” . Tak ustalił NIK.

Wprowadzony w błąd IUNG

sprzedał ziemię po 51 groszy za

metr kwadratowy, a jednym z szczę-

śliwych nabywców okazał się... Ja-

skóła. Natychmiast też uzyskał

w Radzie Miejskiej zatwierdzenie

zmiany planu zagospodarowania,

dzięki czemu „cena rynkowa tych

gruntów wzrosła z 0,51 zł/mkw. do

10 zł/mkw.” (z raportu NIK). Zdo-

minowani przez Szczęśniaka radni

dostali wówczas jakiegoś amoku.

Tak bardzo chcieli dogodzić przy-

jacielowi burmistrza, że – zdaniem

Publicznymi pieniędzmi szastano

w Jelczu-Laskowicach bez opamięta-

nia, za nic sobie mając obowiązują-

ce przepisy. Wśród przypadków ujaw-

nionych w raporcie NIK uwagę zwra-

cają następujące:

– bezprawnie sprzedano 5 tys.

mkw. gruntu w centrum miasta pod

supermarket Intermarche, „nie wy-

pełniając obowiązku ustalenia ceny wy-

woławczej działki (bez aktualnej wy-

ceny – dop. A.T.) oraz podania do pu-

blicznej wiadomości informacji o prze-

znaczeniu jej do sprzedaży” ;

– sprzedano z naruszeniem wy-

mogów ustawy 12 hektarów gruntu

spółce wchodzącej w skład między-

narodowego koncernu „Dyka”. Co

więcej: „Wbrew przepisom (...) naka-

zującym pobranie zapłaty (...) uzy-

skano jedynie połowę uzgodnionej ce-

ny, tj. 600 tys. zł”;

uzyskaliśmy wypowiedź Andrzeja Gwóździa, sekretarza miasta

w Jelczu-Laskowicach:

– Czy ewidentnym oszustwem przy sprzedaży gruntu radnemu Ja-

skóle zainteresujecie prokuraturę?

– Nieoficjalnie wiadomo mi, że to NIK rozważa taką możliwość.

– Kto jest winien niegospodarności i wyprowadzenia z budżetu

gminy na rzecz spółki „Naviga” dziesiątków milionów złotych?

– Poprzednie władze. My nie mogliśmy zerwać tej umowy ze

względu na jej zapisy o karach umownych.

– Dlaczego nie egzekwowaliście zobowiązań podatkowych od nie-

których firm i przedsiębiorców prywatnych?

– Te kwestie już zostały uregulowane, a należności pobrane.

– Jaka jest wasza ocena ustaleń kontroli NIK?

– Zgodnie z ustawą o NIK, pan burmistrz miał prawo do wniesie-

nia umotywowanych zastrzeżeń w sprawie ocen i uwag kontroli.

Nie skorzystał z tego prawa, co oznacza, że wykorzysta je i wyko-

na sformułowane w raporcie zalecenia.

Serdeczna przyjaźń z lokalnymi

prokuratorami ( Karol Mykietyn,

Renata Procyk ), sędziami ( Wiesław

Prus ) oraz wpływy w policji wytwo-

rzyły wokół Szczęśniaka mit człowie-

ka niezatapialnego. Znalazło się jed-

nak kilku ludzi wyjątkowo upartych,

którym po wieloletnich (sic!) stara-

niach udało się wymusić na wrocław-

skiej delegaturze NIK wizytę w Jel-

czu-Laskowicach.

Dotarliśmy do utrzymywane-

go jeszcze w tajemnicy wystąpie-

nia pokontrolnego NIK. I co się

z kasy samorządowej. Według oficjal-

nych danych, „Naviga” zainkasowa-

ła co najmniej 30,5 mln zł, tj. o oko-

ło 50 proc. więcej, niż liczą sobie za

podobne inwestycje inni wykonawcy

z regionu. Dlaczego „co najmniej”?

Bo tak naprawdę, to nawet nie wia-

domo, ile im Szczęśniak zapłacił, gdyż

wielu faktur w ogóle nie ewidencjo-

nowano (sic!): „Pomijanie księgowa-

nia części faktur wyklucza możliwość

ustalenia kwot wypłacanych poszcze-

gólnym dostawcom robót i usług”

– czytamy w raporcie NIK.

P onieważ pan burmistrz Szczęśniak był dla nas nieuchwytny,

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 6 (205) 6 – 12 II 2004 r.

GŁASKANIE JEŻA

utraciła suwerenność finansową, od-

dając bez wystrzału newralgiczne

punkty dowodzenia – dziś zwane

bankami – i pozbyła się siły wytwór-

czej, rozprzedając za bezcen krwio-

bieg przemysłu.

Czy woła ktoś larum? Czy dzwo-

ny biją na trwogę, a fanfary zagrze-

wają do boju ostatniego? A gdzież

tam! Wszelkie „larumy”, dzwony

i fanfary dawno wykupili przyja-

ciele Niemcy i konfratrzy Norwe-

gowie, więc przed czym mają ostrze-

gać? Sami przed sobą?

Jakiś czas temu siedziałem

w praskiej piwiarni z czeskim przy-

jacielem.

Honza – tak miał na imię – pra-

wił tak:

– Wiem, że wy, Polacy, wyśmie-

wacie się z nas, Czechów, że opo-

wiadacie sobie o nas i o naszym

języku rozmaite dowcipy. A czy

wiesz, że w Czechach karierę robi

ostatnio dowcip o Polakach?

– O Polakach? – nadstawiłem

uszu.

– A tak. Mówi się, że jesteście

wielkim, dumnym i wspaniałym na-

rodem. To nie masoni i nie Żydzi, ale

wy właśnie rządzicie światem. Wszak

dosłownie wszędzie macie swoich lu-

dzi: w USA – Brzeziński, w Austrii

– Krayski, w Belgii następczynią tro-

nu jest Polka, w Watykanie... no, wia-

domo, kogo tam macie, w Warsza-

wie... no nie... tylko w Warszawie aku-

rat nie macie nikogo.

Zamurowało mnie.

MAREK SZENBORN

III Wojna Światowa

„Polsko, lecz ciebie błyskotkami

łudzą, pawiem narodów byłaś i pa-

pugą, a teraz jesteś służebnicą cu-

dzą” – pisał poeta i, jak na wiesz-

cza przystało, dalekosiężną wiesz-

czył przyszłość – jakże celnie i tra-

gicznie smutno.

Jeśli bowiem od biedy można

by znaleźć w zamierzchłej historii

takie rzadkie momenty, gdy z pa-

wią dumą puszyliśmy swój wielo-

barwny ogon, tańcząc gody z oblu-

bieńcem (który i tak rychło miał

puścić nas kantem), to znacznie czę-

ściej przypadała nam rola papugi

zamkniętej w złotej klatce i bez-

myślnie, bezrozumnie skrzeczącej

zasłyszane słowa: „Bóg, honor, oj-

czyzna”, „Za wolność waszą...”,

„Hej, kto Polak...”, „Nie oddamy

guzika od munduru...”.

Dobry Bóg zaś – czy może ra-

czej Wielki Kawalarz – tak kiero-

wał naszym losem, że przegraliśmy

w historii to wszystko, co było do

przegrania, a nawet jeszcze więcej,

często zapominając o honorze (ni-

gdy zaś o Bogu), o wolności naszej

(kosztem waszej), a co do guzika,

to oddaliśmy... cały kraj. I guzik

wrogów obchodziło, iż przedmu-

rzem jesteśmy chrześcijaństwa oraz

mesjaszem narodów.

Czy mamy w historii jeszcze ja-

kąś szansę, jakąś na-

dzieję? Czy w

ogóle mamy

jeszcze coś do

stracenia? Czy

z rozpoczętej właśnie

III Wojny Światowej

zdołamy wyjść obronną

ręką, zachować suwerenność,

jakąś minimalną część wpływu

na cokolwiek, skrawek choćby

autonomii, czy znów przyj-

dzie nam pełnić rolę „słu-

żebnicy cudzej”?

Jakiej III Wojny? – za-

pyta ktoś obkuty z historii

najnowszej. – Wszak na razie

były „dopiero” dwie i na żadną

trzecią się nie zanosi... No bo niby

z kim? Wszak otoczeni jesteśmy wy-

łącznie przez przyjaciół. A guzik (od

munduru) prawda! III Wojna wła-

śnie się zaczęła i potrwa przez naj-

bliższe kilkanaście lat. I tak jak

w każdej wojnie – będą wygrani i po-

konani, zwycięzcy i mięso armatnie.

To nic, że współczesne batalie,

współczesne bitwy i kampanie nie

toczą się na frontach, że nad gło-

wami nie wyją nam myśliwce nur-

kujące, a zagony ciężkich czołgów

nie oskrzydlają naszych pozycji.

Orężem III Woj-

ny nie są bynajmniej bomby i nie

czuje się zapachu prochu czy krwi.

Smród pożogi i śmierci zastąpiony

został przez zapach dla wielu tak

cudny jak woń fiołków... Tak pach-

ną pieniądze.

Generałowie III Wojny Świato-

wej dawno już nie pochylają się nad

mapami sztabowymi. Zastąpiły je

wyciągi z kont, transfery miliardów,

wskaźniki i giełdowe indeksy.

A przede wszystkim zmie-

niła się armia... Obecna

potężna armia taniej si-

ły roboczej nie walczy już

o żaden honor i żadną oj-

czyznę, ale jedynie o możli-

wość biologicznego przeżycia.

Dla matki, żony i córki Basi, któ-

ra nie słyszy już żadnego bicia w ta-

rabany – bo produkcja tychże zosta-

ła przeniesiona na Tajwan.

I pośród tego wielkie-

go zgiełku mamony, wśród

wybuchów hossy i aneksji

każdego kąska, na którym

cokolwiek da się zarobić, le-

ży sobie Polska. Słowo „le-

ży” nie jest

tu bynaj-

mniej cza-

sownikiem posiłkowym. Ale... ale...

przecież mamy wokół wypróbowa-

nych sprzymierzeńców – np. Morze

Bałtyckie, które w historii nie uczy-

niło nam nic złego, no i jeszcze za-

morskiego Wielkiego Brata, mają-

cego do nas taki mniej więcej sto-

sunek, jaki żywił Staś do Kalego lub

Robinson do Piętaszka.

Niestety, doniesienia korespon-

dentów z frontów III Wojny Świa-

towej są przygnębiające: Polska już

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Sztuka kochania

No tak, ale o. Pio to mężczy-

zna, a do tanga trzeba dwojga. Ko-

bietom zakochanym patronuje więc

św. Teresa z Avilla (1515–1582),

wielka mistyczka katolicka, która

lubiła być chłostana nago na oczach

pozostałych mniszek. Patronką

„Stron Miłości” może ona być jak

najbardziej, bo odwiedzał ją sam

Jezus Chrystus, a o tych spotka-

niach Teresa pisała: „zatapiałam się

w nim, czując nader wielką rozkosz,

miłosną udrękę, a mój »ogród roz-

koszy« nawadniał się...” . Niczym

z pamiętników Fanny Hill! Dodam

jeszcze, że św. Teresa do 40 roku

życia była obyczajowo bardzo fry-

wolna i – jak sama przyznała – by-

ła: „kobietą najgorszą pośród złych” .

Ale jej się, jak widać, odmieniło...

Zaiste, trzeba mieć dużo cho-

rej wyobraźni, aby patronami mi-

łości zrobić słynnego stygmatyka

i kobietę najgorszą ze złych. Ale

wracam do miłości dwojga serc

i jej uniwersalizmu. Jakże słusznie

określił miłość Antoine Saint-

-Exupéry , pisząc: „Dobrze widzi

się tylko sercem. Najważniejsze jest

niewidoczne dla oczu” . Uniwersa-

lizm miłości powoduje, że nikt nie

ma szans zgłębić tej dziedziny do

końca, nawet gdyby poświęcił na

to całe życie. Pozostawmy więc

sztukę miłości ludziom kochają-

cym się – zobaczymy, jak różne

są jej barwy, a każda z nich – dla

postronnych – owiana będzie

mgiełką tajemnicy. Bo wprawdzie

miłość jest tylko jedna, ale milio-

ny jej kopii istnieją na całym świe-

cie. I niech już tak zostanie.

ANDRZEJ RODAN

Prowincjałki

Ukrainiec (32 l.) jechał samochodem w miej-

scowości Ostrowsko k. Uniejowa (woj. łódz-

kie) i wpadł do rzeki. Wyczołgał się z wody i – przemoczony, zziębnięty

– poturlał do pobliskiego szpitala. Tam powiedział, że prawdopodobnie jechał

z pasażerem. Wszystkie służby ratownicze zostały postawione na nogi. Prze-

szukano dno rzeki, wydobyto auto, ale nikogo nie znaleziono. Ukrainiec wy-

jaśnił, że chyba mu się jednak coś pokręciło we łbie, bo był... w trupa pija-

ny. Policjanci natychmiast rzucili się do niego z alkomatem. Mimo że od wy-

padku minęło pół dnia, facet miał jeszcze 1,6 promila w wydychanym po-

wietrzu. Ukrainiec wpadł po raz drugi.

„Miłość to niekończąca się ta-

jemnica, bo nie ma żadnej roz-

sądnej przyczyny, która mogłaby ją

wytłumaczyć” – powiedział ongiś

Rabindranath Tagore . Nad od-

powiedzią na pytanie, czym wła-

ściwie jest miłość, zastanawiało się

wielu mędrców i żaden z nich nie

potrafił dać zdecydowanej defini-

cji. Wieki średnie przyswoiły sobie

koncepcję św. Tomasza z Akwinu ,

który w dużym stopniu zsumował

całą miłosną tradycję grecką, szcze-

gólnie teorie Platona i doktryny

stoików. Jego teza jest oczywiście

błędna. „Miłość jest pragnieniem cze-

goś dobrego w takim stopniu, w ja-

kim jest ono dobrem” – oto teza,

która u współczesnego człowieka

może spowodować tylko pobłażli-

we wzruszenie ramion.

Również św. Augustyn nie jest

w stanie przekonać nas, że miłość

jest ciążeniem ku temu, co kocha-

my („Moja miłość to moje brzemię:

tam je dźwigam, dokąd i siebie nio-

sę”) . W wieku XVII Kartezjusz

i Spinoza tworzyli swoje teorie na-

miętności, które jednak także nie

były zbyt przenikliwe i niezbyt wie-

le wyjaśniały.

Ludzie pragną miłości (i to jest

poza dyskusją), ale jak zdobyć

uczucie? Erich Fromm uważa, że

miłość jest sztuką, a więc wyma-

ga wiedzy, wysiłku i stosowania

różnorakich metod, żeby ją wzbu-

dzić u partnera czy partnerki. We-

dług Fromma, jedną z metod stoso-

wanych przez mężczyzn jest zdoby-

wanie powodzenia, mocnej pozycji

życiowej i pieniędzy – w takiej ska-

li, na jaką pozwala społeczna sytu-

acja danego człowieka. Inna meto-

da – szczególnie ulubiona przez ko-

biety – to dbałość o wygląd, stroje,

pielęgnacja ciała itp. Ważną przesłan-

ką jest również ta, że o miłości ni-

czego nie można się nauczyć , że pro-

blem miłości to problem obiektu ,

a nie problem zdolności .

Ale jakże okrutnie mylą się mę-

drcy, albowiem nie znają polskiego

kleru. Sutannowe chłopaki mają ab-

solutną wiedzę o wszystkim, a więc

również o miłości mężczyzny do ko-

biety i odwrotnie. I próbują uczyć

tej sztuki mimo oczywistych niepo-

wodzeń ich poprzedników na tym

polu. Jedną z prób wyjaśnienia

owieczkom, czym jest miłość, podej-

muje „Strona Miłości” na portalu

katolickim. A wiecie, kto jest opie-

kunem, patronem i duchowym twór-

cą Systemu Miłości? Nie uwierzy-

cie! Jest nim św. Ojciec Pio , o któ-

rym autor pisze: „Pod jego natchnie-

niem stworzyłem System Miłości.

Można powiedzieć, że idea SM wy-

szła nie z moich, a z Jego ust. Oprócz

Boga i Matki Najświętszej wszystko

zawdzięczam Ojcu Pio” .

Korektor do wymazywania błędów znajduje

się prawie w każdym uczniowskim piórniku.

Jakież więc było zdziwienie nauczyciela Zespołu Szkół nr 4 w Tomaszowie

Mazowieckim, kiedy zauważył, że dzieciaki namiętnie... wąchają korektor,

a potem dostają cielęcych oczu – jak po zażyciu narkotyku. Dyrektor Elżbieta

Ośniecka zakazała używania korektorów. Okazało się bowiem, że większość

z nich zawiera niebezpieczny węglodowór (cyklopentan), który – wchłaniany

przez drogi oddechowe – działa jak narkotyk.

Travel 4 Life działa w USA. Jakież więc było

zdziwienie, a zarazem radość pani Wiesławy ,

kiedy otrzymała przesyłkę od tej firmy z zawiadomieniem, że przyznano jej na-

grodę w wysokości 36 tysięcy zł. Podobne zawiadomienia dostały dziesiątki ty-

sięcy Polaków i wszyscy ucieszyli się szalenie z tego materialnego wyrazu

przyjaźni polsko-amerykańskiej. Aby odebrać forsę, należało tylko zadzwonić pod

wskazany w przesyłce numer telefonu. To oczywiste, że nikt pieniędzy nie do-

stał, a dziesięciominutowe połączenie z amerykańską firmą kosztowało 70 zł.

Kilkudziesięciu policjantów i strażaków po-

szukiwało w Łodzi zaginionych dzieci: 12-let-

niej Kasi i 13-letniego Mariusza . W poszukiwaniach uczestniczyli również

taksówkarze, tramwajarze, kierowcy autobusów i psy tropiące. Dzieciaki

nie wróciły do domu po zajęciach w Szkole Podstawowej nr 116. Jak się

potem okazało, Kasia i Mariusz ukryli się na stoisku z kurtkami w super-

markcie Hipernova i tam przespali noc. Jaki był powód tej dramatycznej

ucieczki? Dzieci dostały jedynki z matematyki i bały się reakcji rodziców po

wywiadówce.

Opracował A.R.

DELIRKA ZA KÓŁKIEM

DZIECIAKI NA HAJU

ZNOWU NAS CIULAJĄ!

ACH, TA MATEMATYKA

Nr 6 (205) 6 – 12 II 2004 r.

NA KLĘCZKACH

KAROL KAROLOWI

„Trzej Królowie” po tym ra-

dosnym i owocnym powitaniu ru-

szyli ulicami miasta, zbierając pie-

niądze od przechodniów i zagląda-

li do sklepów, gdzie – jak żarto-

wał ks. Gładysz – właściciele już

nie mogli się doczekać, aby oddać

całodniowy utarg.

Dla kogo zbierali szmal? Oczy-

wiście dla Kościoła.

imię Bimbana, a za pokropek

i zakrapianą balangę władz miej-

skich z prezydentem Grobelnym

na czele zapłacił niemiecki pro-

ducent. Zaraz po pokropku tram-

waje wróciły do zajezdni „celem

regulacji”, zaś balangowicze do do-

mu po „alkaprim”.

Jan Paweł II został uhonoro-

wany Międzynarodową Nagrodą

Karola przyznawaną od 1950 ro-

ku osobistościom i instytucjom za

szczególny wkład w dziedzinie... in-

tegracji europejskiej. Laureatami

Nagrody Karola byli między inny-

mi: Valéry Giscard d’Estaing,

Konrad Adenauer, Juan Carlos I,

François Mitterand, Helmut Kohl .

Jak poinformował rzecznik pra-

sowy Stolicy Apostolskiej Joaquin

Navarro-Valls , papież przyjął na-

grodę w drodze wyjątku, dając tym

samym do zrozumienia, że (UWA-

GA!) nie zgodzi się w przyszłości na

podobne dowody uznania. Słusznie...

cóż to za „dowód” dla naszego Pa-

py? Marne 5 tysięcy euro.

