Haig Brian - Spisek.pdf - Sensacja i Kryminały - Alazet

BRIAN HAIG, syn byłego sekretarza stanu USA Alexandra Haiga, jest absolwentem Akademii

Wojskowej West Point i zawodowym oficerem. Przed odejściem z armii po 22 latach służby, pełnił

funkcję asystenta szefa Kolegium Połączonych Sztabów.

Jego artykuły poświęcone zagadnieniom wojskowości i polityki ukazywały się m.in.

w The New York Timesie, USA Today i Harvard Journal. Haig występował też jako ekspert w

amerykańskiej telewizji. Uważany za „wschodzącą gwiazdę thrillera" i porównywany z Grisha-mem

i DeMille'm, debiutował w 2001 roku Tajną sankcją; potem ukazały się m.in. Spisek (2003), Koń

trojański (2003) i The Presidenfs Assassin (2005). .,

Polecamy powieści Briana Haiga

TAJNA SANKCJA

SPISEK ' J

KOŃ TROJAŃSKI ^

Strona internetowa Briana Haiga: ~^ www.brianhaig.com '

Brian

HĄIG

Spisek

Z angielskiego przełożył GRZEGORZ KOŁODZIEJCZYK

WARSZAWA 2006 i

Tytuł oryginału: THE KINGMAKER

Redakcja: Halina Pękosławska

Ilustracja na okładce: Jacek Kopalski

Projekt graficzny okładki: Andrzej Kuryłowicz ISBN 83-7359-125-7

Dystrybucja

i™ i Firma Księgarska Jacek Olesiejuk

IJKl Kolejowa 15/17, 01-217 Warszawa

tel./fax (22)-631-4832, (22)-632-9155, (22)-535-0557

www.olesiejuk.pl/www.oramus.pl

Wydawnictwo L & L/Dział Handlowy

Kościuszki 38/3, 80-445 Gdańsk tel. (58)-520-3557, fax (58)-344-1338

Sprzedaż wysyłkowa

Internetowe księgarnie wysyłkowe:

www.merlin.pl

www.ksiazki.wp.pl

WYDAWNICTWO ALBATROS

ANDRZEJ KURYŁOWICZ

adres dla korespondencji:

skr. poczt. 55, 02-792 Warszawa 78

Wydanie I

Skład: Laguna

Druk: OpolGraf S.A., Opole

Poświęcam Lisie, Brianowi, Patrickowi, Donnie i Annie ROZDZIAŁ 1

Dwóch rosłych żandarmów wojskowych wprowadziło więźnia, popchnęło na krzesło i

momentalnie przykuło go do stołu. Stół był przytwierdzony do posadzki, posadzka do więzienia, i tak

dalej.

--- Chłopcy, to nie jest potrzebne --- zwróciłem grzecznie uwagę. Zostałem beznamiętnie

zignorowany. --- Słuchajcie, to śmieszne --- powiedziałem, trochę bardziej zirytowany. --- Przecież

on się stąd nie wydostanie, a tym bardziej nie odejdzie na dwa kroki od więzienia, bo natychmiast

zostanie rozpoznany.

Straszyłem piórka, żeby zrobić wrażenie bardziej na więźniu niż na strażnikach.

Jestem prawnikiem. Nie jestem ponad takie rzeczy.

Sierżant żandarmerii wcisnął klucz do kajdanek do kieszeni i odparł:

--- Nic więźniowi nie dawać. Żadnych długopisów, ołówków, ostrych przedmiotów.

Pukaj pan, jak skończysz.

Przyglądał mi się dłużej, niż to było konieczne --- to spojrzenie miało oznaczać, że nie ma

dobrego zdania ani o mnie, ani o celu mojej wizyty. Podobnie zresztą jak ja, jeśli chodzi o to drugie.

Odpłaciłem mu takim samym zimnym spojrzeniem.

--- W porządku, sierżancie.

Żandarmi wymaszerowali z sali, a ja odwróciłem się do więźnia. Minęły ponad dwa lata, a

mimo to zmiany w jego wyglądzie były ledwie dostrzegalne --- włosy może nieco posiwiały.

Mężczyzna był wciąż bardzo atrakcyjny: ciemna czupryna, głęboko osadzone oczy. Niektóre kobiety

uważają ten typ urody za pociągający. Sylwetka sportowca nabrała miękkich konturów, ale szerokie

ramiona i wąskie biodra pozostały. Zawsze lubił pakować na siłowni.

Za to psychicznie najwyraźniej zamienił się w wypalony wrak: opuszczone ramiona, podbródek

na piersi, ręce zwisające bezwładnie wzdłuż boków. Niedobrze --- nic dziwnego, że zabrali mu

sznurówki i pasek.

Pochyliłem się i ścisnąłem go za ramię. :>

--- Bill, spójrz na mnie. ! < *'«¦ Nic.

Ścisnąłem mocniej.

--- Billy, do cholery, to ja, Sean Drummond. Weź się w garść i popatrz na mnie.

Nawet nie drgnął. Szorstkie odzywki nie przebiły się przez mur depresji --- może uderzyć w

łagodniejsze tony?

--- Billy, posłuchaj... Mary zadzwoniła dzień po twoim aresztowaniu i poprosiła mnie, żebym

zaraz tutaj przyjechał. Chce, bym cię reprezentował.

Tutaj, czyli do aresztu wojskowego, znajdującego się na tyłach Fort Leavenworth w Kansas.

Mary od dwunastu lat była żoną mężczyzny, do którego mówiłem --- generała brygady Williama

T. Morrisona, jeszcze do niedawna amerykańskiego attache wojskowego w naszej ambasadzie w

Moskwie.

Dzień po aresztowaniu, czyli dwie długie, podłe doby temu, stacja CNN powtarzała do

znudzenia zdjęcia amerykańskiego generała wywlekanego z drzwi moskiewskiej ambasady przez

gromadę agentów FBI w kamizelkach kuloodpornych; widać było wyraźnie twarz generała, na której

wściekłość walczyła z frustracją. Od tego czasu w gazetach

ukazały się niezliczone artykuły, opisujące ze szczegółami, jaki to z niego podły drań. Jeśli

doniesienia te były prawdą, siedziałem naprzeciwko najbardziej odrażającego zdrajcy od... cholera

wie, pewnie od zawsze.

--- Jak ona się czuje? --- wymamrotał.

--- Przyleciała wczoraj z Moskwy. Mieszka u ojca. Ponurym skinieniem głowy dał

znać, że przyjął to do

wiadomości.

--- Dzieci świetnie sobie radzą --- ciągnąłem. --- Jej ojciec ma dobre kontakty w Sidwell

Friends Academy, prywatnej szkole, do której chodzą dzieci sławnych ludzi. Jest nadzieja, że uda się

je tam wcisnąć.

Czy nie będzie lepiej, jak każę mu myśleć o żonie i rodzinie? Siedział zamknięty w specjalnym

skrzydle i zabroniono mu wszelkich kontaktów ze światem zewnętrznym: żadnych telefonów, listów,

kartek. Władze uznały, że odizolowanie ma zapobiec przekazaniu przez niego dalszych informacji i

odbieraniu zakamuflowanych wskazówek od rosyjskich mocodawców. Może i tak. Zapomnieli

wspomnieć, rzecz jasna, że taka towarzyska separacja doprowadzi go do tego, że rzuci się w ramiona

przesłuchujących i zacznie paplać jak dziecko.

Założyłem nogę na nogę.

--- Bill, zastanówmy się spokojnie. To są diabelnie ciężkie zarzuty. Częściej wygrywam, niż

przegrywam, ale znajdziesz wielu adwokatów lepszych ode mnie. Mogę ci kilku wymienić, jeśli

chcesz.

W odpowiedzi usłyszałem szurnięcie nogami. O czym on myślał?

Powinien się zastanawiać, czemu nie bajeruję go na potęgę. Większość facetów na moim

miejscu machałoby ramionami, przechwalało się i błagało go, żeby pozwolił

się reprezentować.

O takich jak on adwokaci śnią po nocach i doznają orgazmu. Jak sądzicie, ilu generałów zostaje

oskarżonych o zdradę

swojego kraju? Sprawdziłem to, zanim przyleciałem do Kansas --- ostatnim był

Benedict Arnold, i nie zapominajcie, że prysnął do Anglii przed procesem, zatem nikt nawet nie

uszczknął sprawy. Morrison wciąż milczał, więc powiedziałem:

--- Jeśli chcesz wziąć mnie pod uwagę, to przypominam, że znam ciebie i twoją żonę. To dla

mnie sprawa osobista. Włożę w obronę serce i duszę.

Poczekałem, aż ta informacja wsączy się do jego głowy... i nic.

--- Słuchaj, czy jest ktoś, kogo byś wolał? Po prostu powiedz. Nie poczuję się dotknięty. Do

diabła, nawet pomogę to załatwić.

Naprawdę bym tak zrobił. Włożyłbym w to serce i duszę. Nie przyjechałem dlatego, że on mnie

poprosił, ale dlatego, że Mary mnie o to błagała. A jeśli chcecie poznać całą prawdę, stawiało mnie

to w sytuacji konfliktowej, bo ona i ja byliśmy kiedyś... jak by to delikatnie ująć? Związani. O co

chcecie się założyć, że to adwokat jako pierwszy wypowiedział to słowo w ten właśnie sposób?

Należeli do tego samego klubu szachowego? A może mieli burzliwy romans, trwający

niewiarygodne trzy lata?

Tak, a propos ostatniego punktu.

Usta Billa poruszyły się nieznacznie.

--- Przepraszam... co mówiłeś?

--- Powiedziałem, że chcę ciebie.

--- Jesteś pewien, Billy? Pokiwał głową.

--- Cholera jasna, powiedz do mnie Billy jeszcze raz, a wylądujesz na podłodze.

Wciąż jesteś majorem, a ja generałem, kretynie jeden.

No właśnie... to była szczypta dawnego Williama Morri-sona, którego znałem i nie cierpiałem.

Byłem starym kumplem od poduszki jego żony i wierzcie mi, coś takiego nie wiąże ze sobą facetów. I

tak nie bylibyśmy kolegami, bo on był

generałem, a ja majorem, a w armii to przeszkoda nie do 10

pokonania. Poza tym William T. Morrison był zarozumiałym, wymuskanym kutafonem ---

o czym Mary myślała, kiedy za niego wychodziła?

Mogła wybrać o wiele lepiej. Na przykład mnie.

Sięgnąłem do aktówki i wyciągnąłem kilka arkuszy papieru.

--- Dobra, podpisz formularze. Ten pierwszy to wniosek do JAG, żeby wyznaczyli mnie na

twojego adwokata. Drugi to zezwolenie dla mnie, żebym mógł wertować twoje akta i wszystko, co

ciebie dotyczy. --- Wyciągnąłem pióro. --- Najpierw obiecaj, że nie przebijesz tym siebie albo nie

zrobisz czegoś w tym guście.

Wyrwał mi pióro z ręki, maznął swoje nazwisko na obu formularzach, a potem rzucił we mnie

piórem.

--- Dzięki --- wymamrotałem.

--- Odpierdol się, Drummond --- mruknął. --- To znaczy... niech cię szlag.

Sprawy przybierały chyba dobry obrót, no nie?

--- Przyznałeś się już do czegoś? --- zapytałem.

--- Nie, oczywiście, że nie. Bierzesz mnie za jakiegoś skretyniałego dupka, czy co?

Facet ma na sobie paskudny pomarańczowy kombinezon i jest przykuty do stołu w więzieniu o

podwyższonym rygorze. Czy to może być poważne pytanie?

--- I niech tak zostanie --- powiedziałem. --- Nie puszczaj pary z ust, jeśli mnie przy tym nie

będzie. Nie rób żadnych aluzji, uników, zwodów. Bez względu na to, czy jesteś winny, czy nie,

twoim jedynym atutem jest to, co masz zamknięte w głowie, i musimy to zachować. Rozumiesz?

--- Drummond, to moje poletko, zapomniałeś o tym? Czy jakiś tępy głupek ma mi mówić, jak to

się robi? Wykołuję każdego fajfusa, którego tu sprowadzą.

Szorstka jak papier ścierny arogancja, którą tak dobrze pamiętałem, zdecydowanie wychodziła

na wierzch. Dobrze to czy źle?

Odsunąwszy na bok inne względy, uznałem, że to dobrze, że obudziła się w nim siła ducha.

Jeszcze przed chwilą był skorupą ze skłonnościami samobójczymi i istniało niebezpieczeństwo, że

jeśli nic nie zapełni tej próżni, próżnia wessie go w całości.

Tak czy owak spełniłem swój obowiązek. Udzieliłem ostrzeżenia, a teraz nadszedł

czas, by dokończyć przemowę.

--- Armia ma trzydzieści dni na formalne przedstawienie ci oskarżenia i ściągnięcie nas do sądu,

gdzie będziemy musieli powiedzieć, czy przyznajesz się do winy, czy nie. Mniej więcej miesiąc

później rozpocznie się proces. Jeśli uznają cię za winnego, wkrótce potem zostanie ogłoszony wyrok.

Czy muszę ci mówić, jaka jest najwyższa kara za zdradę? --- To był zakamuflowany wywiad, do

którego my, adwokaci, uciekamy się w przypadku, gdy klient jest dupkiem. Bill zmarszczył brwi i

pokręcił głową. --- Powiem ci teraz, jak się do tego zabierzemy

--- ciągnąłem. --- Znajdę pomocnika mówiącego po rosyjsku i urządzimy tu satelitarne biuro.

Potem zacznę gromadzić dowody. Rozumiesz, jak to przebiega?

--- Oczywiście.

--- Sprawy o szpiegostwo są, jak by to powiedzieć... inne. To będzie przeciąganie liny.

Bill skinął głową, że rozumie, choć w gruncie rzeczy gówno rozumiał. Czekało go odkrycie, że

jego los zależy od tajnych informacji, których najbardziej zatwardziałe agendy rządowe będą bronić

Haig Brian - Spisek.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: