16 - metodyka nauczania.doc

16. Wybrane zagadnienia z metodyki nauczania.

40

1.      Pojęcie „kształcenie” w dydaktyce rozumiane jest jako:

A-    proces w którym ma miejsce i nauczanie, i uczenie się,

B-    proces w którym ma miejsce samokształcenie,

C-    proces, którego rezultatem jest wykształcenie, jako stan finalny do którego doprowadziło kształcenie.

2.      Pojęcie „nauczanie” w dydaktyce rozumiane jest jako:

A – proces składający się z procesu nauczania i procesu uczenia się,

B – proces organizowania uczenia i proces kierowania uczeniem się,

C – planowa i systematyczna praca nauczyciela z uczniami, mająca na celu zdobycie przez nich wiadomości, umiejętności i nawyków.

3.      Pojęcie „uczenie się” w dydaktyce rozumiane jest jako:

A-    proces zamierzonego nabywania przez uczącego się określonych wiadomości, umiejętności i nawyków, dokonujący się w toku bezpośredniego i pośredniego poznawania rzeczywistości,

B-    proces w toku którego u uczącego się na podstawie doświadczeń, poznania i ćwiczenia powstają nowe formy zachowania się i działania lub ulegają zmianom formy wcześniej nabyte,

C-    proces zamierzonego nabywania przez uczących się określonych wiadomości, umiejętności i nawyków w toku samokształcenia.

4.      Pojęcie „samokształcenie” w dydaktyce rozumiane jest jako:

A – proces w którym człowiek sam się uczy i kontroluje,

B – proces w którym człowiek nabywa wykształcenie w toku działalności własnej, której cele, treść, warunki i środki ustala sobie sam,

C – proces w którym nauczyciel nie kieruje bezpośrednio pracą ucznia.

5.      Pojęcie „samokształcenie” w dydaktyce rozumiane jest jako:

A – proces w którym człowiek sam się uczy i kontroluje,

B – proces w którym człowiek indywidualnie, sam dobiera sobie treści, metody i środki dydaktyczne,

C – proces w którym nauczyciel nie kieruje bezpośrednio pracą ucznia.

6.      Pojęcie „szkolenie” w dydaktyce rozumiane jest jako:

A – kształtowanie umiejętności i nawyków praktycznych, wymagających niezbędnego przygotowania teoretycznego,

B – nauczanie kogoś czynności obsługiwania urządzeń i maszyn,

C – proces w którym nauczyciel nie kieruje bezpośrednio pracą ucznia.

7.      W procesie nauczania kandydatów na kierowców występują czynniki:

A – system czynności ucznia,

B – system czynności instruktora,

C – system środków, którymi posługuje się instruktor w toku nauczania, a uczeń w toku uczenia się.

8.      System czynności ucznia w procesie nauczania – uczenia się, obejmuje:

A – opracowanie informacji – czytanie, pisanie, słuchanie, liczenie, obserwacja, praca z tekstem, dyskutowanie, projektowanie, wykonanie zadań praktycznych, oglądanie filmu, porządkowanie informacji,

B – czynności samokontrolne – samokontrola i samoocena,

C – czynności autokorektywne – dostrzeganie i poprawa błędów, uzupełnianie braków.

9.      System czynności nauczyciela w procesie nauczania – uczenia się, obejmuje:

A – planowanie – poszukiwanie najlepszych metod osiągania ustalonych celów,

B – organizowanie – umożliwienie skutecznego osiągania celów przez pracę,

C – kontrolowanie – określanie zgodności między celami a wynikiem uzyskanym.

10.  W procesie nauczania – uczenia się, nauczyciel wykonuje czynności planowania, do których w dydaktyce zalicza się:

A – ustalenie toku lekcji przed jej rozpoczęciem, przygotowanie konspektu,

B – modyfikacja planu lekcji gdy będzie taka potrzeba,

C – analiza efektów, refleksja po lekcji – sukcesy, porażki.

11.  Dydaktyczne cele nauczania rozważa się w kategoriach:

A – poznania – co uczeń powinien wiedzieć,

B – kształcenia – co uczeń powinien umieć,

C – wychowania – jak uczeń powinien postępować.

12.  Pojęcie „wiadomości” w dydaktyce rozumiane jest jako:

A – umiejętności intelektualne i manualne,

B – informacje przyjęte świadomie przez człowieka i przechowywane w jego pamięci,

C – znajomość wszelkich faktów, zjawisk, rzeczy, wydarzeń, procesów, praw i związków między nimi zachodzących.

13.  Pojęcie „umiejętność” w dydaktyce rozumiane jest jako:

A – sprawność w posługiwaniu się określonymi wiadomościami, przy wykonywaniu określonych zadań,

B – sama znajomość wszelkich faktów, zjawisk, rzeczy, wydarzeń, procesów, praw i związków między nimi zachodzących,

C – zdolność do samodzielnego wykorzystania nabytej wiedzy w praktycznym działaniu w różnych sytuacjach życiowych i pracy zawodowej.

14.  Pojęcie „nawyk” w dydaktyce rozumiane jest jako:

A – wyuczony składnik świadomej działalności człowieka, będący rezultatem wiele razy powtarzanych, stopniowo automatyzujących się czynności,

B – doskonale wyćwiczona umiejętność,

C – sprawne wykonywanie określonych czynności i zadań teoretycznych bądź praktycznych.

15.  Nabyta w procesie uczenia się przez kandydata na kierowcę „umiejętność”, w dydaktyce rozumiana jest jako:

A-      zdolność do samodzielnego wykorzystania nabytych wiadomości w praktycznym działaniu w różnych sytuacjach związanych z kierowaniem pojazdem,

B-      zdolność wykonania określonych, powtarzających się czynności prostych związanych z kierowaniem pojazdem,

C-      sprawne posługiwanie się wiadomościami np. z przepisów ruchu drogowego, przy wykonywaniu konkretnych zadań związanych z kierowaniem pojazdem w różnych sytuacjach drogowych.

16.  Pojęcie „wiedza” w dydaktyce rozumiane jest jako:

A – treści utrwalone w umyśle ludzkim w rezultacie gromadzenia doświadczeń i uczenia się,

B – wiedza teoretyczna, dostarczająca danych o tym, jaka jest rzeczywistość,

C – wiedza praktyczna, oparta na doświadczeniu, która dostarcza informacji jak zmieniać rzeczywistość.

17.  Nabycie „umiejętności” wykonania zadania związanego z kierowaniem pojazdem ułatwia:

A – wiedza niezbędna do wykonania zadania,

B – pokaz wykonania zadania,

C – ćwiczenie.

18.  Do grupy metod nauczania praktycznego należą:

A - metody kształtujące umiejętności i nawyki,

B - instruktaż,

C - ćwiczenia na zasadzie prób i błędów.

19.  Przy realizacji zajęć dydaktycznych z przepisów ruchu drogowego niezbędna jest znajomość zagadnień z zakresu:

A - treści, metod, form i technicznych środków dydaktycznych,

B - wymogów programowych z tego przedmiotu,

C - wiedzy merytorycznej z tego przedmiotu.

20.  Przy realizacji zajęć dydaktycznych z przepisów ruchu drogowego, niezbędna jest znajomość przez instruktora zagadnień z zakresu:

A - treści, metod, form i technicznych środków dydaktycznych,

B - wymogów programu szkolenia z tego przedmiotu,

C - wymogów programu egzaminu państwowego na określoną kategorię uprawnień do kierowania pojazdami.

21.  Zasada kształcenia (zasada nauczania):

A – określa ogólne normy postępowania w procesie nauczania – uczenia się,

B – umożliwia wyprowadzenie z każdej zasady norm szczegółowych, zwanych zazwyczaj regułami dydaktycznymi, które niejednokrotnie krzyżują się ze sobą, podobnie jak poszczególne zasady,

C – to to samo co metoda nauczania

22.  Metoda nauczania:

A – to systematycznie stosowany sposób pracy nauczyciela z uczniami, umożliwiający uczniom opanowanie wiedzy wraz z umiejętnością posługiwania się nią w praktyce,

B – to to samo co zasada nauczania,

C – odnosi się zarówno do działalności nauczycieli (nauczania), jak i uczniów (uczenia się).

23.  Realizacja zasady samodzielności (świadomej aktywności) w kształceniu polega na:

A - świadomym stworzeniu przez nauczyciela optymalnych warunków dla rozwoju niezbędnej samodzielności ucznia w przyswajaniu nowych wiadomości,

B - świadomym stworzeniu przez nauczyciela optymalnych warunków dla rozwoju niezbędnej samodzielności ucznia w zdobywaniu nowych umiejętności,

C - świadomym stworzeniu przez nauczyciela optymalnych warunków dla rozwoju niezbędnej samodzielności ucznia w stosowaniu samokontroli i samooceny własnych efektów uczenia się, oraz w poprawianiu dostrzeżonych błędów, uzupełnianiu braków, analizowaniu osiągnięć i niepowodzeń.

24.  Realizacja zasady związku teorii z praktyką w kształceniu polega na:

A – korelacji,  to znaczy na łączeniu, doprowadzaniu do wzajemnego przenikania wiedzy teoretycznej z praktyką,

B – korelacji, to znaczy na łączeniu, doprowadzaniu do wzajemnego przenikania wiedzy teoretycznej z różnych przedmiotów z praktyką,

C – dostosowaniu stosunku poznanej teorii i praktyki do uwarunkowań wynikających z treści, metod i form organizacyjnych nauczania.

25.  Realizacja zasady poglądowości w kształceniu polega na:

A – bezpośrednim poznawaniu rzeczywistości, opartym na obserwacji, myśleniu i czynnościach praktycznych,

B – zdobywaniu wiedzy o rzeczywistości przez możliwie bezpośrednie poznawanie rzeczy, zjawisk, wydarzeń i procesów oraz przez osobiste zetkniecie się z nimi,

    C – umiejętnym kierowaniu przez nauczyciela działalnością poznawczą ucznia, to znaczy dostarczaniu mu odpowiednich wskazówek i zwracaniu uwagi na istotne cechy poznawanego przedmiotu.