– Piotr Bot . W Watykanie ma

się zaprezentować razem z trze-

ma innymi kolegami po fachu,

a wszystko na specjalnym kon-

cercie dla papieża. Pan Bot twier-

dzi, że utrzymywanie się z kata-

rynki nie jest łatwe, ale „cały ten

trud wynagradzają takie chwile jak

koncert dla papieża”. Stosunki pol-

sko-watykańskie najwyraźniej prze-

chodzą w nową jakość – lud za-

bawia swojego cesarza-papieża po-

przez przedstawicieli rzadkich za-

wodów i niezwykłych umiejętno-

ści. Kto następny: połykacze ognia,

kobiety z brodą, skoczkowie li-

nowi, tancerki na rurach...? A.C.

Tymczasem krakowski radny

Ligi Polskich Rodzin Bogumił

Ścirka zachował się na sali sądo-

wej niczym przy konfesjonale... Przy-

znał się, wyraził głęboki żal za grze-

chy – no to i wyrok zainkasował

znacznie mniejszy. Grzywna w wy-

sokości 5 tys. zł oraz zakaz prowa-

dzenia pojazdów mechanicznych

przez 3 lata to przecież „jak dla bra-

ta”... Za rozwalenie płotu z wyde-

chem 2,6 promila i nieudaną pró-

bę ucieczki z miejsca wypadku?!

Opozycja się bawi i szykuje do

przejęcia władzy. SLD i UP też już

niedługo będą mierzyć w promi-

lach... poparcie elektoratu. A.T.

J.P.

KOLEJARZE

PO KOLEI

BOZIĘ O ROZUM

Jak podały „Nowe Sygnały”

– pismo PKP – członkowie Kato-

lickiego Stowarzyszenia Kolejarzy

Polskich na pielgrzymkę do Lour-

des pojadą w tym roku... autobu-

sem. Bo to taniej, wygodniej i nie

ma obawy, że wyprawa ze wzglę-

du na strajk skończy się fiaskiem.

Dobrze, że wreszcie kolejarze to

dostrzegli.

Dzięki dwóm posłankom LPR

– Urszuli Krupie i Gertrudzie

Szumskiej – akcyza na piwo mo-

że wzrosnąć nawet o 50 proc. Po-

słanki twierdzą, że nie miały za-

miaru podnieść akcyzy, ale... ręce

im się pomyliły. Co też alkohol po-

trafi zrobić z człowieka! To już dru-

ga taka wpadka LPR – przed dwo-

ma miesiącami cały klub solidar-

nie głosował za opodatkowaniem

kościelnej tacy (sic!), bo ligusy nie

zrozumiały treści opracowywanej

poprawki do ustawy o podatku do-

chodowym.

C(Ł)O TO BĘDZIE?

NUMEROLOGIA

FERIE Z LEPPEREM

ANALFABECI?

Rząd Leszka Millera wpadł na

prawną minę. Nie pierwszą, ale tym

razem poszło o interesy Kościoła,

którym zagraża wejście Polski do Unii

Europejskiej. W Konkordacie prze-

widziano bowiem wieczyste zwolnie-

nie instytucji Krk z obowiązku pła-

cenia cła przy imporcie samochodów

i komputerów z Azji i USA. Euro-

pejski kodeks celny nie przewiduje

takich zwolnień. Polska ma do wy-

boru: złamać prawo UE (za co mo-

że zostać ukarana przez europejski

sąd) lub renegocjonować konkordat.

Na tę propozycję zareagował od

razu biskup Tadeusz Pieronek .

– Wszelkie rozmowy w tej sprawie

są bezprzedmiotowe – oświadczył

„dyplomatycznie”.

Na takie Pieronkowe dictum pre-

mier nakazał ministrowi finansów

Andrzejowi Raczce i szefowi pol-

skiej dyplomacji Włodzimierzowi

Cimoszewiczowi znalezienie wyjścia

z pata. Rozważane są najprzeróżniej-

sze pomysły. Ostatni polega na usta-

leniu, która z umów międzynarodo-

wych jest ważniejsza: konkordat czy

integracyjna z Unią. Głupie pytanie!

Andrzej Lepper ogłosił, że sfi-

nansuje pobyt 20 dzieci z woje-

wództwa zachodniopomorskiego

na zimowisku w Muszynie. Najwię-

cej, bo aż dziewięcioro, pochodzi

z powiatu słowieńskiego, matecz-

nika Leppera.

Nie wszyscy w to wierzą, bo

długim cieniem na charytatywną

działalność pana przewodniczące-

go kładzie się nie do końca wyja-

śniona sprawa wsiąknięcia kasy,

którą KRUS przeznaczył na letni

wypoczynek dla 800 dzieci. Pisa-

liśmy dwukrotnie w „FiM” (nr 31

i 32/2003) o tym, gdzie zniknęło

pół miliona złotówek przeznaczo-

nych na ten cel. Przypomnijmy, że

ponad sto dzieci z zaplanowanych

ośmiuset, wybranych z wielodziet-

nych, skrajnie ubogich rodzin,

przyjechało do ośrodka w Stra-

chowie-Nadliwiu. Kasa od „Samo-

obrony” nie wpłynęła jednak. Ta

sama historia powtórzyła się pod-

czas drugiego turnusu. Dopiero

po rozgłosie, jaki sprawie nadali-

śmy, pan przewodniczący częścio-

wo wywiązał się z zawartego po-

rozumienia.

Z tego, co teraz twierdzi sam

darczyńca, wynika, że wszystko jest

już załatwione i ośrodek w Muszy-

nie czeka na małych gości. Poży-

jemy – zobaczymy.

A.C.

Polscy posłowie nie czytają prze-

kazywanych im informacji, tylko wy-

rzucają je do kosza. Skąd o tym wie-

my? Zajrzeliśmy do sejmowych

śmietników i przeraziliśmy się.

W workach znaleźliśmy stosy nie-

rozpakowanych przesyłek z...

„Dziennikami Ustaw” i „Monitora-

mi Polskimi”. Posłowie dostają je

za darmo, a płacą podatnicy. Jed-

nym z posłów „analfabetów” jest

Zbigniew Chlebowski z Platfor-

my Obywatelskiej. Tego absolwen-

ta akademii rolniczej, który zaj-

muje się finansami publicznymi, nie

interesują oficjalne druki, w tym in-

formacje rządu, Narodowego Ban-

ku Polskiego czy opinie ekspertów.

Wyrzuca je hurtem do kosza. I słusz-

nie, bo po co sobie zaśmiecać umysł

– PO i tak wygra następne wybo-

ry.

ROBIN HOOD

W Krakowie radni na życze-

nie zakonnic przemianowali frag-

ment ul. Glogera na ul. Sługi Bo-

żej Matki Pauli Zofii Tajber, zało-

życielki Zgromadzenia Sióstr Naj-

świętszej Duszy Chrystusa Pana.

Nowa ulica liczy zaledwie dwa nu-

mery: numer 1 to klasztor mniszek,

a pod numerem 6 funkcjonuje pie-

karnia. Jednak zakonnice do zmia-

ny nazwy ulicy zdołały przekonać

tylko właścicieli piekarni. Na prze-

mianowanie nie zgodzili się nato-

miast... karmelici bosi spod Glo-

gera 5. W ten sposób radni klep-

nęli superidiotyzm, bowiem dwa

numery (1 i 6) ulicy mają nazwę

zakonnicy, a pozostałe – Z. Glo-

gera.

Mieszkaniec Bogatyni Prze-

mysław B. postanowił powetować

sobie stratę w budżecie z tytułu

wizyty plebana. Młodzieńca po

prostu skręciło ze złości, kiedy ro-

dziciele obdarzyli wielebnego ko-

pertą. Krew w junaku wzburzyła

się na tyle, że sam postanowił ode-

brać bogatemu, czyli księdzu, że-

by dać biednemu, czyli sobie. Pod-

czas gdy duchowny gawędził z ro-

dzicami, Przemek i jego kolega na-

wiedzili plebanię. Wynieśli stam-

tąd karty bankomatowe, aparat fo-

tograficzny i telefon komórkowy.

Na odchodnym wypili jeszcze strze-

miennego – księżowską whisky. Po-

krzepieni alkoholem spróbowali

podjąć w bankomacie pieniądze,

na czym zdybał ich patrol policji.

P. P.

A. Karw.

DO POKUTY!

Jak podaje portal Onet.pl,

w jednym z teksańskich miasteczek

pastor opracował nową metodę

ewangelizacyjną: pod sex-shopem

zasadza się z aparatem fotograficz-

nym na klientów i fotografuje par-

kujące tam ich samochody. Następ-

nie do domów sfotografowanych

osób wysyła zdjęcia wraz zaprosze-

niem do odwiedzenia pobliskiego

kościoła. Ci, co sex-shopów nie od-

wiedzają, osobistych zaproszeń od

księdza nie dostają. Cóż za dyskry-

minacja!

J.R.

Fot. Autor

ŚW. BIMBANA?

PISKORZE PRAWA

Władze Poznania kupiły 14 no-

wych tramwajów Combino od nie-

mieckiego Siemensa. Z tej okazji

na skwerze przy ul. Towarowej od-

był się festyn, którego główną

atrakcją było pokropienie i...

chrzest nabytków. Kropidłem ma-

chał ks. Jan Stanisławski , tram-

waje dostały na chrzcie zbiorowe

RADNI

W (RYN)SZTOK

Szef PiS Jarosław Kaczyński

twierdzi, że jego partia jest oazą

uczciwości i szacunku dla prawa.

Jej szeregi zasilili jedynie praworząd-

ni obywatele. Związana z Opus Dei

partia utrzymuje się podobno wy-

łącznie ze składek członkowskich

i dotacji państwowych. Jest to jed-

nak bujda. Przez przypadek znala-

zła się w naszej redakcji korespon-

dencja pani poseł PiS, Elżbiety

Więcławskiej-Sauk . Za pieniądze

podatnika Więcławska wysyła za-

proszenia na zjazd wojewódzki PiS.

Zgodnie z prawem, za takie listy

powinna zapłacić partia, a nie biu-

ro poselskie. Swoją nasiadówkę pra-

wi i sprawiedliwi organizują natu-

ralnie w kościelnej sali.

W samorządach lokalnych za-

bawa trwa. Na karę półtora roku

więzienia w zawieszeniu na trzy

lata wrocławski sąd skazał radne-

go Pawła Kociębę-Żabskiego

za jazdę po pijanemu i próbę

przekupienia policjanta. Uzasad-

niający wyrok sędzia Mirosław

Glapa niejedno już w życiu wi-

dział, ale nie mógł pojąć, jak

mógł aż tak się upić prominent-

ny działacz Platformy Obywa-

telskiej (przewodniczący klubu

radnych przy Radzie Miejskiej

Wrocławia) – oskarżony miał 2,6

promila alkoholu we krwi. Ko-

cięba-Żabski poszedł w zaparte:

– Jestem niewinny, to nie ja pro-

wadziłem auto. Owszem, uczest-

niczyłem w imprezie, ale do do-

mu wiozła mnie Nika S. Pokłó-

ciliśmy się i zostawiła mnie w au-

cie na poboczu drogi.

A to pinda jedna!

J.K.

ŻEBRY Z POMPĄ

Pod miejski ratusz w nadmor-

skim Władysławowie zajechała ko-

lumna limuzyn prowadzonych

przez policyjny radiowóz. W radio-

wozie siedział ksiądz S. Gładysz .

Pod ratuszem czekali już na niego

miejscowi oficjele i tłum mieszkań-

ców. Zagrała orkiestra dęta. Jak

wyjaśnił tłumowi ks. Gładysz

– przyjechali mercedesami, bo ich

na to stać... Duchowny przywiózł

pojemny kuferek, aby do niego

zbierać pieniądze od mieszkańców.

Pierwsi pieniądze do kuferka wrzu-

cili pod ratuszem wiceburmistrz

miasta Jacek Świdziński oraz

przewodniczący Rady Miejskiej

Stefan Klein . Zadowolony pro-

boszcz stwierdził, że była to nie-

zła sumka.

MaK

B.Z.

KATARYNIARZ

W POŚCIE

Po tancerzach breakdance’a

przed papieżem wystąpi jedyny

polski zawodowy kataryniarz

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: