Alkoholizm i Nikotynizm - Korzenie Narkomanii.pdf - Ciekawostki - guldek2

Artykuł pobrano ze strony eioba.pl

NAŁOGI: Alkoholizm i Nikotynizm - Korzenie Narkomanii

Uzależnienie jest chorobą duszy (psychiki) i emocji, a także mózgu i systemu nerwowego. Polega ono na utracie kontroli

nad własnym życiem i braniu środków odurzających pomimo problemów, które one wywołują.

ALKOHOL I NIKOTYNA – RODZICE NARKOMANII

Uzależnienie - jest chorobą duszy (psychiki) i emocji, a także mózgu i systemu nerwowego. Polega ono

na utracie kontroli nad własnym życiem, braniu środków odurzających pomimo problemów, które one

wywołują oraz na wzrastającej tolerancji organizmu (dla uzyskania tego samego efektu trzeba brać

coraz większe porcje lub przejść na coś mocniejszego, np. mocniejszy narkotyk). Środki odurzające,

szczególnie alkohol, papierosy i narkotyki, ale też leki psychotropowe, wywołują w człowieku, który z

nich korzysta, przekonanie, że są środkami pomagającymi załatwić różne problemy. Tłumią one

emocje na krótką chwilę, ale gdy przestają działać, problemy powracają ze zdwojoną siłą. Osoba

uzależniona czasami zdaje sobie sprawę z tego że środek odurzający jest przyczyną jej kłopotów,

niszczy zdrowie, ale zamiast przestać go używać, bierze coraz więcej. Dzieje się tak dlatego że nie

kontroluje swego życia.

Najbardziej niebezpieczną cechą substancji psychoaktywnych takich jak alkohol czy nikotyna jest ich

zdolność do wywołania uzależnienia. Uzależnienie lekowe należy traktować jako złożoną chorobę

ośrodkowego układu nerwowego, charakteryzującą się natrętnym, niekiedy niekontrolowanym

dążeniem do użycia środka (głód narkotyku, „chcica”, craving), jego poszukiwaniem i dążeniem do

zdobycia za wszelką cenę, oraz używaniem mimo oczywistych poważnych zagrożeń dla zdrowia i życia

(jazda po pijanemu). Dla wielu uzależnienie jest chorobą chroniczną, z nawrotami występującymi

nawet po długich okresach abstynencji. Jest ona związana z bezpośrednim zaburzeniem jednego z

wielkich układów funkcjonalnych mózgu – układu nagrody, a pośrednio zaburza również i pozostałe –

układ pobudzenia, zwłaszcza emocjonalnego, oraz układ poznawczy. Alkohol w szczególności jest

narkotykiem halucynogennym, a omamy związane z jego stosowaniem są powszechnie dobrze znane,

co jednak nie odstrasza od pijaństwa. Alkohol zaburza zdolność trzeźwej oceny sytuacji i zdarzeń,

dając pijakowi nieustanne życie urojone.

Istnienie związku pomiędzy uzależnieniami a dziedzicznością podejrzewano od dawna. Jednakże nie

było łatwą sprawą rozstrzygnięcie czy czynniki środowiskowe i rodzinne nie odgrywają roli zasadniczej.

Zwłaszcza w środowiskach alkoholików picie można było traktować jako wzorzec kulturowy, a nie

związany z dziedzicznością. Dopiero w ciągu ostatniego dziesięciolecia w wyniku intensywnych badań

nad bliźniakami i rodzinami udało się z pewnością wykazać rolę czynników dziedzicznych.

Niewątpliwie przyczynę dziedziczną ma duża zmienność receptorów dopaminowych D2 w mózgu

ludzkim. Indywidualne różnice we wrażliwości na substancje uzależniające są stopniowane, a geny

odpowiedzialne za siłę tendencji do uzależnienia są genami słabszymi (minor genes).

ALKOHOL = PIJAŃSTWO

Napoje zawierające alkohol towarzyszą człowiekowi prawie od początku jego istnienia. Ich spożywanie

służy wywołaniu nastroju wzruszenia, radości, poczucia bliskości, zapomnienia o cierpieniu, pokonania

lęku lub wstrętu, zabiciu sumienia i poczucia winy czy grzeszności. Większość ludzi odkrywa możliwość

dokonywania zmian w swoim samopoczuciu za pomocą alkoholu, tyle że za cenę kaca i zniszczenia

swego życia. Alkohol jednak jest często bezpośrednią przyczyną konfliktów z otoczeniem,

dokonywania przestępstw, jest również czynnikiem wprowadzającym młodego człowieka w świat

przestępczy ludzi dorosłych. Zjawisko systematycznego spożywania alkoholu występuje już na

poziomie szkoły podstawowej. Picie alkoholu nawet w niewielkich ilościach jest szkodliwe dla

dorosłych, ale bywa niebezpieczne dla dzieci i młodzieży. Dla młodego, rozwijającego się organizmu

częste spożywanie alkoholu jest wręcz zabójcze, gdyż w krótkim czasie powoduje:

- różnego rodzaju uszkodzenie organiczne,

- zaburzenia w sferze psychiki, głównie: dysfunkcje pamięci, osłabienie krytycyzmu, obniżenie

uczuciowości wyższej,

- konflikty w sferze interakcji,

- psychodegradację – młodzież znacznie szybciej niż osoby dorosłe uzależnia się od alkoholu, wynika

to z mniejszej tolerancji na alkohol młodego organizmu.

Najczęstsze powody dla których nastolatek sięga po alkohol :

- aby zyskać akceptację rówieśników (zdobycie przynależności do grupy),

- aby poczuć się „na luzie”,

- aby pokonać nieśmiałość,

- aby poczuć się dorosłym,

- aby lepiej się poczuć,

- aby sprawdzić jak to działa,

- aby złamać zakaz.

Młodzi ludzie, którzy piją, kaleczą siebie samych i ranią innych. To ich sposób pokazywania, że nie

radzą sobie z wyzwaniami czasu dojrzewania, że potrzebują zrozumienia i pomocy. Zgromadzone

przez naukowców z Baltimore dane wskazują na częste występowanie uzależnienia od alkoholu (14%

badanej populacji) i epizodów ciężkiej depresji (11%). Inne obecne w tej grupie zaburzenia to

agorafobia, fobia społeczna i zespół lęku napadowego.

ALKOHOL A ORGANIZM CZŁOWIEKA

Napoje alkoholowe różnią się od siebie smakiem, zapachem, barwą. Łączy je związek chemiczny

nazywany alkoholem etylowym (wzór chemiczny: C2H5OH). W czystej postaci jest to bezbarwny płyn o

ostrym zapachu.

Stężenie alkoholu etylowego w:

- spirytusie wynosi 95%

- wódce wynosi ok. 40%

- winie wynosi ok. 12%

- piwie wynosi ok. 5%

Oznacza to że konsumujemy 10 g alkoholu etylowego wypijając mały kieliszek wódki (25 g) lub lampkę

wina (100 g) lub małe piwo (250 g). Poziom alkoholu we krwi oblicza się w promilach (%o) określając,

ile gramów alkoholu etylowego znajduje się w jednym litrze surowicy krwi.

Stężenie alkoholu we krwi zależy od:

- ilości i rodzaju spożytych napojów alkoholowych,

- cech indywidualnych osoby pijącej (płeć, wiek, waga, budowa fizyczna, itp.),

- czasu konsumpcji.

Orientacyjne stężenie alkoholu etylowego we krwi można obliczyć stosując wzór:

- dla kobiet : Ilość wypitego alkoholu C2H5OH / 0,6 x waga ciała

- dla mężczyzn : Ilość wypitego alkoholu C2H5OH / 0,7 x waga ciała.

Działanie alkoholu w organizmie zaczyna się już po kilku minutach od spożycia. Alkohol dostaje się do

krwioobiegu, a za jego pośrednictwem do mózgu. Następnie zostaje przetransportowany do kory

mózgowej, która przetwarza sygnały wpływające na zachowanie człowieka. Pojawiają się najpierw

pozytywne odczucia w postaci: beztroski, rozluźnienia, dobrego humoru, a przytłumieniu ulegają

negatywne emocje związane np. ze stresem. W miarę zwiększania się ilości (stężenia) alkoholu we

krwi następuje głębsze jego wnikanie do mózgu. U niektórych osób objawia się to sennością, u innych

powoduje wzmożenie agresji, wdawanie się w konflikty, bójki. W momencie, gdy pewien poziom

alkoholu we krwi zostanie przekroczony i osiągnie punkt krytyczny, część mózgu odpowiedzialna za

oddychanie i pracę serca przestaje prawidłowo funkcjonować. Dochodzi do nieodwracalnego, ostrego

zatrucia organizmu, czego następstwem może być niewydolność krążeniowo-oddechowa i w

konsekwencji zgon.

Częste spożywanie alkoholu prowadzi do zmian chorobowych i uszkodzeń różnych części organizmu.

Następuje uszkodzenie naczyń krwionośnych w mózgu oraz wyniszczenie komórek nerwowych w

korze mózgowej. Każda setka wypitego spirytusu zabija średnio 1800 neuronów, komórek nerwowych.

Degradacja psycho-neurologiczna jest z czasem nieunikniona i nieodwracalna. Pojawia się

nadciśnienie, niewydolność krążenia, arytmia, mięsień sercowy zostaje uszkodzony. Występują liczne

zmiany chorobowe w przewodzie pokarmowym: nieżyty przełyku, owrzodzenie żołądka i dwunastnicy,

stany zapalne trzustki, nowotwory wargi, języka, gardła. W stosunkowo krótkim czasie może dojść do

marskości wątroby. W sferze psychicznej powstaje poczucie winy, depresja, utrata chęci do życia.

Endemia depresji związana jest z patologią pijaństwa, czyli wprost z chorobą alkoholową, albowiem

alkohol zaburza system nerwowy tak, że sprzyja to pojawianiu się rozmaitych zaburzeń depresyjnych.

Dziecko rodziców pijaków może zapadać na depresję z tego powodu, że organizm jest już uszkodzony

od poczęcia z powodu alkoholizmu rodziców.

Każda osoba uzależniona od alkoholu aby wyjść z nałogu i choroby zwanej alkoholizmem potrzebuje

wsparcia. Może to być ruch AA, rodzina, terapeuta czy też przyjaciel, choć najlepsze są grupy wsparcia

związane z rozwojem duchowym. Najważniejszą kwestią znacznie pomagającą w wyjściu z

uzależnienia, jest zdanie sobie sprawy z faktu, że się jest alkoholikiem. Zwalczanie uzależnienia nie

jest równoznaczne z pewnością, że alkoholik nigdy nie wróci do nałogu i nie ulegnie pokusie wypicia.

Zdolność stawiania oporu ewentualnemu nawrotowi uzależnienia jest jednym z głównych celów wielu

programów odwykowych. Muhammad (Mahomet) – Prorok islamu, zabronił picia napojów

alkoholowych w trosce o zdrową postawę moralną wyznawców Boga, albowiem już w tamtych czasach

szkodliwe skutki picia napojów alkoholowych były dobrze znane poprzez obserwację pijaków i ich

potomstwa do trzeciego i czwartego pokolenia.

ALKOHOLOWE MITY

Wokół alkoholu narosło wiele mitów:

1. Osoby mające „silną głowę” mogą spokojnie spożywać duże ilości alkoholu.

- nieprawda: „Mocna głowa” zwiększa ryzyko uzależnienia. Te osoby, które wypijają jednorazowo duże

ilości alkoholu bez większych komplikacji (wymioty, zaburzenia równowagi) uszkadzają swój organizm

i psychikę ryzykując szybsze uzależnienia od alkoholu.

2. Problemy z alkoholem mają jedynie osoby ze środowisk prymitywnych i patologicznych.

- nieprawda: Każdy, kto spożywa alkohol jest narażony na jego działanie, w tym również na

uzależnienie. To raczej poprzez spożywanie alkoholu, środowisko człowieka staje się prymitywną

patologia. Alkohol powoduje degradację człowieczeństwa i staczanie do poziomu barbarzyństwa.

3. Kierujący pojazdem może się nieco napić pod warunkiem, że jednocześnie spożyje obfity posiłek.

- nieprawda: Każda ilość alkoholu zmniejsza zdolność oceny tego, co dzieje się na drodze, obniża

szybkość reagowania i podejmowania decyzji. To z kolei zwiększa prawdopodobieństwo wypadku.

4. Piwo i wino (szampan) to nie jest alkohol.

- nieprawda: Głównym składnikiem tych trunków jest alkohol etylowy, taki sam jak w wódce.

5. Alkohol jest dobrym lekarstwem na niektóre dolegliwości człowieka.

- nieprawda: Alkohol jedynie znieczula i w ten sposób usuwa złe samopoczucie. Nie leczy, gdyż nie

usuwa przyczyn dolegliwości.

6. Od alkoholu nie mogą uzależnić się ludzie posiadający „silną wolę”.

- nieprawda: Alkohol w pierwszej kolejności uszkadza „silną wolę” człowieka. Liczenie na nią jest

jedynie wymówką i jest zwykle zawodne.

7. Alkoholizm jest chorobą występującą niezależnie od religii.

- nieprawda: muzułmanie unikają alkoholu z powodu zakazów religijnych, wierzą, że jest to dzieło

szatana. Alkoholizm prawie nie występuje wśród buddystów, gdyż ich nauki za punkt honoru mają

utrzymywanie umysłu w stanie trzeźwości, a samo spożywanie napojów oszołamiających takich jak

alkohol jest zasadniczo zakazane w buddyjskim Dekalogu. Alkoholizm jest kulturowo związany z

obszarem wpływów chrześcijaństwa, w którym wino jest napojem rytualnym w nabożeństwach.

ZMNIEJSZENIE OBJĘTOŚCI MÓZGU U ALKOHOLIKÓW

Z RODZINNYM WYWIADEM ALKOHOLOWYM

W pracy naukowej opisano badanie porównujące wielkość mózgu w dwu grupach osób uzależnionych

od alkoholu - osób z historią alkoholową w rodzinie generycznej i bez takiej historii. Mózg osób

uzależnionych od alkoholu nie ulega uszkodzeniu wyłącznie na skutek poważnego nadużywania

alkoholu przez daną osobę lecz również przez czynniki genetyczne i środowiskowe związane z

rodzicami nadużywającymi alkoholu, wynika z badań przeprowadzonych przez NIAAA (National

Institiute on Alcohol Abuse and Alcoholism), część NIH (NAtional Institutes of Health) w USA. Badanie

jako pierwsze pokazuje zależność objętości mózgu u osób uzależnionych z wcześniejszym wywiadem

rodzinnym alkoholowym. Poprzednie badania dowodzą że dzieci alkoholików są obciążone większym

ryzykiem uzależnienia niż dzieci wychowywane w rodzinach w których nie było problemu

alkoholowego. Badania przeprowadzone przy pomocy MRI w których mierzono ICV (objętość

wewnątrz-czaszkową) dowodzą iż dorośli - dzieci alkoholików - miały ICV około 4 procent mniejszą niż

dorośli alkoholicy bez historii alkoholowej w rodzinie generycznej.

LEKI STOSOWANE W ALKOHOLIZMIE

Problemy związane z alkoholizmem, głodem alkoholu u osób uzależnionych, nawrotami picia omawia

się ostatnio doskonale. Chociaż alkoholizm pochłania mniej ofiar śmiertelnych niż nikotynizm, jest

znacznie bardziej kryminogenny i powoduje znacznie drastyczniejsze skutki społeczne. Skuteczna

farmakoterapia alkoholu w zasadzie zaczęła się rozwijać w ciągu ostatniego dziesięciolecia, nie można

bowiem uważać ani za skuteczną, ani etyczną wprowadzoną po II wojnie światowej „kurację”

disulfiramem. Do kliniki wprowadzono z sukcesem dwa leki przeciwalkoholowe, naltrekson i

akamprozat.

NIKOTYNA – PALENIE PAPIEROSÓW

Historia uprawy i używania tytoniu w Europie liczy już prawie 500 lat. Z końca XIX wieku pochodzą

pierwsze informacje na temat chorób wywołanych paleniem tytoniu. Dane epidemiologiczne, wskazują

na wzrost liczby schorzeń układu sercowo- naczyniowego, nowotworów złośliwych jamy ustnej, gardła,

krtani i płuc, proporcjonalny do wzrostu spożycia papierosów. Badania potwierdziły, że dym

papierosowy zawiera substancje, które działają niekorzystnie na organizm człowieka, wywołując

szereg chorób i komplikacji zdrowotnych, także takich jak depresja, obsesje, fobie czy obawy.

Substancje szkodliwe to:

-nikotyna- będąca bardzo silną trucizną. Kropla czystej nikotyny jest dawką śmiertelną. Nikotyna ma

zdolność odkładania się w organizmie człowieka lub wywoływania natychmiastowych objawów.

Doraźnie nikotyna działa na człowieka pobudzająco. Podczas palenia papierosa występuje

podniesienie poziomu glukozy, co wywołuje chwilowe dobre samopoczucie. Zaraz potem następuje

gwałtowne obniżenie poziomu glukozy. Wówczas palacz reaguje silnym pobudzeniem nerwowym,

które odreagowuje sięgając po kolejnego papierosa. Działając w ten sposób nikotyna prowadzi

palacza do uzależnienia i poważnie uszkadza jego układ krążenia.

-tlenek węgla- zwany „czadem”. W dymie papierosowym występuje w ilości ok. 4,5%. Tworzy on

połączenie z hemoglobiną, która transportuje tlen. Połączenie tlenku węgla z hemoglobiną powoduje,

że mniejsza ilość tlenu jest rozprowadzana w organizmie. Następstwem tego zjawiska są m.in. bóle i

zawroty głowy.

-ciała smołowate- które są główną przyczyną nowotworów. Większość przypadków nowotworów

spowodowanych paleniem papierosów to: rak płuc, języka, krtani, jamy ustnej, wargi. Składniki dymu

tytoniowego przyczyniające się do powstania nowotworów gromadzą się na błonie przewodów

oskrzelowych.

-kwasy- sprzyjające powstawaniu przewlekłego stanu nieżytu oskrzeli, zakłócające oddychanie,

wywołujące efekt porażenia układu oddechowego.

Nikotyna jest bardzo rozpowszechnionym środkiem psychoaktywnym. Pierwsze próby palenia tytoniu

mają miejsce: u chłopców ok. 7-8 roku życia, a u dziewcząt między 12 i 13 rokiem życia. Różnica

pomiędzy używaniem papierosów a alkoholu i innych narkotyków leży w sile działania, nie zaś w

motywach. Tak w przypadku nikotyny, jak i alkoholu oraz narkotyków chodzi o zmianę nastroju, która w

wypadku zastosowania alkoholu lub narkotyku jest radykalna, a w przypadku papierosów – łagodna.

Szkodliwe działanie papierosów polega na:

- podniesieniu poziomu ryzyka choroby wieńcowej serca,

- niebezpieczeństwie zawału,

- przeroście i rozszerzeniu serca,

- zapaleniu żył i tętnic,

- uszkodzeniu zębów i dziąseł,

- licznych problemach w obszarze układu pokarmowego (biegunki, wrzody jelit i żołądka, nowotwory

żołądka),

- wywołaniu rozedmy płuc,

- zwiększeniu podatności na przeziębienia,

- problemach w skupieniu uwagi, zaburzeniach koncentracji,

- zwiększonej męczliwości,

- nadpobudliwości nerwowej, nerwowości, lękliwości fobicznej,

- osłabieniu narządów zmysłów (czucia, węchu, smaku).

Leczenie uzależnienia nikotyny jest zwykle trudne! Jednak rzucenie palenia bez względu na okres jak

długo pozostawało się palaczem przynosi dla organizmu wielkie korzyści.

NIKOTYNA - PRZYGNĘBIAJĄCY NAŁÓG

Palenie papierosów może wywoływać depresję, napady paniki, a nawet schizofrenię - sugeruje Naomi

Breslau z Henry Ford Health Care System w Detroit. Palacze papierosów i innych wyrobów tytoniowych

jak fajki czy cygara stanowią na świecie przeciętnie jedną czwartą społeczeństwa, a wśród osób w

depresji jest ich średnio dwa razy więcej, zaś wśród cierpiących na choroby psychiczne takie jak

schizofrenia - aż 88 procent (w Polsce do 95%). Do tej pory błędnie sądzono, że to zaburzenia

psychiczne skłaniają ludzi do sięgnięcia po papierosa. Coraz częściej jednak pojawiają się sugestie

poparte badaniami, że jest dokładnie odwrotnie. Breslau stwierdziła, że u palaczy

prawdopodobieństwo wystąpienia napadu paniki jest cztery razy większe niż u niepalących, a nerwicy

Alkoholizm i Nikotynizm - Korzenie Narkomanii.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: