Vogt A.E. van - Producenci broni.pdf - 3168 ebooków literatury powszechnej - wszystkolandia

Ze zbiorów

Zygmunta Adamczyka

A. E. VAN VOGT

PRODUCENCI

BRONI

(PRZEŁAD: WIESŁAWA I PAWEŁ CZAJCZYŃSCY)

Hedrock prawie zapomniał o szpiegowskim promieniu. Tymczasem jarzył się on nadal, a obraz na ekranie wciąż

ukazywał cesarską salę konferencyjną, Mężczyźni w dalszym ciąga pochylali nisko głowy nad ręką słodzącej na tronie

młodej kobiety o chłodnym wyrazie twarzy, a ich głosy rozbrzmiewały bardzo wyraźnie. Wszystko było, jak być

powinno.

Jednak Hedrock stracił całe zainteresowanie pałacowym wnętrzem i dworską sceną. Lodowate słowa młodej

kobiety wciąż wirowały w jego umyśle, chociaż od czasu, gdy je usłyszał, minęło już wiele minut.

- W obecnej sytuacji - powiedziała - nie możemy sobie pozwolić na ryzyko pozostawienia w naszych szeregach

tego zdrajcy i szpiega Producentw Broni. A zatem, generale Grali, z powodu czystej przezorności rwno godzinę po

obiedzie aresztujesz kapitana Hedrocka i go powiesisz. Czas odgrywa tu istotną rolę, ponieważ kapitan zasiądzie do

posiłku, jak zwykle, przy moim stole i ponieważ chcę być obecna przy egzekucji.

- Zrozumiałem, Wasza Wysokość...

Hedrock przechadzał się w tę i z powrotem przed urządzeniem podglądowym. W końcu spojrzał ponownie na

ekran, ktry w obecnej, zmaterializowanej formie zajmował cały kat jego apartamentu. Zdawał sobie sprawę, że młoda

kobieta wciąż przebywa w sali konferencyjnej. Siedziała tam zupełnie sama, a na jej pociągłej twarzy gościł słaby

uśmiech. Uśmiech zbladł, kiedy dotknęła niewielkiego instrumentu zainstalowanego na tronie i zaczęła dyktować

przejrzystym głosem, ktrego barwa przypominała brzmienie dzwonu, Hedrock odprężył się na chwilę, pozwalając,

aby sens rutynowych spraw pałacowych, o ktrych mwiła, przeniknął do jego umysłu; potem przestał o tym myśleć.

Powodowany rosnącą determinacją, mając przed sobą konkretny cel, nie zamierzał pogodzić się z porażką. Bardzo

ostrożnie dostroił urządzenie. Scena z młodą cesarzową zniknęła, ekran zamigotał, ukazując po chwili twarz jakiegoś

mężczyzny.

- Zwołuję Radę Najwyższą Producentw Broni - powiedział Hedrock.

- Sprowadzenie radnych do biur - odpowiedział ponuro mężczyzna na ekranie - zajmie trochę czasu.

Hedrock poruszył sztywno głową, czując nagłe podenerwowanie. Mwił spokojnie, lecz miał nieodparte wrażenie,

że głos zaraz zacznie mu drżeć. Stał nieruchomo z przymkniętymi oczami, świadomie niwelując napięcie. Kiedy

ponownie podnisł wzrok, ekran podzielił się już na kilkanaście kwadratw, z ktrych każdy ukazywał jednego

człowieka. Hedrock bez zbędnych wstępw poruszył sprawą wyroku śmierci, jaki został na niego wydany.

- Nie ulega wątpliwości, że dzieje się coś ważnego. W ciągu ostatnich dwch tygodni, ktre upłynęły od cesarskiej

konferencji, nieustannie wplątywano mnie w męczące rozmowy z wyższymi oficerami, a tym samym pozbawiano

możliwości powrotu do swojego apartamentu. Odnoszę jednak wrażenie, że istotnym czynnikiem, mającym wpływ na

decyzję o mojej śmierci, jest czas. Zważcie, że mam zostać aresztowany dopiero w godzinę po obiedzie, to znaczy za

jakieś sto osiemdziesiąt minut od chwili obecnej. Co więcej, pozwolono mi powrcić do pokoju na tyle wcześnie,

żebym zdążył usłyszeć wyrok. Skoro znają Sklepy z Bronią, muszą sobie zdawać sprawę, że otrzymawszy ostrzeżenie

z trzygodzinnym wyprzedzeniem będę miał dostatecznie dużo czasu na ucieczkę - zakończył.

- Czy sugerujesz - zapytał ostro radny Peter Cadron - że tam pozostaniesz?

Paskudne uczucie chłodu ponownie spłynęło na Hedrocka. Kiedy znw przemwił, głos drżał mu ledwo

dostrzegalnie, chociaż z każdego słowa biła pewność i stanowczość.

- Proszę nie zapominać, panie Cadron, że analizowaliśmy już charakter cesarzowej. Anormalne socjotechniczne

warunki charakteryzujące nasze czasy uczyniły z niej osobę rwnie niespokojną i żądną przygd, jak jej dziewiętnaście

miliardw poddanych. Ona pragnie zmian, ekscytacji, nowych doświadczeń. Ale nade wszystko jest cesarzową,

reprezentantką konserwatywnych sił przeciwnych wszelkim zmianom. Rezultatem jest nieustanne rozdwojenie jaźni,

niebezpieczny stan braku rwnowagi, ktry sprawia, że jest ona najniebezpieczniejszym wrogiem w historii Sklepw z

Bronią.

- Niewątpliwie - odezwał się chłodno jakiś inny mężczyzna -ta egzekucja dostarczy podniety jej niestabilnemu

umysłowi. Przez te kilka chwil, kiedy będziesz się szarpał i podskakiwał na stryczku, życie wyda jej się mniej

bezbarwne.

- Pomyślałem - powiedział stanowczym głosem Hedrock - że jeden z naszych Nie-Ludzi mgłby przeanalizować

szczegły całej sprawy i przekonać cesarzową o mojej użyteczności.

- Skonsultujemy się z Edwardem Gonishem - odparł Peter Cadron. - Teraz proszę cierpliwie zaczekać, a my

przedyskutujemy tę sprawę na osobności.

Rozłączyli się, ale pozostali na wizji. Hedrock widział na podglądzie, jak poruszają się ich usta, jednak nie

dolatywał go żaden dźwięk. Rozmowa trwała bardzo długo, a wyjaśnianie czegoś osobie niewidocznej na ekranie

zdawało się trwać wieczność. Czas dłużył się niemiłosiernie i Hedrock wstał zaciskając zęby i pięści. Odetchnął z ulgą,

kiedy ciszę przerwał głos Petera Cadrona.

- Z żalem musimy cię poinformować, że Nie-Człowiek Edward Gonish nie dysponuje wystarczającą ilością

danych, aby wykorzystać swoją intuicję. Mamy zatem do dyspozycji jedynie logikę i chcemy ci zadać jedno pytanie:

W ktrym momencie twoja szansa ucieczki z pałacu zacznie drastycznie maleć? Czy istnieje możliwość, abyś pozostał

na obiedzie?

Hedrock ze wszystkich sił starał się nie stracić panowania nad sobą, czekając aż minie szok związany z

werdyktem Nie-Człowieka. Nigdy wcześniej nie uświadamiał sobie, jak bardzo decyzja o jego życiu i śmierci zależała

od tego wspaniale wytrenowanego geniusza intuicji. W okamgnieniu sytuacja Hedrocka stała się niepewna i

niebezpieczna. Wreszcie powiedział:

- Nie. Jeśli zostanę na obiedzie, mj los będzie przesądzony. Cesarzowa lubi się bawić w kotka i myszkę i z

pewnością powiadomi mnie o wyroku w trakcie posiłku. Mam pewien plan, uzależniony od jej reakcji emocjonalnych i

oparty na przypuszczeniu, ie wytłumaczy mi, dlaczego podjęła taką decyzję.

Przerwał, spoglądając chmurnie na ekran.

- Do jakich wnioskw doszliście? Potrzebuję wsparcia w każdej możliwej postaci.

- Jak wiesz, Hedrock - przemwił radny Kendlon, mężczyzna o nalanej twarzy, ktry do tej pory nie odezwał się

ani słowem -przebywasz w pałacu z dwch przyczyn: po pierwsze chodzi o ochronę Sklepw z Bronią przed

niespodziewanym atakiem w czasach, ktre, jak wszyscy zgodnie stwierdziliśmy, są niebezpieczne dla naszej

cywilizacji. Po drugie, musisz zrealizować własny plan zawarcia przymierza pomiędzy Sklepami z Bronią a rządem

cesarzowej. Twoja rola szpiega jest zatem drugorzędna. Wszelkie raniej znaczące informacje, jakie uda ci się zdobyć,

możesz wykorzystać na własny użytek. Nie jesteśmy nimi zainteresowani. Ale zastanw się dobrze: Czy kiedykolwiek

słyszałeś coś - cokolwiek - co może stanowić podstawę twojej teorii, że cesarzowa planuje coś niezwykłego?

Hedrock powoli pokręcił głową. Niespodzianie opuściły go wszelkie emocje. Uczucie izolacji, jakiego doznał,

było niemal dotykalne. Kiedy w końcu przemwił, jego głos brzmiał sucho, zimno i stanowczo, jakby płynął z jakiejś

odległej, lodowatej przestrzeni: - Widzę, panowie, że nie powzięliście żadnej konkretnej decyzji, wciąż mając nadzieję,

że za pośrednictwem mojej osoby zostanie zerwany bezpośredni związek z dworem cesarskim. Nie ulega też

wątpliwości, że bardzo chcecie się czegoś dowiedzieć o tajemnicy cesarzowej. Wreszcie, jak twierdzicie, chodzi wam

rwnież o mj prywatny plan. Biorąc pod uwagę to wszystko, postanowiłem pozostać na miejscu. Nie zgodzili się od

razu. To osobliwe, niespokojne usposobienie cesarzowej sprawiało, że najmniejszy błąd z jego strony w trakcie

rozmowy mgł się okazać tragiczny w skutkach. Szczegły. Przedyskutowali je w boleśnie wyczerpujący sposb. Nie

należało jednak zapominać, że Hedrock był pierwszym w historii zdrajcą pracującym dla Sklepw z Bronią, ktry

mimo wszystko nie przekazał żadnych informacji zaciekawionej władczyni. Swoim wyglądem, błyskotliwym umysłem

i silną osobowością zafascynował młodą kobietę i nadal powinien wywierać na nią taki wpływ. A zatem, o ile

cesarzowa nie była zaprzątnięta jakąś tajną i ważną misją, groźba egzekucji stanowiła jedynie prbę, wynik podejrzeń.

Ale uważaj. W razie konieczności przekażesz jej tajne informacje dotyczące Sklepw z Bronią, lecz tylko te natury

oglnej, aby zaostrzyć jej apetyt na więcej i...

W tym momencie brzeczek na drzwiach przerwał rozmową. Zaskoczony Hedrock powyłączał kontrolki i odłączył

zasilanie. Następnie, dokładnie zdając sobie sprawę, że na chwilę stracił głowę, już spokojny i opanowany wyjął z

krawata gładką, złotą szpilkę i pochylił się nad stołem. Leżał tam pierścień, mały, jasny przedmiot, ktrego zdobiona

głwka stanowiła dokładną kopię szpiegowskiego promienia, ktry został niejako wkomponowany w ciało stałe za

pomocą energii wygenerowanej przez doskonałą elektrownię jądrową wewnątrz pierścienia. Hedrock mgł działać

szybciej, uwalniając maleńką, automatyczną dźwigienkę przy pierścieniu, ale przede wszystkim chciał odzyskać zimną

krew.

Zadanie było rwnie delikatne jak nawlekanie nitki. Trzykrotnie chybił i dopiero przy czwartej prbie ręka

przestała mu drzeć. Promień zamrugał jak rozbita latarka, tyle że nie było w nim żadnych potrzaskanych części,

niczego z wyjątkiem powietrza, W miejscu, gdzie stała maszyna, na narożnym stoliku pozostał tylko koc, jakiego

mężczyzna użył, aby nie porysować blatu. Zabrał koc z powrotem do sypialni, znieruchomiał na chwilę z pierścieniem

na otwartej dłoni, nie mogąc się zdecydować. Wreszcie włożył go do metalowej puszki mieszczącej jeszcze trzy inne

pierścienie i nastawił mechanizm tak, aby doszło do rozpuszczenia pierścieni w przypadku jakiejś ingerencji z

zewnątrz. Kiedy wreszcie, chłodny i opanowany, podążył do drzwi, aby odpowiedzieć na natarczywy dzwonek, tylko

pierścieniowaty pistolet wciąż otaczał ściśle jego palec.

W wysokim mężczyźnie, ktry stał na korytarzu, Hedrock rozpoznał jednego z posłańcw cesarzowej. Człowiek

ten kiwnął głową na znak powitania i powiedział:

- Kapitanie, Jej Wysokość poleciła mi, abym cię poinformował, że właśnie podają obiad, i prosi cię, żebyś się

stawił natychmiast.

Przez chwilę Hedrock miał szczeglne wrażenie, że sprawiono mu psikusa, i że cesarzowa Innelda już zaczęła

swoją małą, ale emocjonującą grę. Niemożliwe, aby już była pora obiadu. Zerknął na zegarek opasujący mu

nadgarstek. Pokazywał dwunastą trzydzieści pięć. Minęła godzina od czasu, kiedy cesarzowa wypowiedziała swoimi

stanowczymi, kształtnymi ustami wyrok śmierci.

Szczerze mwiąc, decyzja, czy ma zostać do obiadu, czy też nie, leżała poza nim. To wydarzenie zaskoczyło go

zupełnie, mono iż dopiero co mwił radzie, że ma jeszcze całą godzinę do namysłu. Jego położenie konkretyzowało się

coraz bardziej, gdy na kolejnych korytarzach, zmierzając do cesarskiej jadalni, mijał zastępy żołnierzy. Okoliczności

potwierdzały niezbicie, że miał pozostać. Nieodwracalność tego faktu tak zdumiała Hedrocka, że zatrzymał się w

wejściu do wielkiej sali, stał. przez chwilę nieruchomo, uśmiechając się sardonicznie, po czym na powrt stał się sobą.

Spokojnie, ze słabym uśmiechem przylepionym do twarzy szedł między stołami, przy ktrych ucztowali hałaśliwi

dworzanie, aż dotarł do swojego krzesła, piątego od honorowego miejsca cesarzowej.

Hedrocka ominęły koktajle i zupy. Usiadł z melancholijną miną i zastygł w oczekiwaniu na rozwj wydarzeń.

Przyglądał się zebranym wokł ludziom - młodzi, silni, aroganccy, inteligentni trzydziestolatkowie stanowili osobistą

świtę jej cesarskiej mości.

Poczuł ukłucie żalu na myśl, że wszystko musi się teraz skończyć. Przez minione sześć miesięcy dobrze się bawił

pośrd tego błyskotliwego zgromadzenia. Ekscytowało go obserwowanie, jak młodzi ludzie smakują owocw

niesłychanej mocy -nieposkromiona rozkosz radości, przypominająca mu jego własną, odległą przeszłość. Hedrock

uśmiechnął się kwaśno. Jego nieśmiertelność posiadała pewną osobliwą cechę, ktrej wcześniej nie brał pod uwagę -

lekceważenie ryzyka aż do chwili, gdy kryzys dopadał go z całą mocą, frywolne traktowanie niebezpieczeństwa tuż

przed bezpośrednim zagrożeniem. Oczywiście wiedział, że prędzej czy pźniej uwikła się w coś na dobre, tak że nie

pomogą nawet jego tajemne moce. Teraz, tak jak w przeszłości, Uczył się jedynie ostateczny ceł, zupełnie odmienny od

tego, co wyobrażali sobie otaczający go ludzie.

Głos cesarzowej wznisł się po raz pierwszy ponad zgie& rozmw, wyrywając Hedrocka z zamyślenia.

- Zdajesz się kompletnie pogrążony w zadumie, kapitanie.

Mężczyzna powoli odwrcił głowę i utkwił wzrok w oczach młodej kobiety. Chciał przesłać jej coś więcej niż

przeklinające spojrzenie, lecz od chwili, gdy zajął miejsce przy stole, czuł, jak szmaragdowe oczy starają się

przewiercić go na wylot. Jak zawsze, i tym razem uderzyły go jej szlachetne rysy - wysokie kości policzkowe i

wyraźnie zarysowany podbrdek - tak charakterystyczne dla słynnej rodziny Isher. Pasja i świadomość nieograniczonej

władzy wyryły piętno na jej ładnej twarzy, lecz widać było wyraźnie, że ta kapryśna, błyskotliwa kobieta, podobnie jak

wszyscy jej niezwykli przodkowie, pomimo silnego charakteru będzie dalej brnąć w korupcję i intrygi oraz że

nadzwyczajna rodzina Isherw przetrwa kolejną generacją.

Hedrock otrząsnął się z odrętwienia i wyostrzając zmysły poczuł, że w obecnej sytuacji powinien wyprowadzić ją

na otwarte pole, jednocześnie tworząc warunki najkorzystniejsze dla siebie.

- Myślałem, Inneldo - zaczął - o twojej babce siedmiokrotnie zmuszanej do abdykacji, wspaniałej Ganeel,

cesarzowej o złotych włosach. Gdyby nie twoje brązowe włosy, wyglądałabyś tak jak ona w młodości. Cesarzowa

zacisnęła usta, po czym otwarła je, jakby chciała coś powiedzieć, lecz Hedrock ciągnął dalej:

- Sklepy z Bronią znajdują się w posiadaniu ilustrowanej księgi jej życia. Przyszła mi właśnie do głowy raczej

smutna myśl, że pewnego dnia ty rwnież zamienisz się w taką ilustrację, zajmując miejsce w jakimś zakurzonym

Centrum Informacji.

Ugodził celnie. Wiedział od dawna, że ta młoda kobieta nie potrafiła znieść myśli o starzeniu się czy śmierci. Jej

gniew wyraził się błyskiem w zielonych oczach i w rezultacie sprawił to, co czynił zawsze - sprowokował ją do

wyjawienia prawdziwych myśli.

- Przynajmniej ty - warknęła szorstkim, lecz dźwięcznym głosem -nie dożyjesz czasw, kiedy mgłbyś oglądać

ilustrowaną księgę mego życia. Może cię, mj drogi kapitanie, zainteresuje, że odkryto twoją szpiegowską działalność

w pałacu i jeszcze tego popołudnia zawiśniesz na stryczku.

Te słowa go zaskoczyły. Teoretyzować, że to nic innego, jak tylko przebiegły, morderczy test, pełna determinacji

prba pozbycia się niewygodnego człowieka, to jedno, ale przebywać u boku tak okrutnej i bezlitosnej kobiety, ktrej

każdy kaprys zamieniał się bezpośrednio w obowiązujące prawo, i usłyszeć, jak wymawia wyrok śmierci, to zupełnie

co innego. W obliczu tak jawnej tyranii cała logika zdawała się wyjątkowo słaba, a teoria nierealna i iście fantastyczna.

Nagle trudno mu było pojąć sposb rozumowania, ktrym sam siebie wpędził w takie położenie. Z łatwością mgł

poczekać jeszcze generację albo dwie, albo jeszcze więcej, dopki nie pojawi się jakaś mną kobieta z linii Isherw.

Przekonała go logika, argument zarwno biologiczny, jak i historyczny. Odpędził tę myśl i zwalczył ponury nastrj.

Następnie zmusił się do odprężenia i uśmiechu. Jakkolwiekby było, sam sprowokował ją do tej odpowiedzi, zanim

zechciała wyjawić mu wyrok. Odnisł zwycięstwo psychologiczne, jakże przerażające. Jeszcze kilka innych tego typu

zwycięstw i załamanie nerwowe murowane.

Rozmowy w wielkiej jadami toczyły się nieprzerwanie, lecz przy stole krlewskim panowała cisza. Hedrock

uświadomił sobie, co się dzieje w jego najbliższym otoczeniu. Niektrzy z młodych mężczyzn wpatrywali się w

cesarzową. Inni patrzyli na Hedrocka, przenosili wzrok na cesarzową i ponownie na Hedrocka. Wszyscy byli

najwyraźniej zdezorientowani, niepewni, czy właśnie usłyszeli kiepski żart, czy też są świadkami jednego z tych

cholernie realnych dramatw, jakie od czasu do czasu serwowała cesarzowa w celu zakłcenia swoim gościom procesu

trawienia. Hedrock, coraz bardziej spięty, zdawał sobie sprawę, że właśnie ci ludzie mogą mu uratować życie.

Kobieta przerwała ciszę, odzywając się miękko i sarkastycznie.

- Grosik za twe najświeższe myśli, kapitanie.

Nie mogła tego trafniej ująć. Hedrock stłumił dziki uśmiech.

- Obstaję przy moim wcześniejszym stwierdzeniu. Jesteś bardzo podobna do wspaniałej, pełnej temperamentu,

wybuchowej Ganeel. Głwna rżnica polega na tym, że ona w wieku szesnasta lat nigdy nie sypiała z żywymi wężami.

Vogt A.E. van - Producenci broni.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: