Pioruny, UFO i halucynacje.txt

Pioruny, UFO i halucynacje

Czy silne pola magnetyczne sš ródłem relacji o anomalnych zjawiskach wietlnych pojawiajšcych się w czasie burz, okrelanych zwyczajowo jako pioruny kuliste? I gdzie w tym wszystkim znajduje się łšcznik ze zjawiskiem UFO?
Najnowsze badania sugerujš, że wiele z przypadków obserwacji kul wiatła i innych obiektów może być w rzeczywistoci iluzjš. Czy jednak to, co udowodniono w laboratorium, może przekładać się na rzeczywistoć?
Ilu naukowców, tyle zdań na temat piorunów kulistych. W rzeczywistoci wcišż trudno potwierdzić, która z teorii na ich temat jest oficjalnym stanowiskiem nauki w tej sprawie. Choć w wietle ostatnich odkryć piorun kulisty przestano uznawać za zjawisko z pogranicza, wcišż trudno o konsensus, tym bardziej, że co rusz pojawiajš się nowe teorie.
Najnowsza z nich dotyczy nie tylko zwišzków oddziałujšcego na ludzki mózg pola magnetycznego z halucynacjami mogšcymi być uznawanymi za zjawiska nadprzyrodzone, ale także z obserwacjami piorunów kulistych i UFO. Problem polega jednak na sprawdzeniu działania tej teorii w praktyce.
Technika TMS (przezczaszkowa stymulacja magnetyczna) to niezwykła metoda opracowana przez neurologów majšca na celu badać pracę mózgu. Polega ona na poddaniu ludzkiego mózgu szybko zmieniajšcemu się polu magnetycznemu, które jest na tyle silne, aby wzbudzać pršd w neuronach. Ponieważ TMS powstało jeszcze w latach 80-tych ub. wieku, stało się od tego czasu jednš z ważniejszych metod sprawdzania pracy mózgu. Ze względu na to, że istnieje możliwoć skupiania pól magnetycznych, można stosować je do odpowiednich częci mózgu w nadziei otrzymania pożšdanych rezultatów.
Dla przykładu, skupienie pola magnetycznego na korze wzrokowej sprawia, że pacjent zaczyna widzieć wiatła przybierajšce formę dysków i linii, które niekiedy się poruszajš. Te i podobne eksperymenty udało się skutecznie przeprowadzać w laboratoriach przy użyciu gigantycznych magnesów zdolnych do generowania pól do 0.5 Tesli w mózgach ochotników.
Jeli zatem podobne zjawiska da się wygenerować w laboratorium, to czy możliwe jest to w wiecie realnym? Pozytywnie o tych możliwociach wypowiadajš się Joseph Peer i Alexander Kendl z Uniwersytetu w Innsbrucku w Austrii. Obliczyli, że gwałtownie zmieniajšce się pola połšczone z naprzemiennymi uderzeniami piorunów sš na tyle silne, aby oddziaływać na ludzi znajdujšcych się w zasięgu do 200 m. od nich.
Problem w tym, że to zdarzenia niezmiernie rzadkie, za uderzenie pioruna musi powtarzać się przez kilka razy, co ma miejsce w skali od 1 do 5% przypadków  mówiš Peer i Kendl. Co więcej, obserwator w tym czasie musi być w stanie dobrze przyjrzeć się zjawisku i nie odnieć żadnych uszkodzeń ciała.
- W wietle obliczeń ok. procenta osób, w pobliżu których doszło do uderzenia pioruna dowiadcza stymulacji mózgu  twierdzš Peer i Kendl.
Obserwatorzy niekoniecznie muszš w tym czasie znajdować się na zewnštrz, bowiem mogš wówczas przebywać w budynkach lub np. na pokładach samolotów.
Jak zatem wyglšda przykład burzowej przezczaszkowej stymulacji magnetycznej dla tych, którzy majš na tyle szczęcia, aby jej dowiadczyć? Naukowcy mówiš, że może ona przypominać formš halucynacje, które udało się uzyskać w czasie testów laboratoryjnych, a więc przybierać może formy jasnych linii lub kul, które wydajš się unosić w przestrzeni przed oczyma wiadka.
Okazuje się bowiem, że w czasie burz dokonuje się wielu obserwacji tego typu. Jak przyznajš Austriacy, każdy kto dowiadczyłby badanej przez nich stymulacji byłby w stanie sklasyfikować to doznanie w ramach pioruna kulistego (albo UFO w formie tzw. BOL, od angielskiego ball of light  kula wiatła).
Pojawia się zatem interesujšca, choć nie wiadomo na ile trafna teoria mówišca, że duża częć zjawisk, o których często się donosi może być wynikiem halucynacji zwišzanych ze zjawiskiem TMS. Choć jest to niezmiernie trudne do zweryfikowania w praktyce, z drugiej strony jest niezwykle interesujšce, bowiem pojawia nam się pytanie, czy istniejš również podobne siły działajšce w innych warunkach, a więc niekoniecznie w czasie burz, a które mogš dać podobne efekty?
Istnieje oczywicie wiele sprzecznoci zwišzanych z teoretycznymi założeniami, a relacjami o obserwacjach piorunów kulistych, które nie tylko majš często trójwymiarowš postać, ale często również eksplodujš lub manifestujš się w towarzystwie dwięków. Nie wykluczone jednak, że zjawisko, o którym mówiš austriaccy uczeni odpowiada za pewnš, być może niewielkš częć relacji o kulistych obiektach nieznanego pochodzenia. Nie mniej jednak wydaje się, że teoria o oddziałujšcych na wiadka piorunach blisko wišże się bliżej z teoriš Michaela Persingera (znanš jako TST), według której siły uwalniane podczas zjawisk sejmicznych mogš oddziaływać w podobny sposób na ludzki umysł i odpowiadać za wiele obserwacji NOL. Cały problem polega na sprawdzeniu działania tych teorii w praktyce, gdyż warunki niezbędne do powstania szeregu zależnoci sš niekiedy równie nieuchwytne jak całej zjawisko UFO.