Niewydolnosc serca.odt

Przewlekła niewydolność serca (HF)

Epidemiologia HF

Średnia wieku 74 lata (Europa)

20 mln z HF (Europa)

0,5 mln z HF (Polska)

5 letnia śmiertelność z HF 45-50%

Roczna śmiertelność w ciężkiej HF 50%

Definicja

Stan, w którym w wyniku nieprawidłowej pracy serca nie jest ono w stanie zapewnić odpowiedniego przepływu krwi koniecznego do zachowania prawidłowego metabolizmu tkankowego

Objawy (spoczynkowe, wysiłkowe) + obiektywne dowody dysfunkcji m. serca

Przyczyny HF

Choroba wieńcowa (najczęściej)

Nadciśnienie skurczowe i przerost m. sercowego

Wady zastawkowe i choroby osierdzia

Zaburzenia rytmu

Kardiomiopatie

Inne: niedokrwistość, niewydolność nerek, dysfunkcja tarczycy, leki

Odwracalne czynniki nasilające HF

Niedokrwienie m. sercowego

Nasilenie niedomykalności zastawkowej

Zatorowość płucna

Infekcje

Zaburzenia rytmu

Niewydolność nerek

Działania niepożądane leków

Nadmierne spożycie: płyny, alkohol, Na

Objawy podmiotowe iprzedmiotowe HF

Duszność, obrzęki wokół kostek,

Zmęczenie i kołatania serca

Obrzęki obwodowe, podwyższone ciśnienie żylne i pow. wątroby

Tachykardia

Szmer nad sercem

Przemieszczone uderzenie koniuszkowe

Grupa czynnościowa wg NYHA

I. Zwykłe codzienne wysiłki fizyczne nie powodują uczucia duszności, zmęczenia, bicia serca

II. Niewielkie ograniczenie aktywności fizycznej, umiarkowany wysiłek powoduje objawy NK

III. Znaczne ograniczenie aktywności fizycznej, niewielki wysiłek wywołuje objawy NK

IV. Objawy w spoczynku, nawet nieznaczny wysiłek znamiennie je nasila

Cele leczenia w HF

Zapobieganie

Zapobieganie i/lub leczenie chorób prowadzących do dysfunkcji i niewydolności serca

Po wykryciu dysfunkcji serca, zapobieganie jej progresji do niewydolności serca

Cele leczenia w HF

2. Chorobowość

              Utrzymanie lub poprawa jakości życia.

3. Śmiertelność

              Przedłużenie życia.

        Leczenie niefarmakologiczne 

Dieta: ograniczenie sodu, alkoholu,

Kontrola masy ciała

Niepalenie tytoniu

Edukacja chorego (leki)

      Leczenie farmakologiczne 

ACE – I

Diuretyki

Antagoniści receptora b-adrenergicznego

Antagoniści receptora aldosteronowego

Antagoniści receptora angiotensynowego

Glikozydy nasercowe

Leki rozszerzające naczynia

Leki o dodatnim działaniu inotropowym

Leki p/zakrzepowe

Leki antyarytmiczne

Tlen

       Leki przeciwskazane w HF

NLPZ – w dawkach przeciwzapalnych

Leki antyarytmiczne klasy I

Antagoniści wapnia (werapamil, diltiazem, pochodne dihydropirydyny I generacji)

TLPD

Kortykosterydy

Lit

ACE – I w HF

Leki I-go rzutu u chorych z upośledzoną funkcją LK

Dawki leku powinny być stopniowo zwiększane do odp. dużych dawek

Zmniejszają śmiertelność i poprawiają jakość życia

Działanie niepożądane ACE-I

Hipotonia

Zasłabnięcia

Niewydolność nerek

Hiperkaliemia

Obrzęk naczyniowo-ruchowy

Suchy kaszel

alternatywa:   antagoniści rec. angiotensyny                   

P/wskazania dla ACE-I

Obustronne zwężenie tt. nerkowych

Obrzęk naczynioruchowy

UWAGA:  K+ >5,5 mmol/l

ACE-I w HF

Rozpoczynanie leczenia ACE-I

Stopniowe zwiększanie dawki

Kontrola czynności nerek, ciśnienia tętniczego i stężenia  elektrolitów

Unikać stosowania diuretyków oszczędzających potas na  początku

Diuretyki w HF – pętlowe, tiazydy

Są to leki podstawowe w objawowej HF z retencją płynów (zastój,  obrzęk)

W łagodniejszej HF – tiazydy

W ciężkiej HF – pętlowe

Diuretyki oszczędzające potas w HF

Stosujemy, gdy hipokaliemia po terapii ACE-I + diuretyk oraz w  ciężkiej HF (spironolakton z ACE-I)

Kontrola K+  i kreatyniny

Na początku stosować małe dawki

Działania niepożądane diuretyków w HF

Pętlowe : hipokaliemia,  hipomagnezemia, hiponatremia,  hiperurykemia, nietolerancja  glukozy, zaburzenia r.k-z

Tiazydy : hipokaliemia,  hipomagnezemia, hiponatremia,  hiperurykemia, nietolerancja  glukozy, zaburzenia r.k-z

Oszczędzające potas : hiperkaliemia,  wysypka skórna, ginekomastia 

b-blokery w HF

Stos. w II-IV klasie NYHA, przy obniżonej frakcji wyrzutowej u  chorych leczonych diuretykami i  ACE-I

                                   karwedilol, metoprolol, bisoprolol

P/wskazania dla bb  w  HF

Astma oskrzelowa

Ciężka postać POCHP

Objawowa bradykardia lub hipotonia

Antagoniści receptora AII

Stosujemy u tych, którzy nie tolerują ACE-I

LOSARTAN

VALSARTAN

IBERSARTAN

KANDERSARTAN

TELMISARTAN

EPROSARTAN

Glikozydy nasercowe

Stosowane u chorych z objawami HF i migotaniem przedsionków  niezależnie od dysfunkcji LK

Stosowane u chorych z objawami HF i rytmem zatokowym, ale z  dysfunkcją LK, gdy objawy  utrzymują się mimo leczenia ACE-I  i diuretykami

P/wskazania do stosowania GN

Bradykardia

Blok AV IIo  i IIIo 

Niewydolność węzła zatokowego

Zespół zatoki szyjnej

Zespół WPW

Zawężająca kardiomiopatia przerostowa

Hipokalemia i hiperkalcemia

Leki blokujące receptory a w HF

Leki o działaniu inotropowym dodatnim w HF

Długotrwałe leczenie doustnymi lekami zwiększa  śmiertelność

Brak danych do oceny tych leków. Stosuje się w ciężkiej HF i w  schyłkowej HF

Dobutamina, Levosimendan

Leki p/zakrzepowe w HF

Zaleca się:

Chorzy z HF i migotaniem przedsionków (SPAF)

Chorzy po przebytym zawale          (aspiryna lub antykoagulanty)

Chorzy unieruchomieni w łóżku (heparyny drobnocząsteczkowe)

Nie zaleca się w HF + rytm zatokowy

PODSUMOWANIE

ROLA WYWIADU I BADANIE FIZYKALNEGO

WPŁYW LECZENIA NA OBJAWY I PRZEŻYCIE

DIURETYKI SĄ NIEZBĘDNE PRZY OBJAWACH RETENCJI  PŁYNÓW

OPTYMALNA TERAPIA: ACE – I, bb  I DIURETYKI