Jarmarki, czyli targi doroczne, w Polsce pojawiły się w XIV w. Były one jedną z najważniejszych form wymiany towarowej między miastem a wsią, oraz ośrodkami handlu w kraju a nawet za granicą. Wymiana towarów wolna była od cła i innych opłat, a miasto zapewniało bezpieczeństwo handlującym tzw. pokój jarmarczny. Dla Poznania najważniejszym pod względem handlowym był jarmark świętojański. Jarmark odbywał się w centralnym punkcie miasta jakim był rynek.
Źródła z 1253 roku podają, iż na Rynku, poza Ratuszem wybudowano Wagę miejską, dwie hale targowe, parterowe kramy i jatki (rzeźnickie, chlebowe, sukiennicze, szewskie, kramarskie...) Były też "budy", kuśnierskie, postrzygaczy sukna, targi solne, śledziowe i rybne. Poznań słynął z wysokiej jakości wyrobów żelaznych (kosy, sierpy, noże) był ważnym ośrodkiem włókienniczym i handlu skórami. Jarmark stanowił także okazję do spotkań, zabaw i wymiany poglądów. Rola jarmarku z czasem zmalała .
Współczesny jarmark staroci to raj dla kolekcjonerów
szalonaryba