OWCZAREK HOLENDERSKI.pdf

Wzorzec FCI nr 223

OWCZAREK HOLENDERSKI

Kraj pochodzenia: Holandia

Data publikacji obowiązującego wzorca: 18.12.1989

Klasyfikacja FCI:

WYGLĄD OGÓLNY:

Średniej wielkości i wagi, proporcjonalny, dobrze umięśniony pies

o mocnej, harmonijnej budowie, inteligentnym wyrazie i żywym tem-

peramencie.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:

Oddany właścicielowi, posłuszny, łatwy do ułożenia, czujny, godny zau-

fania, mało wymagający, wytrzymały, czujny, aktywny, odznaczający się

temperamentem prawdziwego owczarka.

ODMIANY:

Ze względu na rodzaj sierści wyróżnia się trzy odmiany, stanowiące

odrębne rasy:

a) krótkowłosą

b) długowłosą

c) szorstkowłosą

GŁOWA:

Proporcjonalna do tułowia, raczej długa, niż masywna, bez zmarszczek,

sucha. Wierzch czaszki płaski, kufa nieco dłuższa od mózgoczaszki,

o prostym profilu, równoległym do górnej linii czaszki. Stop niewielki.

Wargi przylegające. U psów szorstkowłosych głowa wydaje się moc-

niejsza i kanciasta, ale jest to jedynie złudzenie.

Uszy: raczej małe, niż duże. Gdy pies jest czymś zainteresowany,

skierowane do przodu. Wysoko osadzone. Nie mogą mieć kształtu

łyżkowatego.

Oczy: ciemne, średniej wielkości, kształtu migdała, nieco skośne. Ani

okrągłe, ani wyłupiaste.

Nos: zawsze czarny.

Uzębienie: zęby mocne i równomiernie rozstawione. Zgryz nożycowy -

przy zamkniętym pysku siekacze żuchwy znajdują się tuż za

siekaczami szczęki.

Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające.

Sekcja 1- Psy pasterskie.

Próby pracy nie wymagane.

SZYJA:

Nie powinna być zbyt krótka. Jest sucha, bez podgardla, płynnie prze-

chodzi w tułów.

TUŁÓW:

Mocny, żebra lekko wysklepione. Klatka piersiowa głęboka i nie wąska.

Mostek płynnie przechodzi w brzuch. Grzbiet krótki, prosty i mocny.

Lędźwie mocne, ani długie, ani wąskie. Zad nie może być całkiem krót-

ki, ani zbyt spadzisty.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie:

Mocne, dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu. Zasadniczo proste, tylko

śródręcze trochę nachylone. Skośnie ustawione łopatki mocno przyle-

gają do klatki piersiowej. Ramię dostatecznie długie.

Kończyny tylne:

Mocne, dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu, umiarkowanie

kątowane, a zatem ustawienie uda jest zbliżone do pionowego. Staw

skokowy powinien być umiarkowanie kątowany i znajdować się na linii

pionowej, poprowadzonej od guza siedzeniowego.

Łapy: palce zwarte i wysklepione, dzięki czemu łapy nie są długie.

Pazury czarne, opuszki ciemne i sprężyste.

CHODY:

Swobodne i wydajne. Nie powinien być związany, ani też o szczególnie

wydłużonym kroku.

OGON:

W spoczynku zwisa prosto, lub jest lekko wygięty, sięga stawu

skokowego. W ruchu ładnie wzniesiony, nie zakręcony do góry ani na

bok.

OKRYWA WŁOSOWA:

Odmiany sierści:

Krótkowłosa: sierść na całym ciele dość twarda, nie za krótka, z weł-

nistym podszerstkiem. Konieczny kołnierz na szyi, portki i szczot-

ka na ogonie.

Maść: mniej lub bardziej wyraźne pręgi na tle płowym (złota prę-

gowana) lub szarym (srebrna pręgowana). Pręgi występują także

na kołnierzu, portkach i ogonie. Niepożądane zbytnie zagęszcze-

nie pręgowania, dające maść niemal czarną, pożądana natomiast

czarna maska.

Długowłosa: sierść na całym ciele długa, prosta i przylegająca,

w dotyku szorstka, bez fal czy loków, z wełnistym podszerstkiem.

Na głowie, uszach, łapach i tylnych nogach poniżej stawu

skokowego krótka i gęsta. Na tylnych krawędziach nóg przednich

wyraźne frędzle, coraz krótsze ku dołowi. Ogon obficie i równo-

miernie owłosiony. Na uszach włos nie powinien być długi.

Maść: taka sama, jak przy sierści krótkiej.

Szorstkowłosa: sierść na całym ciele gęsta, twarda, szorstka i zmierz-

wiona, z gęstym, wełnistym podszerstkiem. Musi być gęsta. Wargi

porośnięte dłuższym, nastroszonym włosem, tworzącym wąsy

i brodę. Brwi twarde i krzaczaste.

Sierść na czaszce i policzkach krótsza. Ogon mocno owłosiony.

Konieczne wyraźne portki.

Maść: stalowo szara i pieprz z solą, złota i srebrna pręgowana.

Pręgowanie na włosie okrywowym nie tak wyraźne, jak u psów

krótkowłosych i długowłosych.

WZROST:

Długość tułowia większa od wysokości w kłębie w proporcji 10 do 9.

Wysokość 57 - 62 cm dla psa, 55 - 60 cm dla suki.

WADY:

- Zbyt wiele bieli na piersi i łapach, białe znaczenia w jakichkolwiek

innych miejscach.

- Nos barwy innej, niż czarna.

- Uszy wiszące lub łyżkowatego kształtu.

- Nieprawidłowe umaszczenie, łaty, zbyt dużo czerni na okrywie.

- Przodozgryz lub tyłozgryz.

- Uszy cięte.

- Ogon cięty albo skręcony.

UWAGA:

Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie

umieszczone w worku mosznowym.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: